Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı

 

450 

 

 

Bu  gün  oxuyanda  isə  utanıram.  Ancaq  mən  bu  günümü  yox,  o 

günümü  düşünəndə  mənim  üçün  o  çox  şeylər  vermişdi.  Məmməd 

Səid Ordubadini oxuyanda Təbrizə gedəndə təbrizlilərin görmədiyini 

mən görürdüm. 

 

Soylu  Atalı: Deməli,  bir  vaxtlar  Bərgüşad  sizə  çox  şey  verib, 

ancaq illər keçəndən sonra Bərgüşada görə utanmısınız. Deməli, bir 

vaxtlar  sizi  aldadıb.  Bunu  çox  sonralar  anlamısınız.  Bəs  onda  nə 

üçün sizin yanlış keçdiyiniz yolu hamının aldanıb keçməsini istəyir-

siniz?! (Gülür – N.A.) 

O  ki,  qaldı  kiminsə  kimisə  oxumaq  istəməsi,  getsin  oxusun. 

Adamların kitab oxumasına əngəl olmuruq ki. Ancaq mənə çatmayan 

odur  ki,  biz  niyə  insanları  Bərgüşadları  oxumağa  çağırmalıyıq?! 

Azərbaycanı  qurmaq  üçün  balaca  ədəbiyyatları  oxumağa  çağırmalı 

deyilik  ki.  Mən  mübarizə  adamıyam.  Orta  oxul  öyrətməni  deyiləm 

axı deyim ki, gedin filan kitabdan filan hissəni oxuyun. Deyə bilmə-

rəm ki, get Çingiz Aytmatovu oxu. Bu bizim işimiz deyil. 

 

Ağşın  Ağkəmərli: Bizim  insanlarımızın  savad  səviyyəsi  ibtidai 

səviyyədədir. Yəni bunun idrakı bu gün bu mərhələdən keçməlidir. 

 

Soylu  Atalı:  Yenə  deyirəm,  kiminsə  hansısa  kitab  oxumasının 

əleyhinə deyilik. Ancaq biz insanlarımızı böyük fikirlərə yönəldirik. 

---

 

451 

 

 

Onlara  şeir  oxumağı,  povest,  roman  oxumağı  təbliğ  eləmək  də 

Ocağın işi deyil. Biz xalqı Ruhaniyyat Ocağına çağırırıq. Elə seçim 

eləyə  bilmərik  ki,  birini  Fərman  Kərimzadəyə  çağıraq,  bir  hissəsini 

Asif Ataya çağıraq. Onda Ocaq ola bilmərik. Biz nəyə çağırmalıyıq-

sa,  ona  çağırırıq  –  Bəşərin  nicatı  insanlaşmaqdadır!  Bunu  Asif  Ata 

deyir, balaca ədəbiyyat demir. 

 

(Nurtəkin  Atalı  “Ruhani  hökmlər”  bitiyindən  “Müqəddəs  Borc” 

hissəsini oxuyur – T. A.) 

 

“Ata  Ruhunu  ürəiyimizdə  aparırıq!”  “Atamız  Var  olsun!” 

səcdəsilə “Ailə Günü sona yetir. 

 

Köçəri Ayı, 37-ci il. 

(fevral, 2016). 

 

 

---

 

452 

Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı 

 

Ata-Ocaq ilsırasının 37-ci ili 

Ulufərəh Ailəsinin Köçəri Ayı üçün Aylıq törəninin 

Gediş Yazısı 

 

 

Gün: 21 Köçəri Ayı; 

Yer: Göylü Atalının evi; 

Çağ: 15.30. 

 

Törən  Odası  Ocaq  ruhunda  hazırlanır.  Hazırlığa  sorumlu 

Üstün Atalıdır. 

 

Ocaq Yükümlüsü Soylu Atalının uğurlaması dinlənilir. 

 

Ailə Gününün qonuları: 

Amallaşma, Kamilləşmə, Xalqlaşma yönündən hesabat. 

Ötən İlimizi hansı əhvalla başa vurur, Yeni İlimizə hansı əhvalla 

başlayıram? 

 

Qutsal Oxuma: “Sədaqət” Bitiyindən oxunub, öyrənilir. 

 

Carlar: 

Ruhsal  Ailəçiliyin  yaşaması  –  Özümlüyümüzə  yetmək  tələbinin 

gerçəkləşməsinə bağlıdır. 

 

 

Gedişi yazdı: Üstün Atalı 

15 Köçəri Ayı, 37-ci il. Saray-Soylu 

 

 

Qəbul olunur. 

Mütləqə İnam Ocağının Yükümlüsü 

                                          Soylu Atalı 

 

  15 Köçəri Ayı, 37-ci il. Saray-Soylu 

 

---

 

453 

Asif Atanın – İnam Atanın 

Mütləqə İnam Ocağı 

 

“Ulufərəh” Ailəsinin “Ailə Günü”ndə 

deyilmiş fikirlər 

 

 

 

Ocaq  Günsırası  ilə  21  Köçəri  Ayı  37-ci  ildə  (fevral,  2016)  “Ulufərəh” 

Ailəsinin “Ailə Günü” keçirildi. “Ata Ruhuna pənah gətirmişik!” səcdəsilə 

Ailə  Günü  başladı.  Ailə  Yükümlüsü Göylü  Atalı (Ataya  səcdə  ilə  sözünə 

başladı – Ü.A.):

 Uzun zamandır bəlli səbəblərdən əhvalımı kökdə sax-

laya  bilmirdim.  Qalxıb-enmələrim  olurdu  əhvalımda.  Son  mərasim-

dən sonra Soylu Atalının qınağı içimi silkələdi. Düzü öncə sarsıldım, 

bir neçə gün o əhvalda oldum. Mənə elə gəlirdi ki, qərarsızlığım var, 

ruhani əməlsizlikdən gözü kölgəli kimiyəm sanki. Ancaq durumum-

dan xoş əhvalla çıxış tapdım. Soylu Atalı Özəl Buraxlış üçün mənə 

Atadan yazılar seçməyi tapşırmışdı. Onu seçərkən oxuyurdum, oxu-

duqca  içim  durulurdu.  Yunis  İmrənin  bir  sözü  var,  deyir  ki,  dərdi 

dünya olanın dünya boyda dərdi var.  

