48
— Sizin əriniz orada təbliğatla məşğul olur, ona görə sizə görüş
üçün icazə verməməliyik. Ancaq uşaqlara görə icazə veririk.
Bu “təbliğat” ondan ibarət idi ki, Xorevin atası məhbusların
yanında diz çöküb dua edir, ona verdiyi suallara cavab verir,
Allahdan söhbət edirdi. Görüş səs-küylü bir otaqda keçirilirdi, ata
ilə uşaqlar arasında böyük məsafə var idi və ataları ilə söhbətləri
qısa oldu. Mixailin yadında bircə şey qaldı — atası onlara baxıb
dedi: “Uşaqlar, harada görüşəcəyimiz yadınızdadır?” Sonra sağ əlini
qaldırıb barmağı ilə göyə işarə edərək “Ağ Taxtın yanında!” dedi.
Onun səsində arxayınlıq və təntənə var idi. Bu sözlərdən sonra
uşaqlar atalarından ayrıldılar və bir də onu görmədilər. Bir neçə
ay sonra atadan anaya son məktub gəldi. Məktub çox qısa idi:
“Əzizim, mənim öldüyümü eşitsən, inanma, çünki imanlı ölməz,
lakin ölümdən həyata keçər!”
Mixail Xorevin həyatı barədə böyük kitab yazmaq olar. Onun
həyatında çox-çox təqiblər, əzab-əziyyətlər, möcüzələr baş vermişdir.
Atasının imanla dolu duaları eşidilmişdir; övladları, xüsusilə kiçik oğlu
Mixail Rəbbin yolunda böyük xidmətlər göstərmişlər; bu xidmətlər
sayəsində bir çox adamlar xilas olub imanda möhkəmlənmişlər.
Atası vəfat etdikdən iki il sonra Hitler Sovet İttifaqına qarşı
müharibəyə başladı və Leninqrad blokadası zamanı Mixail Xorevin
anası dörd uşaqla yük maşınında buz bağlanmış gölün üzərindəki
“həyat yolu” ilə aclıqdan qırılan şəhərdən çıxdı. O yolla gedən
maşınların əksəriyyəti göldə batdı və çox sərnişin məhv oldu.
Xorevin maşınını Rəbbin Özü o biri sahilə sağ-salamat aparmışdır.
Mixail böyüyüb Sovet İttifaqında ən fəal və məsuliyyətli imanlı
rəhbərlərdən biri olmuşdur.
Mixail Xorev illərlə müxtəlif həbsxanalarda yatmışdır. Bir dəfə
Sverdlovsk həbsxanasında Xorevin başına bir hadisə gəldi. 20 nəfər
üçün nəzərdə tutulmuş kameraya 50 nəfəri basmışdılar. Qızmar
yay günü idi. Məhbuslar bürküdən boğulurdular. Mixail Xorev də
onların arasında idi. Tər tökürdü. Kamera papiros tüstüsü ilə dolu
idi. Oksigen o qədər az idi ki, kibrit yandırmaq mümkün deyil idi.
Kanalizasiya borusu dağılmışdı və hər tərəf natəmizlik və üfunətlə
49
dolu idi. Məhbuslar arasında çox vərəm xəstəsi var idi. Xəstələrdən
bir neçəsi öldü və bu mühitdə sağlam olanlardan da bir neçəsi
vərəmə tutuldu.
Mixail Xorev 18 gün belə kamerada qaldı. Allahın köməyi ilə o
nə vərəmə tutuldu, nə də başqa bir iş başına gəldi. 19-cu gündə
onu xüsusilə təhlükəli cinayətkarlarla bir kameraya atdılar. Orada
onu artıq gözləyirdilər. Təhlükəsizlik xidməti hər şeyi əvvəlcədən
hazırlamışdı.
Mixail Xorev kameraya girəndə cinayətkarlar kart oynayırdılar.
Onların başçısı oyunu dayandırıb amiranə səslə “Svyatoy atets!
[131]
Gəl bura!..” dedi. Mixail onun yanına gələn kimi başçı ona “Danış
görək, qızılını haraya qoymusan, svyatoy otets?” — dedi. “Sən
keşişsən, əllərindən elə pullar keçir ki, oy-oy-oy! Kasıblar buraya
düşməzlər!”
