8. MünaqiĢənin nəticələri
8.1. Azərbaycan Cümhuriyyətinin paytaxtı - Bakı Ģəhəri
Bakı şəhərində asayişin təmin edilməsi ilə həyat öz normal axarına qayıtdı. Bu, həm də
iqtisadiyyatın
canlanmasına səbəb oldu. Kəndlilər şəhərə öz məhsullarını apara bilmədiyindən qiymətlər ən yuxarı
həddə qalxmışdı. Belə ki, şəhər azad edilməmişdən 1 pud (16 kq) un 800 rubl, 1 kq ət 20
rubl dəyərində idisə, sentyabrın ikinci yarısında qiymətlər düşdü və 1 pud un 100-150 rubl, 1 kq ət isə 6 rubl
oldu.
718
Tədricən Azərbaycan hökumətinin fəaliyyəti genişlənməkdə idi. Nuru paşa hərbi sahəyə aid
olmayan
işlərin icrasına müdaxilə etmir, Azərbaycanın daxili işlərinə qarışmağa son dərəcə ehtiyatla
yanaşırdı. Döyüşlərin getdiyi vaxt Azərbaycanda yerli idarəetmə orqanlarında işləyən türklər tədricən
azərbaycanlı
kadrlarla əvəz edilirdi.
Azərbaycan hökuməti Bakıya köçən kimi Almaniyanın hərbi və ticarət nümayəndəsi baron fon der Qolts
bura gəldi. Fon der Qolts Tiflisdə ola-ola Bakıda xristianların məhv edilməsi barəsində, onları xilas etmək üçün
ya alman qoşunlarının Bakıya göndərilməsi, ya da şəhərin açıq şəhər elan edilməsinin vacibliyi barədə hay-küy
qaldırmışdı. Xəlil paşa onunla əlaqə yaradaraq öz gözləri ilə vəziyyəti öyrənmək üçün Bakıya gəlməsinə icazə
verdi. Fon der Qoltsa onun hökuməti dərhal Almaniyanın hərbi və ticarət nümayəndəsi statusunu verdi. O, bir
taborun müşayiəti ilə Bakıya gəlməyə hazır olduğunu bildirdi.
Lakin Xəlil paşa yalnız onu və onu müşayiət edəcək
zabitləri
Azərbaycan hüdudlarına buraxacağını bildirmişdi. Qolts Gəncəyə
çatdıqda müəyyən olundu kı, bir tabor olmasa da hər halda о çoxlu
sayda alman piyadası yerləşdirilən qatarda hərəkət edir. Gəncənin
çıxacağında relslər söküldü, qatarın qarşısı alındı, Qolts bir
neçə zabitlə Bakıya tərəf göndərildi, onun əsgərləri olan qatar isə
Tiflisə qaytarıldı.
719
Qolts bununla kifayətlənməli olmuş, Fon
der Qolts Bakıya gəlmiş və heç bir erməni qətliamının olmadığını
öz gözləri
ilə görmüşdü. Üstəlik türk qoşunları Bakıda azad etdikləri Avstriya əsirlərini vətənə qayıtmaq üçün
onlar öz rəsmi nümayəndəsi ilə Batuma yola saldı, bu əsirlər qətllərin olmamasını bildirdilər.
720
Bakıya gəlmiş
Avstriya nümayəndəsi polkovnik - leytenant Paul elə almanlar kimi iddialı idi, lakin Azərbaycan hökuməti və
Osmanlı hərbi rəhbərliyinin şəhərə üçüncü qüvvə buraxmamaqda israrlı olmasını görərək buradakı
Avstriya əsirlərini götürdü və Batuma, oradan isə vətənə qayıtdı.
