[]
Yüklə 250,74 Kb. Pdf görüntüsü
|
20
sıçrayışla əsgərin boynundan yapışaraq, onu yerə yıxdı. Və ani bir h
ərəkətlə də əsgərin çənəsini boynun ardına çevirdi. Əsgər dey
əsən, həqiqətən ayaq üstə ölmüşdü, heç cınqırı da çıxmadı. Seyid onu ehtiyatla ağzıüstə yerə qoydu. – Ye, ye, şərəfsiz, ye, bu
torpağın tozu da sizə haramdır, - deyə onun ağzını torpağa sürtdü. - Nec ə ki, indi haram edəcəm - dedi və kitelinin yaxalığını buraxdı. Əsgərin silahını çəkib boynundan çıxartdı. Adi 5,45 çaplı Kalaşnikov avtomatı idi. Seyid z əif işığa doğru addımlamağa davam etdi. Bu işıq kazarmanın girişində, qapının üstündə yanırdı. Yanından bayraq da asılmışdı. Çox qəribə bina idi. Heç hərbçilər qalan yer
ə oxşamırdi. Uçuq-sökük, təmirsiz bina, tamam sökülmüş, çala-çuxur asfalt örtüklü meydaça-h əyət, bizim üzüm bağlarından sökdükləri beton dirəklərdən düzülmüş səkilər. Bir sözl ə, yəqin ki, sovet dönəmindən qalma hansısa idarə binası idi. Bura n ədir ki, burdakılar da nə ola? -düşüncəsi ilə girişə yaxınlaşdı. Sıçrayıb bayrağın parçasından yapışdı. Necə dartdısa, şaqqıltı ilə sapı sındı. Başıaşağı sallanmağa başladı. Seyid c əld içəri girdi. Tumboçkadakı əsgər yatmışdısa da, y əqin bayrağın səsinə oyanmışdı. Əsgər Seyidi görən kimi özünü düz əltdi, əlini baş geyiminə aparıb öz dillərində nəsə bir söz qışqırdı. Qəfil gələn iri cüssəli, zəhimli bu qəfil qonağın iti baxışları qarşısında özünü itirən gənc əsgər birdən xatırladı ki, “YAT” komandası çoxdan olub, artıq səhərə yaxındır, səhfini düz əltmək qərarına gəldi. Uzun-uzadı nəsə qışqırmağa başladı. Bu müdd ətdə Seyid ətrafı əməlli-başlı nəzərdən keçirdi. Gün növb ətçisi girişdə, silah otağının qapısının ağzında dayanmışdı. Armaturdan olan qapı adam başı keçən iri şəbəkəli idi. Seyid iç əri göz gəzdirdi. Silah-sursatdan başqa, xeyli də üst-üstə yığılmış yeşik var idi. Bunlar partapart partlayacaq ha... - Seyid düşündü. Sol tərəfdə bir neçə otaq var idi. Rabitəçi otağını o 21
saat tanıdı - qapının üstündə sovetin rabitəçi nişanı və nəsə bir c ədvəl var idi. Yəqin bu da zabitlər otağıdır. İçəridən xorultu s əsi gələn otağın qapısına baxdı. Solda, dəhlizin qurtaracağında böyük taybatay açılmış ikilaylı bir qapı var idi. Bura da əsgərlər yatan yerdir, - deyə düşünürdü ki, qolu sarğılı bir əsgər bu
qapıdan çıxıb, süngüsü dizinə dəyə-dəyə, yarıyıxıla-yarıdura s əndələyə-səndələyə ona tərəf qaçmağa başladı. Seyid gün növb ətçisinin lap yanında dayanmışdı, gələnə baxırdı. Növbətçi Seyidə çathaçatda sağ ayağı necə büküldüsə, diziüst
ə yerə düşdü. Görünür, pis yatıbmış, ayaqları tamam keyyib. Seyid ona s ətr bir nəzər saldı və sadəcə, başını buladı. Növb
ətçi cəld özünü düzəltdi, əlini baş geyiminə apardı və yaln
