108
haqqında sovet və Azərbaycan tarixşünaslığında kök salmış müddəanı da şübhə
altına alır.
12
Hərbi əməliyyatlar qəfildən və yetərincə intensiv surətdə Qazax-Ağstafa
bölgəsində - Poylu körpüsü, Ağstafa stansiyası və Şıxlı kəndi istiqamətində artıq
aprelin 29-da alovlandı. Hüseynovun Gegeçkoriyə aprelin 30-da göndərdiyi ilk
notada hücum edən tərəfin Gürcüstan olduğu iddia edilirdi və tələb olunurdu: əks
tərəf 24 saat ərzində Azərbaycan ərazisindən qoşunlarını çıxarmalıdır. Tələbin
qəbul olunmaması ««casusbelli» (müharibəyə səbəb Ş.R.) hesab ediləcəkdir».
13
Gegeçkorinin yubanmadan göndərdiyi cavab notası hadisələrin bəzi
mətləblərini anlamağa imkan verir. Gürcü notasında oxuyuruq: «... Bakıda yeni
hakimiyyət, elan edilməsi anından etibarən Gürcüstan Demokratik Respublikasına
münasibətdə düşmən mövqe tutmuşdur ki, bu da teleqraf və dəmiryol rabitəsinin
dərhal kəsilməsində, bizim parovoz və daşıma heyətimizin yaxalanmasında və
gürcü missiyasının həbsində ifadə olunmuşdur. Əlbəttə ki, belə vəziyyətdə Gür-
cüstan hökuməti hərbi səciyyəli önləyici tədbirlər qəbul etməyə bilməzdi. Bu cür
tədbirlərdən biri Poylu stansiyasının deyil Poylu körpüsünün tutulmasıdır. Kür çayı
üzərindəki göstərilən körpü Gürcüstan hüdudlarındadır, deməli, bizim
qoşunların Gürcüstan sərhədini keçməsindən söhbət belə gedə bilməz. Həmçinin
Ağstafa stansiyası yaxınlığında bizim zirehli qatarımızın peyda olmasına dair sizin
bəyanatınız da gerçəkliyə uyğun gəlmir... Bizim qoşun hissələrinin Şıxlı kəndini
atəşə tutması barədə deyilənlər də doğru deyildir. Əslində qoşunlarımız Gürcüstan
Respublikası sərhədləri daxilində Xram çayı üzərindəki Qırmızı Körpünü tutur,
sizin qoşun hissələriniz isə buna maneçilik törədərək, körpüyə atəş açırlar».
14
Münaqişənin davam etdiyi müddət ərzində, yəni mayın 20-ci günlərinədək tərəflər
arasında olmuş intensiv diplomatik yazışmaya bu cür təkzibedici ton səciyyəvi idi.
Qənaətimizcə, konfrontasiya qarşı tərəflərin (opponentlərin) fərqli siyasi
məqsədlərə can atımlarını kifayət qədər üzə çıxarırdı. Biz yuxarıda Qafqaz
bolşevik liderlərinin Gürcüstanın da tezliklə sovetləşəcəyinə dair ümidlərinə
toxunmuşduq. Bu mövzunu inkişaf etdirərək qeyd edərdik ki, Orconikidze iki dəfə
-mayın 3 və 4-də V.İ.Leninə və İ.V.Stalinə XI Ordunun Gürcüstana daxil
olmasına razılıq verilməsi barədə teleqramla müraciət etmişdi. 3 may tarixli
teleqramda deyilirdi: «Hər şey nəzərə alınmışdır və yerinə yetirilməkdədir.
Hadisələr elə inkişaf edir ki, 15-dən gec olmayaraq Tiflisdə olacağımıza ümid
edirik». Mayın 4-də göndərilmiş teleqramda Orconikidze bildirirdi: «İkinci dəfə
cavab verirəm: hadisələr elə (inkişaf edir ki, 12-dən gec olmayaraq Tiflisdə
olacağımıza ümid edirik, bunun üçün hər şey edilmişdir...».
1 5
Orconikidzenin bu siyasi canatımı Azərbaycan bolşevik rəhbərliyində
M.D.Hüseynov və Ə.H.Qarayevin simasında qızğın əks-sədasını doğurmuşdu, belə
ki, sonuncuların Şərqə münasibətdə 1920-ci ildəki yuxarıda qeyd etdiyimiz inqilabi
xəyallarına cavab verirdi. Bunu M.D.Hüseynovun Gürcüsta XİN-ə mayın 11-də
ünvanladığı notası da müəyyən mənada
təsdiqləyir:"«Müsavat hökuməti simasında
109
Antanta agentlərinin əsarətini öz üzərindən atan Azərbaycan zəhmətkeşlərinin
tək
bir arzusu vardır: Gürcüstanın fəhlə və kəndlilərini bu cür
azad, gürcü hökumətini
isə zəhmətkeşlərin hökuməti kimi görmək».