Xorevin cavabı belə idi:
— Mənim qızılıma əliniz çatmaz.
— Sən adamı güldürürsən! Səndən güclü adamların puluna əlimiz
çatıb. Bax, bir cuhud da sənin kimi danışırdı, amma biz onun balaca
oğlunu qızğın ütü ilə yandırmağa başlayan kimi o saat özü pullarının
hamısını bizə gətirib verdi. Tez danış görək! Əlimizin çatmadığı yer
yoxdur!
— Hər halda mənim dövlətimə əliniz çatmaz, çünki o, Allahın
Padşahlığındadır! — deyə Mixail əlini göyə qaldırıb elan etdi.
O anda kimsə qəfildən Mixailin qaraciyərinə zərbə endirdi. Mixail
huşunu itirib yerə sərildi. O özünə gələndə taxtda uzandığını anladı.
Sağ qaldığına və bir adamın öz taxtını ona verdiyinə görə Allaha
şükür etdi. Cinayətkarlar Xorevin tərpəndiyini görən kimi qəsdən
onları eşidə biləcəyi səslə pıçıldaşmağa başladılar.
— Dəsmala sabun sürtək və bu mömini boğazdan çəkək.
[131]
Rusca “müqəddəs ata”, cinayət aləmində keşişlərə verilən ad.
50
— Başağrısıdır bu! Boğazını kəsək vəssalam! Sonra da ülgücü
əlinə soxuşdurarıq, guya özünə qəsd eləyib!
Bu söhbətlər zarafat deyil idi. Həbsxanalarda belə qanlı divanlar
adi məsələ idi. Xorev ürəyində Allaha dua etdi: “Ya Rəbb! Ruhumu
qəbul et! İmanlı qardaşlarımı, ailəmi tərk etmə!” Xorev İsanın
yolunda şəhid edilən bütün sadiq imanlılarla, o cümlədən öz atası
ilə görüşəcəyini xəyalına gətirdi. Bu düşüncələr ona təsəlli verdi və
necə yuxuya getdiyindən heç özünün də xəbəri olmadı.
Oyanandan sonra Mixail eşitdi ki, eyni söhbət davam edir:
— Özümüzü əziyyətə verməyək də! Boğazından çəkək vəssalam!
— Yox, möminin qanını tökmək lazımdır! Əlinə ülgücü qoyaq və
onun öz əli ilə boğazını...
O gərgin anlarda artıq ölümə gedəcəyi ilə barışan Xorev yenə
ürəyində Rəbbə dua edərdi: “Ya Rəbb, əgər ölümüm Sənin adını
həyatımdan daha çox izzətləndirsə, onda heç yaşamaq istəmirəm!
Sənin iradən olsun. Bu həbsxanadan məni Öz yanına götür və qoy
bu yatdığım son həbsxana olsun...”
Səhər Mixail Xorev yuxudan durandan sonra gəzintiyə çıxdı
və sakitcə oxumağa başladı: “...Я к отчизне иду неземной по
кровавым следам христиан...”
[132]
Bu ilahi Mixail üçün çox əziz
olmuşdu. Onun atası da həmin Sverdlovsk həbsxanasında yatmışdı...
Bu rus imanlı qardaş 18 gün ərzində belə vəziyyətdə qaldı, hər an
öləcəyini gözlədi. Axşam yatanda səhərə qədər və səhər duranda
axşama qədər sağ qalıb-qalmayacağını bilmirdi. Hər dəqiqənin son
dəqiqə ola biləcəyini düşünürdü. 19-cu gündə nəzarətçi Xorevin
başqa yerə köçürüləcəyini xəbər verəndən sonra cinayətkarlardan
biri ona yaxınlaşıb əlini sıxaraq dostcasına “Atets...”
[133]
— dedi, “sən
qeyri-adi adamsan... doğrudan müqəddəssən. İman etdiyin Allah da,
yəqin ki, var. Sən elə bilirsən ki, biz bütün söhbətlərimizi eşitdiyini
bilmirdik? Hər şeydən xəbərimiz var. Amma sən gəzintiyə çıxanda
[132]
Rusca: “Mən məsihçilərin qanlı izləri ilə səmavi vətənimə gedirəm”
[133]
Rusca: “ata”.
Dostları ilə paylaş: |