№4 Humanitar elmlər seriyası
Yüklə 420,89 Kb. Pdf görüntüsü
|
| BAKI UNİVERSİTETİNİN XƏBƏRLƏRİ №4 Humanitar elmlər seriyası 2011 UOT 398 (4/9); 801.8 (4/9) CEYHUN BƏY HACIBƏYLİNİN FOLKLORŞÜNASLIQ İRSİ A.H.HÜSEYNOVA Bakı Dövlət Universiteti gunsel_gunsel@yahoo.co.uk Məqalədə Ceyhun bəy Hacıbəylinin folklorşünaslıq fəaliyyətindən bəhs olunur. Burada Qarabağ folkloru ilə bağlı Ceyhun bəy Hacıbəylinin topladığı materiallara xüsusi diqqət yetirilmişdir. Həmin materiallar 1933-cü ildə Parisdə fransız dilində “Asiya” jurnalında (“Journal Asiatique” ) “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” adı ilə nəşr olunmuşdur. Bakıda həmin tədqiqat 1999-cu ildə nəşr edilmişdir. Açar sözlər – folklor, Qarabağ, mühacirət, vətən, dialekt
Azərbaycan mühacirət folklorşünaslığı XX yüzilin son illərinə qədər, demək olar ki, tədqiqatlardan kənarda qalmış, onun yaradıcıları – Əhməd bəy Ağaoğlu, Əli bəy Hüseynzadə, Əhməd Cəfəroğlu, Məhəmməd Əmin Rəsul- zadə, Ceyhun bəy Hacıbəyli, Hüseyn Baykara, Nağı Keykurun (Şeyxzamanlı), Almas İldırım, Səlim Rəfiq, Əbdülvahab Yurdsevər, Kərim Odər, Kərim Yaycılı, Nəbi Turablı, Yunus Lənkəranlı və başqalarının nəinki araşdırmaları- nı öyrənmək, hətta çox vaxt adlarını belə dilə gətirmək yasaq olunmuş, yalnız nadir hallarda onlardan bəhs edilmişsə də, həmin şəxsiyyətlər ya təhqir olun- muş, ya da yanlış təbliğə məruz qalmışlar. Yalnız Azərbaycan yenidən müs- təqilliyini bərpa etdikdən sonra bu ziyalıların, o cümlədən Ceyhun bəy Ha- cıbəylinin (Şuşa, 1891-1962, Paris) fəaliyyətinin yeni baxışlar kontekstində öyrənilməsinə başlanmışdır. Əslində, C.Hacıbəyli 1919-cu ildə Ə.Topçubaşovun başçılığı ilə Versal Sülh konqresində iştirak etmək üçün xüsusi nümayəndə heyətinin tərkibində Fransaya yola düşmüşdü, lakin vətəninin istiqlalını itirməsi onun bir daha geri dönməməsilə nəticələnmişdir. Qeyd edək ki, tədqiqatçılardan – filologiya elm- ləri doktoru Abid Tahirli (14; 15), Bayram Ağayev (6;7), professor Vaqif Sul- tanlı (12;13) və başqalarının elmi araşdırmalarında C.Hacıbəylinin ictimai- siyasi, publisistik fəaliyyətilə bağlı məqamlar daha çox təhlil edilmişdir, onun folklorşünaslıq fəaliyyəti isə qısa şəkildə xatırlanmışdır. 39
A.Tahirlinin “Dədə Qorqud” dərgisinin 2004-cü il 4-cü sayında dərc edilən “Ceyhun Hacıbəyli folklor tədqiqatçısı kimi” (15) məqaləsində mühacir araşdırmaçının xalq ədəbiyyatı ilə bağlı fəaliyyətindən müxtəsər şəkildə bəhs olunmuşdur. Məlumdur ki, rus köləliyinə etiraz edən Azərbaycan mühacirət folklorşü- nasları dünyanın müxtəlif ölkələrində – Almaniya, Amerika, Fransa, İsveç, Polşa, İngiltərə və başqa ölkələrdə, əsasən də Türkiyədə fəaliyyət göstərmişlər. Ceyhun bəy Hacıbəyli Fransada məskunlaşan Azərbaycan ziyalılarından biri idi. Məlumdur ki, yalnız Azərbaycanda deyil, bütövlükdə Sovetlər Birliyin- dəki senzura sistemi “kommunizm əxlaqı” adı altında milli sərvətlərin müm- kün olduğu qədər öz mənafeləri istiqamətində saxtalaşdırmaq və ya tamamilə inkar etmək mövqeyi nümayiş etdirməkdə idi, xüsusilə xalq ədəbiyyatına mü- nasibətdə yasaqlar bəzən gülünc arqumentlərlə aparılırdı. Bu məsələ Azər- baycan mühacirət folklorşünaslığının diqqətindən yayınmamış, xalqın sərvə- tinin siyasi məqsədlərə