721
Lakin Almaniya Bakıya bir tabor piyada
göndərmək fikrində
idi. Bu zaman onlar nə Azərbaycan hökumətinin, nə də Qafqaz İslam Ordusunun mövqeyini nəzərə almamağı
qət etmişdi. Müharibədə məğlub olan dövlət son anda Bakı nefti hesabına vəziyyəti dəyişməyə çalışırdı. Lakin
Xəlil paşa Azərbaycan-Gürcüstan sərhəddindəki dəmir yol körpüsünü minalamağı tapşırdı. Əgər alman taboru
hərəkətə keçərsə, onu partlatmaq fikrini sentyabrın 21-də Ənvər paşaya bildirdi. Sentyabrın 22-
də cavab teleqramı göndərən Ənvər paşa Azərbaycan hökumətinin razılığı olmadan heç bir qüvvənin Bakıya
daxil edilə bilməməsi barəsində fon der Qoltsa xəbər verməyi tapşırdı, əgər o, alman taborunun gətirilməsində
israrlı olsa, körpünü partlatmağa icazə verdi. Almanlar öz taborlarını qatara mindirib Tiflisdən Bakıya yola
salanda körpü partladıldı və alman taboru sərhəddə bir az dayandıqdan sonra Tiflisə qayıtmalı
oldu.
722
Beləliklə, başlaya biləcək hərbi toqquşmaların qarşısı alındı.
723
Almaniya nümayəndəsi Qolts
Azərbaycan hökuməti və türk hərbi komandanlığı ilə danışıqlara başlayaraq bir neçə təklif irəli sürdü.
Bəzi hallarda tələb xarakteri daşıyan bu təkliflər Nuru paşanın raportunda öz əksini tapıb.
724
Almaniyanın təklifləri (tələbləri) və onlara Azərbaycan hökumətinin verdiyi cavabları aşağıdakı cədvəldə
göstərməyi lazım bildik:
718
Yuceer N. Birinci Dünya savaşında, s.127.
719
Budak M. Nuru paşanın raportu, s.454.
720
Görüryılmaz M. Türk Kafkaz İslam Ordusu, s.187.
721
Budak M. Nuru paşanın raportu, s.459.
722
Süleymanov M.S. Qafqaz İslam Ordusu, s.366-367.
723
Gürcüstanda yerləşən alman qoşunlarının komandanı general Kress fon Kressenşteyn təkəbbürü ilə seçilirdi. Lakin Almaniya müharibədə uduzduqda
alman qoşunları Gürcüstandan çıxarıldı, Tiflisdə olan alman zabitləri və onların komandanı hadisələrə təsir göstərmək üçün burada saxlanılsalar da, çox
keçmədi ki, heç nəyə təsir edə bilməyəcəklərini anladılar. Yerli hökumət və əhali hesabına firavancasına dolanan bu zabitlər müharibə bitdikdə təminatsız
qaldılar və hər şeylərini, hətta şəxsi silahlarını belə ərzağa dəyişməyə məcbur oldular. Əhali onların yaşadıqları evləri daş-qalaq
etdiyindən onlar qorxularından küçəyə çıxa bilmirdilər. Gürcüstan hökuməti general və onun zabitlərini Tiflisdən Batuma kimi aparmaq
üçün mal-qara daşınan vaqon ayırdı. Belə olduqda generalın yavəri Batumda olan türk hərbi heyətinə müraciət etməli oldu. General Kressenşteynin türk
ordusuna qarşı iftira və yalanlar söyləməsinə baxmayaraq türk hərbi rəhbərliyi öz böyüklüyünü göstərdi: bir bölük türk əsgəri general və onun zabitlərini
Tiflis stansiyasına gətirdi, orada türk komandanlığının ayırdığı xüsusi sərnişin vaqonuyla alman hərbiçiləri Batuma aparılaraq gəmilərlə
Almaniyaya yola salındı. (Yuceer N. Birinci Dünya savaşında, s.126.) Görəsən onda, alman generalı türklərə qarşı haqsız hərəkətləri, uydurduğu
böhtanlara görə vicdan əzabı çəkdimi? О və onun zabitləri peşmançılıq hiss etsələr belə onların uydurduğu yalan dünyanı dolaşmaqda idi:
Türkiyəni məhv etməyə can atan və türklərə nifrətlə yanaşan qüvvələr bu yalana öz uydurmalarını əlavə edərək onu yaymaqda davam edirdilər.
724
Budak M. Nuru paşanın raportu, s.464-465.
162