[]



Yüklə 250,74 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə2/7
tarix02.10.2017
ölçüsü250,74 Kb.
#2998
1   2   3   4   5   6   7

 

arasında  durur.  Təzələrini  dərməyincə,  uşaqlar  atmaq 



ist

əmirlər. Necə də olsa bu quru bənövşələr vətən torpağının bir 

nem

ətidir. Bundan əlavə, hər quru bənövşənin öz tarixçəşi var. 



H

ər  biri  bir  əsgər  yadigarıdır...  Dəstəgüldən  sonra  üzü 

günbatana 

aşırımlar  aşsan,  Keçəldağ,  sonra  Murova  qədər 

gedib 

çıxarsan...  Fermanın  yanından  dolamalarla  sol  tərəfə 



qalxsan, 

Tonaşen-1, 

Tonaşen-2, 

Tonaşen-3... 

Əgər  

dağılmayıbsa,  yolqırağı  kilsə  də  olmalıdır  -  kəşfiyatçılarımız 



yolüstü  h

əmişə  orada  dayanıb  dincələr,  istəyənlər  siqaret 

ç

əkərmiş,  ya  da  oranı  görüş  yeri  təyin  edib  döyüş  tapşırığını 



yerin

ə  yetirdikdən  sonra  orada  görüşüb,  birlikdə 

qayıdarmışlar... 

…Seyid Çaylıya baxır, nəzərləri ölü bir nöqtədə ilişib qalırdı. 

X

əyalında  isə  İrəvana  dogru  yol  başlayırdı  bu  nöqtədən, 



gözünü  ç

əkə  bilmirdi,  göz  dağına  çevrilmişdi  bu  Çaylı... 

Düşünürdü ki, lap qoy olsun, bu kəndə bir tabor, taborun dayaq 

m

əntəqəsi.  Qoy  olsun,  bu  şərəfsizlərin  adam  tapıb  doldura 



bilm

ədikləri ala-yarımçıq ştatla 100-120 nəfər. Aləm bir-birinə 

qarışsa, qoy, bu şərəfsizlərə 20-30 şərəfsiz də köməyə gəlsin. O 

da  g


əlib  çata  bilsə...  Vallah,  heç  nə  yoxdu,  bu  150-160 

kölg


əsindən  qorxanın  öhdəsindən  tək  gələrəm.  Bir  əmr  gələ, 

lap 


İrəvana qədər gedərəm... 

Seyid  fikirl

əşə-fikirləşə  özünə  o  qədər  arxayın  olurdu  ki, 

x

əyalında  canlandırdığı  Çaylıdakı  tabor  indi  onun  gözündə 



uşaq vaxtı hardasa qarşılaşdığı ən zəif, ən çəlimsiz uşaqdan da 

z

əif  görünürdü.  Bir  sözlə,  Seyidin  gözü  bu  taboru  çoxdan 



yemişdi... 

-  Seyid,  yen

ə nə fikirləşirsən? – bu səs Seyidi sanki yuxudan 

oyatdı.  

-  N

ə  bilim  e,  vallah,  bir  şeyi  başa  düşə  bilmirəm  ki,  bu 



şərəfsizlərin 

oyunbazlıqlarına  nə 

q

ədər  dözəcəyik? 




 

“Qrajdaniski”-də  dözmək  olmur,  deyirsən  gedim  orduya. 



Orduda dözm

ək olmur, deyirsən gedim ön cəbhəyə. Burda heç 

dayanmaq  olmur, 

şərəfsizlər  hər  gün  gözünün  qabağında  min 

hoqqadan 

çıxırlar... Lap dəli oluram. Ya Allah, sən özün mənə 

s

əbr ver...  



Seyid blindaja keçdi, yerind

ə oturub bir çay içdi. 

El

ə  bil,  nəsə  ürəyinə  dammışdı,  ancaq  yenə  sabah  bu  vaxtı 



n

ələr  olacağından  əsla  xəbəri  yox  idi...  Ola  bilsin  bəlkə  də 

seyid f

əhmı ilə nəsə duymuşdu... 



Xüsus

ən,  son  vaxtlar  onda  belə  bir  fikir  yaranmışdı  ki,  Uca 

Tanrı istədiyi bəndəsinə lazımi məqamda, haqq işi üçün elə bir 

güc  ver


ər  ki,  böyük  bir  ordu  belə,  bu  gücün  qarşısında  aciz 

qalar. Nec

ə ki, uzaq keçmişimizdə Həzrəti Əli Allahin iradəsilə 

düşmən  ordusu  ilə  dəfələrlə  təkbaşına  döyüşə  girmiş,  həmişə 

d

ə onun köməkliyi ilə qalib olmuşdur.  