uyğunlaşdırılması onların kəskin etirazları ilə müşa- yiət olunmuşdur. Digər mühacirlər kimi C.Hacıbəyli də folklor örnəklərinə xalqın azadlıq, istiqlal arzularının ifadəsi kimi xüsusi həssaslıqla yanaşırdı, sovet senzura sisteminin basqılarına, xalq yaradıcılığı nümunələrinə qeyri- peşəkar münasibətə qəti etiraz edirdi. Belə ki, 1934-cü ildə Parisdə “Revyue de Monde” dərgisinin yanvar sayında nəşr etdirdiyi “SSRİ-də ziyalılar” adlı məqaləsində Ceyhun bəy Hacı- bəyli sovet senzura sisteminin fəaliyyətinə ayrıca nəzər yetirmişdir və burada bir məqam xüsusilə diqqəti cəlb etməkdədir: “...bir kitab dar bir körpünün üstündə rastlaşan iki tərs keçinin səhnəsini əks etdirən xalq nağılının təsvirini verdiyi üçün məhkum olundu; heç biri digərinə yol vermək istəmir və nəhayət, hər ikisi çaya yıxılır. “Oxucuda belə bir analogiya təsəvvürü yarana bilər ki, – deyə senzor yazırdı, – iki keçinin konflikti sinfi mübarizədir və sovet hakimiyyəti ilə burjuaziya biri digərinə güzəşt etməlidir, əks təqdirdə hər ikisi məhv olacaqdır” (7, 93). Görundiyi kimi, Ceyhun bəy xalq ədəbiyyatına qarşı aparılan yanlış mü- nasibətlə yanaşı, sovet senzurası haqqında təsəvvür yarada bilmişdir. Ceyhun Hacıbəylinin mühacirət dövrü yaradıcılığında ictimai-siyasi, publisistik tədqiqatlarla yanaşı, folklorşünaslıqla bağlı məqamların mühüm əhəmiyyəti nəzərə alınmalıdır, çünki bu araşdırmalar Azərbaycandan fərqli olaraq, hər cür mənəvi basqıdan uzaqda – Fransa kimi azad bir mühitdə aparıldığından obyektivliyini qorumaqdadır. Qeyd etmək lazımdır ki, Ceyhun Hacıbəyli mühacirətdə “İlk müsəlman respublikası Azərbaycan”, “Azərbaycan”, Azərbaycan mətbuat tarixi kimi elmi əsərlərini yazmışdır, lakin onun folklorşünaslıq fəaliyyətinin ən böyük uğuru “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” (6;8) adlı araş- dırması hesab oluna bilər. Müəllif bu tədqiqatını Aleksandr Nikolayeviç Samoyloviçin (1880- 1938) məsləhəti ilə Vasili Vasilyeviç (Wilhelm) Radlovun (1837-1918) türk 40
dillərinə aid əsərinin (“A Dictionary of the Turkic dialects” 1-4, 1882-1909 – “Türk-tatar dialektləri kolleksiyası”) davamı üçün öncə rus dilində hazır- lamışdır. Lakin vətənindən didərgin düşdükdən sonra Ceyhun bəy Hacıbəyli tədqiqatını fransızca yenidən işləyərək “La Dialecte et la folk-lore du Kara- bagh” adı ilə 1933-cü ildə “Asiya jurnalı”nın (“Journal Asiatique”) CCXII sa- yında nəşr etdirdirmişdir. 33 bölmədən ibarət olan bu tədqiqat əsərində bayatı və bayatışəkilli şeirlər, tapmacalar, lətifələr, xalq məzhəkələri, frazeoloji ifadə- lərlə yanaşı, alqışlar, qarğışlar, hərbə-zorbalar, andlar və tərifləmələrə də təsadüf olunmaqdadır. Ceyhun bəy bu materialların çapından 18 il əvvəl toplandığına diqqəti çəkməklə daha geniş bir tədqiqat əsəri hazırlamaq istədiyini, bu məqsədinə mühacirətə getməsilə bağlı çata bilmədiyini təəssüflə bildirmişdir: “Qarabağda keçirdiyim məzuniyyətlər zamanı mən öz tədqiqatlarımı tamamlayırdım. Lakin müharibənin və sonradan inqilabın nəticələri mənə öz toplumu sistem- ləşdirməyə və bitirməyə mane oldular” (6, 7). Bununla belə, Ceyhun bəyin topladığı materiallar rəngarəngliyilə diq- qəti cəlb edir, tədqiqatda folklorun bir çox janrları burada əhatə