samara berishi faoliyat yo‘nalishini qanchalik to‘g‘ri tanlay bilishga, qarorlar qabul qila olishga
hamda uning boshqarilishini nazorat qilishga va bu jarayon borishiga bog‘liq boiadi.
Menejment keng ma’noli tushuncha sifatida, jahondagi menejment va uni tashkil etishning
nazaiiyotchilaridan biri Piter Druker aytganidek, «alohida faoliyat turi bo‘lib, tashkil etilmagan
betartib ommani bir maqsadga yo‘naltirilgan samarali va unumli guruhga, jamiyatga
aylantiradigan, ijtimoiy o'zgarishlami rag‘batlantiruvchi element hisoblanadi». Menejment
nafaqat korxona doirasida, qolaversa, butun birjamiyat, davlatai o‘z tanlagan yo‘li, maqsad va
intilishlariga yetaklovchi, iqtisodiyotni kuchli, barqaror ishlovchi mexanizmga aylantirishda
muhim ta’sir etuvchi kuch hisoblanadi.
Menejmentni jamiyatning iqtisodiy negizi bilan bog‘lab, shubilan birga, uning ikki:
tashkiliy-texnikaviy va ijtimoiy-iqtisodiy tomonlarini hisobga olgan holda o‘rganish lozim.
Tashkiliy-texnikaviy boshqaruv aniq iste’mol qiymatini olish uchun mahsulot tayyorlashda
mehnat taqsimoti va kooperatsiyasi bilan ajralib turadi. Ijtimoiy-iqtisodiy boshqaruv mavjud
ishlab chiqarish munosabatlari bilan bog‘liq bo‘lib, boshqarish maqsadlarini belgilaydi.
Tashkiliy-texnikaviy boshqaruv mehnat unumdorligi va ishlab chiqarish samaradorligining
oshishi uchun sharoit yaratishga imkon beruvchi faoliyat turidan iboratdir.
Ijtimoiy-iqtisodiy menejmentning maqsadi ishlovchilar samarali mehnat qilishi uchun
sharoit yaratish, ulami ijtimoiy himoya qilishning ishonchli umumdavlat tizimini shakllantirish,
bandlikni ta’minlash va aholining kam ta’minlangan qatlamlarini qo'llab- quvvatlashdan
iboratdir.
Dostları ilə paylaş: