10 IL ziRZƏMİDƏ
Yüklə 213,5 Kb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Azərbaycan, paytaxt Masallı şəhəri, 2085-ci il I
- “Axı necə olub iyirmi il ərzində böyüməmisən”
|
Qorxulu Əhvalatlar silsiləsindən “10 IL ZİRZƏMİDƏ” Fərhad MƏMMƏDOV Proloq Xronoloji ardıcıllıq: 2011- Isveçrəli alim Henri Makramın “Blue Brain” adlı layihəsi iflasa uğrayır. Təkcə bir insan beyninin kompyuterdə simulyasıyası üçün 16 min prossesor belə kifayət etmədiyindən, layihənin maaliyələşdirilməsinə xitam verilir. 2015- Heyvanların klonlaşdırılmasını və nəsli kəsilmiş bitki növlərinin gen mühəndisliyini Birləşmiş Millətlər Təşkilatı və WWF fondu dəstəkləyir və üzv dövlətləri qanunvericiliklərində müvafiq dəyişikliklər aparmağa çağırır. 2017- NASA və Mərkəzi Kəşfiyyat İdarəsinin gizli əlbirliyi ilə məxfi idarənin depozitində saxlanılan saç telindən alınmış genlə Eynşteynin iyirmidən artıq klonu yaradılır. Klonların hamısı 2019-ilin aprel ayında naməlum səbəblərdən həlak olur. Sonralar müəyyən olunur ki, Albert Eynşteyn – orjinal Eynşteyn- iki yaşında ağır iltihab keçirib. Gendə həmin məlumat qaldığından heç bir klon həmin keçid dövrünü adlaya bilməyib. 2018 – Gizli əməliyyat haqqında xəbərin BiBiSi kanalında yayımlanması dünyada ajataj doğurur. Bir neçə gündən sonra, BMT-nin Baş Assambleyasının növbədən kənar iclası çağrılır. Hitler, Stalin kimi təhlükəli tarixi şəxslərin klonlaşdırılmasını əngəlləmək üçün üzv dövlətlər yekdilliklə insan klonlaşdırılmasının qadağan olunması haqqında qətnaməni qəbul edirlər. 2022- Venera planetində daimi enerji mənbəyi aşkar edilir. 2023 – Planetdə dəhşətli dərəcədə yüksək təzyiqin olmasını nəzərə alaraq müvafiq texnoloqiyaların və köçürmə infrastrukturun hazırlanması üzrə dünya ölkələri ümumilikdə 150 milyard dollar pul ayırırlar. Fonda nəzarət etmək üçün tam yeni institut yaratmaq əvəzinə NASA-nın baş hərfini dəyişməklə GASA (nationalın əvəzinə global) –nı təsis edirlər. Mərkəzi qərargah əvvəlki kimi ABŞ-da qalır. 2027- Yeni aşkar edilmiş enerji resursu “triumfat” əsasında ilk daimi hərəkət mühərriki yaradılır 2035- İnsanları on-iyirmi il cavanlaşdıran gövdə hüceyrələrinin tətbiqatına beynəlxalq qadağa qoyulur. 2037- Dünya Alyansının əsası qoyulur.Bu alyansa Çindən başqa bütün dövlətlər qoşulur 2039- Dünya Alyansı ənəvi metodlarla və müxtəlif metal növlərindən hazırlanan robotların istehsalına qadağa qoyur. Proqram təminatlarında pozuntu yaranan zaman insan həyatına təhlükə olmasın deyə robotların hazırlanması zamanı yalnız silikon, protosanqra, novaskin tipli materiallardan istifadəyə icazə verilir (ümumi skletə alternativ kimi) 2040- Beynəlxalq Statistika qeyri-adi faktları üzə çıxarır və telekomunla elan edir ki, Marsda yaşayan insanlar, Yer planetində və uzaq Olerobda yaşayan insanlara nisbətən 4 dəfə gec qocalır. Bu Marsa olan immiqrasiyanı sürətləndirir, 2050-ə kimi dünya əhalisinin 1/9-i Marsa köç edir 2042- Parçadan hazırlanan geyimlərin geyilməsi və tikilməsi qadağan edilir. Şəhər həyatına hələ də tam uyğunlaşmamış kəndlilər, yeni novaskin geyimlərə alışa bilmir, nəticədə tez-tez cərimələrlə üzləşməli olur, evlərində müntəzəm olaraq axtarışlar həyata keçirilir. 2043-Köhnə tipli gecə geyimləri (parçadan) hazırlayan qanunsuz istehsalçılara qarşı VENOM adlı agentlik yaradılır. 2044-VENOM bir il ərzində fəaliyyəti ilə özünü doğrultduğundan, Dünya Alyansı VENOM təşkilatına istənilən növ cinayət və xətalarla mübarizə səlahiyyəti verir. İNTERPOL və Beynəlxalq məhkəmə ləğv edilir. 2079- Marsa ağac və bitki toxumlarının göndərişinə xitam verdiyinə görə Mars höküməti Yer Planetinə müharibə elən edir və Olerob planetiylə ittifaqa girir... Azərbaycan, paytaxt Masallı şəhəri, 2085-ci il I Şöbənin gur işıqları onsuzda yorğun, əldən düşmüş yeniyetməyə pis təsir edirdi. Başı gicəllənir , tez-tez ürəyi bulanırdı. Masa arxasında əyləşsə də, fasiləli şəkildə, titrəmə tuturdu uşağı. Bütün vücudu elektroşok verilən debillər tək güclü vibrasiya verirdi. Qırmızı mundirdə olan kapitan, MİNİSOLAR adlandırılan, ovuc ölçüsündə olmasına rəğmən otağı kifayət qədər işıqlandırıb, isidən mikro portativ günəşciklərin uşağa pis təsir etdiyini hiss edib işarə barmağını sensor panelin üstündə gəzdirdi və günəşcikdə gedən termal prosesləri 30 dəfə azaltdı. Uşaq artıq gözləri qamaşmasa da, son dərəcə çaşqınlıq içində idi. Sanki ayını qış yuxusundan oyatmışdılar. Eynəkli kürən kapitanın ətrafına göz gəzdirirdi ki, otağa novaskin tipli şəffaf kostyum geymiş, əlində sini olan katibənin daxil olduğunu gördü. Katibə naz-qəmzəylə rəisinin masasına yaxınlaşıb sininin üzərində olan fincanı kapitanın qabağına qoydu. Maraqlı idi ki, uşağa qəhvə gətirmək yaddan çıxmışdı. Kapitan uşağın qəribə şəkildə baxdığını görüb, “Mən bilirəm, sən qəhvə içmirsən”-deyə acı kinayə ilə dilləndi. Yeniyetmə,... görünür susuzluğu olmadığından kapitanın belə alçaq hərəkətinə göz yumdu. Qıcıqlanmadı belə. Katibənin əynində olan şəffaf novaskin adından da göründüyü kimi, adamı lüt-anadan gəlmə şəkildə əks etdirirdi. Qoyulmuş məhdudiyyətlərə görə, hətta alt-paltara da icazə vermirdilər. Şəhvətin qarşısını almaq üçün isə, səhər yeməyindən sonra və ya işdən öncə, istehlak miqdarına görə artıq siqareti üstələmiş “yaşıl həb” atılırdı. Şəhvət lazım olduqda isə satışına görə ondan geri qalmayan, “qırmızı həb” qəbul edirdilər. İş vaxtı “qırmızı həb” atanı və ya ümumiyyətlə dərman qəbul etməyəni işdən qovalayır, ən pis halda isə bir neçə aylıq şərti cəzayla Venera planetinə teleportasiya edirdilər, plantasiyalarda robotlara nəzarətçi qismində. Bütün bu məhdudiyyətlərlə bərabər, belə ciddi qanunda da boşluq var idi. Belə ki, iş vaxtı qurtarmamış şəhvət oyadan qırmızı həbi udmaq geniş yayılmışdı bosların, rəislərin, menecerlərin arasında. Amma orası da var idi ki, müdir iş vaxtı qırmızı həbi atan zaman sadəcə pornoqrafik jurnala baxan seyrciyə bənzəyirdi. Belə ki, bütün əndamları görünən gözəl ofis asistentlər, qırmızı həbi iş vaxtı atmağdan çəkinirdilər. Belə ki, bu əmək kodeksinin pozulması zamanı qadınların boynuna daha böyük məsuliyyət düşürdü. Bir sözlə qırmızı və yaşıl həblər gündəlik qida məhsullarına çevrilmişdi. Azərbaycanda qloballaşmanın əleyhinə çıxmışlar, Aran ərazisində nəhəng qapalı şəhər yaratmışdılar. Onlar nə biyabırçı novaskin geyinir, nə də ki, şəhvəti işə salan və ya öldürən həblərdən istifadə edirdilər. Fərid, - həmin solğun yeniyetmə -, kapitanın, uzaqlaşan katibəsinin arxasınca diqqətlə baxdığını gördü. Katibə otaqdan çıxan kimi kapitanın canlanmış gözləri yenidən zavallı Fəridə qayıtdı. Fincanı qaldırıb iki qurtum aldı içəri.