olunmuşdur. “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” əsərində bayatı və bayatışəkilli şeirlər sayca daha çoxdur. Məlumdur ki, mühacirətdə folklorla bağlı aparılan tədqiqatlarda ayrı-ayrı janrlar üzrə örnəklər təhlilə cəlb edilsə də, bir çox hallarda onların təsnifatı aparılmamışdır. Lakin C.Hacıbəyli topla- dığı şeirləri bayatılar, ağılar, beşik nəğmələri adı altında qruplaşdırmış, onlara aid çox qısa şərhlər də vermişdir. Onun bayatı seçimi də təqdirəlayiqdir, Tədqi- qatçı N.Allahverdiyeva bu barədə yazır ki, müəllifin məqsədi “…ilk növbədə ümumazərbaycan şifahi xalq ədəbiyyatına xas olan, bədii cəhətdən mükəmməl bayatıların seçimi və bununla da onların təkcə Qarabağı deyil, ümumiyyətlə, bütün Azərbaycan ədəbiyyatını təmsil etdiyini nəzərə çarpdırmaqdır” (1, 13). Qeyd etmək lazımdır ki, C.Hacıbəylidən əvvəl Fransada və Almaniyada Azərbaycan bayatıları nəşr edilmişdir. Belə ki, Xanım O.Şatskaya (M-me Chatskaya O.) 1928-ci ildə Azərbaycan bayatılarını N.K.Dimitriyevin dilçilik- lə bağlı şərhlərilə birlikdə Fransada “Asiya jurnalı”nda (sayı 8, səh. 193-265), təəssüf ki, “Tatar xalq şərqiləri” (“Chansons populaires Tatares”) adı altında nəşr etdirmişdir (5). Azərbaycan dili və folkloru ilə əlaqədar dünyada aparılan tədqiqatları hər zaman diqqət mərkəzində saxlayan Ə.Cəfəroğlunun “Azərbaycan yurd bilgisi”nin 1932-ci il 11-ci sayında “Təhlil və tənqidlər” bölməsində bu nəşrlə bağlı mülahizələri dərc edilmişdir. Ə.Cəfəroğlu N.K.Dmitriyevin Azərbaycan dilinin tədqiqatına həsr edilmiş müqəddiməsi və Şatskayanın Gəncə şivəsində toplayaraq nəşr etdirdiyi 76 bayatıdan ibarət bu tədqiqatın təhlilini aparmış və kəskin tənqid etmişdir. Hər şeydən əvvəl, müəllifi qəzəbləndirən tədqiqatın sərlövhəsi olmuşdur ki, bu da təbiidir. Ə.Cəfəroğlu doğru olaraq yazır: “Aşağı-yuxarı bir əsrdən bəri Şərqi və dolayısıyla türkləri tədqiq edən ”Journal Asiatique” kimi elmi və 41
ciddi bir məcmuədə “Chansons populaire Tatares” – “Tatar xalq şərqiləri” sərlövhəsi altında azəri türklərinin “tatar” deyə tanıtmaq, təəssüf ki, hələ də əski rus təbirini xatırlatmaqdadır. Anadolu qardaşlarından ayırmaq qəsdilə rus- lar tərəfindən zorla azərilər mühitinə idxal edilən bu təbir artıq bir daha tələffüz edilməmək üzrə türk mühitindən tamamilə qalxmış və alim adlandırı- lan madam Şatskaya və Dmitriyevlərin bu yoldakı xatirələrinə ehtiyac qalma- mışdır” (3, 408). Lakin Əhməd bəyin haqlı iradları bunula bitmir, o, Dimitriyevin tədqiqatı- nın səthi olduğunun bildirməklə yanaşı, Satskayanın topladığı bayatıların da dəqiqliklə yazıya alınmadığı üçün orijinallığını itirdiyini, elmi cəhətdən naqis olduğunu bildirmişdir. 1934-cü ildə yazdığı “Şərqdə və Qərbdə azəri tədqiqləri” məqaləsində Ə.Cəfəroğlu yenidən həmin araşdırmanı xatırlatmışdır (4, 237). Qeyd etmək lazımdır ki, uzun illər Fransada nəşr edilən “Asiya” (“Jour- nal Asiatique”) dərgisilə bağlı tədqiqat aparan Nüşabə Allahverdiyevanın
“Journal Asiatique”də Azərbaycan ədəbiyyatı məsələləri” adlı dissertesiya işində xanım Şatskayanın çap etdirdiyi bayatılar haqqında məlumat verilsə də (1, 15), təəssüf ki, Ə.Cəfəroğlunun bu haqda olan resenziyası nəzərə alınma- mış, alimin təhlilə və tənqidə cəlb etdiyi məqamlara diqqət yetirilməmişdir.
