Artur Konan Doyl
Yüklə 7,93 Kb. Pdf görüntüsü
|
yimdə hələ ağrı var idi. Bundan sonra biləyimin ətrafına dəs- malımın bir küncünü möhkəmcə sarıdım və bir taxtayla söy- kəndim. – Bir sözlə mükəmməl! Operator olmalı idiniz. – Əslində hidravlik bir vəziyyətdir, bu da bildiyiniz ki- mi ixtisas sahəmdir. Yaranı araşdırdım və diaqnozu qoydum: Bu çox ağır və iti bir şeylə edilib. – Çapacaq kimi bir şey idi, – dedi. – Bir qəza idi hər halda? – Xeyr, qətiyyən. – Necə? Bir hücum idi? – Qətiyyən. – Məni qorxudursunuz. Yaranı təmizlədim və sarğı bezi ilə bağladım. Arada sı- rada dodağını dişlədisə də əməliyyat boyunca səsini çıxart- madan oturdu. İşimi bitirib – İndi necəsiniz, – deyə soruşdum. – Möcüzə! Brendiniz və sarğınız sayəsində yenidən do- ğulmuş kimiyəm. Çox halsız düşmüşdüm amma həqiqətən də yorucu bir gecə idi. – Bir müddət danışmasanız daha yaxşı olar. Aydındır ki sinirləriniz pozulub. – Yox, yox, artıq yaxşıyam. Hekayəmi onsuz da polisə danışmaq məcburiyyətində qalacağam, amma aramızda qal- sın, bu yaram olmasa mənə inanacaqlarını düşünmürəm, çünki başıma gələnlər fövqəladə şeylərdir. Üstəlik danışdıq- larımı əsaslandıra bilmək üçün dəlilim də yoxdur. Mənə ina- nacaq olsalar belə onlara təqdim edə biləcəyim ipucları o qə- dər azdır ki, ədalətin yerini tapma ehtimalı azdır. 7 – Aha, – deyə qışqırdım. – Həll edilməsini istədiyiniz bir problem varsa, polisə getmədən əvvəl dostum Şerlok Holmsa müraciət etməyinizi təklif edərəm. – Onun adını daha əvvəldən eşitmişdim, – dedi qona- ğım. Hadisəyə diqqət ayırsa çox sevinərdim. Təbii ki, polisə də getməyim lazım olacaq amma əvvəl dostunuza müraciət etsəm yaxşı olar; oraya necə gedəcəyimi izah edərsinizmi?" – Daha yaxşısını da edərəm; sizi onun yanına özüm apararam. – Sizə həqiqətən minnətdar olaram. – Bir araba çağırıb birlikdə gedərik. Vaxtında getsək birlikdə nahar da edə bilərik. Nə deyirsiniz? – Onsuz da hekayəmi danışana qədər özümü rahat hiss edə bilmərəm. – Elə isə xidmətçimə söyləyim bir araba çağırsın. Mən dərhal qayıdıram. Yuxarı qaçıb arvadıma vəziyyəti qısaca izah etdim; beş dəqiqə sonra Beyker küçəsinə doğru yola düşmüşdük. Şer- lok Holmsu, tam təxmin etdiyim kimi, yüngül paltarda qo- naq otağında oturmuş, “Times”dakı şəxsi elanlar sütununu oxuyarkən gördük. Bir gün əvvəldən qalama, buxarısının üzərində diqqətlicə qurutmuş olduğu tütün qırıntılarından ibarət səhər yeməyi öncəsi tənbəkisini tüstülətdirirdi. Bizi hər zamankı sakit ovqatı ilə qarşıladı, üçümüzə nahar söylə- di və birlikdə mükəmməl səhər yeməyi yedik. Yeməyimiz bitəndən sonra qonağımızı kresloya dəvət etdi, başının ar- xasına yumşaq bir yastıq yerləşdirdi və dərhal yanına bir stə- kan brendi və su qoydu. – Başınıza gələn hadisə hər nədirsə, cənab Haserley, adi bir şey olmadığını görə bilirəm, – deyə sözə başladı. Xa- 8 hiş edirəm uzanın və özünüzü evinizdəki kimi hiss edin. Bi- zə danışa biləcəyiniz hər şeyi danışın; yorulanda dayanıb gücünüzü toplamaq üçün bir neçə qurtum su içməyi unut- mayın. – Təşəkkür