4-cü fəsil
Azərbaycanın NATO ilə əməkdaşlıq mərhələləri
Belə bir mürəkkəb şəraitdə beynəlxalq və regional
təşkilatlarla əməkdaşlıq Azərbaycan Respublikasının (AR)
xarici siyasətinin, diplomatiyasının əsas vəzifələrindən və
xarici siyasət fəaliyyətinin əsas istiqamətlərindən biridir.
Bu baxımdan dünyadakı önəmli təşkilatlardan biri olan
NATO ilə əməkdaşlıq xüsusi əhəmiyyət kəsb edir.
İkitərəfli əməkdaşlıq, Avro-Atlantika Tərəfdaşlıq Şurası
(1997-ci ilədək Şimali Atlantika Tərəfdaşlıq Şurası) və
«Sülh Naminə Tərəfdaşlıq (SNT) Proqramı» çərçivəsində
Azərbaycan-NATO əməkdaşlığını şərti olaraq 3 dövrə
bölmək olar:
Birinci dövr 1992-ci il fevralın 20-dən 1994-cü ilin
mayına qədər olan müddəti əhatə edir. Azərbaycan
Respublikası ilə NATO arasında ilk siyasi münasibətlərin
yarandığı mərhələ 1992-ci ilin fevralında baş nazir Həsən
Həsənovun NATO-nun mənzil-qərargahına səfərindən
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti Heydər Əliyevin
1994-cü ilin mayında Alyansın Brüsseldəki qərargahında
SNT proqramının çərçivə sənədini imzalamasmadək olan
dövrü əhatə edir.
İkinci dövr 1994-cü il mayın 4-dən 1996-cı il aprelin 23-
dək davam etmişdir. SNT proqramının Təqdimat sənədinin
imzalanmasına qədər olan bu dövrdə əsas diqqət
Azərbaycamn
bu
proqram
çərçivəsində
fəaliyyət
strategiyasımn
müəyyən
edilməsi
və
ikitərəfli
münasibətlərin inkişaf yollarının dəqiqləşdirilməsinə
yönəldilmişdi.
Üçüncü mərhələ 1996-cı il aprelin 23-dən 2001-ci il
yanvarın 16-na və onun davamı kimi bu günə qeüərkı
120
dövrü əhatə edir. NATO-nun baş katibi C.Robertsonun
2001-ci iiin yanvarında ölkəmizə səfəri əlaqələrin
inkişafında müsbət rol oynamışdır. Bu dövrdə üç dəfə
(1997-ci ilin fevralı, 1998-ci ilin sentyabrı və 2001-ci ilin
yanvarında) NATO-nun baş katibləri və Alyansın digər
yüksək səviyyəli rəsmiləri Azərbaycan Respublikasına
səfər etmiş, Alyansın Brüsseldəki mənzil-qərargahında
diplomatik missiyamız fəaliyyətə başlamış, Azərbaycanın
sülhyaratma taqımı Kosovoda NATO rəhbərliyi altında
sülhün keşiyində dayanmış, Azərbaycan ərazisində SNT
çərçivəsində bir sıra tədbirlər həyata keçirilmişdir.
Lakin bütün bunlara baxmayaraq, münasibətlərin
mövcud durumu Azərbaycan qarşısında duran hərbi
təhlükəsizlik
problemlərinin
həllinə
təsir
edəcək
səviyyədə deyildir. Məhz bu hədəfi Azərbaycan NATO ilə
münasibətlərində özü üçün çıxış nöqtəsi qəbul etmişdir.
Geosiyasi məqsədlərinə nail olmaq və NATO amilindən
istifadə
etmək
üçün
Azərbaycan
Avro-Atlantika
müstəvisində yaxın və orta perspektivli bir sıra addımlar
atır, NATO ilə əməkdaşlığın inkişafında maraqlı olduğunu
konkret praktiki tədbirlərlə təsdiq edir. Məsələn, Kosovo
və
Əfqanıstanda
beynəlxalq
sülhməramlı
qüvvələr
tərkibində öz missiyasını uğurla yerinə yetirən Azərbaycan
2003-cü ilin mayında koalisiya qüvvələrinin tərkibində
İraqda keçirilən sülhməramlı əməliyyatlarda iştirak
haqqında qərar qəbul etmişdir. Bununla da, erməni
terrorizmindən ziyan çəkmiş Azərbaycan Respublikası
beynəlxalq terrorizmə qarşı mübarizədə sivil ölkələrlə
həmrəy olduğunu nümayiş etdirir. Amma ölkəmizin bu
səyləri Rusiya və cənub qonşumuz İran İslam Respublikası
tərəfindən xüsusi qısqanclıqla qarşılanır. Bununla əlaqədar
olaraq, yaxın tarixə qısa ekskursiya etmək yerinə düşərdi.
121
5-ci fəsil
İranın Cənubi Qafqazdakı maraqları və
Azərbaycan Respublikası
SSRİ dağıldıqdan sonra Cənubi Qafqazda yaranmış
boşluğu doldurmaq üçün İran regionda cərəyan edən
hadisələrə çox həssas yanaşır. Təsadüfi deyildir ki, Tehran
Cənubi
Qafqazda
mövcud
münaqişələrin
həllində
vasitəçilik missiyası ilə çıxış etmək üçün dəfələrlə
təşəbbüs göstərmişdir. Lakin böyük dövlətlərin rəqabət
mübarizəsi
şəraitində
bu
təşəbbüslər uğursuzluqla
nəticələnmişlər. Bununla belə, İran həm Azərbaycanda,
həm də Ermənistanda baş verən hadisələri diqqətlə izləyir
və Cənubi Qafqaza özünün milli maraqlarına daxil olan
zona kimi baxır. Tehran Qərb ilə Şərqi birləşdirən
nəqliyyat dəhlizinə çox maraqla yanaşır.
Cənubi Qafqazda böyük maraqlara malik olan Tehran
bölgədə öz xarici siyasətinin perspektivlərini müəyyənləş
dirərkən Qafqazın aparıcı dövləti olan Azərbaycan
Respublikası ilə münasibətlərinə xüsusi önəm verir.
Tehran yaxşı başa düşür ki, Bakı ilə qarşılıqlı faydalı
əməkdaşlıq və səmərəli münasibətlər qurmadan Cənubi
Qafqazda uğurlu siyasət yeritmək mümkün olmaz. Nəzərə
alsaq ki, Cənubi Qafqazda sülh və inteqrasiya prosesləri,
xalqlar, dövlətlər arasmdalcı sosial-siyasi, iqtisadi və
mədəni sahələrdə əməkdaşlığın sabitləşməsi, tarixən
mövcud olmuş,
lakin müxtəlif etnik münaqişələr,
separatçılıq meylləri, ərazi iddiaları və digər səbəblərdən
pozulmuş əlaqələrin bərpasına, nail olunması, möhkəm,
uzunmüddətli, sabit yaxınlaşma məsələləri bu gün Qərb
dövlətlərinin, xüsusən, dünyada fövqəldövlət missiyasını
yerinə yetirməyə çalışan ABŞ-m xarici siyasətində
prioritet istiqamətlərdən biri sayılır, belə bir nəticəyə gələ
bilərik ki, İİR və Azərbaycan Respublikası arasında
əlaqələrin
inkişafinı
zəruri
edən
əsas
amillər
aşağıdakılardır:
-
Qafqaz xalqları arasında azərbaycanlıların üstünlük
təşkil etməsi, əhalinin başlıca amil kimi qarşılıqlı
münasibətlərdə mühüm rol oynaması;
-
Azərbaycanın əlverişli geosiyasi mövqeyə malik
olması, Transqafqaz yolunun Azərbaycandan keçməsi,
onun iqtisadi və siyasi təsir gücünün artması;
Azərbaycanın zəngin resurslara malik olması,
iqtisadi resursların
xalqları və
ölkələri
bir-birinə
yaxınlaşdıran amil olması.
Öz mövqeyindən səmərəli və beynəlxalq hüquq
normalarına uyğun şəkildə istifadə edən Azərbaycan
Respublikası regionda sülh uğrunda mübarizədə sadəcə
deklarativ xarakter daşıyan bəyanatlarla kifayətlənmir,
eyni
zamanda lazımi siyasi gedişlər edir, qonşu
dövlətlərlə, eləcə də İİR ilə münasibətdə balanslaşdırılmış
siyasət yeridir, bu istiqamətdə konkret əməli addımlar atır.
Bununla belə, İİR-nin keçmiş prezidenti M.Hatəminin
2004-cü ilin avqustunda Bakıya rəsmi səfəri, həmçinin,
Azərbaycan Respublikasının Xarici işlər nazirinin İrana
səfəri və İİR-nin ədliyyə, təhlükəsizlik, səhiyyə, müdafiə
nazirlərinin, habelə İran XİN-nin Konsulluq şöbəsi rəisinin
2004-cü ildə Azərbaycana rəsmi səfərlərində əldə
olunmuş razılıqlar iki ölkənin siyasi, iqtisadi, mədəni-elmi
əlaqələrinin genişləndirilməsinə müəyyən təkan versə də,
İran özünün Cənubi Qafqaz siyasətində Rusiyanın
maraqlarını nəzərə almaya bilməz. Moskva ilə Tehranın
birbaşa
hərbi-texniki
əməkdaşlığı
və
Rusiya-İran-
123