Kapitan eynəyini çıxardıb, şüşələrini masanın üstündə saxladığı xüsusi pampıqla silməyə başladı. Eynəksiz, kapitan, tam fərqli görünürdü. Silgi işini bitirib, eynəyi yenidən gözlərinə qaytaran kapitan birdən ciddi sifət alaraq, masanın yeşiklərindən birindən şəhvət detektorunu çıxardı. Düyməsini basıb, narıncı rəng paneli başının ətrafına dolandırdı. Heç bir siqnal çıxmadı. Fərid kapitanın belə gözlənilməz hərəkətinə donub qalmışdı. Əslinə qalanda, otaqda olan hər şey, eşitdiyi hər söz, gördüyü hər obyekt Fərid üçün yeni idi. Dəhşətli dərəcədə çaşqınlıq içində idi. Qırmızı həb...VENOM, lüt bədənə rəisinə qulluq edən katibələr,...son 10 ildə Fərid inkişafdan çox geridə qaldığını hiss etdi. Yəni on ilə bu qədər şey dəyişə bilərdi. Fikirlərini yenidən kapitanda cəmlədi.
Fərid hönkürə-hönkürə ağlamağa başladı. Bununla belə yaşla dolu mavi okeana bənzəyən gözləri hələ də kapitanı güdürdü. Kapitan isə yeniyətmənin göz yaşlarını və çığırtısını görüb diksindi. Sanki uşağın ağlayacağını heç bir vəchlə gözləmirdi. Əvvəl ağzı bir qədər aralı şəkildə, uşağa diqqətlə seyr etdi. Səs tonunu 180 dərəcə dəyişib, olduqca sakit səslə...
Fərid ağzını açmaq istəyirdi ki, kapitan onu qabaqlayıb, “Axı bu mümkün olan şey deyil” deyə dodaqaltı donquldandı. Elə bil özüylə danışırdı. Fərid başladı...
II
Yaşadığı binanın önü həmişəki kimi qaranlıq idi. Çovğun-qarlı havada işıqların olmaması, lap Rəşid Şerifin karikaturasında qar-adamının dediklərini xatırladırdı. “Nə işıq var, nə qaz...Romantika”. Ətrafa göz gəzdirən Fərid, havanın tədricən soyuduğunu hiss etdi. Açıq-aşkar hiss olunurdu ki, şaxta artır. Çəhrayı paltosunun altında üç qat isti geyim və bir qat da alt geyimi olmasına rəğmən, vicvicə artıq sümüklərinə doğru istiqamət alırdı. Qarın qalınlığı yarım metri keçdiyindən qəsəbədəki, binalar arası maşın yolları demək olar ki yoxa çıxmışdı. Atasının maşını da çöldə qar yorğanına qurşanmışdı. Maşına vaxtında antifriz tökmək yadından çıxdığından, avtomobili işə sala bilmədi. Ona görə də düz üç gün idi ki, maşın çölün ortasında nəhəng qar təpəsi şəklində dururdu. Yığdığı yeni qar topasını diyirləyə-diyirləyə böyüdürdü. Bir neçə dəqiqəlik diyirləmə dövrəsi vurub topanın artıq televizor böyüklüyündə olduğuna çox sevindi. Nəhayət, gövdə hissə hazır olduğundan bir qədər nəfəs almağı lazım bilib oturdu topanın üstünə. Gözünə poçt binası tərəfdən işıq düşdü. O qədər də gur olmayan işıq, yaxınlıqlardakı binalardan birinə gələn qonaq və ya mənzil sakinin avtomobili olmalı idi. Elə də oldu. Maşın heç əlli metr hərəkət etməmiş sağdakı döngədən yoxa çıxdı. Yenidən ətraf zülmətə qərq oldu. Amma buna mütləq qaranlıq demək olmazdı. Sanki qar və az-maz görünən səma cisimləri, ətrafdakı materiyanı olduğu kimi görməyə imkan verirdi. Birdəki, Fərid ən azı iki saat idi ki, çöldə qar-topu oynayırdı. Gözləri lazımı qədər öyrəşmişdi qaranlığa. Arxasından heç bir səs və ya hərəkət hiss etməsə belə, ürəyindən keçdi ki, fırlanıb bir arxaya göz gəzdirsin. Qonşu dörd mərtəbə binanın qarşısında yalnız bir neçə evin pəncərəsindən zəif və dəyişkən tezlikli işıq gəlirdi. Külək yaşıl örtüklü bağçaların ətrafındakı salafan bağlamaları arxasınca harasa aparırdı. Başqa heç bir hərəkət, heç bir canlı gözə dəymirdi. Ancaq nəisə Fəridi, ətrafa daha diqqətli nəzər salmağa səsləyirdi. Təsadüfən yığdığı topanın sol tərəfindən keçəndə iyirmi metrə qədər uzanan insan ləpirləri gördü. Əgər Tofiqin və ya özünün geydiyi ayaqqabı 44-45 ölçülü olsaydı, Fərid bu qədər təşfişə düşməzdi. Halbuki, qar üstündə olan naməlum ləpirlər, böyük adama məxsus (kişi) ayaq izləri idi. Uşaq olsa belə, əmin idi ki, yaxın iki saat ərzində buralarda heç bir “böyük” dolaşmayıb. Ləpirlər lap təp-təzə idi. Şaxtalı havaya zidd, bədənindən isti qorxu keçdi. Ləpirlərin sonuncusu qar adamının yaxınlığından bitirdi. Əlbəttə ki, uşaq olduğundan Fəriddə belə bir sual yaranmadı ki, axı bu ləpir birdən birə necə bitə bilərdi. Ləpirin sahibi gərək havaya uçsun, ya da ki, nəyinsə üzərinə dırmaşsın ki, yeni iz qoymasın. Əgər yeddi deyil ən azı on beş yaşı olsaydı, intellektin inkişaf mərhələsinə görə, belə məqamları onu yerindəcə şoka salardı. Bununla belə yaxınlıqda kiminsə olduğunu altıncı duyğu vasitəsilə hiss edirdi. Ləpir haqda fikirlərdən Fəridi, uzaqdan eşitdiyi haray, daha doğrusu öz adının haraylanması ayırdı.