Doğrudan  da,  böyük  dərd  üstə  yaşayırsansa,  bu  dərd  səni  böyü-

dər,  fərəhləndirər,  için  durular.Yəni  böyük  dərdlə  birlikdə  özün  də 

böyüyərsən. Mən burdan yoluma davam edərək özümə dedim ki, ba-

laca duyğularda, balaca düşüncələrdə ilişib qalma. Əlbəttə, mən bili-

rəm ki, Ata mənim varlığıma girib. Yəni mənim başqa yönüm, başqa 

yolum  yoxdur.  O  sarsıntının  nədəni  də  odur  ki,  bir  anlıq  mənə  elə 

---

 

454 

gəldi Ocaq gözardı edir məni. Bunu düşünəndə pis oldum, mümkün-

dürmü mənim Ocaqsız yaşamağım. Mümkün olmadığını gördüm. 

 

Soylu Atalı: Ocağın tələb etdiyi yol olduqca dərindədir. Çox də-

rindədir.  Biz  o  dərinliklərə,  çağaşırı  baş  vurduğumuz  qədər  Ocağı 

dərk edirik, anlayırıq. Bir yol o dərinliklərə baş vurmaq, hesab eləmi-

rəm ki, bizi arxayınlaşdırmalıdır. Yəni biz o dərinliklərə baş vurmu-

şuqsa,  tanıyırıq,  Ocağı  artıq  bilirik  deyib  arxayınlaşmaq  olmaz. 

Dərinliklərə daim baş vurmaq gərəkdir. Azərbaycan nağıllarında belə 

bir  cəhət  var.  İgidi  Quyuya  salırlar.  O  gedib  görür  ki,  yerin  altında 

qaranlıq dünya deyilən bir şey var və bu qaranılq dünyanın öz sakin-

ləri var. O sakinlər şər qüvvələrdir. Div var orda və divin növündən 

olanlar var. Onların yerin altında olması dərinlikdə olması anlamına 

gəlmir.  Şər  qaranlığa  çəkilib,  gizlinə  çəkilib  anlamına  gəlir.  Şər 

qüvvələr  həmişə  qaranlığa,  gizlinə  çəkilir.  Bu  gizlilik  cəmiyyətin 

ümumi halında da var. 

Bizim,  Ocaq  olaraq,  öz  dünyamız  var.  Biz  bu  cəmiyyətin içində 

yaşayırıq.  Küçəyə  çıxıb  gedəndə  uzaqbaşı  davranışımızla  fərqli  gö-

rünə  bilərik.  Ancaq  üzdən  baxanda,  geyimdən-filandan  fərq  görün-

mür. Mən hansı dünyanın sakini olduğumu ifadə elədiyim dərəcədə 

bəlli  oluram.  Onun  dərinliklərində  yaşadığım  qədər.  Bəlli  olmaq 

üçün ideyanın, tələbin dərinliklərində yaşamalyam. Biz çağaşırı Oca-

ğın  dərinliklərinə  baş  vurub  geri  çəkilməli  deyilik,  biz  o  dərinlikdə 

yaşamalıyıq. Onda nə baş verir? Biz heç nədə çaşmırıq. Biz heç bir 

nədə  sual  qarşısında  qalmırıq.  Bizim  ayrı  yolumuz  yoxdur.  Mən 

Amaldaşlarıma ərk eləyib deyirəm ki, onlar çox yollar keçiblər, çox 

böyük fədakarlıqlar eləyiblər. Bu yerdə mən onların fədakarlıqlarına 

heyrət  eləyirəm.  Ancaq  məsələ  bu  cəhətlərlə  bitmir.  Ocaqçılarımız 

bəzən bu dərinlikdən yorulurlar elə bil, üzə çıxırlar. Bəzən hamı kimi 

olurlar.  Hamı  kimi  olanda  da  çaşırlar.  Hamı  kimi  olur,  ancaq  hamı 

kimi yaşamaqda davam eləyə bilmir və yenə çaşır. Ona görə sarsılır. 

Biz, yaxşı anlamda, məhkumuq bu dərində yaşayaq, ordan çıxmayaq. 

Məsələn, Göylü 17 ildir Ocaqdadır. 17 illik bir Ocaq ömrü qırıla bil-

məz, itə bilməz, görünməz ola bilməz, mümkün deyil. 17 il bir igidin 

ömrüdür. Ocaqdan çıxanlar var. Ocaqda 10 il olub uzaqlaşan adamlar 

var. Tanıyıram. Onlar bilmirlər ki, ölüdürlər. Harda varsan? Bəsitlik-

də  varsan.  Cılızlıqda  varsan.  Kiçiklikdə  varsan.  Ocağa  girib-çıxan 

adam cəmiyyətdə daha eybəcər səviyyəyə düşür. Niyə? Çünkü gəlir, 

---