[]

Deyirəm yazmağa madam ki, sən qadirsən. Nə gərəkdir yazasan faidəsiz

nəğmə, qəzəl, Yoxmu könlündə məgər gizli, böyük, milli ənıol? İştə öz fikrini

ibraz edərok mümtaz ol! Laəqəl millət ilo nalədə həmavaz ol! Sayıhrsan vetən

övladlannın bir fördi, Vətən, imdadinə iştə çağırır hər fərdi. Ya ər ol, ortaya

çıx, gel kömək et qardaşına, Ya gedib evdə otur, həm de ləçok sal başına.

Ər-qadm, yaşlı-cavan, zorlu-zəif, şah-gəda, Hər kes etsin gerək imkam qədər

borcun əda. Şebi-yeldadə necə kim, ufacıq ulduzlar, Nur saçmaqla qaranhq

gecəni yaldızlar. Sən de duzsuz, yaramaz, nasəlis əşarın ilə, Lakin atəşli,

ürəkdən çıxan əfkarm ilə İldırımlar saçaraq firtmalar icad et.' Nəzme çək

qomli təəssürlərini inşad et!

$air

Sözlərin həqdir, əvət, zənn edirəm arifsen. Lakin əhvali-mühitə yəqin az

vaqifsən. Vətenə, milletə sanmadcyiləm dİldadə, Yazmaq olmaz fəqet

olmazsa qələm azade. Həqqe, namusa, nicata, qələmə and olsun, Ərşə, fərşo,

günəşə, sübhi-dəmə and olsun, Çox heqiqət mənə təlqin eləyir vicdanım,

Yoxdur ondan birini söyləməyə imkamm. Danışarkən həqi göydən yetişən

buyruqla, Tıxanıb sözlarim ağzımda qahr yumruqla. Doğru söz söylədiyİm

halda mesul oluram, Çarəsİz nəğmo, qəzəl yazmağa məşğul oluram. İstərem

qoşmağı, lakin yük ağır, yol da yoxuş, Necə uçsun qanadı sınmış, əzilmiş bir

quş? Çokmodən bari-qəmi rişteyi-canım üzülür. İczdən xuni-cigər yaşlı

gözümdən süzülür. Daha tabavəri-qəm olmadığıyçün ürəyim,

Dərgəhi-həqdən odur sonku niyazım, diloyim: Bizlərə sobr, mətanətli ürək

etsin əta, Ta azıb erməyəlim rahi-məhəbbətdə xeta.

Yüklə 7,15 Mb.