21. yüzyılda pek çok gelişmiş ve gelişmekte olan ülkede sosyal belediyecilik anlayışıyla yerel yönetimler sosyal politikada etkin rol almaktadır

1.2.2. Mobilize Etme, Yönlendirme, Kılavuzluk ve Rehberlik Etme
Toplumsal kesimlere yönelik olarak danışmanlık hizmeti verme, onları belli gün ve olaylarda yönlendirme, halka sorunlarını nasıl ve hangi kurumlarla çözebilecekleri konusunda yardımcı olma gibi işlevler belediyelerce yürütülebilmektedir (Berk, 2010: 61). Öte yandan kültürel olarak yapılan etkinlikler de tarihi şahsiyetler öne çıkarılmakta, dini, milli gibi bayramlar günün önemi ve anlamı gibi konular ele alınmaktadır. Bu gibi etkinlikler vesilesi ile
insanların kültürlerinden kopmamalarını, tarihe uzak kalmamalarını ve geçmişlerini unutmama gibi hassasiyetler sağlanmaktadır (Pekşen, 2014: 26).

1.2.3. Yardım Etme, Gözetme

Yerel yönetimler beldelerindeki fakir ve muhtaç vatandaşların bilgilerine kolaylıkla sahip olabilmekte, onların sosyo-ekonomik durumlarını izleyebilmekte, asgari yaşam sınırında olanlara gıda, kömür, ilaç, kırtasiye malzemesi, tekerlekli sandalye gibi yardımlarda bulunabilmektedir. Kış gecelerinde ev ev gezerek, vatandaşın ne yediği, ne yaktığı, öğrenim durumunda olanların ne tür ihtiyaçları olduğu gibi konuları başkaca takip eden bir kurum ve mekanizma da mevcut yapı içinde geliştirilememiştir (www.sosyalhizmetuzmani.org/ 28.10.2016). Yoksul ve fakir insanlara ayni veya nakdi yardımların yapılması ve bunların belediyeler tarafından organize edilmesi, toplumda duyarlılık sahibi insanların da bu anlamda yardımlaşma ve dayanışma duygularını pekiştirmektedir. Diğer taraftan da belediye olarak bu hassasiyeti taşıyan ve maddi durumu iyi olan insanlara da imkân hazırlanmakta birlik ve beraberlik pekiştirilmektedir. Örnek olarak ramazan aylarında verilen iftar yemekleri birçok belediyede şahısların yaptığı katkı ile gerçekleşmekte, belediyeye bir yük getirmemektedir. Belediyenin burada yaptığı görev, sadece organizasyon hizmeti ile sınırlı kalmaktadır. (Beki, 2008: 40).


1.2.4.Yatırım

Yerel yönetimler halkın geçim sıkıntısını gidermeye yönelik olarak köklü tedbirler alamamakla birlikte, kolaylaştırıcı bir takım hizmetlere yönelebilmektedirler. Bunlar; tanzim satış mağazaları, ekmek fabrikaları, aşevleri, sığınma evleri, sağlık ocakları ve mahalle kütüphaneleri bunlardan sadece bazılarıdır. Bu hizmetlere yönelik olarak mahalli idarelerin yatırımlara girişmeleri bir zorunluluk olarak görünmektedir (Es, 2007: 30). Belediyeler, işsizliği tamamen ortadan kaldırabilecek bir alt yapıya sahip olmadıkları halde, işsizliği azaltacak tarzda işsiz ve iş veren arasında köprü görevi görebilecek istihdam masaları kurma, yemek ihtiyaçlarını karşılayamayacak derecede mağdur olanların yaşamlarını bu anlamda kolaylaştıracak aşevleri, kültürel anlamda bilgi sahibi olabilecekleri kültür merkezleri ve bilgi evleri gibi yatırımlar yapmak suretiyle halkının bu anlamdaki sosyal ve kültürel ihtiyaçlarına cevap verebilecek imkana sahiptirler (Beki, 2008: 41; Mermer, 2016: 37). Burada önemli olan nokta, devletin vatandaşlarına yaptığı yardımlar ile vatandaşların refah düzeylerinde ne gibi değişmeler yaşandığıdır. Ayrıca vatandaşlara yardım yapılmadığı zaman vatandaşların bu sosyal yardımları yasal olarak isteme haklarının doğup doğmadığı ikilemi de karşılaşılan bir sorundur