quruma göndərilir. Rəhbər qrupun planı təkrar təqdir
etməsindən sonra tammiqyaslı maliyyələşmə açılır.
NATO siyasətinin mühüm istiqamətlərindən biri də
ətraf mühitin mühafizəsi və ekologiya ilə bağlıdır. 1959-cu
ildə Alyansın qeyri-hərbi komitələrindən o dövr üçün
sonuncusu-okeanoqrafiya üzrə komitə fəaliyyətə başladı.
Beləliklə, NATO-nun fəaliyyətində yeni səhifə - ətraf
mühitin çirklənməsi problematikası meydana gəldi. On il
sonra yuxarıda adı çəkilən məsələlərin həlli üçün NATO
nun strukturunda Müasir cəmiyyət problemləri üzrə
Komitə adlandırılan aynca komitə yaradıldı. Bu orqan
R.Niksonun
Alyansın
üçüncü-
«sosial»
istiqaməti
konsepsiyasına və Vaşinqton müqaviləsinin 2-ci bəndinə
əsasən formalaşmışdı. Müqavilənin həmin bəndində
deyilirdi ki, «iştirakçı ölkələr sabitlik və çiçəklənmə
şəraitinin yaranmasına hər cür dəstək vennəklə öz
səylərini dinc və dostcasına beynəlxalq münasibətlərin
inkişafına yönəldirlər».
Müasir cəmiyyət problemləri üzrə Komitənin yaranması
müəyyən dərəcədə Roma klubunun «İnkişafın hüdudları»
məruzəsinə cavab oldu. Həmin məruzə Medouzun
rəhbərliyi altında bir qrup müəllif tərəfindən hazırlanmışdı
və ekoloji problemləri nəzərə almadan sivilizasiyanın
inkişafının dalana dirənəcəyi barədə elmi cəhətdən
əsaslandırılmış
ilk proqnozlardan biri
idi. NATO
beynəlxalq cəmiyyətin diqqət mərkəzinə çıxarılmış
problemlərdən özünü kənara çəkə bilməzdi və bu amil adı
çəkilən komitənin yaranması üçün impuls rolunu oynadı.
Həmin andan NATO-nun ekoloji fəaliyyəti iki - Elmi və
Müasir cəmiyyət problemləri üzrə Komitə daxilində
həyata keçirilməyə başladi. Çünki, tərksilah üçün və
86
yüksək
texnologiyaların,
kompüter
şəbəkələrinin,
həmçinin elm və texnologiya sahəsində siyasətin işlənilib
hazırlanması ilə yanaşı ekoloji təhlükəsizlik də Elmi
komitənin əməkdaşlığının üstün sferalanndan biridir.
Təbiəti mühafizə problematikası ilə məşğul olan bu iki
komitənin işi qarşılıqlı tamamlama xarakteri daşıyır. Fərq
yalnız burasındadır ki, Elmi
komitə
çərçivəsində
təşəbbüslər «aşağıdan» gəlir, daha doğrusu, alimlər yaxud
alimlər qrupu tərəfindən irəli sürülür. Müasir cəmiyyət
problemləri üzrə Komitəyə gəldikdə isə burada layihələr
bir qrup ölkələr tərəfindən irəli sürülür və yalnız bundan
sonra alimlər tərəfindən araşdırılır.
Romada sülh və əməkdaşlıq haqqında Deklarasiyanın
imzalandığı 1991-ci il Müasir cəmiyyət problemləri üzrə
Komitənin tarixində dönüş anı oldu. Sənəddə deyilirdi ki,
NATO-nun yeni təşəbbüsləri «ittifaqımızın elmi və ekoloji
proqramları
üzrə
Üçüncü
fəaliyyət
sferasında
tərəfdaşlarımızın iştirakını» genişləndirəcəkdir. Şərqi
Avropa ölkələrində «məxməri inqilablar» baş verəndən və
kommunist
hökumətləri
devrildikdən
sonra
region
ölkələrinin NATO-nun Elmi proqramında olduğu kimi bu
komitənin işinə fəal cəlb olunması onun fəaliyyətinə bir
canlanma gətirdi.
Müasir cəmiyyət problemləri üzrə Komitə (MCPK) öz
işini aşağıdakı prinsiplər əsasında həyata keçirir:
Əvvəlcə, konkret tədbirlər bütün ölkələr tərəfindən eyni
zamanda deyil, yalnız daha çox maraqlı dövlətlər
tərəfindən maliyyələşdirilir və həyata keçirilir. Müasir
cəmiyyət problemləri üzrə Komitə heç bir elmi-tədqiqat
işi aparmır, amma sonradan tədqiqatların nəticələri
NATO-nun oüıün üzvləri üçün açıq olur. Sxem belədir ki,
87
Komitə özü təşəbbüs irəli sürmür, yalnız milli səviyyədə
tədqiq olanan praktik problemlərə baxır. Bu, başqa
ölkələrə gələcəkdə bu və ya digər problematika üzrə elmi
tədqiqatların
nəticələrindən
istifadə
etmək
imkanı
verməklə Komitənin işinə müəyyən çeviklik gətirir.