ız, indi qarşısındakının kim olduğunu anladı, lakin artıq çox gec idi. Seyid alıcı quş kimi sol əli ilə onun kepkasının günlüyünd ən tutaraq gözünün üstünə elə çədi ki, az qaldı boynu kökünd ən qopsun, ancaq qopmadı. Çünki sağ əli ilə də boynunun kökünd ən yapışmışdı. Seyid novbətçini göyə qaldırdı, ayaqları yerdən üzüldü. Sonra bayaqdan bu mənzərəni kirimişcə seyr edən gün növbətçisinə necə çırpdısa, yapışıb divarda
qaldı. O, bu qəfil qonağın kim olduğunu, nə baş verdiyini h ələ də anlaya bilmirdi. Yoxlamağa gələn zabitlərdən idi, ya köhn ə əsgərlərdən, hələ də aydınlaşdıra bilmirdi. Bir də, h ər gün döyülməyə adət etmiş əsgər üçün nə fərqi kimdi döy ən? O, ancaq gözləyirdi ki, tənbeh nə vaxt bitəcək. Maraqlıdır ki, zabitlər otağında da gözə dəyən yox idi. Görünür, onlar üçün d ə belə səs-küy adi hal idi. Seyid sol əli ilə d ə gün növbətçisinin boynundan yapışaraq onları bir neçə dəfə k əllə-kəlləyə necə vurdusa, ikisi də süst vəziyyətdə yerə düşdü. Bu vaxt növb ətçinin süngüsü silah otağının qapısına toxunub s əs elədi. Seyid cəld qurbanlarını yerə buraxıb, rabitəçi otağı güman etdiyi qapıya qaçdı. Səksəkəli yatan rabitəçi səsə oyana 22
bil ərdi. Seyid yanılmamışdı, bu rabitəçi otağı idi, ancaq rabit əçinin dünya vecinə deyildi. Telefonun dəstəyi əlində elə yatmışdı ki, top da atılsa, oyanmazdı. Seyid
şirin-şirin yatan rabitəçiyə yaxınlaşaraq, eştiyatla telefonun d əstəyini onun əlindən aldı. Sonra onun qolunu başının altından götürüb telefonun şunurunu boğazına doladı v ə var gücü ilə sıxdı. Rabitəçi bir-iki dəfə yüngülcə çapaladı, v əssalam. Seyid bütün şunurları dartıb qopardı, aparatların işığı söndü. Seyid otaqdan çıxıb qapını sakitcə örtdü. Xorultu səsi g ələn otağın qapısına iki əl qumbarası bərkidib, halqalarına jilka bağladı və sonra şpilkaları düzəltdi. Silah otağının q arşısında dayandı, dörd əl qumbarasını da içəridəki qapının ağzına qoydu. Jilkaları cütləyib girişdən bayıra çıxartdı və tez d ə içəri qayıtdı. Girişdə alt paltarında bayıra çıxan əsgərlə qarşılaşdı. Onu saxlamadı - işi var, qoy getsin. Əsgər də öz hayında idi, ona fikir də vermədi. Sağa - dəhlizi axıra qədər getdi. Taybatay açılmış qapıya çatanda əl qumbaralarının ikisi döyüş vəziyyətində idi. Çatdı, içəri bir addım atdı. Bir sağa, bir sola
baxdı, ikimərtəbəli əsgər çarpayıları dolu idi. İki-iki yatanlar da vardı. İlahi, bu nə iy-qoxdu, nə üfunətdi, belə yerdə insanmı yaşayar? – deyə düşündü Seyid. Tez də fikrindən vaz keçdi... İçəridən gələn baş çartladıcı üfunət qoxusunun da t əhriki ilə qeyzlə hamının intiqamını alırmışcasına əl qumbaralarını eyni vaxtda çal-çarpaz, birini sağa, birini sola, çarpayıların üstünə atdı. Qoy, gəlsinlər, çıxışda gözləyirəm - dedi öz-özün ə. Cəld silah otağının yanına qaçdı. Arxasınca əvvəlcə partlayış, sonra ah-nalə, tükürpədici bağırtı qopdu. İki d ənə də əl qumbarasını silah otağının içərisinə dığırladı və bayıra qaçdı - xorultu gələn otaq silah otağı ilə divar qonşusu olduğuna görə orda yatanların xorultusuna haram qatmadı Seyid. Lakin kim vaxtına qədər dözməyib tez oyansa idi, Seyid Yüklə 250,74 Kb. Dostları ilə paylaş:
|