edirəm, amma həkim yaramı sarıyandan bəri özümü çox yaxşı hiss edirəm və sizin səhər yeməyiniz də müalicəni tamamladı məncə. Qiymətli vaxtınızı mümkün olduğu qədər az xərcləmək üçün yaşadıqlarımı danışmağa dərhal başlayacağam. Mən tam qarşısında oturarkən, Holms, maraqlı və oya- nıq şəxsiyyətini gizləyən o əldən düşmüş və yorğun halıyla böyük kreslosuna oturdu və birlikdə qonağımızın maraqlı hekayəsini dinləməyə başladıq. – Londonda tək başına yaşayan yetim və subay ada- mam. Hidravlika mühəndisiyəm və tanınmış bir firma olan “Venner & Matheson”da yeddi il işləmişəm. İki il əvvəl, ar- tıq vəzifəmi tamamlamış və yazıq atamın ölümüylə olduqca böyük məbləğdə pula da sahib olmuşkən, öz işimi qurmağa qərar verdim və Viktoria prospektində bir yer tutdum. Dü- şünürəm ki, öz işini qurmağa qərar verən hər kəs ilk təcrü- bələrin çətin olduğunu bilir. Mənim üçün də elə oldu. İki il boyunca üç görüşmə və kiçik bir işdən başqa bir şey edə bil- mədim. Peşəmin mənə verdiyi tam olaraq bu qədər idi. Hər gün, səhər saat doqquzdan, günortadan sonra saat dördə qə- dər kiçik iş yerimdə oturub gözlədim. Təbii ki, sonunda ümi- dim tükəndi və əsla bacara bilməyəcəyimə inanmağa başla- dım. Nəysə, dünən ofisimi tərk etmək üzrəydim ki, katibəm otağıma girərək, çöldə mənimlə iş üçün görüşmək istəyən bir cənabın gözlədiyini söylədi. Üzərində “Polkovnik Lisan- der Stark” yazan bir kart gətirmişdi. Dərhal arxasınca pol- 9 kovnikin özü də otağa girdi. Olduqca uzun boylu amma ina- nılmaz dərəcədə arıq bir adam idi. Həyatım boyunca onun qədər zəif bir adam gördüyümü xatırlamıram. Çox iti burnu və çənəsi vardı və yanaqlarının dərisi, iti üz xəttlərindən ötə- ri gərgin görünürdü. Yenə də sağlam görünürdü çünki göz- ləri parlaq, addımları sürətli və hərəkətləri enerji dolu idi. Sadə amma qəşəng geyimli idi və yaşı da təxminimə görə, qırxa yaxın idi. – Cənab Haserley? – dedi, alman aksentinə bənzər bir aksentlə. Mənə tövsiyə edildiniz, cənab Hatherley. Sırf, pe- şəsini professionalca görən biri olaraq deyil; eyni zamanda ehtiyatlı və sirr saxlaya bilən biri olduğunuz üçün. Belə bir iltifat qarşısında hər gənc adamın hiss edəcəyi kimi qürur duydum və ehtiramla əyildim. – Məni belə gözəl təqdim edənin kim olduğunu soru- şa bilərəmmi? – dedim. – Bəlkə də sizə bunu bu an üçün söyləməsəm daha yaxşı olar. Eyni qaynaqdan öyrəndiyimə görə yetimsiniz, ev- li deyilsiniz və Londonda tək yaşayırsınız. – Bütün bunlar doğrudur, – deyə cavab verdim. Mara- ğımı bağışlayın amma bunun peşə qabiliyyətlərimlə əlaqəsi- ni anlaya bilmədim. Səhv anlamadımsa mənimlə iş görüş- məsinə gəlmisiniz. – Doğrudur. Söylədiyim hər şeyin əhəmiyyətini onsuz da görəcəksiniz. Sizin üçün bir işim var amma gizlilik şərt... Anlayırsınız, tam gizlilik və bunu ailəsiylə yaşayan bir ad- amdansa tək yaşayan birindən gözləmək daha qəbul edilər bir şeydir. – Sirr saxlayacağıma dair söz versəm, – dedim, – bunu yerinə yetirəcəyimi bilmənizi istəyirəm. 10 Yüklə 7,93 Kb. Dostları ilə paylaş:
|