Bal Arısı Hastalık ve Zararlıları
arısı kolonilerinde yaptığı zarar azdır. Paraziti kontrol altında tutmak
için fumagillin uygulaması ile gregarine enfeksiyonu kontrol altında
tutulabilir.
3.4. Dizanteri Hastalığı
Arıların adi ishali olarak bilinen dizanteri hastalığı, ilkbaharda
ilk arı faaliyetleri başladığında, arıların koyu sarı, yapışkan, fena
kokulu ishal ile kendini belli eder. Adi ishal mikrobik ve bulaşıcı
olmayıp, yanlış beslenmeden kaynaklanmaktadır. Ekşimiş şurupla
beslenen arılarda görülmektedir. Soğuk, rutubet ve kovanda balın
yetmemesi durumunda arıların polenle beslenmeleri hastalık çıkışına
sebep olmaktadır.
Adi ishal zamanla kendiliğinden iyileşmektedir. Çevredeki
nektar ve polenin artmasıyla kaybolmaktadır. Hastalığın önlenmesi
için arılara iyi bakım ve besleme yapmak önemlidir. Kışlatılan arıların
yeterli balları yoksa yeterli sonbahar şuruplaması yapılarak arıların
kışlık ballarını depolamaları sağlanmalıdır. Adi ishalde şurup içine bir
damla formik asit ve çok az alkol konularak ishalli arılara verilebilir.
4. Mantarlar
4.1. Kireç Hastalığı (Chalkbrood)
Bal arı larvalarının mantari bir hastalığıdır. Ascophaera apis
tarafından meydana getirilmektedir. Hastalanmış larva
mumyalaşmaktadır. Mantar miselyumlarının üremesi sonucu
mumyalar beyaz renkte görülmektedir. Bu hastalık bazen önemsiz
seviyede olmasına karşın bazı hallerde çok zarar vermektedir. Kireç
hastalığından ileri gelen kayıplar koloni ve arılıklardaki enfeksiyonun
şiddetine bağlı olarak değişkenlik göstermektedir.
Hastalığa Dünya’nın hemen her yerinde rastlanmaktadır.
Hastalık sporadik salgınlar yapmaktadır. İlk olarak 1913 yılında
Almanya’da görülen hastalığa Türkiye’de 1988 yılında rastlanmıştır.
Etken : Ascophaera apis isimli mantarın 3 alt türü vardır.
Bunlar, Ascophaera apis alvei, Ascophaera apis minor ve Ascophaera
apis major’dur. Mantar yalnızca arı larvalarını enfekte etmektedir.
Mantar sporları heterotalliktir. İki farklı Ascophaera apis türünün tems
40
Bal Arısı Hastalık ve Zararlıları
ettiği yerde sporlar meydana gelir. Mantar sporları anaerobik şartlarda
üremektedir. Bununla birlikte miselyum aerobik çoğalmaktadır.
Bir kez koloni enfekte ise sporlar peteklerde canlı kalmaktatır.
Uygun şartlarda hastalık ortaya çıkmaktadır. Sporlar en az 15 yıl
enfeksiyon gücünü korumaktadır. Ascophaera apis 27˚C’nin altındaki
sıcaklıkta 1 yıl kadar canlı kalmaktadır. Hastalık balla
nakledildiğinden enfekte kolonilerin balı beslenmede
kullanılmamalıdır. Enfekte kolonilerdeki erişkin bal arılarının bal
kesesinde mantar sporları bulunmaktadır. Arılar arasındaki gıda
değişimi ile mantar diğer arılara geçmektedir. Ana arılarda hastalığa
yakalanmaktadır.
Polenler hastalığın bulaşmasında önemlidir. Polen kıtlığında
yalnızca enfekte polenle beslenme durumunda enfeksiyon ortaya
çıkmaktadır. Sporlar polende en az 12 ay kadar canlı kalmaktadır.
