Amr b. MÜRre 4 Bibliyografya 4



Yüklə 1,66 Mb.
səhifə4/40
tarix15.10.2018
ölçüsü1,66 Mb.
#74166
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   40

AMR b. ŞE'S

Ebû lrâr Amr b. Şe's b. Ubeyd el-Esedî (ö. 20-641) Şair sahâbî.

Kabiliyetli bir şair olup cesareti ve yiğitliğiyle meşhurdur. İslâmiyet'in ortaya çıktığı sıralarda yaşı hayli ilerlemişti. Hu­deybiye Antlaşması'nda bulundu. Hz. Ali ile birlikte Yemen'e gitti. Yolculuk esna­sında Hz. Ali'nin kendine eziyet ettiğini Yemen dönüşü Mescid-i Nebevi’de söy­ledi. Onun bu şikâyeti Hz. Peygamber'in kulağına gitti. Amr'ı haklı bulmayan Hz. Peygamber daha sonra onu yanına ça­ğırıp, “Bana eziyet ettin; zira Ali'ye eziyet eden bana eziyet etmiştir” 16 dedi. Kâdisiye Savaşı'na ka­tılarak bu savaşla ilgili bir de şiir söyledi.

Amr'ın bilhassa hanımı Ümmü Hasan ve siyahî bir cariyeden olan oğlu Irâr hakkında güzel şiirleri bulunmaktadır. Bazı şiirleri sonraları şarkı olarak da bestelenen Amr'ın yirmi iki beyti Lisânü'l-Arab'da örnek (şâhid) olarak kul­lanılmıştır. Gerek Câhiliye döneminde gerekse müslüman olduktan sonra çok şiir yazmasına ve neslinin en çok yazanı olarak bilinmesine rağmen 17 şiirlerini ihtiva eden divanı günü­müze ulaşmamıştır. Ancak dokuz kasi­desi ile bazı şiirleri muhtelif edebî eser ve antolojilerde yer almıştır. 18 Ayrıca Yahya el-Cebbürî de Amr'ın şiirlerini derleyerek Şicru Amr b. Şe's adıyla neşretmiştir. 19 Amr'dan sadece yukarıda sözü edilen hadis nakledilmiş. Ahmed b. Hanbel'den başka Buhârî 20 İbn Hibbân ve İbn Mende de bu hadisi rivayet etmişlerdir.

Amr b. Şe's el-Eslemî adında bir başka sahâbînin bulunduğunu söyleyen Merzübânî'nin bu rivayeti diğer biyografi müelliflerince benimsenmemiştir. 21

Bibliyografya



1- Müsned, III, 483.

2- Cumahî, Fuhülü'ş-şu'arâ', I, 190. 196-202.

3- Buhârî, et-Târîhul-kebîr, VI, 306-307.

4- İbn Kuteybe. eş-Şı'r ve'ş-şu’arâ', s. 338-339.

5- el-Cerh vet-ta'dil, VI, 237.

6- Ebü'l-Ferec el-îsfahânî, el-Eğânî, Kahire 1927, XI, 196-203.

7- İbn Abdülber. el-İstî’âb, II, 526.

8- İbnü'l-Esîr, üsdü'l-ğâbe, IV, 239-241.

9- İbn Hacer. el-İşâbe, II. 542-543.

10- Sezgin. GAS, II, 228.

11- Afîf Abdurrahman. Mu'cemuş-şu'ara’i'l-câhiliyyîn ve'l-muhadramîn, Riyad 1403-1983, s. 236.

AMR b. ŞUAYB

Ebû İbrâhîm (Ebû Abdillâh) Amr b. Şuayb b. Muhammed el-Kureşî es-Sehmî (ö. 118-736) Tâifli fakih vem muhaddis tabiî.

Abdullah b. Amr b. Âs'ın torunu Şuayb'ın oğludur. Saîd b. Müseyyeb. Tâvûs, Urve b. Zübeyr, İbn Şihâb ezZührî gibi muhaddislerden, en çok da babası Şu­ayb b. Muhammed’den hadis rivayet et­ti. Kadın sahâbîlerden Zeyneb bint Ebû Seleme ve Rubeyyi' bint Muavvizden de hadis dinledi. Kendisinden de hocaları Zührî ve Atâ b. Ebû Rebâh'tan baş­ka Katâde, Mekhûl. Eyyûb es-Sahtiyânî, Yahya b. Saîd el-Ensârî, Abdurrahman el-Evzâî gibi o devrin pek çok muhad­dis ve fakihi hadis öğrendi.

