ilə əm əkdaşlıq çərçivəsində onlarla tədbir, o cümlədən
Rusiyanın narazılıqla qarşıladığı genişmiqyaslı hərbi-dəniz
təlimləri keçirib. 2011-ei il noyabrın 9-da isə Şimali
Atlantika Şurası NATO ilə Gürcüstanın tərəfdaşlıq
münasibətlərinə
qiymət
vermək
və
gələcək
iş
prioritetlərini müəyyənləşdirmək üçün Tbilisidə baş nazir
Nikolay Gilauri və onun kabinetinin digər üzvləri ilə
NATO-Gürcüstan Komissiyası
çərçivəsində görüşlər
keçirmişdir.
Vizitin ikinci günü, noyabrın 10-da Şura üzvləri Batumi
limanında prezident Mixail Saakaşvili ilə görüşmüş və
Gürcüstanın Şimali Atlantika Alyansının əməliyyatlarına
əvəzsiz töhfəsi və bu Cənubi Qafqaz ölkəsinin Şimali
Atlantika təhlükəsizliyinin möhkəmləndirilməsi işinə
sədaqətinə görə ona təşəkkürlərini bildinnişlər.
NATO-nun Baş katibi Andres Foq Rasmussen bir daha
bəyan etmişdir ki, Gürcüstanın gələcəkdə Alyansa
üzvlüyünə dair 2008-ci il Buxarest sammitinin qərarı bu
gün də qüvvədədir.
Bu reallıqlar kontekstində İran İslam Respublikasının
(İİR) Qafqaz siyasətində mühüm həlqələrdən biri Tehran-
Tbilisi münasibətləridir. İran-Gürcüstan əlaqələri 1991-ci
ildə SSRİ dağıldıqdan sonra Gürcüstanın müstəqillik əldə
etməsi ilə başlayıb. Bu münasibətlər 1992-ci ildə iki ölkə
arasında diplomatik münasibətlər qurulduqdan sonra
mühüm əhəmiyyət kəsb etmişdir. İki ölkə arasında
münasibətlər 1996-ci ilədək sürətlə inkişaf etmiş, sonralar
müxtəlif səbəblərə görə bir qədər soyumuşdu. Tehran
Gürcüstan ilə münasibətlərə siyasi mülahizələrlə yanaşı,
geostrateji və iqtisadi maraqlarının təmin olunması üçün
112
ciddi önəm verir. Bu məqsədlə orada gedən prosesləri
ciddi izləyir.
Əlaqələrin inkişafı dövründə iki ölkə rəsmiləri yüksək
səviyyədə görüşlər keçirmişlər. 1992-1996-eı illərdə
Gürcüstan prezidenti Eduard Şevardnadze iki dəfə İİR-na
və eyni zamanda İİR-nin sabiq prezidenti Haşimi
Rəfsəncani və onun birinci müavini Həsən Həbibi
Gürcüstana səfər etmişlər. Habelə iki ölkənin xarici işlər
nazirlikləri dəfələrlə görüş keçirmişlər ki, bunlann da
nəticəsində iki dövlət arasında müxtəlif sahələrdə 40-dan
çox saziş imzalanmışdır.
Obyektiv və subyektiv amillər, o cümlədən Qərbin
üstünlüyü E.Şevardnadzeni Rusiya və İrandan uzaqlaşdırıb
Qərbin müttəfiqinə çevirdi və bunun təsiri altında İranla
bağlı qeyd etdiyimiz sazişlərə əməl olunmadı. Gürcüstanın
hərbi aerodomlarmın bəıpası və hərbi qüvvələrinin
hazırlanması işlərini Türkiyə dövləti öz öhdəsinə götürdü.
İran-Gürcüstan iqtisadi əlaqələri də aşağı səviyyədədir.
İranın Mərkəzi Gömrük Təşkilatının statistik məlumatına
əsasən, hətta münasibətlərin nisbətən yaxşı olduğu 1999-
cu ildə İrandan ixracat 7.65 milyon dollar və Gürcüstandan
ixracat isə 15.3 milyon dollar dəyərində olmuşdur. Yəni
İran, Gürcüstana ixrac edən ölkələr sırasında 51 -ci yeri və
Gürcüstandan idxal edənlər sırasında 54-cü yeri tutur.
Gürcüstan regionda özünəməxsus siyasət yeritməyə
çalışır. 2003-cü ildə baş vermiş narıncı inqilab nəticəsində
qərbyönlü E.Şevardnadzenin yerinə hakimiyyətə eyni kurs
yeridən gənc siyasətçi Mixail Saakaşvili gəlmişdir.
