19
əksəriyyəti isə Rus-alman cəbhə xəttindən fevral inqilabından sonra geri qayıdan
əsgərləri olmuĢdu. Tərcümeyi-halda M.C.Bağırovun dili ilə guya deyilir ki,
«Uçaqan dəstəsinin üzvləri Quba bəyləri tərəfindən evləri dağıdılmıĢ yəhudi, rus
və keçmiĢi cinayətkar olmuĢ müsəlmanlardan təĢkil olunmuĢdu». Özünüz fikir
verin, kim belə sadəlöhv ola bilər ki, cinayətkarlardan cəmlənmiĢ bir dəstəyə
rəhbərlik etdiyini tərcümeyi-halında qeyd etsin. Sözsüz ki, bu absurddur!
Düzdür, tərcümeyi-halda göstərilir ki, bu dəstə bəylərə, mülkədarlara qarĢı
mübarizə aparırdı.
Ancaq 1956-cı ildə M.C.Bağırov məhkəməsi zamanı qeyd edir ki, mənim
rəhbərlik etdiyim silahlı dəstə mövcud olmuĢdur və bu dəstə soyğunçuluqla məĢğul
olmayıb və hətta bəylərə qarĢı da vuruĢmamıĢdır («M.C.Bağırovun məhkəməsi»
kitabından).
Əslində isə 1918-ci ilin Bakıdakı mart hadisələri zamanı erməni
Hamazapsın Azərbaycanın Ģimalına doğru hərəkət edən dəstələrindən yerli əhalini
qorumaq üçün yaradılmıĢ müdafiə qruplarına Ə.Zizinski və M.C. Bağırov rəhbərlik
edirdi.
Tərcümeyi-halda qeyd olunur ki, M.C. Bağırov satqınçılıq nəticəsində
Ə.Zizinskinin əlinə keçir və Əbu-Səttar adlı bir Ģəxsin vasitəsilə əsirlikdən qaçır.
Əslində isə sonradan 1918-ci ildə Mülkədar Əlibəy Zizinskinin baĢçılıq etdiyi
silahlı dəstə Milli Hökumət qurulana qədər DaĢnaksütün liderlərindən olan
Hamazapsın müsəlmanlara qarĢı törətdiyi soyqırımın qarĢısını almaqda böyük rol
oynamıĢdır.
Artıq mart ayından Əlibəy Zizinski daĢnakların ġamaxıda törətdiyi qırğının
qarĢısını almaq üçün silahlı dəstəsini ġamaxıya istiqamətləndirir. Qubada isə xırda
bir dəstə ilə M.C. Bağırov qalır. Bax elə bu zamandan M.C. Bağırovun
bolĢeviklərlə açıq əlaqəsi baĢlayır. Ola bilsin ki, bu addım düĢünülmüĢ Ģəkildə
Əlibəylə razılaĢdırılaraq atılmıĢdı. Belə ki, o, Qırmızı Qvardiyanın Bakıdakı
nümayəndəsi Georgi Stura ilə əlaqəyə girərək Quba qəzasında onlara qarĢı çıxacaq
qüvvə olmadığını və hakimiyyətin M.C. Bağırovun timsalında bolĢeviklərə meylli
Ģəxslərin əlində olduğunu bildirir. Bu addımla M. C. Bağırov Qırmızı qvardiyanı
Qubaya dəvət etməklə ġamaxıdan Qubaya istiqamət almıĢ Hamazapsın dəstəsinin
törədə biləcəyi qırğınların qarĢısını almaq istəyirdi.
Bu danıĢıqlardan sonra Qubada Ġnqilabi Komissarlığın rəhbəri Gelovani
təyin edilir. Gelovaninin gəliĢindən bir müddət sonra 1 may 1918-ci ildə Bakıdan
Notovas Oqanesovun baĢçılığı ilə silahlı drujina Qubaya gəlir. Əlibəy Zizinski və
Hacınskinin silahlı qüvvələri ġamaxıdan geri çəkilərək Dərbənddə bir müddət
qalaraq qüvvə toplayır. Mayın üçündə onların silahlı dəstələri Qubaya doğru
hərəkət edirlər.