Hayatı hakkında fazla bilgi bulunma­yan Amr b. Şuayb'ın hadis rivayetindeki yeri konusunda kaynaklarda çeşitli gö­rüşler vardır. Yahya b. Saîd el-Kattân, güvenilir râvilerin kendisinden hadis ri­vayet etmeleri halinde Amr'ın da sika* sayılacağını, aksi takdirde rivayetleri­ne güvenilemeyeceğini söyler. Ahmed b. Hanbel Amr'ın rivayetlerinin delil ola­rak kullanılamayacağını, zira bunlar ara­sında münker* olanlar bulunduğunu ve ancak i'tibar için yazılabileceğini ifa­de eder. Bununla beraber muhaddislerin onun hadislerini bazan delil olarak kullandıklarını, bazan da tereddütleri se­bebiyle hadislerine iltifat etmediklerini belirtir. İmam Buhârî Amr'ın hiçbir riva­yetini el-Cami’u ş-şahih'ine almamak­la birlikte onun babası ve dedesi vasıta­sıyla gelen rivayetlerinin makbul oldu­ğu kanaatindedir. İmam Mâlik, Ahmed b. Hanbel, Ebû Dâvûd, Tirmizî, Nesâî, İbn Mâce, İbn Huzeyme, İbn Hibbân ve Hâkim Amr'ın hadislerini kitaplarına al­mışlardır. Amr b. Şuayb'ın babası-dede-si vasıtasıyla gelen rivayetlerini kabule değer bulmayan muhaddislerin kanaat­lerine göre Amr bu rivayetleri bizzat işi­terek almamış, bunlar ona yazılı olarak intikal etmiştir. Ancak Yahya b. Maîn. Nesâî. Ebü Hatim b. Hibbân, İbn Adî gibi hadis münekkitlerince güvenilir bir râvi olarak kabul edilmektedir. Buna göre, büyük dedesi Abdullah b. Amr b. Âs'ın meşhur eş-Şahîfetü'ş-şâdıka'sı Amr b. Şuayb'a İntikal etmiş, o da bu sahîfeden vicâdc yoluyla hadis rivayet etmiştir. Rivayetlerinin büyük bir kısmının baba­sı Şuayb'dan olduğu, Şuayb'ın da baba­sı genç yaşta öldüğü için dedesi Abdul­lah b. Amr'ın himayesinde yetiştiği ve ondan hadis rivayet ettiği birçok kişi ta­rafından kabul edilmektedir. Şu halde Amr'ın bu yolla gelen rivayetlerini, de­desinden bizzat duymamıştır diye red­detmek isabetli olmasa gerektir; zira vicâde, hadis tahammül metotlarından biridir. O devirde yazılı metinlerde nok­ta ve hareke bulunmadığı için hadisleri rivayet ederken Amr'ın yanlışlıklar (tashif) yapabileceği ileri sürülebilir. Bu ise sadece bir ihtimaldir. Ya'küb b. Şeybe, kendisi sika, hadisleri sahih olan Amr hakkındaki tenkitlerin ondan hadis rivayet eden bazı zayıf râvilerden kaynak­landığını söylemektedir. Zehebî Amr'ın hadislerini hasen. İbn Hacer el-Askalânî de kendisini sadûk olarak değer­lendirmektedir.

Evzâî'nin, kendisinden daha değerli bir Kureyşli görmediğini söylediği Amr b. Şuayb, devamlı oturduğu Tâif ten sık sık Mekke'ye gider, orada hadis rivayet ederdi. Onun sürekli olarak Mekke'de kaldığı, ara sıra emlâkinin bulunduğu Taife gittiği de söylenmektedir. Amr b. Şuayb Tâif te vefat etmiştir. 22

Bibliyografya



1- İbn Sa'd. et-Tabakât (nşr Ziyâd M. Mansür, Medine 1403-1983, s. 120-122.

2- Buhârî. et-Târthu'l-kebir, VI, 342-343.

3- el-Cerh ve't-ta’dil, V, 238-239.

4- Nevevî. Tehzib, II, 28-30.

5- Zehebî. A'lâmun-nûbelâ’, V, 165-180.

6- Zehebî. Mîzânü'l-i'tidâl, III, 263-269.

7- Fâsî. el-'İkdû'ş-şemîn (nşr Fuâd Seyyid), Kahire 1378-88-958-69, VI, 396-397.

8- İbn Hacer, Tehzîbut-Tehzîb, VIII, 48-55.

9- İbn Hacer, Takrîbut-Tefızîb (nşr. Abdülvehhâb Abdüllatîf), Beyrut 1395-1975, 11.72.


Yüklə 1,66 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   40




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə