17
uşaqlarını dizlərinin üstünə mindirib keyfləndirib namusuna təcavüz etdikdə
təsəliyyat olurlardı”.
Sözlə ifadə etməkdə çətinlik çəkdiyimiz bu cür vəhşilikləri törədən
erməni daşnaklarının Şamaxıda 400 qocanı məscidə yığaraq xəncərlə doğraması da
tükürpədici faktlardan biridir: “Erməni bandaları daha islamlara nə etmədilər?
Erməni bandaları Şamaxıda islamların müqəddəs məscidlərinə kimi yandırıb məhv
etmişlər. Bir böyük minillik Şamaxıdan imdi bu saətlikdən ancaq bir məzarıstana
bənzər yanmış uçuq xərabələr taparsmız”.
Binəva ləqəbli müəllif ermənilərin Şamaxıya hücumu zamanı böyük ədib
Abbas Səhhətin həyatını itirdiyi faktını da dilə gətirir: “İslam aləmi Abbas Səhhət
kimi böyük bir ədibi bu bandalara qurban vermişdir. Bununla böylə bir neçə
doxturlar, cavan-qoca alimlər qətl olunmuşlar”.
Bütün bu tökülən nahaq qanların cavabını sormaq üçün üzünü millətə
tutan müəllif yazır: “Bəsdir, nə vəqtə qədər yatıb dalda, arxada qalacaqsan, ey
yazıq millət? Nahaq yerə ölən sən, xainlərin gülləsinə düçar olan sən, başımız
qalıb ayaqlar altında, tapdalanan sən. Bu gün də genə müqəssir olan sən”.
“Qardaş qayğısı”nın rusca nəşr olunan 2 səhifəsi də Azərbaycan
türkcəsindəki məqalələrdəki faktlar sadalanır, Tiflis mətbuatının hadisələrə
birtərəfli münasibəti pislənilir. 15 sentyabr hadisələrinə münasibətdə
“provakasiya” xarakterli məqalələr dərc edən Tiflis qəzetlərinin müəlliflərinə
1918-ci il 31 martında ermənilərin Azərbaycan türklərinə qarşı törətdikləri kütləvi
qırğın faktları xatırladılır: “Şərqi Zaqafqaziyada gürcülər üçün Tiflis nə dərəcədə
əhəmiyyət daşıyırsa, müsəlmanlar üçün Bakı da o qədər mühümdür”.
Andronikin İrəvanda, Şuşada, Qarsda, Ərdəhanda müsəlmanlara qarşı
törətdiyi kütləvi qətlləri, amansız davranışları diqqətə gətirən yazıda müəllif 31
martda Bakıda 10 minlərlə silahsız müsəlmanın qətlinə Tiflis mətbuatının,
siyasətçilərinin niyə susduqlarını sual edir.
“Qardaş qayğısı”nda dərc olunan digər yazılarda da 31 mart soyqırımının
ayrı-ayrı detallarına aydınlıq gətirilir, müəlliflər tarixşünaslığımıza bu günə qədər
bəlli olmayan faktları sadalayırlar.
Azərbaycan xalqının başına gətirilən bu qanlı faciənin öyrənilməsi,
qəzetdəki faktların elmi araşdırmaya gətirilməsi üçün “Qardaş qayğısı” qəzeti
tarixçilərimiz üçün yeni bir mənbəədir.
18
Qan dəryası
Zalım yenə bir zülmə giraftar olur axər, Əlbəttə olur, evyıxanın xanəsi
viran.
(Ziya Paşa)
Bakının mart hadisələri, Bakının qanlı günləri bütün mədəni növ (yəni
növ ) bəşərin diqqətini cəlb etdi. Aləmi islami isə o
dəhşətəngiz qanlar, vəhşiliklər, cəhənnəm odlarına sövq
etsə gərəkdir. İgirminci əsrin heç duymaz qanlı
məbudinə bu gün nə qədər qurbanlar kəsilmişdi. Mahir
qəssablar yazıq qurbanları kəsdikcə, ətrafda təntənələr
yayılıyor: “Ura''' çığırılıyordu.
Vicdansızlar!
Dörd sənə yarım ərzində kəsdikləri qurbanlar
kafi deyilmiş. Müharibə meydanlarında millətlər,
məmləkətlər həp xotpəsənd (özünüsevən), təməkar
(tamahkar), cahpərəst, millətlər yekdigəri özü ilə
xuruc etmişlər.
Məmləkətlər bir-biri ilə mübarizəyə qalxışaraq
öz hərəkatında cavabdehdirlər. Hər kəs öz foxamətini,
mədəniyyətini, sərvət və məktəbini müdafiə ediyor.
Millətin səadət və rəfahətli təmininə çalışıyor. Lakin
yekdigərini məhv və pamal (ayaq altında əzmək)
etməgə heç birisi çalışmıyorlar.
Orada silahlı əsgər düşmənini açıq çarpışmada
kəsir. Orada əhali himayət altında saklanır və mümkün
qədər müharibənin dəhşətli zərbələrindən, atəşlərindən
müdafiə olunur.
Orada silahını tərk edənlər düşmən düşmən
deyillər. Əmanda olanlar əsirdilər. İki düşmən bir-birini
məhv və zəlil etmək və qanını axıtmaq üçün daima
çalışmağına baxmayaraq bunların heç birisi və heç vəqt
ac və üryan xəstələri təhqir və məsum cocuqları, biçarə
və zəif arvadları kəsmiyor...
Lakin bizim Şərqdə, iştə bu qanlı Şərqdə də böyləmidir, əcəba? Xayır.
Burada “qəhrəman'“ qonşular əlində silah tutmağa taqəti, səbri olmayan saldidə
(yaşıötmüş) qoca və qanları, ufaq cocuqları kəsirlər... Lakin kəsən kimdir?
19
Haman o daima nizami qoşun qabağından qanmaz qoyun sürüsü kibi
özünü itirib qaçan fədai “igidlər”, haman adını bolşevik qoymazdan əvvəl nizami
əsgərin süngüsü qorxusundan sol əlini onun amansız qurşaininə nişan qoyan, ürəgi
əvəzinə sol əlini atıcı əsgərin qurşuni ilə deşdirməyə razı olan - qəhrəmanlar.
Bolşevik niqabını üzünə çəkmiş yırtıcı fədailər şimdi ixtiyar və cocuqlar
ilə “müharibəyə” tullanıb da - qələbə çalır, mərdlik göstərir, “düşmənin” qanını
calıyorlar.
Alçaq hərflər!
Nöu bəşərin dörddən birini təşkil edən ümmət -məhəmmədi pamal etmək,
yer üzündən qaldırmaq əməlinə düşmüşlər də kəsir, zalima nə kəsirlər:
-
Üsuli, nizam ilə kəsirlər:
-
Ürəkləri daşa dönmüş, vicdanları yatmış da bəşaşət ilə kəsirlər!..
-
Mahir ustalar:
Küçələrdə, evlərdə, zavodlarda, fabrikalarda kəsilən ac, çıplaq, məzlum,
zavallı islam fələlərinin, biçarə iffətli (pak) islam xanım və qızlarının həqarət və
fəlakəti qarşısında səsimizi kəsmiyoruz. Qışqırmaq, bütün mədəni cahanə
eşitdirəcək qədər qışqırmaq istiyoruz.
-
Canilər, yetər hədər qan tökmək!
-
Anadoluda, Qarsda, Kumruda, İrəvan mahalında, İran
ölkələrində etdiyiniz zülmlər, tökdüyünüz qanlar yetər.
Xəncərlər gözdən, qurşunlar gözdən, süngülər gözdən, axan nahaq
qanlardan dəryalar əmələ gələr. Qorxunuz ki, bu qanlı dəryalarda özünüz
boğulacaqsınız.
Ə.Ə.Naxçıvanlı
Dostları ilə paylaş: |