Komissarların Petrovskıdan (HəĢtərxandan) köməyə çağırdıqları silahlı
dəstələri üç günlük döyüĢlərdən sonra məğlub olaraq Qubanı tərk edirlər. Çox
güman ki, düĢmənin planlarından və mövqeyindən xəbərdar olmaq üçün Əlibəy
20
Mir Cəfərə Qubanı qırmızı dəstələrlə bir yerdə tərk etməyi tapĢırır. Çıxan dəstələr
Dərbəndə tərəf istiqamətlənir və bu zaman onlar ġimali Qafqazdan qayıdan qırmızı
komissar NaneyĢvilinin eĢalonu ilə qarĢılaĢırlar və qırmızı silahlı qüvvələr belə
qərara gəlirlər ki, Bakıya hərəkət edib qüvvələri səfərbərliyə alaraq yenidən
Qubaya hücum etsinlər. Lakin qırmızı silahlı qüvvələr Bakıya qayıdarkən
Dəvəçidə milli qüvvələr tərəfindən gülləbarana məruz qalırlar. Bu vaxt
Hamazapsın baĢçılığı ilə Bakı tərəfdən gələn 4 eĢalon silahlı daĢnak dəstəsi
Dəvəçidə NaniyaĢvilinin qüvvələri ilə birləĢirlər. Hamazaps ġaumyanın göstəriĢi
ilə Qubaya hərəkət etdiyini bildirir. Bu vaxt M.C. Bağırov NaniyaĢvili tərəfindən
bolĢeviklərin Hamazapsın silahlı qüvvələrində nümayəndəsi təyin olunur. Bütün
bunlara baxmayaraq, M.C. Bağırov Hamazapsı yaxĢı tanıdığına görə bolĢeviklərin
bu dəstədə nümayəndəsi olmaq istəmir. YaxĢı ki, Sovet hökuməti qurulduqdan
sonra daĢnaklara münasibət mənfi olub.
Bu cəhətdən tərcümeyi-halı saxtalaĢdıran Moskva emissarları M.C. Bağırov
həyatının bu hissəsini olduğu kimi saxlayıblar.
Onu da nəzərə almaq lazımdır ki, Lenin 29 iyul 1918-ci ildə S. Q.
ġaumyana göndərdiyi teleqrama qədər daĢnaklarla bolĢeviklər siyasi hakimiyyət
mübarizəsində çox halarda eyni mövqedən çıxıĢ edirdilər.
(haĢiyə: 1923-ci ildə Bakıda Ə.Qarayevin «Yaxın keçmiĢ Azərbaycan
kommunist partiyasının tarixinə aid materiallar» adı altında kitabı nəĢr olunur.
Kitabdakı hadisələrin təsvirinə diqqət edək:
«1904-cü ilin sonlarında AlyoĢa Çaparidzenin rəhbərliyi altında Bakıda
müsəlman «Hümmət» təĢkilatı yarandı». Hümmət təĢkilatı RSDRP-nin Bakı
seksiyasının təĢkilatı kimi fəaliyyətiə baĢlayır amma taktiki məqsədlər üçün
«Hümmət» təĢkilatı bəzən özünü müstəqil təqdim edirdi. Belə ki, «Hümmət»
təĢkilatı sosialist təĢkilatları olan «Qnçak» və «DaĢnaksütun»la eyni blokdan çıxıĢ
etdikdə müstəqil görünməyə məcbur idi».
1924-cü ildə Ə. Qarayevin «Azərbaycanda Oktyabr inqilabı və Bakı
bolĢevik təĢkilatı haqqında materiallar» adı altında yeni kitabı Bakıda nəĢr olundu.
Bu kitabda Ə.Qarayev yazır:
«1918-ci ilin yayında Ġngilislər Bakını iĢğal etdikdə «Hümmət» təĢkilatı
fəaliyyətini gizli davam etdirməyə məcbur oldu. Yalnız 1919-cu ildə «Hümmət»
təĢkilatı açıq fəaliyyətə baĢlayaraq fəhlə və kəndlilər arasında öz təbliğatını davam
etdirirdi. 1919-cu ilin yayında «Hümmət» təĢkilatında parçalanma baĢ verdi.
Parçalanma nəticəsində az menĢevik tərəf bu təĢkilatı tərk etdi. 1920-ci ildə
«Hümmət» təĢkilatı və Ġran kommunistlərinin cəmləĢdiyi «Ədalət» RKP(b)
partiyası ilə birləĢərək həmin ilin 12 fevralında Azərbaycan Kommunist
partiyasının gizli Ģəkildə I qurultayını keçirdi» Bunları, qeyd etməkdə məqsədim
M.C.Bağırovun tərcümeyi-halının sonradan oxuyacağımız hissələrində o, özünün
«Hümmət» təĢkilatı ilə əlaqəli olduğu barədə dolayası yolla məlumat verməsini
Dostları ilə paylaş: |