— Num er po jed y n czy kop. 15. P r e n u m e r a t a w w a r s z a w ie
Yüklə 44,29 Mb. Pdf görüntüsü
|
Przywódcy Maryawitów. K s Czesław Czerwiński. Ks. Leon Gołębiowski. Ks. Ludwik Ryttel. Ks. Wiesław Żebrowski. Ks. Kazim ierz P rzyjem ski. Ks. Kowalski. Ks. Wład. Zbirochow icz. F ilipina z Nowego Miasta. Poczciwa ta kobieta nie wie na- ^vet pewno o istnienia mankietników 1 0 płockiej „mateczce". Staruszka przeszło sześćdziesię cioletnia, z mieszczan drobnych pocho dząca, znana i szanowana w calem mieście, całe życie swoje sprowadziła do chrześcijańskiego czynu. Ojciec Feliks, gwardyan Kapu cynów, mówił naszemu wysłańcowi: * da nie wiem, dlaczego wmie szano tę prostą i dobrą kobietę w spra wę całkowicie jej obcą... Plotka już czyni swoje. Chyba.
Filipina nia zajmuje się wcale dogmatycznemi sprawami. Cała jest na usługach ludzi, którzy jej potrzebują. Podczas wybuchu cho- lery n^e było jednego chorego, które- muby Filipina nie usługiwała, nie doglądała go, nie pielęgnowała. Usłu żność jej nie ma granic. Czy bańki postawić, czy przy chorym posiedzieć, czy coś dostać, coś zanieść komu wszystko to
robi bezinteresownie, ochoczo, słodko popularna Filipina. Ale nic nad to. Notujemy... Ewentualny je n e ra ł m ankietników. Pisma wskazują na ks. Kowal skiego z dyecezyi kieleckiej, jako na najtęższą głowę śród zbuntowanych księży. Jeden z duchownych, który wczas S1ę cofnął z manowców mankietnickich, zapewniał mnie: — Mankietnicy niewątpliwie zor ganizują się w nowy kościół. To jest kwestya czasu. I w takim razie ks. Kowalski zostanie niewątpliwie wy brany na naczelnika nowej sekty. Jest to wychowoniec petersbur skiej akademii duchownej. Człowiek więc, któremu nie brakuje wiedzy teo- Medale M aryawitów. logicznej. On też najwyraźniej pod niósł chorągiew buntu przeciw bisku pom, twierdząc głośno, że: — Kościół katolicki już zgnił... Z relacyi, podanych „z za przyłbicy" w „Ku- ryerze Warszawskim “ do wiadujemy się, że man- kietnikom, choć ci ślubo wali ubóstwo, na niczem nie zbywa. Ks. Kowal skiemu chłopi dostarczyli w ostatnich czasach — tysiąc korcy^żyta. A prawie setkę już ty sięcy rubli zebrali wierni. I wszystko to poszło do głównej kasy
av Płocku. M ankietnicy u O jca św. Ks. Wiechowicz, jeden z głów niejszych mankietników, współpraco wnikowi pisma „Dzień dobry“ wyło żył pewne maryawickie poglądy. Punk tem wyjścia jest zawsze „objawienie" mateczki płockiej, która w dzień Ma tki Boskiej Anielskiej, podczas nabo żeństwa, usłyszała „głos z nieba". Ten głos kazał jej zwrócić się do kilku kapłanów i polecić im, aby, przyjąwszy trzy śluby św. Franciszka’: czystość, posłuszeństwo i ubóstwo, szerzyli kult adoracyi Najświętszego Sakramentu i N. M. P. Nieustającej pomocy.
W jakiś czas potem, w r .
1902, papież Leon XIII wydał encyklikę o adoracyi Najświętszego Sakramentu. Mankietnicy widzieli w tern potwier dzenie objawienia płockiej „mate
czki". Pierwsza encykli ka Piusa X, zredagowana w sposób nie zawsze dość jasny, wydała się mankie- tnikom potwierdzeniem innego objawienia panny Kozłowskiej: o końcu
świata. W tym właśnie cza sie bawiła w Rzymie de- legacya
m a r y a w ic k a , w skład której wchodzi li włościanie z dyecezyi lu belskiej, sejneńskiej ipło- Kościół w Lesznie. 7
Budynki w ystaw ione w Płocku przez „M ateczkę” , gdzie sią m ieszczą zakłady m ankietnickie. ckiej, aby u stóp Piusa X złożyć świętopietrze. Otrzymali oni osobną audyncyę u Ojca świętego. I wtedy przedstawili memoryał o nieprzychylnem traktowaniu „Ma ry awitó w “ przez wyższe władze du chowne w kraju. Ojciec
święty rzekł wtedy do nich:
—
Nos dcbems pnidcntęr agere —
non posswnus contra episcopos agere . (Nie bójcie się. Musimy działać rozważnie. Nie
możemy występować prze ciwko biskupom). „ ki ary a wici “ otrzy mali wtedy wdzerenek Oj ca świętego z własnorę cznym podpisem. Był to upominek, za świadczający pobożność Ks. Furmanik. pielgrzymów. Oni do wzięli za aprobatę swoich praktyk.
Rozmiary złego są bardzo duże. Niema co już skrywać prawdy. Księ ży mankietników było około ośmdzie- sięciu, ale prawie połowa cofnęła się z fałszywej drogi. Zło nie byłoby groźne, gdyby za księżmi mankietniczymi nie stanął sfanatyzowany przez nich lud. — Nic to dziwnego — mówiono nam w konsystorzu— jeżeli weźmie się pod uwagę, że chłop polski jest przywiązany n ie: tylko do religii, nie tylko do Kościoła, ale i do księdza swojego. Niema jednej tranzlokacyi wikaryusza z parafii na parafię, żeby sie obyło bez lamentów, bez wyrze- kań, bez próśb do biskupa. A gdy
jeszcze który z księży okaże większą bezintere sowność, większą dba- łośćą parafian, taki ksiądz z łatwością lud weźmie w rękę .. — Na zawsze? — Dzida Bogu, nie. W ludzie naszym skłon ności do fanatyzmu nie ma. Opatrzy się on, we wsiach mankietnictwem dotkniętych, szybko. Wię cej trochę oświaty, niż ma, a ma jej tak niewiele, z jednej strony, gorliwsza służba Boża kapłanów naszych z dru giej,
wreszcie nacisk społeczeństwa z trzeciej strony, zrobią swoje nieza wodnie.
Sekta bronić się będzie za wzięcie i może długo, ale rezultaty nie mogą być wątpliwe. ; Światowy. Wizyonerstwo. Sceptycyzm tilozoficzny zrobił swoje— doprowadził do tandety materyalistycz- nej—pozytywizmu, który nikogo nie za- dowolnił, nikogo z tych co prawdy po szukiwaniem na wszelkich drogach są zajęci. Wmawiano w myślącą ludzkość przez cały wiek ubiegły: jako metafizyka z przesądem się kuma i że wybieganie poza obręb pozornej rzeczywistości obłę du piętno na sobie nosi. Stąd oportu nizm, który człowieka do ziemi nagina, ziemskie cele wyłącznie mu wskazując, stąd też i bunt, rodzący się w duszach na taką tyranję umysłu ludzkiego. Sponiewieraną, przenicowana tenden cyjnie atmosfera średniowiecza ku nam zawraca, pragnienie czegoś innego, cze goś, co ideału zaziemskiego jest źródłem, przemożnie wyrywa się z głębin okalecza- łych serc ludzkich. Gdyby tó były tyl ko uniesienia, układające się w poetycką formę marzeń wieszczych, gdyby to były jedno teorje akademickie, moglibyśmy nad tern przejść do porządku dziennego. Ale, niestety, tak nie jest. Wytrą cono z równowagi ducha ludzkiego, po grążonego do tej pory w śpiączce. To co na potrzeby życiowe podaje naukaoficyalna, politykaoficyalna, religja przechodząca częstokroć w formalistykę... nie wystarcza: wszystkie one noszą cha rakter biurokratyczny, a są u nas dla spe- cyalnych przyczyn specyalnej krytyce idącej w dwóch kierunkach poddane. W Europie zachodniej pod tym wzgl y dem panuje jeszc e spojtój, ale u nas nie.
Nowa herezya — myśleliśmy, że już 0 herezyach wszelkich nawet mowy nie będzie wokresie pozytywistycznego rozma- su — nowy illuininizm, nowa egzaltacya 1 fanatyzm,—nowe wizyonerstwo... 8
Yüklə 44,29 Mb. Dostları ilə paylaş:
|