Birdən anası həyəcanlı şəkildə
Bircə kəlmə kifayət etdi ki, yeddi yaşlı Fəridin miniatur ürəyi ağzına gəlsin. Tez-bazar fırlanmaqdan çəkindiyinə görə, üzünü tədricən çevirməyə başladı. Qara paltoda və çeçenka papaqda olan dayı, nəsillərində insest halları adi olan Misir şəhzadələrinə bənzəyirdi. Sifəti olduqca uzunsov idi. Sağ gözünün çəp olması Fəridi daha çox qorxutmuşdu. Dayının yaşı uzağı qırx-əlli olardı. Buna rəğmən üzündə saqqal kələ-kötür şəkildə çıxmışdı. Bir sözlə qırx-yaşlı çəpgöz kosa. Gecə vaxtı belə birisiylə qarşılaşmaq heç də məsləhət deyil. Kişi uşağın- onun heybətli sifətində qorxduğunu görüb, gülər üz aldı. Arxasında gizlətdiyi kökü Fəridə uzadıb,
Fərid, Tanrıya şükür etdi ki, monoloq istədiyi və gözlədiyi şəkildə qulağa dəydi. Ürəyi çox sakitləşmişdi. Gülümsəyərək, kökü əlindən aldı. Birdən anası yadına düşübmüş kimi,
III Kapitanın əhval-ruhiyyəsi tam dəyişmişdi. Uşaq görünüşlü yeniyetmənin danışdıqları ona çox maraqlı gəlmişdi. Fərid bircə şeyi başa düşə bilmirdi ki, danışdığı dəhşətli hadisəni yaşlı kapitan gözündə məzəli edən nə idi. Olanları rəvayət edən zaman, kapitan Fəridə istehzayla baxır, bic-bic gülümsəyirdi. Fəridə bir şey qane edirdi ki, kapitan artıq ona qarşı nifrət hisslərini biruzə etmirdi. Bəlkə də belə apatiya ümumiyyətlə yoxa çıxmışdı. Fəridə bir qədər fasilə etməsini tapşırıb otağı tərk etdi. Təxminən on beş dəqiqə sonra, əlində sini, sinin üzərində isə isti buxar buraxan qab-qacaq, yaxınlaşdı Fəridin önünə. Əslində bu kabinetdə, kapitan özü heç vaxt yemək yeməsə də, bu gün Fəridin xətrinə, ilk “müstəsna” etmək qərarına gəldi. Sinini Fəridin qabağına qoydu və “Buyur...Nuş olsun” deyə sakit şəkildə dilləndi. Sinin üzərində iki yemək dolu qab və bir stəkan mavi soda var idi. Kapitan özü yemədiyindən burulan yataş kreslosuna qayıdıb, yenə də gülümsədi və dodaqaltı “heç inanmağım gəlmir...sən bir işə bax” deyə özünə müraciət etdi. Fərid isə çaşqınlıq içində idi. Təxminən on il olardı ki, qaçırılmış və zirzəmidə saxlanılmışdı. Və bu 10 il ərzində yediyi şeylər ancaq, mərci supu və gülkələm-kartof qızarması idi. Hal-hazırda da önündə eyni təamlar tüstüləyirdi. Yəni on il ərzində mərci şorbası bu qədər dəbə düşüb. Əslində bu iki yemək növü onun ürəyini çoxdan vurduğuna baxmayaraq, mədəsi boş idi. Tərəddüd etmədən girişdi şorbaya. Qaşığı dodaqlarına toxundurub fısıltı ilə içəri alanda, təsadüfən gözləri kapitana sataşdı. Yenə də qəribə şəkildə gülümsəyirdi. Fərid hiss edirdi ki, hal hazırda yediyi yeməklərin, on il ərzində, hər gün, yediyi təamlarla müəyyən əlaqəsi var idi. Bu sadə bir təsadüf deyildi.
Fərid marçıldaya-marçıldaya, rəvayətinə davam etdi. Lakin rəvayətinə başlamazdan əvvəl qulaqları növbəti pıçıltını tutdu. “On il yeməsəm, mən də şorbanı gözümə belə soxaram” IV Sözün həqiqi mənasında ağsaqqal kişi, bir kasa şorbanı yerdə uzanmış uşağın yanına sanki itə yemək verirmiş kimi qoyub:
Gündə yalnız bir dəfə yemək verilirdi yeddi yaşlı qaçırılmış Fəridə, bir porsiya mərci şorbası və bir porsiya gülkələm-kartof qızartması. Fasiləsiz işləməkdən qüvvəsi tükənmiş, əldən-düşmüş zavallı uşaq yeməyi sözün əsl mənasında “gözünə soxurdu”. Hələ çıxmamış bığ yeri və çənəsi yağ içində olurdu. Köynəyi də nadir hallarda yuyulduğundan, sap-sarı idi. Mavi suyun əvvələr nə olduğunu başa düşə bilmirdi. Soruşmağa da imkanı yox idi axı. İtə Fəriddən yaxşı münasibət bəsləyirdilər. Heç bir sualına cavab ala bilmirdi. Sonralar biləcəkdi ki, həmin mavi içki, xüsusi kimyəvi maddələrdən və yeni meyvə növünün miksturasından ərsəyə gəlmiş sok idi. Ev sahibləri onu “soda” deyə dilə gətirdilər. İlk dəfə bu zəif işıqlandırılmış zirzəmidə göz açanda, gördüklərinin dəhşətli yuxu olduğunu zənn etmişdi. Əlini nə qədər çimdikləsə də, oyanmırdı ki, oyanmırdı. Vəziyyətin gərgin olduğunu görüb hönkürməyə başlayırdı. Bir piləkanların üstündə yerləşən, zirzəmiyə yeganə giriş vasitəsi olan dəmir qapıya miniatür yumruqlarını çırparaq, burnu axa-axa, anasını çağırırdı. Heç bir faydası yox idi. Onu sakitləşdirən yalnız təxminən iyirmi metr uzanan zirzəminin o biri başından gələn haray oldu. Qız uşağının səsi idi.
Fərid göz yaşını silib, səs gələn tərəfə baxdıqda, müxtəlif növ parça qalaqlarının üstündə sinəsi üstə uzanmış, çənəsinə ovuclarına dirəmiş təxmini həmyaşıdı, bir suyuşirin qızcığazı gördü. Fərid qızın belə soyuqanlılığına valeh olub, daha da dərin qorxuya düşdü, göz yaşları yenidən gözlərindən yanaqlarına axdı. Yenidən qapını çırpmağa başladı. Qışqırıq və ritmli qapı çırpıntısı xaotik bir səs fonu yaradırdı. Nəhayət qapının arxasından, uzaqdan səslər gəldi. Yaşlı bir kişinin küfrləri və deyinməsi eşidilirdi.
Qapı hələ də açılmasa belə, artıq kişinin dedikləri Fəridi bərk qorxutmuşdu. Qapının çırpmağını dayandırıb, pilləkanlardan aşağı düşdü. Deyinən və pis-pis söyüşlər söyən kişinin səsi tədricən yaxınlaşırdı. Birdən qapı arxasından başqa bir səs də gəldi.
Fərid başa düşə bilmirdi ki, əgər dindar ailənin evindədirsə, onu niyə qaçırıb, əziyyət verirlər. Tam paradoksal bir hal idi. Fərid pilləkanlardan aşağı düşməsəydi, zirzəmiyə açılan dəmir qapı, iti sürətlə üstünə çırpılıb, ən yaxşı halda ağız-başını yaracaqdı. Qapını çırparaq içəri daxil olan yaşlı baba- , başında açıq rəngli araqçın, ağ saqqallı, göz kisəcikləri tünd qara, qara şalvarlı, ağ köynəkli, qara jiletli- yuvasına düşmən girmiş canavar kimi hiddətli gözləri ilə onu narahat edəni axtarırdı. Pilləkanların aşağısında lal-dinməz və ağzı yarı-açıq durmuş Fəridi görcək, hədəfi seçibmiş kimi, zavallı uşağın üstünə şığıdı. Fərid inanırdı ki, ən uzaq halda qulaq burması görəcək. Ona görə də, səhvini boynuna alanlar kimi başını aşağı salıb cəzasını gözlədi. Fərid yamanca yanılmışdı. Aldığı ilk şillə-yumruqdan iki metr arxaya uçaraq, yerə sərildi. Fərid o qədər çaşqınlığa düşdü ki, aldığı zərbənin ağrısını duymağa macal tapmadı belə. Vəziyyətin heç də ümidverici olmadığını görüb, ev yiyəsinin qaydalarına tabe olmaq məcburiyyətində qaldı. Ağlamağı bir tövr saxlayıb, özünü ələ almağa çalışdı. Yenə də gözləmədiyi halda, hiddəti soyumamış qocanın amansız təpiklərini yeməli oldu. Kişi uşağı elə vəhşicəsinə taptalayırdı ki, sanki gözünün qabağında arvadına sataşmış biri düşmüşdü əlinə. Bu son damla, oldu. Yeddi yaşlı zərif fizioloji quruluşa malik Fərid, artıq ağrıya dözə bilməyib, zarıltı ilə ağlamağa başladı. Gözü yaşlı, ağzından nazik tellə qatı tüpürcək sallanan, alnından qan açılan uşaq, təpiklərini durdurmuş, ancaq gözləri hələ də hirsdən soyumamış heybətli sifətə baxıb.
Dəmir qapıdan daxil olan qadını görüncə anasının nəhayət ki, özünü yetirdiyinə inandı. Pilləkanlardan aşağı düşdükdən sonra isə, anası olmadığını gördü. Daha möhkəmdən ağlamağa başladı. Başı bağlı, dolu bir qadın ərinin yanına çatan kimi pişik tək cırmaqları ilə kişinin üstünə cumdu. Kişi bir təhər arvadın caynaqlarından azad olub, arvadı da yerə sərdi.
Arvadı yenidən qalxsa da bu dəfə kişinin üstünə cummadı. Əvəzində beton döşəməyə sərilib, gözlərini ovuşduran və zırıldayan Fəridə yaxınlaşıb, uşağı səmimi qəlbdən qucaqladı. Fəridi bu bir qədər sakitləşdirdiyindən, o da öz yerində ana nəvazişinə ehtiyac duyduğundan, onun müdafiəsinə qalxmış sahibəni anaya surroqat sayıb, möhkəm sarıldı boynuna.
Kərəm kişinin həyat yoldaşı Səidə xanım, uşağın dediklərini eşitcək, üzünü ərinə tərəf çevirərək
Bütün hadisələrin gedişi zamanı zirzəminin o biri başında, nəhəng parça qalağının üstündə uzanmış balaca qızcığaz qımıldamadı belə. Hansı pozada uzanmışdısa elə həmin pozada da qalmaqda idi. Uşağın artıq sakitləşdiyini və gözlərini yumduğunu görən Səidə xala, uşağı qucağına alıb, qızcığazına yanındakı digər topanın üzərində uzandırdı və qızcığaza “Az, uşağa yaxşı bax, sən artıq qaydalarmızı bilirsən...ona da başa salarsan”-deyə əri kimi zirzəmini tərk edərək arxadan dəmir qapını çəftələdi. V Yemək Fəridin qüvvəsini bərpa etdi. Titrəmə aradan qalxmışdı. Radioloji filterdən keçirilmiş çayını içməkdə idi. Çay da eynilə hər gün içdiyi çaydan dadıyla heç də fərqlənmirdi. Fərid uzun müddət zirzəmidə qaldığından elə hesab edirdi ki, zirzəmidən “yuxarıda” yaşayan camaat da, bu dörd qida növünü həmişəlik, gündəlik ratsiona daxil edib. Zabit elə hey gülümsəyirdi. Fəridin sıppıltıyla fincandakı son qurtumu içəri aldığına əmin olub, yenidən ağız açdı.
Fərid kapitanın çox diqqətsiz olduğuna heyfsləndi. Görünür belə “boss”-ların işi gücü ancaq dediyi kimi həblərin qəbulu qaydalarında xətalara yol verməkdən ibarətdir. Yəni Fəridin bu qədər danışdıqları sağ qulağından girib sol qulağından çıxmışdı?! Üz-gözünü büzüb, melanxolik səs tonuyla,
Kapitan yenidən özünəməxsus şəkildə gülümsədi. Bu yeniyetmə Fəridin sinirlərinə oynamağa başlayırdı.
Fərid bir qədər çaşdığından, götür-qoy etmək məqsədilə azacıq fasilə etdi. Bir an sonra yəqin etdi ki, zabit yenə də diqqətsizliyi ucbatından səhvə yol verib. Ağzını açmaq istəyirdi ki, zabit yeniyetməni qabaqlayıb
Hər şey elə srağagün qərara alındı. Bir neçə ay əvvəl, yaxınlıqda yaşayan uşaqlar, gizlən qaç oynayan zaman, alçaq hasardan həyətə daxil olmuş, evin içində gizlənmək istəmişlər. Evdə gizlənən zaman döşəmənin altından qəribə boğuq səslərin, möhkəm çəkic zərbəsinə bənzər səslər və insan səsləri,...qorxudan evdən raket kimi uçan uşaqlar, evdə olanları ruh bilib valideynlərinə xəbər eləmişlər. Valideynlərdən biri isə Namiq, bizim şöbənin etika və nizam-intizam sahəsi üzrə koordinatorudur. O da məzəli əhvalat kimi, həmin evdə ruhların gəzdiyindən danışdı . Hamı danışdıqlarına ötəri bir şey kimi baxıb, ünvanın kimə məxsus olmasıyla maraqlanmadı belə. Daha sonra belə “ruh” görənlərin sayı getdikcə artdı. Ünvanın Həmdilər məxsus olduğunu bilib, dərhal qəti qərar qəbul etdik ki, evdə axtarış aparaq. Evin gizli zirzəmisini aşkar edib içəri daxil olduq. İçəri daxil olanda isə gözlərimiz kəlləmizə çıxdı. Ala-qaranlıq zirzəmidə tonlarla qadağan olunmuş parçadan hazırlanmış geyimləri səliqəylə nəhəng Afin sütunları şəklində yığılmışdı. Gözlərimiz kəllədən də yuxarı, təpəyə o vaxtı çıxdı ki, geyimlərin (əsasən gecə geyimlərinin ) son bir ayda tikildiyini müəyyən etdik. Axı bu necə ola bilərdi. On il bundan əvvəlki köç dəqiq qeydə alınıb və Marsla müharibədən əvvəl aldığımız son məlumatlarda, Həmdilərin qırmızı planetdə firavan həyat yaşadıqları göstərilib. İndi suala cavab ancaq səndədir...Həmdilərdən başqa evdə kimsə qala bilərdi? Fərid suala-sualla cavab verdi
Uşağın təşvişə düşməməsi üçün kapitan ürəyində saxladığı əsas sualı vermədi ki, “Axı necə olub iyirmi il ərzində böyüməmisən” – cavabı özünə su kimi aydın olsa belə. VI Əgər yuxuları marqinal üstünlük baxımından bir-biriylə müqayisə etsək aydın olar ki, ən şirin yuxu, ən arzu olunan yuxu, həyatımızın ən ekstremal, ən qorxulu, ən gərgin günündə gördüyümüz yuxudur. Məktəbdə, işdə və s. yerlərdə, boş boşuna demirlər ki, “...axşam olsaydı, yatardım”. Bu yanaşmanı Fəridə də aid etmək olardı. Yuxu bir neçə saat öncə baş verən dəhşətli anları, uzaq xatirələrə çevirmişdi. Vaxt deyil, yuxu ən güclü təbibdir.. Bir neçə saat əvvəl olanlar sanki kölgə idi. Sanki Fəridin deyil, başqasının başına gəlmişdi. Ən gözlənilməz gedişlər əvvəl onun ruhi tarazlığını pozmuşdusa da, sonradan yeddi yaşlı uşaq, möhkəmlənib, döyülməyin (əvvəllər hesab etdiyi kimi) o qədər də qorxulu bir şey olmadığını hiss etdi. Döyülmək Palanikin Fayt Klub əsərinin qəhramanı Teylor kimi ona da qismən ləzət etmişdi. Adrenalinin hələ nə olduğunu bilməsə də, onun kəskin şəkildə çoxalmasını və məzəli ağrı şəkli almasını ilk dəfə idi ki, təcrübədən keçirirdi. Soyuqqanlı qızcığaz isə artıq iş başında idi. Portativ paltar-tikən maşının qabağında oturub, müxtəlif parçaları bir-birinə tikməylə məşğul idi. Dəzgah kifayət qədər böyük olsa belə, ölçüsünə layiq səs çıxarmırdı. Yalnız arabir boğuq vıyıltı səsləri gəlirdi ki, tezliyin arabir dəyişdiyini göstərirdi. Ortadan tağ ayrılmış və hər iki tərəfə paralel şəkildə çənəsinə kimi uzanmış qara telli, son dərəcədə ağ dərili qızcığaz, ət parçası kimi hərəkətsiz şəkildə uzanmış Fəridin artıq yuxudan uyandığını görüb, yerindən qaldxı. Maşını durdurub, Fəridə tərəf addımladı. Dəzgahın uğultusu kəsildiyindən, ətrafda şəfaverici bir sakitlik yarandı. Belə sükunət Fəridi çox rahatlaşdırırdı. Qız yenə dəmir parçası tək əyilməz sifət quruluşu ilə Fəridə baxdı. Fərid gülümsədi. Ona çox qəribə gəldi ki, qız öz yerində ona cavab təbəssümü qaytarmadı. Axı bu vaxta qədər həmişə belə idi.
Yuxarıdan ayaq taqqıltısının səsləri gəldi. Qızcığaz çox diksindi. Halbuki Fərid ilk dəfə idi ki, qızın sifətinin belə dəyişdiyini görürdü. Qız başa düşmüşdü ki, taqqıltı bilərəkdən ona xəbərdarlıq etməyə niyyətlənmiş bir jest idi. Görünür, maşın söndürüldüyündən, artıq uğultu səsi yuxarı mərtəbələrə çata bilmirdi. Ev sahibi isə məhsuldarlığın azalmasını istəməyən qatı kapitalist kimi yol verə bilməzdi ki, qul uşaqlar işləmək əvəzinə çənə vursunlar. *** *** *** Fəridin təxmini hesablamalarına görə, ən azı iki il ötmüşdü, son dəfə anasını gördüyündən. Buna rəğmən elə gündüz, elə gecə olmazdı ki, sevimli anasını xatirələrində yad etməsin. Qızcığazla yaxın dosta çevrilmişdi. Həmin qızın adı Jalə idi. Adətən uzun müddət eyni insanla eyni məkanda qaldıqda bütün ictimai maskalar yerə düşür. Halbuki bunu heç bir vəchlə, hədələyici heybətli, bununla belə çox gözəl Jaləyə ayırd etmək olmaz. Əvvəldən necə soyuqqanlı, təbəssüm defisitli bir matəm idisə, elə də qalmaqda idi. İiki il keçsə də, Fərid nadir hallarda üzündə təbəssüm şahidi olurdu. Bununla belə özlərindən başqa heç kimlə ünsiyyət qurmaq imkanı olmadığından möhkəm “dil-daş”-a çevrilmişdilər. İki il kifayət etdi ki, Fərid etibarlılıq dərəcəsinə yetişib, birinci zirzəmiyə giriş hüququ əldə etsin.
İki ay olardı ki, birinci və ikinci zirzəmilər arasında olan qapı açıq vəziyyətdə idi. Bir şərtlə qapının açılı qalmasına razı qaldılar ki, soyuqqanlı Jalə, özündən yaşca bir novruz böyük olan Fəridi öz öhdəsinə gətirsin. Jalənin sədaqətinə tam əmin olsalar da, Fəridin qeyri-adi hərəkətləri və anormal görünən istəkləri ev sahiblərini yaman qorxudurdu. Fərid başını bulayaraq yellənə-yellənə piləkanları qalxdı. Üst zirzəmi alt zirzəmidən fərqli olaraq o qədər də geniş deyildi. İkincinin yarısı boyda olardı. Həm də bu zirzəmi içində olan hər şey olduqca səliqəli şəkildə çeşidlənmiş, maksimal dərəcədə boş yer saxlamaq üçün millimetrinə kimi dəqiq yerbəyer olunmuşdu. Bu zirzəminin təmizliyini nədənsə Fəridlə Jaləyə həvalə etmirdi ev sahibəsi və sahibi. Jalə bunun səbəbini başa düşsə də, Fəridin onsuz da öz yanaşmalırı və fərziyyələri ilə oturub durduğunu bilib, bu barədə açıqlama verməyi artıq sayırdı. Açıq qapıdan təzə keçmişdi ki, çox qəribə bir dəyişiklik duydu interyerdə. Elə bil gün işığı əvvəlkindən daha çox işıqlandırırdı monoton suvaq divarları. Gözlərini yerdən qaldırıb önə zillədikdə, bir neçə saniyə ağzı açıq şəkildə donub qalmalı oldu. Belə halla bu lənətə gəlmiş zirzəmidə sözün əsl mənasında qulluq etdiyi müddətdə ilk dəfə idi ki, rastlaşırdı. Azdan-çoxdan Jalədən də öyrənmişdi ki, belə hal bu evdə heç vaxt baş verməyib və baş vermə ehtimalı yoxdur belə. Neyləmək olar ki, gözlə görülən şey tam başqa bir haldır. Bədənində fizioloji inkişaf getdiyindən, məntiqi düşüncələri və götür-qoy, öncədən görmə bacarıqları getdikcə təkminləşirdi. Özündə bunu hiss edən Fərid, ağlında ancaq əsirlikdən qaçmağın yolları keçirdi. İyirmidən çox variant gəlmişdi ağlına son bir ildə. Amma belə asan variant, taleyin öz qanadlarında endirdiyi bir “imkan” ölsəydi də ağlına gəlməzdi. Əsas zirzəmiylə birinci mərtəbə arasında olan dəmirbarmaqlılıq tay-ba-tay açıq idi. Evdən qaçmaq üçün bundan əlverişli imkan ola bilməzdi. İki il bundan öncə belə bir vəziyyətə düşsəydi, əlbəttə ki, gördüyü saniyədən etibarən, fikirləşmədən, qapıya doğru şığıyardı. Ancaq fizioloji “böyümə” öz sözünü demişdi. Skeptisizmin ilk notları çalınmışdı Fəridin beynində. “Bəlkə ev yiyəsi, qapının arxasında durub, mənim nə edəcəyimi gözləyir, məni yoxlayır...yoxlayır ki, görsün qaçacam yoxsa qaçmayacam.” , “Bəlkə Kərəm kişi qapını ona görə açıq qoyub ki, yuxarıdan ağır bir nəsə daşıyacaq içəri, ...qapı mane olmasın deyə.”, “Bəlkə...” Fərid özü də belə tərəddüdlərin hardan gəldiyini tapa bilmirdi. Nəhayət “ləhnət şeytana” deyib, casusyana, xırda səssiz addımlarla qapıdan başını çıxardı. Xeyr. Heç kim yox idi qapı arxasında. Birinci variyanta bir quş. Deməli elə, ev sahibi və ya sahibəsi qapını yaddan çıxarıb açıq qoyublar. Qulağını lakator tək qapıdan çölə istiqamətləndirdi. Həyətdən gələn quş səslərindən və qaynayan çaynikin fitindən başqa heç bir səs gəlmirdi. Fərid çox sevindi. Əgər çay qaynayıb özünü öldürürsə, və buna əhəmiyyət verən yoxdursa deməli, evdə elə bir fors-major baş verib ki, zirzəminin qapısını da bağlamaq yaddan çıxıb. Fəridin bildiyinə görə, Kərəm kişinin arvadı sonsuz idi, və yaşlı olmalarına rəğmən övladları yox idi. Fərid ev sahibəsinin ona və Jaləyə qarşı ərindən fərqli olaraq çox nəzakətli olmasının səbəbini ancaq bununla izah edirdi. Jalə və Fərid, Səidə xanımçün bir növ surroqat idi – bir növ övlad əvəzi. Ərinin evdən getdiyini eşidən kimi, uşaqların yanına düşüb, saatlarla uşaqlarla şirin-şirin söhbət edərdi. Artıq tələsmək gərəkirdi. O qədər həyəcanlandı ki, Jaləni də arxasınca aparmaq yadından çıxdı. Bədəni tam şəkildə qapı çərçivəsindən bayıra çıxdı. Çox qəribə idi. Son iki ildə ilk dəfə idi ki, zirzəmidə deyildi. Piləkanı qalxırdı ki, arxadan möhkəmcə bir dartıntı hiss etdi. Çevrilib gördü ki, Jalə gözlərindən yaş gələ-gələ, onu buraxmaq bilmir, səssiz şəkildə elə hey uzunboğaz çəhrayı vodolaskasından içəriyə doğru dartır. Fərid aqressiv şəkildə qızın zərif əllərini boşaldıb, var gücüylə özündən itələyir. Jalə yerə sərilib, göz yaşlarını daha da sürətləndirir.
Fəridin ağlında yalnız anası olduğundan həmişə soyuqqanlı davranmış Jalədə gedən belə kəskin psixoloji dəyişiklik belə onun qətiyyətinə təsir edə bilmədi.
Jalənin inkar əlaməti olaraq üzünü dizləri arasında gizlətdiyini görüb, əlini “Eh” deyənlər kimi, havada süzdürüb, zirzəmini tərk etdi. Ev Fəridin gözlədiyi kimi, o qədər də, böyük deyildi. Zirzəminin pilləkanları mətbəxə aparırdı. Mətbəxdən isə həyət aydınca görünürdü. Gözünə düşən ilk günəş şüası, həmin anca Fəridi müvəqqəti kor etdi. Təxminən bir dəqiqədən sonra, qızarmış gözlərini açan Fərid, pəncərədən gözəl bir bahar mənzərəsinin, çiçəklənmiş alça ağacı, yaşıllaşmış kol-kos, şehli həyət hasarı və digər göz oxşayan şeylərin şahidi oldu. Tərəddüd etmədən mətbəxin çölə çıxan qapısına tərəf istiqamət aldı. Qapını açan kimi üzünə sərin yel vurdu. Gözlərini yumub, həqiqətən “yolunu çox gözlədiyi” bu sərin yeli nəfəsiylə içinə aldı. Azadlıqla əsirliyin arasında artıq yalnız həyət hasarı qalmışdı. Hasardan bir neçə metr kənarda durub, gözləriylə o qədər də hündür olmayan hasarı aşmağı bacarıb-bacarmayacağını hesabladı. Təkan alıb var sürətilə hasara tərəf qaçdı və yığdığı enerjiyə iki əl, iki ayaqla, iki cəhddən hasarın üstünə çıxdı. Hasarın çölünə nəzər salmaq belə vəziyyətdə yersiz olduğundan, ilk növbədə hasardan aşağı düşməyə çalışdı. Aşan zaman hasarın kubikinin