Seyidin  diqq

ətini  çəkən  yaxın  keçmişimizdə,  Çanaqqala 

döyüşlərinin  əfsanəvi  qəhrəmanlarından  biri  olan  topçu 

Mehmet 


oğlu Seyit  Çavuşun  başına gələnlər  idi. Həmin  qanlı 

döyüşdə Seyit Çavuşun atdığı bir mərmi döyüşün taleyini həll 

ed

ən amillərdən biri olmuşdur. Ancaq burada Seyidin diqqətini 



ç

əkən Seyit Çavuşun mərmini necə atması idi. Növbəti düşmən 

m

ərmisi  partlayandan  sonra  Seyit  Çavuş  görür  ki,  top  və  Əli 



adlı  başqa  bir  əsgər  yoldaşı  ilə  onun  ümidinə  qalıb.  Düşmən 

g

əmiləri də sahilə yaxınlaşır. Əsgər şərəfinin, vətən torpağının 



bundan 

ağır və çıxılmaz vəziyyəti ola bilməzdi. Əsgər yoldaşı 

Əli ilə bu müşkülü dartışarkən, Seyit Çavuş özündə elə bir güc 

hiss  edir  ki,  t

əxminən  300  kq-a  yaxın  mərmini  təkbaşına  bir 

neç


ə  dəfə  topa  qoyub  atəş  edərək,  düşmənin  ən  ünlü 

g

əmilərindən  birini  vurur...  Ağır,  sürüşkən  mərmiləri 



götürm

ək, bir neçə pilləkən qaldırıb topun lüləsinə yeritməkdən 

əlavə, burda iki maraqlı məqam Seyidi düşündürürdü: birincisi, 



 

n



ə  Seyit  Çavuş,  nə  də  yoldaşı  Əli  tuşlayıcı,  nişançı  deyildi, 

sad


əcə, heyət nəfəri idi; ikincisi isə, bu hadisə məşhur olandan 

sonra  komandiri  f

otoqrafçı  gətirdir  ki,  mərmini  qaldıran 

v

əziyyətdə  Seyit  Çavuşun  şəklini  çəkdirsin,  ancaq  Seyit 



m

ərmini qaldıra bilmir ki, bilmir...  

Seyid  özü  üçün  y

əqinləşdirir  ki,  Cənabi-Haqq  istədiyi 

m

əqamda  adama  elə  bir  güc  verər  ki,  uca  dağlar  belə  onun 



qarşısında duruş gətirə bilməz. Necə ki, Fərhad Şirinə olan eşqi 

il

ə Bisütunu yerlə bir etmişdi... 



Allahım, mənə də belə bir güc ver! Əllərini Haqqın dərgahına 

uzatdı  Seyid.  Nə  fikirləşdisə,  qələm-dəftər  götürüb  yazmağa 

başladı:  “Canım  atam  və  anam,  məndən  sarı  darıxmayın. 

İnşallah, cənnətdə görüşəcəyik. Mənim üçün bol-bol dua edin. 

V

ətənin  dar  günündə  artıq  ürəyim  dözmür.  Allaha  xatir  bunu 



etm

əliyəm.  Ən  azından  ürəyim  sərinlik  tapar.  Şəhid  olanadək 

bu 

şərəfsizlərin  üzərinə  gedəcəyəm.  Şəhid  olsam,  ağlamayın, 



əksinə, sevinin ki, o mərtəbəyə yüksəldim. Allaha ibadətlərinizi 

d

əqiq  yerinə  yetirin.  Çoxlu  sədəqə  verin.  Seyid  nəvəsi  olaraq 



bunu  etm

əliyəm.  Allah  böyükdür.  Vətən  sağ  olsun!  Oğlunuz 

Mübariz. 

Haqqınızı halal edin.”  

- Ya Allah, s

ən özün mənə səbr ver. Sən özün kömək ol - deyib 

d

əftəri örtdü. Gecədən xeyli keçmişdi. Seyid qalxıb blindajdan 



çıxdı. Yenə lap ön müşahidə nöqtəsinə getdi. Postdakı əsgərlə 

bir az söhb

ət etdi. Ayıq ol! - tapşırdı. Atışma olsa, nə edəcəyi 

bar


ədə  bir  də  soruşdu.  Qayıdıb,  blindaja  gəldi,  öz  yerinə 

uzandı.  Baxışları  qeyri-iradi  tavandakı  xırda  bir  nöqtəyə 

zill

ənmişdi. Tavana baxsa da, dərə boyunca, dağların arxasında 



uzanan yollarla 

İrəvana qədər gün kimi aydın görürdü.... 



 

 

 


Yüklə 250,74 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə