[]

Nazan

(mətbəxdən)
Sən öz sözlərinçin cavabı ara,

Sənin ürəyinə vuracam yara.
Sultan

(sakit görkəm alaraq)
Bəsdir, axıtma gəl göz yaşlarını,

Şərabda tapmısan sirdaşlarını.

Çoxdan itirmisən namusu, arı,

İçgidə axtarıb tapmısan yarı.

Min Sultan bəs etməz bir gündə sənə,

Fikrin kəf gəlməkdir indi də mənə.

Sevgidən, eşqidən oxudun, bəsdir,

Məni qamarlamaq hiylən əbəsdir.

Şərab tək qədəhə süzüb adını,

Kef üçün çox içdim sən tək qadını…
Birdən Nazan əlində bıçaq mətbəxdən gəlir, bir əliylə Sultanı

arxadan qucaqlayır, bir əliylə qoltuğu altda gizlətdiyi bıçağı onun boynuna çəkir. Arteryal qan damarına düşən bıçaq yerə düşür.Və qan çılçırağın və oturacaqların üstünə fışqırır.

Altunşah Sultanın üstünə yüyürür. Nazan dəli kimi dişarıya atılır və qonşudan təcili yardıma zəng edir.

Sultan

(qan içində)
Ah, Allah, ah, Tanrı, bu düşgün qadın,

Batırdı bir nəslin, bir soyun adın.

Bacım elə öldü mən isə belə,

Verdim həyatımı, İlahi, yelə.
Təcili yardım gəlir. Sultanı xeyli qan itirmiş halda xəstəxanaya aparırlar.

pərdə örtülür.

8-cı şəkil
Gecədir. Xəstəxana. Çoxlu qan itirmiş Sultan ağır vəziyyətdə cərahi əməliyyat altında. Ərinin sağ qalacağına ümidini itirmiş Aypara dəhliz boyu hönkür-hönkür ağlayıür. Yuxusuzluqdan və dəhşətdən Lamiyənin ay üzü qaralıb.

Lamiyə

(ağlar)
Ana zülümlərdən üzüldü ürək,

Bizə xoş həyatı çox gördü fələk.

Aypara

(ümidsiz)
Ay Allah, bircə yol rəhm eylə mənə,

Dərgahında əlim, dərvişəm sənə.

Sultana şəfa qıl qalxsın ayağa,

Qıyma şirin cana, qıyma növrağa.
Şəfqət bacısı

(qapını açır və dəhşətlə)
Doktorlar saxlaya bilmədi qanın,

Yaralı xəstəniz tapşırdı canın…
Aypara

(içəri yüyürür və ərinin meyidi üstünə sərilir.)
Sultanım, ömrünün taxtı çevrildi,

Yeganə qızımın baxtı çevrildi.

Dost-düşmən içində xəcil olduq ah,

Mənə də rəhm eylə öldür, ay Allah.

Dağıtdı evimi şərəfsiz qadın,

Ləkəyə batırdı bir soyun adın.

Ay Allah, of, Tanrı, zülmünə bir bax!

Partladı bağırım, ax ürəyim, ax,

Yanır cismi-canım, odlarım sönməz,

Sultanım bir daha ocağa dönməz.

Nazan tutulubdu polisdə yatır,

Əxlaqsız qızının cinisi qatır.

Küçə qadınına verib parasın,

Atdı yetimliyə ciyərparasın.

Mənim fəğanımdan inləsin bəşər,

Şeytan insanlıqdı, iblis ürək şər.

Bir-birinə qənim kəsildikcə biz,

Gecələr yarasa, gündüzlər iblis.

Bir üz görmədim ki, olmasın donsuz,

Tanrı hüzurunda gunahlar sonsuz.

Süsənin göz yaşı boğdu bizi də,

Uddu tənimizi ah dənizi də.

Öldür, qoy mənim də qurtarsın canım,

Sağ qalsam sabahdan başlar divanım.

İzin ver zülümlə ölmüş, Sultanım,

Axar qanlarına qarışsın qanım.

Bu adla yaşamaq vallah zülümdü,

Hər rusvayçılığı örtən ölümdü…
Qoynunda gizlətdiyi bıçağı bağrına soxur. Aypara canından

artıq sevdiyi Sultanın meyidi üstündə can verir. Həkimlər tökülüşüb gəlir. Onu xilas etmək mümkün olmur.
Lamiyə

(dəhşətlə)

Kimə tapşıraraq gedirsən məni?

Aypara

(can üstə)
Mən ki, çox sevirdim dünyada səni…

Sultan belə öldü, yaşamaq çətin.

Allah amanatı, mətin ol, mətin.

Bağışla böyüklük etmədik sənə,

Aman, rəhmət dilə, qızım, ölənə…
Ölür. Həkimlər və şəfqət bacıları bu faciədən

dəhşətə gəlirlər. Hamı donmuş halda bir-birinə baxır.

Lamiyə

(ata və anasının meydi üstündə ağlar)

Altunlar, paralar dağ çəkdi bizə,

Fəlakət gətirdi, var ailəmizə…

Rahatlıq tapmadı əlindən cahan,

Dünyanın köksündə dərya olub qan.

Savaş gün vermədi heç bir millətə,

Atdı ölkələri altun zillətə.

Baş kəsən də bizik, baş kəsdirən də,

Göyləri yerlərdən hey küsdürən də.

Halıma yanmasın bir qətrə Allah,

Günahdan doğulduq, ömrümüz günah.

Ehey, ulu Tanrım, çaxsın şimşəklər,

Ağlasın zəhmindən qorxunc ürəklər.

Çirkaba batıbdı insanlıq yenə,

Məhəl qoyulmayır Allaha, dinə.

Onun əzabıdır sinəmiz ağlar,

Odur ki, Rəbbimiz qapılar bağlar.
(Lamiyə meyidlərin üstünə yıxılır…)
pərdə çökür.

Son.

23.02.1994/ Neft Daşları