16
Gürcüstan hökumətinin əməllərinə gəldikdə isə onun obyektiv olaraq
münaqişədə maraqlı olmadığı vurğulanmalıdır. Jordaniyanın Müəssislər
Məclisində aprelin 30-da etdiyi nitqdən bəlli olur ki, artıq aprelin 27-də gürcü
hökumətinə Azərbaycan hökumətinin hərbi yardım haqqında xahişi daxil olmuşdu.
Gürcü tərəfi, Jordaniyanın sözlərinə görə, Azərbaycan xalqının müqavimət
göstərəcəyi təqdirdə müvafiq addımlar atmağa hazır idi. Fəqət, «həmin gün saat 1
radələrində biz xəbər aldıq ki, bolşeviklər Xaçmaza gəlib çatmışlar, axşam saat 7-
də isə onlar artıq Sumqayıt stansiyası... yaxınlığında idilər, yəni 6 saat ərzində 100
verst qət etmişdilər». Bu, gürcü rəsmilərində bolşeviklərin Azərbaycana xalqın
razılığı ilə daxil olmaları haqqında təsəvvür aşılamışdı və onları hərbi əks-təsir
göstərməkdən çəkindirmişdi.
17
Lakin gürcü hökuməti, hər halda, preventiv səciyyəli müəyyən addımlar
atmışdı: strateji sərhəd məntəqələri olan Qırmızı və Poylu körpülərini, habelə bəzi
sərhədyanı hündürlükləri tutmuşdu. Yeri gəlmişkən, bir faktı qeyd edək: indiki
Qazax rayonunun Kür çayının sol sahilindəki Qarayazı və Ceyrançöl ərazisi
çarizmin ədalətsiz inzibati bölgüsü nəticəsində Tiflis quberniyası tərkibinə
düşmüşdü. Birinci fəsildə də
qeyd etdiyimiz kimi, 1918-ci ildə Gürcüstan hökuməti
almanların himayəçiliyi ilə öz faktiki sərhədlərini təsbit edərkən, qeyd olunan
amildən yararlanaraq Kür çayının sol sahilində
müəyyən rayonları öz nəzarəti
altına almışdı. Ona görə də Poylu körpüsü 1920-ci ilin mayında (həmçinin 1921-
ci ilin fevralında) sovet-gürcü hərbi qarşıdurması gedişində qarşımıza sərhəd
məntəqəsi kimi çıxır.
Qafqaz bolşevik rəhbərliyinin siyasi niyyət və məqsədlərinin məntiqi onu
konfrontasiyaya sürükləyirdisə, analoji məntiq gürcü tərəfini münaqişədən
yayınmağa vadar edirdi: belə qarşıdurmaya gürcülərin nə obyektiv marağı, nə də
onu davam etdirmək üçün yetərli resurs bazası var idi. Bunu çaşqınlıq və
anlaşılmazlıq notlarının çulğalaşdığı ilk gürcü bəyanatları da dolayısı yolla təsdiqləyir.
Gegeçkorinin 4 may tarixli notasında oxuyuruq: « Gürcüstan xalqı Azərbaycan xal-
qı ilə tam sülh və uzlaşma şəraitində yaşamışdır və onların qarşılıqlı
münasibətlərində silahlı toqquşmaya dair bircə hadisə belə göstərilə bilməz. Yeni
hakimiyyətin qısa mövcudluq müddəti ərzində sərhəd münaqişələrinin meydana
çıxması faktı heyrət doğurur».
18
Beləliklə, 1920-ci ilin aprelin sonu - mayın əvvəllərində Azərbaycan-
Gürcüstan sərhədinin əvvəlcə Qazax-Borçalı, sonra isə aşağıda görəcəyimiz kimi,
Zaqatala-Sığnaq məntəqəsində meydana çıxmış hərbi toqquşmaların təşəbbüskarı
başda Orconikidze olmaqla Qafqaz kommunist rəhbərliyi idi. Lokal müharibə kimi
səciyyələndirə
biləcəyimiz
bu
münaqişə
Gürcüstanın
sovetləşməsini
gerçəkləşdirəcək vasitələrdən biri kimi nəzərdə tutulmuşdu.
Dostları ilə paylaş: |