AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
69
etdilər ki, mən onların yanında nə danışa bilərəm. Məclisə etina
etməyib, əyləşdilər və mən başladım.
Xütbənin bir yerində söhbət məlaikələrdən getdiyindən onlar dizi
üstə dayandılar.
Ey İmam dostları, ümmət yol göstərənləri, bizim Peyğəmbərin Əhli-
beyti zəif olmadıqları halda zülm gördülər və cahil tərbiyə edən
dünyada zalım cahillər onların qapılarını bağladılar. Peyğəmbər
qızının qapısına od vuruldu. Onu qapıyla divar arasında qoyub,
sümüklərini əzdilər. Onun “kimdir mənə yardımçı” çağırşına cavab
verən olmadı. Eləcə də, Hüseyn ibni Əlinin çağırışı cavabsız qaldı.
İndi ki, sədası bizə çatıb, biz “ləbbeyk” deyənlər əlimizdən gələni
əsirgəməməliyik.
Həzrət Haqdan olan bu istəyimizdə dünya və axirət nəzərimizdə
deyil. Dünyada o qədər intizar çəkdik ki, gözlərimiz kor oldu, zühur
günü həsrətini özümüzlə gora apardıq.
İndi də başqa bir məqsədimiz yoxdur. Darbaxışlılar dedilər ki,
məqsədimizdə çox israr etməyək. Məbada, iş çətinliyə düşə. Elə
düşündülər ki, bu xahiş kərim Rəbbimizdən yox, əskik məxluqlar
dərgahındandır. Onlar bilsin ki, pakların əməllərini napakların
əməlləri ilə ölçmək, tutuşdurmaq, müqayisə etmək olmaz. Allah
hamıdan mehribandır. Nalə çəkənlərin ahu-zarı Onu yormaz.
Eləcə də o adamlar ki, dedilər zalımların əzabının tamaşasına
getməyək, bu əməldən tam təsəlli yoxdur, doğru deyil. Çünki bu
əməl Allaha itaətsizlik olar. Getmək lazımdır, özü də tam qüvvə,
döyüş hazırlığı ilə. Əgər döyüşə icazə verilərsə, döyüşək. Məqsədim
orada qalmaq, istəyimizdən əl çəkməmək, muradımıza çatmaqdır.
Min illər çəksə də! Sizlərdən hər kəsdə belə dəmir iradə, ali himmət,
sabit əzm varsa, bizə qoşulsun.
On iki min kişi irəli çıxdı ki, biz hazırıq və iş məqsədə çatmayınca geri
dönmərik.
Mən də minbərdən düşdüm. Min nəfər silahlanmış və ata süvar
olmuşdu. Bayrağı başçının əlinə verib, tapşırdım ki, hər enişdə, hər
yoxuşda “ləbbeyk” və “sədeyk” desinlər. Fikirləşin ki, o iki qərib
İmamı eşidirsiniz, qoy, qanınız cuşa gəlsin.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
70
Məlaikələrin başçısına dedim ki, məlaikələrdən yüz nəfərini bu
dəstəyə qoşsun. Onun razılaşmaqdan başqa çarəsi yoxdu.
Narahatlığından bilinirdi ki, bizim işimizə etirazı var. İşimizi Allah
razılığına zidd, bəlkə də divanəlik sayırdı.
Beləcə, altı dəstə bir-birlərinin ardınca yüz məlaikənin müşayiəti ilə
yola düşdü. Altı minlik yeddinci dəstə qalan məlaikələrlə gəlirdi.
Özüm də ələm götürdüm, qılıncları siyirib hərəkətə başladıq. Hər
eniş və yoxuşda “ləbbeyk” səsindən yer-göy titrəyirdi.
Mən məlaikələrin başçısı ilə çiyin-çiyinə yanaşı gedirdim. Arabir
görürdüm ki, başçı sakit və qaraqabaq, başı aşağı, fikirlidir. Elə bil,
nəsə demək istəyir, sonra sözünü udurdu. Mən onun sirrini hiss
edirdim. Amma yenə də soruşdum… Nə üçün qəmgin, narahatsınız?
