Mənə şübhəylə baxıb:
– Elə isə işimizə başlasaq daha yaxşı olacaq, – dedi.
– Cənab Ferqyuson ilə birgə sizi maşına aparacağıq.
– Papağımı qoysam yaxşı olar.
– Yox, yox! Maşın evin içindədir.
– Nə? Gilli torpağı evin içindənmi çıxardırsınız?
– Xeyr, xeyr, burada yalnız presləyirik. Bunları boş ve-
rək, sizdən istədiyimiz tək şey maşını araşdırıb bizə nasaz-
lığın harada olduğunu söyləmənizdir.
Polkovnik, lampayla birlikdə ən qabaqda, mən
və kök
köməkçi arxasınca, birlikdə üst mərtəbəyə çıxdıq. Koridor-
ları, keçidləri, dar nərdivanları və kiçik alçaq qapılarıyla la-
birint kimi bir ev idi. Üst mərtəbədə heç bir yerdə xalça ya
da mebel yox idi, divar kağızları tökülürdü və nəmişlik di-
varlarda yaşıl şəkillər meydana gətirmişdi. Hər şeyi təbii
qarşılayırmış kimi görünməyə çalışdımsa da qadının xəbər-
darlıqlarını unutmamışdım. Söylədiklərini ciddi hesab et-
məmişdim amma gözüm yenə də bu iki adamın üzərində
idi. Ferqyuson, sakit adama bənzəyirdi. Söylədiyi bir neçə
sözdən, heç olmasa mənim kimi İngilis olduğunu anladım.
Nəhayət Polkovnik Lisander Stark, kilidini açdığı kiçik bir
qapının qarşısında dayandı.
Qapı eyni anda üçümüzün sığa bilməyəcəyi qədər ki-
çik, kvadrat formasında bir otağa açılırdı. Ferqyuson çöldə
gözləyərkən Polkovnik məni içəriyə dartdı.
– Hazırda hidravlik presin içindəyik, – dedi. Və biri
mexanizmi bu anda işlədəsi olsa, düşünürəm bu bizim üçün
çox da xoş bir təcrübə olmaz. Bu kiçik otağının tavanı, əslin-
də enən bir porşenin ucunu meydana gətirir və enəndə üzə-
rində dayandığımız bu metal döşəməyə tonlarla güc tətbiq
19