Ölkənin Qərbə bu qədər meyl etməsi, NATO-ya üzvlüyə
can atması İranın xarici siyasətinə əhəmiyyətli dərəcədə
təsir göstərir. Belə ki, Gürcüstan NATO-nun Şərqdə qapısı
113
hesab olunur. İİR-nin strateji tərəfdaşlan hesab olunan
Rusiya və Ermənistan Şimal və Cənub istiqamətindən
NATO-nun inkişafına maneə hesab olunurlar. Bu halda
Gürcüstanın əhəmiyyəti artır, yəni Gürcüstanın Qərblə
əməkdaşlığı birbaşa İranın təhlükəsizliyi üçün məqbul
deyil.
Gürcüstanın iqtisadi və təhlükəsizlik baxımından
əhəmiyyəti, Şimal-Cənub dəhlizindəki rolu danılmazdır.
Gürcüstanın burada iştirakı İİR üçün mühüm məsələdir və
bu dəhlizin önəmli həlqəsi hesab olunur. Gürcüstanm Qara
dənizlə qonşuluğunun İran-Avropa ticarət əlaqələrində
böyük əhəmiyyəti vardır. Habelə ölkənin neft və eneıji
problemləri İranla əməkdaşlığa zəmin yaradır.
NATO-nun və digər Qərb institutlarının regiondakı
fəaliyyətinə əsas maneə Rusiya-İran münasibətləridir. İki
ölkənin maraqlan və regionda baş verən proseslər, onları
NATO-ya və ABŞ-a qarşı strateji tərəfdaşa çevirib. İranın
bir sıra məsələlərdə (Xəzər dənizinin statusu, nüvə
proqramlan və s.) antiqərb mövqeyi, daxili iqtisadı, sosial
və etnik problemləri, eləcə də, Qafqaz regionunda
nüfuzunu yaymaq səyləri bu və ya digər şəkildə Rusiyaya
bağlıdır.
Gürcüstanın özündə bir sıra strateji məsələlər, o
cümlədən NATO-nun regionda möhkəmlənməsi, enerji,
tranzit
məsələləri
etnik
və
dini
münasibətlərin
perspektivləri
Rusiyadan
və
onun
Qərblə
münasibətlərindən asılıdır. Ümumiyyətlə, bölgədə gedən
bəzi mühüm proseslər İİR-Gürcüstan münasibətlərində
irəliləməsinə mane olur.
Regionda formalaşan Rusiya, İran və Ermənistan
yaxınlaşması Gürcüstanı Qərb bloku ilə, eləcə də ABŞ,
114
Türkiyə,
Azərbaycan
və
İsrail
ilə
yaxınlaşdırır.
Gürcüstanın bu mövqeyi istər-istəməz İranın və onun
müttəfiqlərinin əleyhinədir.
İran rəsmiləri müxtəlif
formalarda BTC neft kəmərinin əleyhinə olduqlarını və bu
kəmərin region üçün qeyri-səmərəliliyini əsaslandırmağa
çalışmışlar. Gürcüstanın Abxaziya, Acanstan və Cənubi
Osetiya münaqişələrində İranm susması əslində Rusiyanın
maraqlan ilə üst-üstə düşür.
İran-Gürcüstan iqtisadi münasibətlərinə gəldikdə, bu
münasibətlər “Şimal-Cənub Nəqliyyat Dəhlizi əsasında
formalaşır. Gürcüstanın Qara dənizə çıxışı və onun İran-
Avropa iqtisadi əlaqələrində oynaya biləcəyi rol İran
tərəfindən nəzərə almır və müsbət qarşılanır. Bundan
başqa, İran qazının Avropa ölkələrinə nəql edilməsi işində
də Gürcüstan ərazisi İran-Avropa qaz xətti üçün həm
strateji, həm də iqtisadi cəhətdən önəmlidir.
İran-Gürcüstan münasibətlərində Tehran siyasi və
iqtisadi maraqlarla yanaşı, həm də ideoloji prizmadan çıxış
edirdi. Gürcüstanda daxili siyasi şəraitin inkişafına
Tehranın baxışları öxünəməxsus əhəmiyyətə malik idi. Bu
iki ölkənin əlaqələri praktik olaraq onlann qurulduğu ilk
andan mənfi məzmuna malik idi. İran rəhbərliyi regionda
ABŞ-ın hərbi iştirakının genişlənməsindən son dərəcə
narahatçılığını büruzə verirdi. Pankisi dərəsində antiterror
əməliyyatlarının keçirilməsinə ABŞ hərbi mütəxəssisləri
nin cəlb edilməsinə dair gürcü rəhbərliyinin qərarı
Tehranda son dərəcə mənfi reaksiya doğurmuşdu. İİR-nin
hərbi-siyasi rəhbərliyi bu addımlara mərhələlər üzrə İİR-
nin hərbi mühasirəsini sübut edən addımlar kimi, dövlətin
islami quruluşuna açıq zorakı təzyiq vasitəsi kimi
baxırdılar.