AliŞ Çoban

ALİŞ ÇOBAN

Aliş Çoban, yetim bir çocuktu. İşi yürekli bir yakınının sürülerini otlatırdı. Bir gün kendisine hızla yaklaşan bir atlı gördü. İri yarı, pala bıyıklı bir adamdı. Aliş çoban’ın yanına varınca, atını durdurup seslendi:

• 
  Hey çocuk, dedi. Zengin olmak ister misin?
  

Aliş, bu beklenmedik soru karşısında biraz şaşırmıştı. Gülümseyerek cevap verdi:

• 
  Zengin olamayı kim istemez ki. Ama nasıl?
  
• 
  Şyu koyunları bana sat. Sana binlerce lira veririm.
  
• 
  Nasıl olur? Dedi Aliş. Bu koyunlar benim değil ki, bunlar bana emanet.
  

Pala bıyıklı adam bir kahkaha attı.

• 
  Şu düşündüğün şeye bak dedi. Sahibi nereden görecek? Paraları alır, ortalıktan kaybolursun.
  
• 
  Hayır diye başını salladı Aliş Çoban. Ben emanete hıyanetlik edemem. Sahibi görmese bile, Allah görmüyor mu? Hadi git başımdan.
  

O anda, beklenmedik bir şey oldu. Pala bıyıklı adam, attan inip Aliş’i kucaklayıp öptü.

- Aferin sana Aliş dedi. Sen artık benim çobanım değil, oğlumsun. Sonra da Aliş7in meraklı bakışları altında, başına geçirdiği şakayla takma bıyığını çıkartıp attı.

Meğer bu garip adam, Aliş’in dürüstlüğünü sınamaya gelen sürülerin sahibi değimliymiş!