Xatırladaq ki, bir neçə il sonra həmin “Asiya” (“Journal Asiatique”) dər- gisində C.Hacıbəylinin “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” əsəri nəşr edilmişdir. Tədqiqatçı N.Allahverdiyeva bu tədqiqatdakı bayatıları təhlilə cəlb etsə də, daha çox onların tərcümə məsələsinə diqqət yetirmişdir. C.Hacıbəylinin ustalıqla seçdiyi bayatıların yalnız Qarabağ bölgəsini deyil, bütövlükdə Azərbaycan dilinin ifadə imkanlarını və folklorunun zənginliyini, bədii koloritini özündə əks etdirdiyini qeyd edən N.Allahverdiyeva müəllifin tərcümə zamanı verdiyi qısa şərhləri məhz “poetik nümunənin ən dərin qatlarının açıqlamağa, xalqın tarixi, adət-ənənələri kontekstində izah etməyə” (1, 15) yönəldiyini vurğulamışdır. Mühacirətə getmək məcburiyyətində qaldığı üçün C.Hacıbəyli dilçiliklə bağlı geniş bir araşdırma apararaq, əsərini təkmilləşdirə bilməmişdir, lakin onu nəşr etdirməklə, yəqin ki, müəllifin əsas məqsədi Azərbaycanın folklor mate- riallarının əcnəbi oxucuya tanıtdırılması olmuşdur. Azərbaycan dilinin tarixi ilə bağlı araşdırmalarında Ceyhun Hacıbəylinin “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” əsərini diqqətdə saxlayan Ə.Cəfəroğlu onun mühüm əhəmiyyətini nəzərə almaqla yanaşı, bu xüsusiyyəti qeyd etmişdir: “Lisan xüsusiyyətlərinə təmas edilməmiş və bu nöqtədən ancaq bir malzəmə mahiyyəti daşıyır” (4, 236). Lakin nəzərə alsaq ki, bayatı Azərbaycan folkloru- nun ən mükəmməl, milli xüsusiyyətləri, xalqın yaşayış tərzini, incə zövqünü, şirin dilini özündə əks etdirən sənət əsərlərindəndir, həmin illərdə onların tərcüməsi və nəşrinin fransız oxucuya olduğu qədər, öz millətimiz üçün də çox böyük əhəmiyyətə malikdir. Xatırlatmaq lazımdır ki, mərasim folkloru ilə bağlı yaranan kiçik janrla- rın mühacirətdəki tədqiqi, nəşri və təbliği sahəsində də C.Haçıbəylinin mühüm 42
xidmətləri vardır. Belə ki, C.Hacıbəylinin “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” kitabında uşaq oyunları, yanıltmaclar, sanamalarla bağlı, həmçinin “Alqışlar”(xeyir-dualar), təşəkkürlər”, “Qarğışlar (xüsusilə qadınlar arasında yayılmış pis arzular)”, “Yalvarışlar”, “And içmək (İnandır- maq)”, “Hədə-qorxu”, “Tərifləmələr (komplimentlər, cəsarətləndirici və hey- ranedici sözlər)” adlı fəsillərdə müvafiq olaraq, folklor örnəkləri toplanmış, bəzilərinə müəllif tərəfindən kiçik şərhlər də verilmişdir. Məlumdur ki, kiçik janrlardan alqış, qarğış, and, tərifləmə və s. öyrənil- məsi üçün yalnız sovet siyasi senzurasının ləğvindən sonra şərait yaranmışdır və professor A.Nəbiyevin “Azərbaycan folklorunun janrları”(10) kitabında və fundamental “Azərbaycan xalq ədəbiyyatı” dərsliyində onların hər biri ayrılıq- da tədqiqata cəlb edilmişdir (11, I c., 300-430). Qeyd etmək lazımdır ki, C.Hacıbəylinin “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” kitabında dördüncü fəsil “Tap baca” adlanır. Müəllif fransız oxucusuna otuz Azərbaycan tapmacasını təqdim etmiş, onların bəziləri- nə kiçik şərhlər versə də, təəssüf ki, təsnifat aparmamışdır (6, 8-10). Lakin qəribədir ki, C.Hacıbəylinin “Qarabağın dialekti və folkloru (Qaf- qaz Azərbaycanı)” kitabında atalar sözləri toplanmamışdır, bu da, yəqin ki, müəllifin mühacirət etməsilə bağlı tədqiqatını tamamlaya bilməməsindən irəli gəlmişdir. Bunlardan başqa, “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” adlı tədqiqatda xalq nəsri örnəklərinə də diqqət yetirilmişdir. C.Hacıbəyli termin olaraq “hekayət” sözündən istifadə edərək, “Hekayətlərə giriş” başlığı altında nağıllarımızda işlənən poetik parçalardan birini (“Hamam hamam içində, xəlbir saman içində, dəvə dəlləklik edir köhnə hamam içində”) daxil etmişdir (6, 29). Mühacirət nəşrləri içərisində Molla Nəsrəddin və Bəhlul Danəndənin adı ilə bağlı gülməcələrə daha çox diqqət yetirilsə də, C.Hacıbəylinin “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” əsərində regional lətifələrə təsadüf edilməkdədir. Tədqiqatın fəsillərindən biri “Yerli şəxsiyyətlər haqqında məzəli və ya baməzə lətifələr” (6, 20-23) adlanır ki, burada Qarabağ regionuna (müəl- lifin qeydlərinə görə Şuşa) aid lətifələr toplanmışdır. Qeyd etməliyik ki, F.Hicranın (Vəliyeva) “Azərbaycan mühacirət folk- lorşünaslığı” kitabında “Ceyhun Hacıbəylinin Azərbaycan folklorunun araş- dırılması sahəsində fəaliyyəti” adlı fəsildə mühacirin folklorıünaslıq fəaliyyəti haqqında məlumat verilərkən coxlu qüsurlara yer verilmişdir. C.Hacıbəylinin həyatı haqqında uzun-uzadı təsvirlərdən sonra onun “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” əsərindən bəhs olunarkən, təəssüf ki, müqayi- sələr aparılmadan, təhlil edilmədən artıq 1999-cu ildə Bakıda yayınlanmış olan, elm aləminə kifayət qədər məlum həmin tədqiqatdan tapmacalar, lətifə- lər, bayatılar və s. yenidən “Azərbaycan mühacirət folklorşünaslığı” kitabına köçürülmüşdür (9, 116-138). 43
C.Hacıbəyli əsərinə yazdığı kiçik “Sözönü”nü bu sözlərlə bitirir:”... keçmiş Rusiya İmperiyası ərazisində baş vermiş siyasi dəyişikliklər və məni Fransaya gətirən missiya məni rus şərqşünasları mühitindən uzaqlaşdırdı. Bu şəraitdə mən bu işi əvvəl akademik rus əlifbasında olan transkripsiyanı dəyişməklə və mətnin əvvəl rus dilinə edilmiş tərcüməsini fransız dilinə tərcü- mə ilə əvəz edərək Asiya cəmiyyətinə təqdim etməyi qərara aldım. Oxucu bu tədqiqatda lap kiçik yaşlarından azəri dilində danışan adamın türk folkloruna töhfəsini görəcək” (6, 7). Doğrudan da, C.Hacıbəyli bu əsərilə türk folkloruna öz töhfəsini vermiş- dir. Onun hələ keçən əsrin otuzuncu illərində Fransa elmi-nəzəri fikrinə onların döğma dilində təqdim etdiyi “Qarabağın dialekti və folkloru (Qafqaz Azərbaycanı)” əsəri bu gün belə öz aktuallığını qorumaqdadır. İlk növbədə, tədqiqatın adı diqqəti cəlb etməkdədir, ona görə ki, əsərin üzərində Qarabağ sözü ilə yanaşı mötərizədə Qafqaz Azərbaycanı xüsusi olaraq diqqətə çatdırıl- maqdadır. Müasir dövrümüzdə Qarabağın sovet hökuməti tərəfindən Azərbay- cana verildiyini iddia edən xain qonşuların cəfəng sözlərinə hələ sosializm dövründən əvvəl qələmə alınan bu əsər tutarlı cavablardan biridir. Digər tərəfdən, burada toplanan Azərbaycan xalq yaradıcılığı örnəkləri öz təravətini qoruyaraq – Qarabağ dialektində təqdim olunmuşdur ki, bu da folklorşünaslığımız üçün olduğu qədər dilçilik üçün tədqiqatın əhəmiyyətini artırmaqdadır.
