Qarşılıqlı İqtisadi Yardım Şurasının buraxılması, sovet
sisteminin məhvi xüsusi qeyd olunmalıdır.
Bəzi tədqiqatçılar haqlı olaraq iddia edirdilər ki,
Varşava Müqaviləsi Təşkilatının süqutundan sonra növbəti
məntiqi addım Qərbin demokratik dəyərlərini «bolşevik
irticası»ndan
qorumaq üçün yaradılmış
NATO-nun
buraxılması olmalı idi. Lakin nə qədər paradoksal olsa da,
məhz yeni beynəlxalq şərait bu addımı qeyri-mümkün
edirdi. Tədqiqatçı A.Əzimli bunun səbəblərini aşağıdakı
kımı qruplaşdırır:
• ideoloji
qarşıdurmadan
qaynaqlanan
gərginlik
aradan qalxsa da, Sovet İttifaqı və Yuqoslaviyada
hadisələrin nəzarətdən çıxması göstərdi ki, Avropada
sabitlik üçün yeni təhlükələr meydana gəlmişdir. Buna
görə də, geri çəkilmək bağışlanmaz bir səhv olardı;
• Sovet-Amerika qarşıdurmasının geosiyasi əsaslarına
həsr olunmuş «Oyun planı» əsərində məşhur Amerika
politoloqu Z.Bjezinski göstərirdi ki, bu rəqabətin əsas
hədəfi Avrasiya materiki üzərində nəzarətin yaradılması
olmuşdur. Dünya okeanı və kosmosa nəzarət bu materikin
kimin təsir dairəsində olmasından asılıdır. Sovet İttifaqı
dağıldıqdan sonra Qərb bloku materikə demək olar ki, tam
nəzarət etmək imkanı qazandı. Belə olan təqdirdə, 40 il
gözlənilən bu imkanı əldən qaçırmaq nə dərəcədə düzgün
olardı?
• NATO-nun keçmiş baş katibi M.Vernerin söylədiyi
kimi, Alyansın buraxılması Avropanın ABŞ-dan və
Kanadadan
uzaqlaşması
təhlükəsini
daşıyır.
Məhz
amerikalıların qitədəki siyasi və hərbi iştirakı, Sovet
təhlükəsi qarşısında ehtiyatlılıq Avropa dövlətləri arasında
hakimiyyət və təsir uğrunda tarixi mübarizənin qarşısını
14
alan əsas amillər idi. Avropa Birliyinə qədər sıx və güclü
bır qurum olsa da, ABŞ-m iştirakı olmadan təhlükəsizliyi
təmin etmək və böhranları həll etmək iqtidarında deyil;
• Post-kommunist məkanında yaranmış etnik və
dövlətlərarası münaqişələrin həll edilməsi və yenilərinin
meydana çıxmasının qarşısının vaxtında alınması üçün
effektiv mexanizmə ehtiyac yaranmışdı. Bu qəbildən olan
münaqişələrin Avropada sabitlik üçün əsas təhlükə
mənbəyinə çevrildiyi üçün NATO öz tıərbi strukturlarının
effektivliyini nəzərə alaraq sülhyaratma funksiyasım da öz
üzərinə götürmək məcburiyyəti qarşısında qalırdı. Bu
aspektdən də baxanda görürük ki, NATO-nun hərbi
mövcudluğu zərurətə çevrilmişdi.
NATO bu gün Avropa ilə Amerikam təhlükəsizlik
baxımından birləşdirən yeganə vasitədir. Əgər Alyans
Avropa təhlükəsizliyi və ümumavropa inteqrasiyası üçün
həlledici əhəmiyyət daşıyırsa, ABŞ-ın iştirakı da Alyans
üçün bir o qədər həlledici əhəmiyyətə malikdir. Şimali
Atlantika
Müqaviləsinin
rəhbərliyi
hələ
SSRİ-nin
dağılmasına qədər, hadisələrin həm Avropa qitəsində,
həm də qlobal səviyyədə qüvvələr balansının köklü
şəkildə dəyişməsinə gətirib çıxaracağını dərk edirdi. Buna
görə də, Alyansın vəzifə və strategiyasının tədricən
korreksiyası başlandı və NATO özünün yeni funksiyasını
müəyyənləşdirməyə, beynəlxalq həyatda yerini və rolunu
təyin etməyə, əhatə dairəsini genişləndirməyə başladı.
Digər tərəfdən, sosializm sistemi çökdükdən sonra,
tarazlığı pozulmuş dünyada yaranmış yeni dövlətlərdə
mövcud olan iqtisadi, siyasi böhran, milli, etnik və ərazi
münaqişələri təkcə Avropada dövlətlərarası münasibətlər
üçün deyil, eyni zamanda bütün beynəlxalq münasibətlər
üçün təhlükə törədirdi. Belə bir şəraitdə isə NATO baş
verən proseslərə öz münasibətini dəqiqləşdirməyə,
münaqişələrin
aradan
qaldırılmasında
xüsusi
rol
oynamağa, həmin ölkələrin demokratiya yolu tutmasında,
azad bazar iqtisadiyyatına keçməsində və islahatlar
aparmasında yeni imkanlarını təklif etməyə çalışır.
Hazırda beynəlxalq münasibətlər sistemi bir
ölkənin - Amerika Birləşmiş Ştatlannın üstünlüyü ilə
xarakterizə olunur. O da NATO-dan real qüvvələr
nisbətindən çıxış edərək özünün oynamalı olduğu rolu
əldə etmək üçün alət kimi istifadə edir. Məhz buna görə
də, ABŞ və digər qərb ölkələri NATO-nun genişlənməsi
yolunu tutmuşlar ki, bu da beynəlxalq münasibətlər
sisteminin
ikiqütblü
dünyanın
mövcudluğu
zamanı
yaranmış müharibədən sonrakı strukturuna faktiki olaraq
yenidən baxılması deməkdir.
Əgər qitədə təhlükəsizlik bərqərar olmasaydı və bu
təhlükəsizlik üçün etibarlı zəmanət verilməsəydi nə
Avropa Birliyi, nə də Qərbi Avropa İttifaqı (bu hərbi siyasi
birlik 1948-ci il martın 17-də yaranmış və 2011-ci il
iyunun 30-da fəaliyyətini dayandırmışdır).
Ümumavropa inteqrasiyasını təmin edə bilərdi.
16
2-ci fəsil
NATO-nun transatlantizm fəlsəfəsi
Son onilliyin İraq, Bosniya və Yuqoslaviyaya BMT
Təhlükəsizlik
Şurasının formal sanksiyası
olmadan
endirilmiş hava zərbələri kimi beynəlxalq hadisələrinə
nəzər salanda belə bir nəticə çıxarmaq olar ki, hazırda
Brüssel və Vaşinqtonda müharibədən sonrakı strukturun
qüvvələrin
obyektiv
nisbətinə
cavab
vermədiyi
qənaətindədirlər və onu təftiş etməyə can atırlar. Həm də
yeni təhlükəsizlik sisteminin mərkəzində, onların fikrincə,
BMT yox, Rusiyanın veto hüququna malik olmadığı
NATO qoyulmalıdır ki, rəsmi Moskva Şimali Atlantika
Alyansının lazımi qərarlar qəbul etməsinə mane ola
bilməsin.
Lakin transatlantizm fəlsəfəsi və NATO-nun qlobal
strategiyası dünyada heç də hamı tərəfindən birmənalı
qarşılanmır. Zaman-zaman hökm sürən antitransatlantizm
tendensiyası bu gün də mövcuddur. Bunun səbəblərini
mərhum alim R. Mustafayev aşağıdakı kimi ifadə edir:
«...NATO-nun
əsas
prinsiplərinin
bir
hissəsi,
transatlantizm fəlsəfəsi
də daxil olmaqla, hazırda
genişlənmə dinamikasım izah etmək qüdrətində deyildir.
Bu prosesin sabitliyini təmin edəcək ideoloji mexanizm
heç kəsdən gizli deyil ki, yerində sayır. Bəlkə də buna
görədir ki, biz bu gün tez-tez transatlantizm fəlsəfəsinin
böhranı, yeni strateji tezislərin işlənib hazırlanma zərurəti
barədə səriştəli mülahizələr, fikirlər eşidirib).
Bu kimi mülahizələri nəzərə alaraq, Şimali Atlantika
Müqaviləsi Təşkilatının rəhbərliyi Alyansın fəaliyyətinin
səmərəliliyini
yüksəltmək,
onu
modernləşdirmək
17