[]
Yüklə 250,74 Kb. Pdf görüntüsü
|
12
bir addım kənarda olmaz! Heç kim deməsin ki, mən yoxam. Yuxarıdan baxacam. O dünyada da əlimdən qurtara bilm
əzsiniz. Aydındır?! - El
ədir ki var! - Sual var? - Sual yoxdur! - Diqq
ət! Düzlən! Farağat! Döyüş qaydası “A” olmaqla, döyüşə!
Əsgərlər hesabata uyğun təhkim olunduqları postlara qaçdı. Seyid özü lap önd əki müşahidə məntəqəsinə getdi. Düşmən əsgərləri həmişə atdıqları yerdən ara-sıra atırdılar. Seyid “trassiyuşşi” güllələrin uçuşduğu səmtə yox, başqa tərəfə - t əpələrin qurtardığı, qaranlıq dərələrin başladığı səmtə baxırdı, sanki n əsə axtarırdı bu qaranlıq, boz təpələrin kölgəsində. Başqa vaxt Ay işığında hər yan süd kimi aydın görünsə də, indi el ə bil Ay da düşmən tərəfində idi. Üzünü nazla göstərir, tez də buludların arxasında gizlənirdi. - Nə olar, Ay qardaş, bütün dünya bu şərəfsizlərin tərəfindədir, heç olmasa, sən bizim t ərəfimizdə ol barı, axı bayrağının üstündə sənə yer verən bizik, onlar deyil. - Sanki axırıncı kəlmələr Ayın lap heysiyyatına toxundu, bir anlığa olsa da, boz çöllərə, qaranlıq d ərələrə süd aydınlığı gətirdi. - Aha, ora bax! – nəhayət, Seyid axtardığın tapdı. Gördüyünü d əqiqləşdirmək üçün köməkçidən soruşdu: - Oriyentir 2-d ən 100 metr sağa təpənin qurtaracağına bax, gör bir şey görürsən? - H ə, hə, təpənin dibi ilə əyilə-əyilə gəlirlər. - Onlar birlikdə saymağa başladılar: bir, iki, üç, dörd, beş, altı... Çox axtardılar, b əs yeddinci hardadır, görəsən, yoxsa elə cəmi altı nəfərdir?.. Yeddinci yoxdur. H ə, yüz faiz altı nəfərdir, – deyə Seyid düşündü - bu da onların adam tapıb doldura bilmədikləri
13
manqa. Çox maraqlıdır, bu altı nəfər sallana-sallana niyə gəlir? - öz-özün ə fikirləşdi. N əhayət, köməçiyə vəziyyətə uyğun tapşırıqlarını verdi: 1. Aşağı xəbər ver; 2. Keçdik “B”-yə;
3. Oriyentir 1-i keç ənə qədər heç kim atəş açmır, qoyun g əlsinlər; 4. M ən getdim, Oriyentir 3-ün yaxınlığında onların arxasında olacam.
14
Üçüncü f əsil
- “Ya Allahın adı” - “DÖYÜŞƏ”! Son
tapşırıqlarını verib, gündə min yol baxışları ilə getdiyi yolu indi
üzüaşağı Çaylıya tərəf getməyə başladı. Ya Allah, ey H əzrəti Əliyə şir gücü verən Allahım, Seyit Çavuşa o gücü ver ən Uca Tanrım, hər şey sənə xatir, sənin adınla - mənə güc ver, m əni düşmənin yanında xar eləmə!.. Buludları Ayın üzərinə örtük kimi çəkməsini, dualarının qəbul olunması kimi qəbul etdi Seyid. Bir andaca hər tərəf zülmət qaranlığa qərq oldu. Bununla Uca Tanrı Seyidin yolunu açır, bu
işə öz razılığını bildirirdi. Seyid dərə aşağı elə gedirdi ki, sanki
uşaq vaxtı məktəbə gedib-gəldiyi yolla addımlayırdı. Bu yerl
ərin hər iki tərəfdən dəfələrlə minalandığını bilsə də, sanki indi
yadından çıxmışdı. Futbol meydançasında top qovan kimi, qovurdu kol-kosu. Göz-gözü görmürdü, Seyid n ə vaxt üçüncü oriyentirə çatdığını heç özü d ə bilmədi. Bu vaxt atəş səsi eşidildi. Güllələrdən onun yanından keçəni də oldu. Əvvəlcə yerini möhkəmlətdi, sonra ətrafa göz gəzdirdi. Onun postundan atırdılar, - nə tez çatdılar, - dey ə öz-özünə fikirləşdi. Bir-iki qatar da atdılar. - Bəs bu şərəfsizlər niyə atmırlar, hara yox oldu bunlar? - Seyid t əmkinlə düşündü. Birdən lap yaxınlıqdan - onun 35-40 addımlığından atəş açıldı. - Hə, demək burdasınız... İndi baxaq gör
ək vəziyyət necədir? Bir-iki qatar da qarşılıqlı güllələr uçuşdu. Seyid sanki film seyr edirmiş kimi, izləyirdi mənzərəni. Bu an onun postunda tək-tək üç-dörd güll ə atıldı. Elə bil qarşısında bomba partladı. Gecənin qaranlıq və sakitliyində tükürpədici səslə necə vay-şivən qopdusa, Seyid bir az da diksin ən kimi oldu. O, çox eşitmişdi,
15
ancaq görm əmişdi. - Yəqin qan görüblər - düşündü Seyid. Səs g ələn tərəfə addımlamağa başladı. Seyid iti, olduqca yumşaq addımlarla səsə tərəf irəliləyirdi. Qarışıq, anlaşılmaz səslər eşidir, ancaq hələ heç nə görmürdü? Qəflətən Ay işığında nəsə parladı. Cəld özünü yerə atdı. Sürünə-sürünə balaca təpənin üstünd
əki kolun dibinə gəldi. Səsə tərəf boylandı, Ay da öz köm
əyini əsirgəmədi. İndi o, beş düşmən əsgərini aydın sayırdı. Bəs altıncı hanı? Bir az da qalxıb boylandı. Bunlara nə olub bel ə, niyə çaş-baş düşüblər? – Seyid anlaya bilmirdi. Özl ərini elə itirmişdilər ki, bir-bir tutub aparsan da xəbərləri olmazdı. Bunun ciddi bir səbəbi olmalı idi. Ay bir də parlayanda əsərin qəhrəmanı ortaya çıxdı. Seyid gördü ki, topa dayanıb, vay-şivən qoparanların ortasında yerdə nəsə çapalayır. Diqq ətlə baxanda məlum oldu ki, qan məsələsi dəqiqdir. Şərəfsizlər yaralı yoldaşlarına köməklik etmək əvəzinə, başına yığışıb, vay-şivənlə olan-qalan canını alırdılar. Bu mənzərə Seyidi bir az t əəssüfləndirdi. Seyid düşünürdü ki, hansı üsulla onların külünü göyə sovursa, daha ağıllı qərar olar? O, gah əlindəki əl qumbarasına, gah da iki d əstəkli avtomatına baxdı. - Bəlkə yaxınlıqda başqa da kims ə var, ya bunları müşahidə edən var? – düşündü və əl qumbarasının üzərində dayandı. İki qumbaranı hər ehtimala qarşı döyüş vəziyyətinə gətirdi, ancaq məsələni bir qumbara ilə bitirm ək lazımdır ki, müşahidəçilər üçün mina mənzərəsi yaransın. Onsuz da hər gecə çaqqal-çuqqal neçə mina partladır, lap h
ərdən ikisinin dalbadal partladığı vaxtlar olur. Seyid bir neç
ə addım da irəli gedib, qumbaralardan birini elə atdı ki, ikinciy
ə ehtiyac qalmadı. Seyid özünü balaca t əpənin arxasında torpağa bərk sıxmışdı. Üstün
ə tökülən daş-kəsək belə vecinə deyildi. - Görəsən, özüm
ə heç nə olmayıb? - İndi də içində bir təəssüf hissi baş Yüklə 250,74 Kb. Dostları ilə paylaş:
|