üzərində biz kimi çıxmış bir neçə balıqqulağı sağ əlini iki yerdən kəsdi. Fəridi çox sevindi ki, əli dərin cızılsa da, qanlamadı. Ətrafa göz gəzdirmək olardı. Ancaq bu göz-gəzdirmə günəşin qızmar istisində belə onu ikinci dəfə dondurdu. Ətrafdakı evlər, həyətlər, futbol meydançasından da böyük tərəvəz sahəlir deyildi, Fəridi donduran. Onu donduran ətrafda dolaşan insanlar idi. Hara baxırdı işləyən həm yaşıdlarını görürdü. Biri su daşıyır, o biri, torpağı şumlayır, biri hasar hörür o biri, Fəridə naməlum ancaq daha çox portativ su kaçalkasını xatırladan yad mexanizmi təmir edir. Hamı nimdaş boz və qəhvəyi, solğun geyimlərdə. Hamının üzləri ləkəli. Gözləri yorğun. Fərid dəhşətə gəlmişdi. O, qullar şəhərində idi bütün bu zaman ərzində. Jalə necə də düz deyirdi, ev sahiblərinin onlara qarşı münasibətlərini tərif edəndə. Bir öz əynində olan təmiz paltara baxdı, birdə həmyaşıdlarının geydiyi, yağlı-ləkəli, uzaqdan belə iy verən geyimlərinə. Mütləq fərq göz qabağında idi. Əlində özündən iki dəfə ağır bir kisəni yerə sürüyə-sürüyə aparan qız Fəridə əhəmiyyət verməyirmiş kimi yanından ötüb keçdi. Maraqlısı onda idi, ki, bu uşaqların başının üstündə heç bir nəzarətçi, heç bir sahib olmasa belə, ağıllarından qaçmaq, azadlığa çıxmaq fikri keçmirdi. Sanki barışmışdı hər kəs acı taleyi ilə. Xeyr. Fərid özünə and verdi ki, heç zaman belə pessimistlərin, həyatdan əl üzənlərin halına düşməyəcək. Xeyr o, anasını tapmalı idi. Anası üçün burnunun ucu göynüyürdü. Atası evdə nadir hallarda olduğundan, ona qarşı o qədər də məhəbbət bəsləmirdi. Halbuki ailədən kənarda istinkt və himayə effekti əlbəttə ki, onu anadan sonra ikinci ən əziz adam edirdi Fəridə. Anasının yadına düşməyindən idi, ya başqa şeydən, Fərid əmin idi ki, elə bu dəqiqəcə tərəvəz sahəsində, dizüstə oturub qabarmış əlləriylə alaq edən, kol-kosu kökündən çıxaran Jalə yaşlı bir qarabəniz qıza, uzun qara saçlı bir xanımın yaxınlaşdığını gördü. Uzaqda olduğundan sifətini aydın seçə bilmədi. Qadın uşağın qarşısında əyilib, başını sığalladı və ona bir-iki kəlmə nə dedi-nə demədi, bayaqdan bəri tutqun sifətli, çirkin sifətli uşaq gülümsəyərək, əsl məsum sifətini aşkar etdi. Fəridin ürəyi bərk-bərk döyündü. Uzaqdan bu necə də Fəridin anasına bənzəyirdi. Bir addım atıb, ikincini atmağa tərəddüd etdi. Xanımın sağ əliylə peysərini qaşıması onun bütün sinirlərini oyandırdı. Ola bilməz. “And olsun ki, mənim anamın belə vərdişi var idi...İkinci belə xanıma dünyada rast gəlmək mümkünsüz şeydir...” Var gücü ilə qışqıraraq “Ana...ay ana” deyə nə ki enerjisi var verdi anası istiqamətində şütüyən ayaqlarına. Anası isə onu eşitmədiyindən, hələ də qızla söhbət etməkdə idi. Nəhayət anasına çatıb, xəbərdar etmədən, boynundan sarıldı. Qadın da, yanında dizüstə əyləşmiş qızcığaz da çox diksinib, kənara atıldılar. Xanım üzünü çevirən zaman, sanki Fərid üçün dünyanı baş-aşağı çevirdilər. Qadın onun anası deyildi. Qadın şoka düşdüyündən, qul oğlandan belə qəribə hərəkətin izahını da istəməyə heyi olmadı. Fərid isə torpağa disüstə oturub, ovuclarını və başını nəm torpağa çırpdı. Ətrafdakıların belə paranoik tamaşanı seyr etməkdən başqa bir əlacı qalmamışdı. Başını artıq üçüncü dəfə torpağa çırpandan sonra gözlərinin qeyri-iradi şəkildə qapandığını hiss etdi. VII Azdan-çoxdan beş saat olardı ki, fasiləli şəkildə sorğu-suala tutulurdu. Bununla belə ürəyində ömrü boyu gizlətdiklərini aşkar etdikcə, boşaldıqca, özündə mənbəyi bilinməz bir rahatlıq duyurdu. Danışdığı son əhvalatdan sonra gözləri doldu. Başını günahını boynuna almış vicdanlı cinayətkar tək aşağı salıb, altdan-altdan ağladı.
Fəridin səsi bir qədər boğuq gəldi. Dili də pəltəkləyirdi.
Qızı möhkəm taxta döyənəklə öldürmüşdü Kərəm kişi, hər halda, meyitin kəlləsinin arxasından olan nəhəng çat və deformasiya buna təsdiq idi. Necə də dəhşətli bir şey idi. Bu ev sahibindən nə desən gözləmək olardı. Artıq qorxu o həddə çatmışdı ki, tam yoxa çıxmışdı. Ölümdən qorxmurdum daha, bilərəkdən əvvəlkindən az işləyirdim. Günün çox hissəsini qalağın üstündə uzanıb, Jalə haqqında, anam haqqında fikirləşirdim. Artıq yeganə işçi qüvvə olduğumdan məni də əldən verməmək üçün məni qarşı o qədər də zorakı tədbirlər görmürdülər... Kapitan üzünü turşudaraq:
Kapitanın üzü kəskin şəkildə dəyişdi. Dondurma verilən ərköyün uşaq tək sifət alıb, yerin qalxdı və “dondurmanı verənə” tərəf addımladı. Fəridin də təəcübünə, gülümsəyərək, Fəridin alnından öpdü, başına sığal çəkərək.
Fərid dərhal...
Kapitan başını qaşıyaraq, lazımı cavab axtarmağa çalışdı.
Əlini qapının dəstəyinə atırdı ki, birdən nəisə yadına düşübmüş kimi
Fərid bu mənasız, əslində isə arxasında böyük həqiqətlər gizləyən sual qarşısında aciz qalsa da, şübhələr dolu xırıltılı səslə
Kapitan başını bulayıb otağı tərk etdi. Bir neçə saniyə sonra içəri girən mavi xalatlı və mavi kalpaklı, daha çox cərrah təsiri bağışlayan, professor keçib, rəisin kreslosunda rahatca əyləşdi. Fərid başa düşdü ki, artıq kapitan bu söhbətdə iştirak etməyəcək. Həkimin sifətinə baxanda qəribə tanışlıq hiss etdi. Elə bil professorun obrazlı yaddaşı onun neyronlarının lap dərinliklərində batıb qalmışdı. Bilə bilmirdi bu professoru harda görüb.
Fərid həkimin dəli olduğunu sanıb, məsəlini lağa verdi
Artek? Yəni onun adını da yadda saxlaya bilməyən bir həkim, həqiqəti bilə bilər. Bununla belə Artek adını hardasa əvvəllər eşitmişdi. Çox tutqun idi yaddaşı bu professorla bağlı.
