9
Azərbaycanlılara qarşı bütün vəhşi üsullardan istifadə edən erməni-
bolşevik birləşmələri Şamaxının ən qədim tarixə malik məscidini yandırmışlar.
"Azərbaycan" qəzeti yanmış məscidin şəklini öz səhifələrində dərc etməklə tarixdə
ermənilərin xalqımızın milli-mənəvi dəyərlərinə qarşı oynadıqları rolu bir növ
faktlaşdırıb, bu günümüzə çatdırmışdı.
Şamaxının yalnız xarabalıqlarının qaldığını yazan milli mətbu
nümunələrimiz sağ qalan insanların yaşayışını bu cür təsvir edir: "Biçarə
şamaxılılar, öz isti ocaqlarını buraxıb yağış-yağmurun altında bu səhraları ata-
oğlunu, ana qızını gözlərinin yaşını tökə-tökə axtarırlardı". Şamaxıdan didərgin
düşən, Bakıya və ətraf bölgələrə sığınanların siyahısı 1918-ci ilin iyununda
"Hümmət" qəzetinin 6 nömrəsində "Şamaxı qaçqmlarının siyahısı" adı altında çap
etmişdir.
Şamaxı qəzasında 80-ə yaxın müsəlman kəndi yerlə-yeksan olunmuş, 8
əsr yaşı olan Cümə məscidi yandırılmışdı. Bu bölgədə törədilən qanlı olaylarla
bağlı Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin yaratdığı föaqəladə təhqiqat
komissiyasının sədri Ələkbər bəy Xasməmmədov "Çağırış" məqaləsində bu barədə
geniş məlumat verir.
"Zaqafqaziya tarixçəsinin qanlı səhifələri"nə toxunan "Qardaş qayğısı"
qəzeti İrəvan quberniyasında 42 kəndin viran olduğunu yazır. Həmçinin İrəvanda
199 kəndin yerlə-yeksan olunduğunu, müsəlman yurduna ermənilərin koçürüldüyü
də bu mətbu orqanda əksini tapan mühüm faktlardandır.
Ermənilərin Bakıda, Şamaxıda törətdikləri soyqırım aktları sırasına
ziyahların məhvi planları da daxil idi. Bu barədə 1918-ci ilin martından sentyabra
kimi Bakıda olan M.Ə.Əfəndinin Tiflisdə "Qardaş qayğısı"nın müxbirinə verdiyi
açıqlamada bu barədə kifayət qədər məlumatlar var. M.Ə.Əfəndi söyləyir ki,
Bakını bürüyən qətllər zamanı ennənilər evbəev gəzib müsəlmanları yığırdılar və
naməlum bir yerə aparırdılar: "Çox vaxt aparılan ziyalı, oxumuş müsəlmanların
meyitlərini tapmaq olurdu. Fəqət, çox vaxtda olurdu ki, heç bir əsər də əldə etmək
mümkün olmayırdı". Şahid misallar da çəkirdi: "İki doktor Kərim bəy, Balabəy
Sultanovlar heç tapılmadı. O cümlədən T.V.Qulubəyov da itdi. Meyitaxtaran bir
dəstə bir quyuya rast gəlir. Quyunun yanında hasar içində çoxlu müsəlman arvad,
uşaq meyiti var imiş. İkinci bir dəstə, bir quyuya rast gəlirlər ki, bərk boğucu iyi
çıxırmış. Bir nəfəri quyuya salırlar. Fəqət o tez çıxarılmasını rica edir. Zira,
durmaq mümkün deyilmiş. Ancaq özü ilə bir cib dəftəri gətirmiş idi. Yazılardan
məlum olmuşdur ki, bu dəftər H.Cəfərovun xidmətçisi Tahirovundur".
Ermənilərin Şamaxıya hücumu zamanı evinə od vurulmuş Azərbaycanın
böyük mütəfəkkiri, milli şair Abbas Səhhət şəhəri tərk edib Gəncə istiqamətinə
qaçan zaman erməni hərbçiləri tərəfindən qarət olunmuş, mənəvi-psixoloji sarsıntı
keçirmiş, az sonra Gəncədə vəfat etmişdi. Bu barədə o dövrün mətbuat
səhifələrində məlumatlar var: "İslam aləmi Abbas Səhhət kimi böyük ədibi bu
10
Milli qəzetlərin çapının
dayandırılması haqqında Şaumyanm əmri
bandalara qurban vermişdir. Bununla böylə bir neçə doktorlar, cavan-qoca alimlər
qətl olunmuşlar". A.Səhhətin ermənilər tərəfindən qarət olunması, ağır psixoloji
sarsıntı keçirməsi və bu səbəbdən vəfatı barədə "Azərbaycan" qəzetinin 13 noyabr,
1918-ci il tarixi sayında da məlumat verilir. Azərğaycan mətbuat tarixində bir sıra
solyönümlü qəzetlərin əməkdaşı, həmçinin “Tuti” məzhəkə jurnalının təsisçisi və
redaktoru olan Cəfər Bünyadzadə də ermənilərin törətdiyi qətliamın qurbanıdır.
Onun qətlinə səbəb bolşevik cildinə girən ermənilərin Bakı və ətraf kəndlərdə
törətdikləri vəhşiliklərə etiraz etməsi və mətbuatda bununla bağlı məqalələr
yazması idi. C.Bünyadzanin qardaşı Dadaş Bünyadzadə ona başsağlığı verənlərə
etdiyi minnətdarlıq məktubunda bildirirdi: “Bir il bundan əqdəm “Tuti” məzhəkə
jurnalının müdiri, baradərim Cəfər Bünyadzadənin erməni daşnaksütyunları
tərəfindən qətl olunduğunu eşidib-bilən yoldaşların Həştərxandan qayıtdıqdan
sonra təəssüf məktubları almaqdayam. Bu teleqram və məlumatlar çox
olduğundan, ayrı-ayrı cavab vermək mümkün olmadığına görə, məktub və
teleqram göndərmiş yoldaş və vətəndaşlara təşəkkürümü izhar edirəm”. Müsəlman
Milli Şurasının sədri Əlimərdan bəy Topçubaşov da ermənilərin hədəf aldığı
ziyalılardan idi. Bakı qırğınından sonra onu həbs edib, aradan götürmək
istəyirdilər. Şaumyanın tapşırığına əsasən həbs olunan Ə.Topçubaşovun azad
olunması üçün Nəriman Nərimanov böyük səy göstərdi, danışıqlar apardı. Sonda
onu həbsxanadan buraxdırdı. “Hümmət” qəzeti Bakı ziyahları arasında nüfuz
sahibi İbrahim bəy Heydərovun da doktor N.Nərimanovun səyi ilə azad
olunacağını xəbər verirdi.
Müsavat Partiyasının sədri M.Ə. Rəsulzadə və
həmməsləkləri, o cümlədən Seyid Hüseyn soyqrım günləri ermənilər tərəfindən
hədəfə alındı. Rəsulzadə və
ətrafında
olan
ziyalıları
mühasirəyə
aldılar.
Bu
barədə S.Hüseyn, “İstiqlal”
qəzetində məlumat verirdi
ki, mühasirəni birtəhər yarıb,
təhlükəsizliyini
qorumaq
üçün gizlənməyə məcbur
oldu, həmin günlər erməni-
daşnak
birləşmələrinin
şəhərdə törətdikləri kütləvi
qətillər, Azərbaycanın milli-
mənəvi dəyərlərinin simvolu
olan
“İsmailiyyə”
binasının
yandırılması, Təzəpir məscidinin