Eksperimental tədqiqatların aparılması barədə rəsmi qərar
MCPK-nm plenar iclasında qəbul olunur.
İkincisi, Komitə o layihələri dəstəkləyir ki, onlar NATO
dövlətlərinin sosial sferasında daxili və xarici siyasi
təşəbbüslərin meydana çıxmasına kömək edir, bu və ya
digər ölkədə konkret tədbirlərin həyata keçirilməsinə
kömək edir.
Üçüncü prinsip belədir ki, Komitə açıq təşkilat kimi
düşünülmüşdür, onun tədqiqatlarının nəticələrindən bütün
maraqlı şəxslər istifadə edə bilərlər ki, bu da Komitənin
başqa
beynəlxalq
qurumlarla,
xüsusilə
ekologiya,
meteorologiya və okeanoqrafiya sahəsində əməkdaşlığını
asanlaşdırır. Məsələn, bu, Komitənin Avropa İttifaqı,
Birləşmiş Millətlər Təşkilatı və bir sıra milli elmi-tədqiqat
müəssisələri ilə əməkdaşlığında özünü göstərir.
Nəhayət, dördüncü prinsipə görə Komitə tədqiqat
aparan dövlətlər tərəfindən özünün mərkəzi orqanlarına
müəyyən hesabat verilməsini və həmin tədqiqatlann
NATO-nun daxili və xarici əməkdaşlığının inkişafına
sanballı
töhfə
verəcəyi
barədə sübutların
təqdim
edilməsini nəzərdə tutur.
Yarandığı andan Komitəyə NATO üzvlərinin sosial
siyasətinin
əlaqələndirilməsi
sahəsində
ən
geniş
səlahiyyətlər verilmişdir. Məsələn, onun fəaliyyəti şəhər
tikintisi, havanın və suyun təmizlənməsi, yerli və
beynəlxalq
nəqliyyat,
qərb
ölkələrinin
inkişafı
88
konsepsiyalarının
öyrənilməsi
üzrə
proqramlar,
«çoxmillətli sülh korpusu»nun layihələri, Qərb elmi
təfəkkürünün ən yeni nailiyyətləri haqqında məlumatların
yığılması və sistemləşdirilməsi kimi sahələri əhatə edir.
Hər şeydən əlavə Komitə geniş nəşriyyat fəaliyyəti ilə də
məşğul olur ki, bu da ekologiya problemləri üzrə 200-dən
çox kitabın çapdan çıxmasında özünü göstərir.
Komitənin işinin əsas istiqamətləri aşağıdakılardır:
•
Eksperimental tədqiqatlar;
•
Cari tədqiqatlar;
•
Seminarlar və ekoloji «dəyirmi masa»lar.
Yuxanda adlan çəkilən proqramlardan
biri üzrə
qarşılıqlı fəaliyyətə başlamaq istəyən maraqlı dövlətlər
müəyyən istiqamətdə səylərini daha yaxşı əlaqələndirmək
üçün kooperativləşə bilərlər. Maliyyələşməyə gəlincə isə,
müəyyən layihəyə rəhbərlik edən ölkə resurslann
paylanması və elmi-texniki təminat məsələlərini özü həll
edir, tədqiqatlar nəticəsində alınmış məlumatlar isə
NATO-nun bütün ölkələrinin sərəncamına verilir. Bir
qayda olaraq, müəyyən tədqiqatlann nəticələrinə həsr
olunmuş simpoziumlar, seminarlar yaxud beynəlxalq
konfranslar keçirilir. Tədqiqat adətən 3-4 il davam edir.
Elm üzrə Komitə təqaüdləri, qrantları, həmçinin
ekologiya problemləri ilə məşğul olan minlərlə alimin
çalışdığı tədqiqat institutlannm və seminarların işini
maliyyələşdirir. Yuxanda adı çəkilən tədbirlərdən başqa,
Elmi komitə okeanoqrafiya, suyun və qurunun qarşılıqlı
təsiri, qlobai ekoloji dəyişildiklər və digər oxşar
proqramlar üzrə bir sıra xüsusi ekoloji layihələri
bəyənmişdir.
Məsələn,
qlobal
ekoloji
dəyişikliklər
proqramı çərçivəsində 53 tədqiqat seminarı keçirilmiş, 11
89