Dedi… Mən sizin bu vəhşicəsinə hərəkətinizdən qəzəbliyəm. Çünki
bu vaxtadək bu əmin-amanlıq aləmində belə bir hadisə baş verməyib.
Qorxuram Allahın qəzəb odu sizə nazil ola, biz də sizin aranızda sizin
odunuza yanaq.
Dedim… Siz nə üçün bizim odumuza yanmalısınız?
Dedi… Çünki, sizi bu pis işdən saxlamadıq.
Dedim… Əgər bizim işimiz pisdirsə, nə üçün qarşısını almırsınız?
Dedi… Çünki sizi Bərəhuta aparmaq tapşırığı almışıq.
Dedim… Biz də sizinlə gedirik, bəs nəyimiz pis olur?
Dedi… Qoşun çəkməyiniz, fitnə yaratmağınız.
Dedim… Məgər Allahdan əmr olub ki, bizi başqa surətdə aparasınız?
Dedi… Yox, yalnız buyrub ki, onları aparın.
Dedim… Aparmaq bütün növ aparmağa şamildir. Piyada, süvari,
silahlı, əliboş... hansı keyfiyyətdə olursa olsun. Bütün bunlar sizin
vəzifənizdir. Ona görə də pis olmayacaq. Çünki Allah pis işi əmr
etməz. Əgər siz bizə Allahın əmr etdiyini qadağan etsəydiniz, Onun
qəzəbinə düçar olardınız. Ona görə də yaxşıya dəvət, pisdən
çəkindirmək o kəsə vacibdir ki, yaxşı və pisi tanımış olsun, onları
fərqləndirə bilsin. Sən ki, yaxşını pisdən ayıra bilmirsən, bizə bir işi
qadağan, bir işə əmr necə edə bilərsən?
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
71
Gördüm ki, əvvəlki böyüklüyündən, uca mərtəbəsindən bir qədər
aşağı endi. Təvazö ilə dedi… Əlhəmdu lillah ki, dilimə qadağan
gəlməyib.
Dedim… Mənim qeyrətim məni məcbur edir ki, sizi bundan da aşağı
endirim. Sənin “bu hadisə indiyədək olmayıb”, deməyin eynən qiyas,
oxşatmadır. Belə çıxır ki, gələcək həmişə keçmiş kimi olmalıdır. Əgər
bir şey keçmişdə olmayıbsa, gələcəkdə də olmamalıdır? Hansı ki, ilk
qiyas edən şeytan olub. O deyib ki, hər nə oddandırsa, od kimi
nurludur. Sən özün bilirsən ki, onun qiyası batil idi. Məhz, bu
zalımlığına görə ilahi dərgahdan qovuldu. Sənin bu batil qiyasın
müqabilində Haqq-Taala açıq-aydın buyurub… “O hər gün bir
məqamdadır.”
Mələk daha artıq təvazö və kiçikliklə dedi… Qorxum budur ki,
Peyğəmbər aydınca Əlinin cavabında buyurub ki, hələ xəbis
təmizdən ayrılmayıb və təqdir, zühur yaxşıların pislərdən
üstünlüyündən, ayrılığından sonradır. Necə ki, Nuhun qəziyyəsində
oldu. Siz çalışırsınız ki, təxirə salınmış təqdiri tezləşdirəsiniz. Başqa
sözlə, o şey ki, müqəddər olub, sabah zühur olsun, siz istəyirsiniz ki,
bu gün olsun. Bu özü həqiqətdə Allahlıq iddiasıdır.
Dedim… Bu aləmlərdə müqəddər olma səbəblərlədir, yoxsa
səbəblərsiz?
Dedi… Səbəblər silsiləsi ilə təqdir olunur. Çünki onların bir-
birlərindən ayrılması qeyri-mümkündür, mahaldır.
Dedim… Bəs bizim rəftarlarımız, dualarımız, israrlarımız,
ciddiliyimiz də ilahi səbəblərdən ola bilər. Çünki nəfsani meyllər,
adətən, ixtiyardan kənardadır.