1.
Allahverdiyeva Nüşabə. “Journal Asiatique”də Azərbaycan ədəbiyyatı məsələləri. Filolo- giya elmləri namizədi alimlik dərəcəsi almaq üçün təqdim edilmiş dissertasiyanın avtore- feratı, Bakı: 2004, 26 s. 2.
Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi. 6 cilddə, I c., Bakı: Elm, 2004, 760 s. 3.
Caferoğlu Ahmet. Tehlil ve tenkitler, “Azerbaycan Yurt Bilgisi”, İstanbul: 1932, yıl 1, sayı 11, s. 408 4.
1934, sayı 27, s. 96-102; sayı 28, s.136-141, sayı 29, s. 197-200, sayı 30, s. 233-238 5.
(M-me) Chatskaya O.,Quatrains populaires de l’Azerbaidjan, Avec introduction de N.K.Dimitriyev, “Journal Asiatique”, t.CCXII, №2, Avril-Juin, Paris: 1928, p. 228-265 6.
1999, 48 s. 7.
Hacıbəyli Ceyhun bəy. Seçilmiş əsərləri (Mühacirət dövrü), Bakı: Elm, 2006, 98 s. 8.
Hadjibeyli Djeyhoun. La Dialekte et le folklore du Karabagh (Azerbaidjani du Caucase), Yournal Asiatique, Paris: 1933, CCXII, p. 31-144. 9.
10.
Nəbiyev Azad. Azərbaycan folklorunun janrları. Bakı: ADU, 1983, 87 s. 11.
Nəbiyev Azad. Azərbaycan xalq ədəbiyyatı. I c., Bakı: Turan, 2002, 678 s.; II c., 2006, Bakı: Elm, 618 s. 12.
Sultanlı Vaqif. Azərbaycan mühacirət ədəbiyyatı. Bakı: Şirvannəşr, 1998, 160 s. 13.
14.
Tahirov Abid. Ceyhun Hacıbəylinin həyat və yaradıcılığı: Filologiya elmləri namizədi alimlik dərəcəsi almaq üçün təqdim olunmuş dissertasiyanın avtoreferatı, Bakı, 1997, 26 s. 15.
Tahirli Abid. Ceyhun Hacıbəyli folklor tədqiqatçısı kimi // “Dədə Qorqud” jurn. Bakı, 2004, sayı 4 (13), s.89-93. 44
ФОЛЬКЛОРИСТИЧЕСКОЕ НАСЛЕДИЕ ДЖЕЙХУН БЕК ГАДЖИБЕЙЛИ А.Г.ГУСЕЙНОВА РЕЗЮМЕ В статье “Фольклористическое наследие Джейхун бек Гаджибейли” говорится о фольклористическом исследовании одного из французских эмигрантов Джейхун бек Гаджибейли. Особенно выделено большое внимание к материалам Карабахского фольклора, собранными Джейхун бек Гаджибейли. В 1933 году в Париже на французском языке он опубликовал эти материалы в журнале “Journal Asiatique” под именем “Карабахский диалект и фольклор (Кавказский Азербайджан)”. В Азербайджане это исследование было опубликовано, в 1999 году.
The article “The folklore heritage of Jeyhun Hajibayli” deals with the folklore activities of Jeyhun Hajibayli. Special focus has been given to the materials gathered by Jeyhun Hajibayli regarding Karabakh folklore. These materials were published under the name “Karabakh dialect and folklore (Caucasus Azerbaijan)” in “Asia” journal in 1933 in Paris in French. The materials were published in Baku in 1999. Key words: folklore, Karabakh, emigration, motherland, dialect
Yüklə 420,89 Kb. Dostları ilə paylaş:
|