Mən demişdim ki, həqiqəti mərhələli şəkildə açıqlamaq lazımdır, TƏDRİCƏN, əks halda bu həqiqət çox güclü əks effekt verə bilər. 2011-ci ildə, səni öldürən ...gülümsəmək lazım deyil, “səni öldürən” deyən zaman nə demək istədiyimi bir aza başa düşəcəksən...yəni elə manyakların sayı həddindən artıq çoxalmışdı. Bəzilər bunu seksual doymamazlıq, digərləri seksual çatışmamazlıq kimi səbəbləndirirdi. Hər ölən övladdan sonra mütləq ailə dağılırdı. Əvvəl evin dirəyi ana ölür, ardınca ata dünyasını dəyişir, alternativ uşaq isə yetim qalaraq, onsuzda böhranın həyatı iflic etdiyi bir sağ-qalma cəngəlliyinə atılır. Bir sözlə ailələr dağılır. Öz övladı da manyak tərəfindən xüsusi amansızlıqla öldürülmüş və ardınca hamilə həyat yoldaşını itirmiş professor Cəmilzadə özünə söz verir ki, daha bu üzdən heç bir ailə dağılmayacaq...-onun övladı səndən qabaq öldürülmüşdü...- Bir sözlə klonlaşdırma istiqamətində gizli tədqiqatlara başlayır. Sənin ölümün onun üçün əlverişli imkana çevrilir. Sənin meyitin morqdan yoxa çıxır. Bir neçə ay sonra, bədənin kanalların birində aşkar olunsa da, bədəndən ustacasına ayrılmış başından əsər-əlamət olmur. Belə ki, Cəmilzadə sənin kəllə hissəndən öz əməliyyatlarında istifadə etdiyi üçün öz gizli labaratovarında saxlayır.Bu vaxta qədər görünməmiş texnoloqiyalarla, beyninin bir neçə uğurlu klonlarını yetişdirə bilir, təcrübələrini sonradan ABŞ-da həyata keçirdiyindən, onun Mərkəzi Kəşfiyyat Agentliyi ilə həmməqsəd olduğu məlum olur. Agentlik Cəmilzadənin uğurlu layihəsini maliyyə yardımı ilə dəstəkləyir. Sənin beynlərinin bir neçə yüz identik klonu yaradılır. Sənin tam klonunun yaradılması isə nədənsə hər zaman ertələnir. Görünür, ABŞ hökümətinin məqsədi heçdə klon insan yaratmaq deyildi. Bəs bu klon beyinlər nəyə lazım idi. Bax hər şey də bundan başladı. 2018-ci ildə Eynşteynin klonlaşdırılması qalmaqalı ortaya çıxdıqdan sonra, layihəyə xitam verilir. Bir neçə ildən sonra isə novaskin və digər yad tipli materialların və daimi enerji mənbəyinin aşkarı azacıq tətbiqatlar böyük nailiyyətlər əldə etməyə əlverişli şərait yaradır. Dünya Aliyansı yaranır və dünya əhalisinin onsuzda az qalmış əhalisinin rahat həyatını təmin etmək məqsədilə yeni bir fundament axtarışına düşür. Belə fundament qismində təzəcə yaranmış UNİNOVAROBOTİKS təşəbbüs göstərir. Professor Cəmilzadənin gizli təcürbələrini və metodlarını öyrənib, üstəlik minlərlə klon beyni aşkar edib öz məqsədləri üçün istifadə edir. Bir sözlə süni insanların, bədənində bir dənə belə metal və ya sümük tipli möhkəm quruluşun olmadığı tam yeni robotların istehsalına başlayır. Yeni robotlar görünüşə görə heçdə insandan fərlqlənmir. Blue Brain layihəsinin iflası bütün dünyaya açıq aşkar təsdiq etmişdi ki, Yücə Varlığının yaratdığı insan beynini heç bir süni proqram əvəz edə bilməz. Ona görə bu robotlarda insan beynləri yerləşdirilirdi...Sən Fərid deyilsən. Sənin əsl adın Artek-147-dir. Özün kimilərin yüz qır yeddincisi...Sən indi Alyansın diqqət mərkəzindəsən. Çünki yeganə çıxdaş, zay çıxan robotsan. Yaddaşın işə salınmazdan əvvəl silinsə də, hansısa yolla, anan haqqında məlumatlar beyn hüceyrələrinin qatı dərinliklərində toxunulmaz qalıb. Sən elə bilirsən ki, hər kəs sənin danışdıqlarından duyğulanıb, göz yaşı tökəcək. Halbuki indi hər bir ailənin evində sən və Jalə tək novarobot mövcuddur. Alyansın qanunvericiliyi isə istifadəçilərə novarobot üzərində istənilən səlahiyyətləri verir. Jalənin öldürülməsi tip şeylər, gündə minlərlə baş verən haldır. Və burada zorakı bir şey yoxdur...Aha yaxşı yadıma düşdü rəis bilirsən niyə sənin nə vaxt yediyin haqqında sual vermişdi? Sənə bu absurd görünə bilər, axı sən novarobotsansa, yemək necə yeyə bilərdin. Cavab yenə də acı olsa da məntiqə sığınır. Sən bu nə bir saat öncə bu otaqda, nə də ki, ömrüboyu zirzəmidə heç bir şey yeməmisən. Bu sənin və səninkimilərin beyninə yazılmış avtomatik rejimli yaddaş törədicisidir. Yəni sən heç zaman özünə belə bir sual vermirdin ki, hər zaman, hətta rəisin otağında belə, eyni yeməklərlə qidalanırdın – mərci şorbası, gülkələm-kartof qızartması, hər zamanda gümüşi sini üzərində. Həqiqətdə mövcud olan yalnız sinidir. Sini sənin və sənin kimilərin beynində hər zaman yeməklə bağlı avtomatik assosasiyalar yaradır, yaddaş neyronlarında oynamalara səbəb olur. Bax belə mənim dostum, Artek, dediyim kimi, hər həqiqəti mərhələli şəkildə aşkar etmək lazımdır. Bu çox effektiv vasitədir. Sənin gələcək həyatın həqiqəti qəbul edib etməyəcəyindən asılıdır. Sən elə bilirdin ki, bis səni zirzəmidən ona görə xilas etmişik ki, səni iztirablarına son qoyaq. Xeyr, sənin kimi milyonlarla novarobot sənin düşdüyün vəziyyətlərdən də ağır şəraitdə fasilə bilmədən işləyir. Sənin insana bənzəməyin heç bir istifadəçinin xoşuna gəlməz. Mənə bir şey maraqlıdır ki, Həmdilər ailəsi necə olub, səni əvvəldən deinstalizə etməyiblər. Görünür övladları olmadığından həqiqi surroqat kimi səni seçiblər, sənə olan məhəbbətlərini gizləsələr də, əslində sənə çox möhkəm bağlanıblar. Ona görə də, sən evdən qaçanda, səni deinstalə etmək əvəzinə, daha tipik robot Jaləni, əslində Şlyuz-1200-ü ölürüblər. Fərid heç bir müqavimət göstərə bilmirdi, tədricən beyninə nüfuz edən həqiqətlərə. Müqavimət göstərməsə belə, həqiqətləri hələ də qəbul etmək istəmirdi. Birdən professor Əlimətov qalın səslə:
SON Yüklə 213,5 Kb. Dostları ilə paylaş:
|