Biçeraxov ağ qvardiyaçılar tərəfindən də general-mayor rütbəsinə layiq görülüb. 1919-cu il Bakıya
gələn
Biçeraxovun dəstəsi ingilislərin təkidi ilə buraxılandan sonra, o, Denikinə tabe olacağını
bəyan edib. Azərbaycan hökumətinin təkidi ilə Bakını tərk edərək Dağıstana keçib, Rusiya vətəndaş
müharibəsində sovetlər
qalib gələndən sonra İngiltərəyə mühacirət edib. 1928-ci ildə Almaniyaya köçən L.Biçeraxov 1952-ci ildə orada
vəfat edib.
İyulun 19-da Q.Petrovun dəstəsi müdafiə xəttinə gəldi və o, Bakı rayonunun hərbi komissarı təyin edildi.
Bu tipli dəyişikliklər əməliyyatların gedişində dönüş yarada bilməzdi. İnqilab ideyalarına
sadiqlik və döyüşkənlik nümayiş etdirməsinə baxmayaraq, bəzi hallarda say və texnika
sarıdan türk-Azərbaycan
qüvvələrindən üstün olan Q.Petrov da peşəkar hərbçi olmamış və kobud səhvlər buraxmışdı. Üstəlik,
onun
tabeçiliyinə verilmiş erməni taborları qorxaqlıq və intizamsızlıq nümayiş etdirirdilər.
İyulun 22-də L.Biçeraxov Həbib bəy Səlimovun başçılıq etdiyi qoşunlardan ağır zərbələr alaraq
geri
çəkilməyə başladı, Bakı Sovetinin ittihamları ilə üzləşərək komandanlığı Avetisova təhvil verdi.
3.7. Sentrokaspi Diktaturası qoĢunlarının
komandanlığı
Bolşeviklərin hakimiyyəti devrilib Sentrokaspi Diktaturası qurulanda qoşunların etnik tərkibində elə də
böyük dəyişiklik baş vermədi. Əvvəlki kimi qoşunlarda erməni hissələri üstünlük təşkil edir, qatı bolşeviklər
istisna olunmaqla komandirlər öz vəzifələrində qalırdılar. Sadəcə onların hər birinə çar ordusunun rütbələrinə
uyğun rütbə verildi. Misal üçün, "yoldaş A.Baqratuni" "general-mayor A.Baqratuni", "yoldaş
Avetisov" "polkovnik Avetisov" kimi göstərilməyə başlandı. Qoşunların texniki hissələrinə (zirehli
qatarlar, zirehli
avtomobillər, donanma,
aviasiya, artilleriya) keçmiş çar ordusunun zabitləri cəlb edildi.
Sentrokaspi Diktaturası qoşunlarının komandanlığı haqqında ingilis generalı Denstervil
yazırdı: "O dövrdə Bakı qoşunları tərəfindən buraxılmış digər kobud səhv bu idi ki, hərbi
əməliyyatlar döyüş haqda təsəvvürü belə olmayan adamlara tapşırılmışdı".
131
Sentrokaspi diktaturası qoşunlarının komandanı general-mayor Dokuçayev qərargah rəisi
Avetisov, Sentrokaspi Diktaturasının hərbi naziri general-mayor Baqratuni təyin edilmişdi. General
Dokuçayevi “xoş və incə centlmen" kimi təsvir edən Denstervil yazırdı ki, o, "inqilabi qoşunlara komandanlıq
etmək üçün lazım olan keyfiyyətlərə malik deyildi". Dolayısı ilə komandanın öz qoşunlarına komandanlıq edə
bilmədiyini vurğulayan Denstervil "xəstə Avetisovu"da hərbçi kimi deyil, boşboğaz kimi xatırlayır.
Denstervil Avetisovun yavəri polkovnik fon der Flessi, "öz işini bilən azsaylı Bakı hərbçilərindən olan
peşəkar gənc rus zabiti" kimi təsvir edir. General Baqratunini təsvir edən ingilis generalı belə yazır:
"O, xoş təəssürat bağışlayırdı". Döyüşən ordunun hərbi nazirinə "xoş təəssürat bağışlayan" birisi kimi
qiymət verilməsi onun hərbçi kimi özünü göstərə bilməməsinə dəlalət edir. "Xoş təəssürat bağışlayan"
sərkərdələrin və onların tabeçiliyində olanların avqust döyüşlərində necə iştirak etdiyini görən Denstervil
tədricən münasibətini dəyişir: "mən Direktoriyaya bildirdim
ki, onların hərbi hakimiyyətindən heç kimi (fon der Fless istisna olunmaqla) indiyədək cəbhədə görməmişəm.
Onlar öz kabinetlərində xəritələri öyrənir və raportlara, özü də çox vaxt yanlış raportlara
əsaslanan əmrlər verirlər; bir dəfə də olsun raportları cəbhədəki real vəziyyətlə tutuşdurmağa cəhd
etməyiblər".
132
Sentrokaspi Diktaturasının 5 üzvünü təsvir edən General Denstervil onlardan ikisinin -
Lyamlin və Yermakovun dənizçi zabit olduqlarını qeyd edir. Maraqlıdır ki, Denstervil
erməni və qismən rus komandirlərinin gücsüzlüyünü görərək ingilis zabitlərinin rəhbərliyi ilə vahid
hissələr yaratmaq təklifi vermişdi. Təklif qəbul edilsə də, "diktatorlar təkid edirdilər ki, briqada
komandirləri rus və ya erməni zabitlərindən olmalıdır". Buna etiraz etməyən Denstervil bildirmişdi
ki, onun istəyi komandir vəzifələrində real döyüş təcrübəsi olan şəxsləri görməkdir. Beləliklə,
Denstervilin təklifi həyata keçirilmədi və o, ümumi rəbbər kimi general Dokuçayevi qəbul etsə də, ingilis
hissələrinin komandanlığını nə ona, nə də onun zabitlərinə həvalə etdi. Sentrokaspi Diktaturasının ordu
rəhbərliyinin zəifliyini dəfələrlə vurğulayan Denstervil xüsusi olaraq göstərir
ki, general Dokuçayev əmrlər verirdisə də, bu əmrlərə hərbi hissələr tam laqeyd münasibət bəsləyir, onları icra
etmirdilər. Bakı uğrunda son döyüşləri təsvir edən Denstervilin yazdıqları Diktaturanın necə hərbi
rəhbərliyi olduğunu göstərir: "Mən səhər saat 11-də qərargaha gələndə oradakıların hamısını təlaş
içində gördüm. Buna görə mən son ümidimi də itirdim".
133
3.8. Bakı Sovet və Sentrokaspi Diktaturası
qoĢunlarının silahları
131
Денстервиль, c.82.
132
Денстервиль, c.109.
133
Денстервиль, с. 121.
50