Hastalıklı kolonilerin ballarının diğer kovanların arıları
tarafından çalınması, hastalıklı ve sağlıklı koloniler arasındaki petek
ve arıcılık malzemeleri değiştirilmesi ile hastalık hızla yayılmaktadır.
Bal arısı kolonilerinde hastalığın gelişmesinde birçok etmen
etkilidir. Kireç hastalığının ortaya çıkması için yavrunun üşümesi
hazırlayıcı bir faktördür. Larvalı gözlerin kapatılmasından sonraki
yada önceki 24 saatlik süre içinde larvalar üşürse kireç hastalığı ortaya
çıkmaktadır. Üşüme nedeniyle oksijen bağırsaktan yeteri kadar
alınamamaktadır. Miselyumlar tekrar aktif hale geçmektedir. Bu
durum çoğu defa ilkbaharda görülmektedir. Çünkü bu dönemde
koloniler hızla büyümekte ve erişkin arıya oranla daha fazla yavru
bulunmaktadır. Kış esnasında zayıf havalandırılan ve az sayıda peteği
olan kovanlar A. apis için mükemmel ortam sağlarlar. Daha sonra
ilkbahar yada erken yaz döneminde yavrulu alanların genişlemesiyle
mantar üremekte hastalık ortaya çıkmaktadır.
Aşırı oğul vermeye meyilli arı ırklarında kireç hastalığı daha
fazla görülmektedir. Çünkü oğul verecek arı kolonisi kovanda kalacak
arı ailesi için bakamayacak kadar büyük yavrulu alanlar meydana
getirmektedir. Arılar larvalarla yeteri kadar ilgilenemezler. Yani
yavru miktarının artması yada tarlacı arı sayısının azalmasıyla
enfeksiyon oranı artma göstermektedir. Yavrulu petekler arasına ballı
peteklerin sokulması da kireç hastalığını arttırmaktadır.
Aşırı kovan içi rutubeti kovanlarda hastalık çıkışını neden
olmaktadır. Yağışlı havalar, uzun süren zayıf tarlacılık faaliyeti, zayıf
41
Bal Arısı Hastalık ve Zararlıları
koloniler, uygunsuz kovan açıp kapatmalar ve genetik yatkınlığa bağlı
olarak hastalık ortaya çıkmaktadır. Kireç hastalığı sıcak aylarda
yalnızca zayıf havalandırılan kolonilerde olmaktadır. Balın yüksek
oranda hidratlanmasıyla rutubet artışına bağlı olarak kireç hastalığı
gelişmektedir. Kireç hastalığı ilk olarak diğer hastalıklardan
zayıflamış kolonilerde ortaya çıkmaktadır. Kireç hastalığı, yalnız
başına ortaya çıkmasından daha çok nosema hastalığı, Amerikan
yavru çürüklüğü, Avrupa yavru çürüklüğü, bakteriyel septisemi,
rikettsiosis enfeksiyonlarıyla birlikte bulunmaktadır. Zayıflamış
koloniler olumsuz koşullarla karşılaştığında şiddetli kireç hastalığı
meydana gelmektedir. Antibiyotik kullanımı mantar hastalığının
yayılmasına neden olmaktadır. Arının bağırsak florasının dengesinin
bozulması sonucu mantar üremektedir. Rutubet, havalandırmanın
yetersiz olması, sulu gıda ve genetik etkiler enfeksiyonun yayılmasına
yardımcı olmaktadır.
Larva 3-4 günlük iken A. apis sporunu almaktadır. Daha sonra
sonra pupa dönemine girerken larva gözleri kapatılmaktadır. Bu
dönemde larvalar üşüdüğünden hastalıklı larvalar genellikle yavrulu
sahaların dış kısmında görülmektedir.
Ascphaera apis sporokisti →
Sporokistten spor toplarının çıkışı →
Spor topları
42
Dostları ilə paylaş: |