54
329 May 2014
xatırlamaqdan əlavə o, qədim mənbələrə / Strabon,
köçürülmə səbəblərini türkdilli şimal tayfalarının
Plini, Arrian / əsaslanıb, təkcə Zığ /Zıx / kəndinin
aramsız yürüşlərinin qarşısının alınması lüzumu ilə
əhalisini xəzər nəslindən qalma hesab etmişdir (16).
izah etməyə çalışmışdır. O, yazırdı ki, xalqların
Lakin “Gülüstan-i İrəm”in 1991-ci il nəşrini redaktə
fasiləsiz davam edən böyük köçünün burada
və şərh edən akad. Z.M.Bünyadov əsərə yazdığı
törətdiyi fəlakətlərlə bağlı tarix üçün qaranlıq
izahlarının birində bu yanlışlığı təkzib edib bildirir
zamanlar arxada qalandan sonra İran şahı Xosrov
ki, Strabonun məlumatına görə, Zıx tayfası qədim
Ənuşirvan YI əsrdə ölkəni zəbt edərək, İrandan
zamanlarda Qafqazın Şimal-Qərbində məskun-
Şirvan və Dağıstana çoxlu tayfalar köçürmüşdür
laşmış tayfalardandır. Onun fikrincə, Zıx etnonimi
(22).
XIII əsrədək mənbələrdə saxlanmaqdan əlavə,
Göründüyü kimi,A.Bakıxanov məlum risalə-
müasir etnoqrafik gerçəklikdə hələ də qalmaqdadır
sində və məşhur “Gülüstan-i İrəm” əsərində o
(17).
zamanki Azərbaycanın etnik durumuna daxil olan
A.Bakıxanovdan fərqli olaraq, M.Baharlı
İran və samidilli bir sıra etnosların /“cuhud” adı ilə
xəzərlərdən və onların Azərbaycana yürüşlərindən
bəlli olan yəhudilər, habelə qədim sind nəslindən
daha ətraflı bəhs etmiş, bütün Qazax qəzası əhalisini
sayılan qaraçılar və b./ barədə ətraflı söhbət
xəzər nəslindən olan kasoq və ya qasuqların qalığı
açmamışdır. Eyni sözləri A.Bakıxanova çox yaxşı
saymışdır(18).
tanış olan Şahdağ qrupu xalqları / xınalıq, qrız,
A.Bakıxanov Azərbaycan ərazisinin şimal
buduq / barədə də söyləmək olar. O, bunlardan yalnız
hüdudlarını təşkil edən Şirvan məmləkətinin qədim
“özlərinin xüsusi dilləri olduğunu” qeyd etdiyi
sakinləri olan erkən türkdilli etnosların mənşəyindən
xınalıqların adını çəkir, lakin onların heç birisinin
bəhs etməklə, onun etnik tarixinin orta əsr
mənşəyi məsələsinə toxunmur. Onlar A.Bakı-
mərhələsində görkəmli rol oynamış qıpçaq, oğuz /
xanovun bilavasitə böyüyüb yaşadığı və müəyyən
səlcuq /, qayı, türkman və digər türk, monqol və tatar
mənada onun ikinci doğma vətəni olmuş sabiq Quba
mənşəli tərəkəmə /elat/ tayfaları / zəngənə, xəlilli,
xanlığı, başqa sözlə, tarixi Şirvan ərazisində
kəngərli, qaramanlı, təkəli, şamlı, cəyirli, usallı,
məskunlaşmışdılar. Görünür, müəllif Şirvanın
ərşəli, ustacallı, qacar, bayat, qaraqoyunlu, xələc və
etnosiyasi həyatında onların diqqəti çəkə biləcək elə
b./ haqqında, onların ilk vətəni, yayılma əraziləri,
bir mühüm rol oynamadıqlarını əsas götürdüyündən
dilləri, dini etiqad və məzhəblərinə dair etnoqrafik
adları çəkilən azsaylı xalqların etnik tarixinə və
baxımdan olduqca dəyərli məlumat vermişdir (19).
mənşəyi məsələsinə xüsusi diqqət yetirməmişdir. Bu
Müəllifin fikrincə, Quba qəzasının şərq
işdə barəsində söhbət gedən etnik qruplara dair o
hissəsindəki əhali, Dərbənd, Şirvan, Şəki qəzaları
zamankı mövcud mənbələrin qıtlığı və mötəbər
əhalisinin böyük hissəsi tarixən buraya hicrət etmiş
məlumatların azlığı faktı da az rol oynamamış
müxtəlif türk tayfalarının qovuşmasından əmələ
deyildir. Bu mənada XIX əsrin birinci yarısında
gəlmişdir. Səlcuq, monqol, qaraqoyunlu, ağqoyunlu
yaşamış və etnik tariximizə dair mətbu məlumat
və səfəvilərin hakimiyyəti dövründə onların sayı
imkanları xeyli məhdud olan A.Bakıxanovu
daha da artmışdır. Bu xalq burada, yəni Rusiya
qınamaq da olmur.
tabeliyindəki müsəlman əyalətlərində və İranın
A.Bakıxanov Cənubi Qafqazın müsəlman
şimalında say etibarı ilə çoxluq təşkil etməklə,
əyalətlərində ərəb mənşəli əhalinin peyda olması
onların türk, qumuq, noqay və cağatay dilləri
faktına da toxunmuşdur. O, yazırdı ki, Quba
arasında orta mövqe tutan ümumi, vahid bir türkcəsi
qəzasının iki, Dərbəndin bir, Şəkinin iki kəndinin
təşəkkül tapmışdır (20).
əhalisi, habelə Şirvan qəzasında böyük bir tayfa indi
A.Bakıxanov Zaqafqaziyanın müsəlman əyalət-
də ərəb adlandırılır. Bütün bu faktlar isə onların
lərində məskunlaşmış İrandilli və ərəbdilli
mənşəyindən soraq verir. Şirvan ərəblərinin bir
tayfaların mənşəyi və yayılma areallarına da biganə
hissəsi öz aralarında hələ də pozuq ərəb dilində
qalmamışdır. Onun yazdığına görə, Tabasaran
danışırlar. Tabasaranın Dərvaq kəndində əhali son
mahalının 8 kəndinin, eləcə də Şirvanın Hovuz,
vaxtlaradək ərəb dilində danışarmış, qocaların
Lahıc və Qoşun mahallarının, Quba qəzasının
bəziləri bu dili indi də bilirlər (23).
Bərmək, Şeşpara və Buduq mahalının aşağı
A.Bakıxanov əhali hicrətinin qaçqınlıqla bağlı
hissəsinin, habelə 6 tərəkəmə kəndindən savayı
bir növü haqqında da maraqlı tarixi məlumat
bütün Bakı qəzası əhalisi YI əsrdə Xosrov
vermişdir. Onun yazdığına görə, Qubanın Bərmək
Ənuşirəvan tərəfindən buraya köçürülmüş, hələ də
mahalının əhalisi ərəb mənşəli olub, xəlifə
qədim pəhləvi ləhcəsini qoruyub saxlamış İrandilli
H a r u n ə r r ə ş i d i n v ə z i r i C ə f ə r B ə r m ə k i n i n
tayfalardan ibarətdir (21).
qəbiləsindəndir. Onlar başçıları Bərməkinin
A.Bakıxanov İrandilli əhalinin Cənubi Qafqaza