16
mallarının ən qiymətlisini götürməkdən çəkin!” (Buxari 1458, Muslim 27, 28,
130, 132)
12. İbn Abbas rəvayət edir ki, Peyğəmbər Muazı Yəmənə göndərəndə
dedi: “Onların mallarının ən qiymətlisini götürməkdən çəkin və məzlumun
bədduasından qorx. Çünki onunla Allah arasında (bu bədduanın qarşısını ala
biləcək) heç bir pərdə yoxdur.” (Buxari 2448, Muslim 27, 130)
İnsanlarla: “Allahdan Başqa İbadətə Layiq Haqq İlah
Yoxdur” Deyənədək Vuruşmağın Əmr Olunması
13. Əbu Hureyra demişdir: “Peyğəmbər vəfat etdikdən və Əbu Bəkr
(xəlifə) olduqdan sonra ərəblərdən bəziləri kafir oldular. Onda Ömər (Əbu
Bəkrə) dedi: “Sən onlarla necə vuruşa bilərsən ki, Peyğəmbər demişdir:
“İnsanlar: “Lə Ilahə Illəllah” deməyincə onlarla vuruşmaq mənə əmr edildi.
Bu sözü deyən hər kəs haqlı bir səbəb olmadıqca, malını və canını məndən
qorumuş olar. (Qəlbindəkilərinin) hesabı isə Allaha aiddir”. Əbu Bəkr:
“Vallahi, mən, namazı zəkatdan ayıran (namaz qılıb zəkat vermək istəməyən)
hər kəslə vuruşacağam. Çünki zəkat malın haqqıdır. Vallahi ki, əgər onlar
(vaxtilə) Allahın elçisinə verdikləri çəpişi mənə verməkdən boyun qaçırsalar,
buna görə onlarla vuruşacağam.” Ömər dedi: “Vallahi, bu, Allahın Əbu Bəkrin
qəlbinə saldığı (doğru fikirdən) başqa bir şey deyildi. Mən başa düşdüm ki, o,
haqlıdır.” (Buxari 1399, 1400, 1284, 1285, Muslim 29, 133)
17
14. Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Allah Elçisi buyurdu: “İnsanlar “ Lə Iləhə
Illəllah” deyincəyə qədər onlara qarşı vuruşmaq mənə əmr edildi. Odur ki,
kim “Lə Iləhə Illəllah” desə - İslam haqqı istisna olmaqla - canını və malını
məndən qorumuş olar. Onun (gizli saxladıqlarının) haqq-hesabı isə Uca Allaha
aiddir”. (Buxari 2946; Muslim 30, 134)
15. İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “İnsanlar Allahdan
başqa (ibadətə layiq haqqı olan) məbudun olmadığına və Muhəmmədin Onun
elçisi olduğuna şəhadət gətirməyincə, namaz qılıb zəkat verməyincə (onlarla)
vuruşmaq mənə əmr edildi. Əgər (aşkarda) bunu yerinə yetirsələr – İslam haqqı
(cinayətə görə veriləcək cəza) istisna olmaqla – canlarını və mallarını məndən
qorumuş olarlar. Onların (gizli əməllərinin) haqq-hesabı isə Allaha aiddir.”
(Buxari 25, Muslim 33, 138)
İmanın Əvvəli Lə İləhə İlləllah Sözüdür
16. Museyyib İbn Həzn demişdir: “Əbu Talib ölüm ayağında ikən Peyğəmbər
onun yanına gəldi və orada Əbu Cəhl ibn Hişamı və Abdullah İbn Əbu
Ümeyyə İbn Muğiranı gördü. Peyğəmbər Əbu Talibə dedi: “Əmi, “Lə Ilahə
Illəllah” kəlməsini de ki, Allah yanında sənin (dediyinə) şahid olum.” Əbu
Cəhl və Abdullah İbn Əbu Ümeyyə dedilər: “Ey Əbu Talib, AbdulMuttəlibin
dinindən üz çevirməkmi istəyirsən?!” Peyğəmbər tövhid kəlməsini, onlar da
öz dediklərini ta o vaxta qədər təkrar etdilər ki, axırda Əbu Talib onlara son
sözünü deyib AbdulMuttəlibin dinində qalacağını bildirdi və “Lə Ilahə
Illəllah” deməkdən imtina etdi. Peyğəmbər: “Vallahi, mənə qadağan
edilənədək sənin üçün bağışlanma diləyəcəyəm.” Onda Uca Allah onun
barəsində bu ayəni nazil etdi: “Müşriklərin Cəhənnəm sakinləri olduqları bəlli
18
olduqdan sonra qohum olsalar belə, Peyğəmbərə və möminlərə onlar üçün
bağışlanma diləmək yaraşmaz”. (ət-Tövbə 113). (Buxari 1360, 4772, 6681,
Muslim 35, 141)
Kim Allahla İmanında Heç Bir Şəkk Etmədən Qarşılaşarsa
Cənnətə Daxil Olar Və (Allah) Ona Cəhənnəmi Haram Edər
17. Ubadə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Kim Allahdan başqa heç
bir məbudun olmadığına, Onun Tək olduğuna və heç bir şəriki olmadığına,
Muhəmmədin Onun qulu və elçisi olduğuna, İsanın Allahın qulu, elçisi,
Məryəmə göndərdiyi kəlməsi və Onun ruhundan olduğuna, Cənnətin haqq,
Cəhənnəmin də haqq olduğuna şahidlik etsə, nə əməl etmiş olursa-olsun,
Allah onu Cənnətə daxil edər”. (Başqa rəvayətdə: Cənnətin səkkiz qapısından
hansından istəsə daxil olar). (Buxari 3435, Muslim 41, 149)
18. Muaz İbn Cəbəl demişdir: “(Bir dəfə) mən Peyğəmbərlə birlikdə onun
(mindiyi heyvanın) tərkində idim. Mənimlə onun arasında yəhərin söykəyin-
dən başqa heç nə yox idi. (Peyğəmbər məni): “Ey Muaz İbn Cəbəl!” deyə
çağırdı. Dedim: “Buyur, əmrinə müntəzirəm, ey Allahın Elçisi!” Bir az
getdikdən sonra o, yenə: “Ey Muaz İbn Cəbəl!” deyə çağırdı.
9
Dedim: “Buyur,
əmrinə müntəzirəm, ey Allahın Elçisi!” Bir qədər getdikdən sonra o, yenə: “Ey
Muaz İbn Cəbəl!” deyə çağırdı. Dedim: “Buyur, əmrinə müntəzirəm, ey
9
Nəvəvi demişdir: “Peyğəmbərin Muazı təkrar çağırması, ona söyləyəcəyinə diqqət yetirməsi və onu
axıra kimi dinləməsi üçün idi. Rəvayət edilir ki, Peyğəmbər bir söz söylədiyi zaman, (söylədiklərini) başa
düşsünlər deyə, onu üç dəfə təkrar edər, habelə bir tayfanın yanına gəlib onları salamladıqda, üç dəfə salam
verərdi” (Buxari 94).
Dostları ilə paylaş: |