saxlamağı üstün
tutdular, azərbaycanlı döyüşçülərin dəyanəti nəticəsində kömək iyulun 15-də,
Karrar
stansiyası QİO-nun əlində olanda və döyüşlər sona çatanda yetişdi.
İyulun 14-də günün ikinci yarısından başlayaraq Kürdəmir-Ağsu -Şamaxı cəbhəsində nisbi sakitlik hökm
sürməyə başladı, bundan istifadə edərək tərəflər öz sıralarına əlavə qüvvələr cəlb edirdilər. İyulun
14-də
tərkibində 37 zabit, 2731 əsgər (2092 tüfəng, 16 pulemyot, 4 dağ topu) olan 38-ci türk piyada alayı Ağstafaya
çatdı və dərhal Ucara yola salındı.
459
Şamaxı istiqamətində istifadə edilmək üçün təzəcə Azərbaycana gəlmiş 38-
ci alayının top batareyası, azərbaycanlılardan ibarət Ləzgi süvari alayı, əlavə döyüş sursatı dəmir yolu vasitəsi
ilə Kürdəmirə, oradan isə cəbhə xəttinə daşındı.
460
Beləliklə, Ağsu-Kürdəmir döyüşləri Qafqaz İslam Ordusunun gücünü, zabit və əsgərlərinin nəyə
qadir olduğunu açıq-aydın sübut etdi. Artıq əməliyyatın planlaşdırılma mərhələsində komandanlıq
Kürdəmirin möhkəmləndirilməsi barədə kəşfiyyat məlumatlarına əsaslanaraq zərbənin əsas istiqamətini
şimala, Ağsuya doğru yönəltdi. Ağsunun alınması aşağıdakı üstünlükləri qazandırırdı: 1. Şamaxı istiqamətində
irəliləməyə şərait yaradılır və bununla da sovetlər Şamaxı istiqamətindən qoşunları çıxara bilmirlər;
2. Kürdəmirdə müdafiə olunan sovet qoşunlarına cinahdan və arxadan zərbə endirmək imkanı əldə
edilir. Süvari hissələr əlahiddə şəkildə ayrılaraq Ağsu-Kürdəmir və Ağsu-Şamaxı yollarının
kəsilməsində istifadə edilməli idi. Əməliyyata hazırlıq ciddi həyata keçirilmişdi: su, ərzaq, döyüş
sursatı ehtiyatları yaradılmış; arxada qalan rus və erməni kəndlərində tərksilah əməliyyatları
aparılmış, silahlı dəstələr məhv edilmişdi; QİO-nun uğurlu hücumu nəticəsində bolşevik-erməni
birləşmələrinin ətraf kəndlərə qəfil hücum etmək ehtimalı nəzərə alınaraq Göyçay dəstəsi təşkil edilmiş və
hadisələrin gedişində bu, özünü doğrultmuşdu. Əməliyyata rəhbərlik etmək üçün komandanlıq
cəbhə xəttinə mümkün olan qədər yaxın mövqe tutmuşdu. Döyüşlərdə komandanlıq qarşıya
qoyulmuş məqsədlərə nail olmaq üçün inadkarlıq, əsas məqsədlərdən yayınmadan
dəyişən
şəraitə uyğun olaraq
fəaliyyət göstərmək bacarığını, qoşunlar isə rəşadət və dözümlülük nümayiş etdirmişdilər. Azərbaycanlı
zabitlərin, ilk növbədə H.Səlimovun komandanlıq istedadı müəyyən olunmuş, ayrı-ayrı istiqamətlərdə
müstəqil şəkildə əməliyyata rəhbərlik etməsi təcrübəsi sınaqdan keçirilmiş və özünü doğrultmuş,
azərbaycanlıların döyüşdə heç də türklərdən geri qalmaması aydın olmuşdu. Əməliyyat zamanı aşağıdakı
qüsurlar özünü büruzə vermişdi: nəqliyyat vasitələrinin azlığı döyüşən qoşunların su, ərzaq və döyüş sursatı ilə
təchizatında problemlər yaradırdı; qoşunların tibbi xidməti acınacaqlı vəziyyətdə idi, susuzluq və isti iqlim
şəraitində başlamış bir sıra xəstəliklər itkilərə səbəb olurdu; axtarış-xilasetmə hissələrinin təşkil
olunmaması nəticəsində dağlıq şəraitdə yaralanaraq öz qoşunlarından aralı düşən döyüşçülər itkin
hesab olunur, onların bir qismi yerli sakinlər tərəfindən xilas edilsə də, bir çoxu həlak olurdu; hissələr
arasında daimi rabitənin olmaması məlumatların vaxtı- vaxtında çatdırılmasında, qoşunların idarə edilməsində
çətinliklər doğururdu; qoşunların azlığı şəraitində hərbi hissələrin yer dəyişməsi onları yorur və vaxt
itkisinə səbəb olurdu. Bununla belə, Ağsu istiqamətində bolşeviklərin ən etibarlı hissələrinin
məğlubiyyətə uğradılması, azərbaycanlı zabit H.Səlimovun əsasən azərbaycanlılardan ibarət olan
qüvvələrlə sovetlərin və ingilislərin təriflədiyi Biçeraxovu məğlub etməsi Qafqaz İslam Ordusunda qələbə
əhvali-ruhiyyəsi, düşmən tərəfdə isə ruh düşkünlüyü yaratmışdı.
7.7. ġamaxı əməliyyatı (19-22 iyul 1918-ci il)
Ağsu-Kürdəmir döyüşlərində özünü büruzə vermiş qüsurları aradan qaldırmaq məqsədilə
QİO
komandanlığı yeni əməliyyatı planlaşdırarkən qoşunlarda struktur dəyişikliyi apardı. Döyüş
şəraitində qoşunların struktur dəyişikliyinin həyata keçirilməsi olduqca çətin proses idi, lakin komandanlıq bu riskə
getdi. Artıq Ağsu-Kürdəmir döyüşlərində müəyyən edilmişdi ki, qoşunların Ağsu istiqamətindən
Kürdəmirə, Kürdəmir istiqamətindən Ağsuya göndərilməsi vaxt itkisinə səbəb olur və döyüşçüləri yorur. Bir
mövqedə olan komandanlıq digər bölgədə baş verənlər barəsində bixəbər olur, həmin bölgədə
vuruşan qoşunların rəhbərləri isə müstəqil fəaliyyət göstərmək
səlahiyyətinə malik olmadığına görə "yuxarıdan"
əmr və
göstərişlər gözləməli olurdu.
Ağsu uğrunda gedən döyüşlər zamanı bu cəbhədə olan Nuru paşa və
onun qərargahı Kürdəmir cəbhəsində baş verənlər barəsində gec xəbər
tuturdu və
yalnız H.Səlimovun təşəbbüskarlığı və məsuliyyəti öz üzərinə
götürməsi vaxtında tədbirlər həyata keçirməyə imkan verirdi. Karrar
stansiyası uğrunda gedən döyüşlər zamanı bolşeviklər üstün qüvvələrlə
Salyana hücum etmişdi.
N.Ramazanov və S. Hüseynzadənin dəstələri düşmən hücumlarını dəf etsələr də
əkshücuma keçə bilmədilər, çünki Salyandan aralı (Ağsuda) olan komandanlıq
hadisə barəsində gec xəbər tutmuş və onlara gec reaksiya vermişdi.
İrəlidə
459
Süleymanov M.S. Qafqaz İslam Ordusu, s.217.
460
Yenə orada, s.232.
128
Dostları ilə paylaş: |