Allah bağışlamaq istərsə əgər,
Bəndəni yalvarış halına çəkər.
Hər necə olsa duada israr, Allahdan istəmə bəzi müqəddəratların
səbəblərindəndir ki, uzağı yaxın, yaxını zühura çatdırır. Maneəni
aradan götürür və vücuda şərait yaradır. Əlavə, duada israr etmək
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
72
müstəhəbbatdan, bəyənilmiş işlərdəndir. Əgər mətləbə təsir etməsə
də ən azı savaba səbəb olar.
Həmin mələk öz çəkinməsindən bir qədər əl götürüb, sakitcəsinə,
istər-istəməz yola yoldaş oldu.
Dedi… Amma rəhmani fikirlər, ilhamat bəndələrə mələklər vasitəsi
ilə verilir. Bunsuz iş mahaldır və biz bu hadisədən xəbərsizik.
Dedim… “Bəqərə” surəsinin son ayələri Cəbrəilin vasitəçiliyi
olmadan gəlib. De görüm, sizdən ucası var, ya yox?
Dedi… Bəli, çox. O qədərdir ki, onların dərəcələri bizə məlum deyil.
Dedim… Bizə olan bu ilhamat, ola bilsin ki, sizdən uca vəsilə ilə gəlib.
Bundan əlavə, biz Peyğəmbər Əhli-beytinin dostlarıyıq və dostluqda
zəruridir ki, aşiq öz məşuquna yardım etsin. Lap dua ilə də olsa.
Yaxşı, bizə nə iradınız var? Deyirsiniz ki, nə üçün onu dost tuturuq,
nə üçün dostluq zəruriyyətlərinə əməl edirik?
O cavab verməkdən çəkinəndə dedim… Sizin ucadan uçmağınızın
səbəbi həmin təkliyinizdir. Əgər biz də əvvəlki tək təcrid olmuş
(mücərrəd) qalsaydıq, torpağa bağlanmasaydıq, sizin kimi olardıq.
Bəlkə Allahlıq iddiasında da olardıq. Təsdiq edin ki, hər mücərrəd,
maddidən bilikli, üstün deyildir.
Hər papağın əyib, ciddi oturan,
Qeysərlik bacarmaz, papaqbaz olar.
***
Açılmaz min nöqtə gördüm burada,
Uzunsaç, dərviş yox, saçaqbaz olar.
“Ləbbeyk” deyə-deyə Cəbəlür-rəhman adlı dağ ətəyinə çatdıq–dağ
Ərəfat dağı idi. Deyirlər, bu dağ “Sur”un kiçilmiş dərəcəsidir və
Allah-Taala bu barədə buyurub…
“Möminlərlə münafiqlərin arasında içəri tərəfində mərhəmət və
bayır tərəfində əzab olan bir sədd çəkiləcəkdir.”
59
59“Hədid” surəsi, ayə 13.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
73
Bizdən qabaq dağa çatanlar xeymələrini qurub, gözləmə yerində
oturmuşdular. “Ləbbeyk” fəryadları qovuşub havaya qalxdı və dağı
lərzəyə gətirdi.
Bizim xeyməmizi qurdular.
MƏLAİKƏLƏR SADƏ OLURMUŞ
Əvvəlki dəstə başçıları mələklərlə bir yerdə on iki nəfərdi. Mələklərin
başçısı və mənimlə birlikdə on dörd nəfər xeyməyə daxil olduq.
Soruşduq ki, nə üçün dağın ətəyində dayandınız, yuxarıya
qalxmadınız?
Dedilər… Şəxslər gəlib, bildirdilər ki, dağa qalxmaq olmaz. Sizdən
başqa kimsə bu dağın ərazisinə keçə bilməz.
“Hündürlüklərdə şəxslər vardır ki, hər kəsi əlamət və simasından
tanıyarlar.”
60
Mələklərin rəisi dedi… Siz dəlillərlə bizi qane etdiniz, çünki biz dəlil-
sübut əhli deyilik. Amma duyulmuşdur ki, sizin bu işinizdə Allahın
razılığı yoxdur. Ola bilsin ki, sizin tovfiqiniz (ilahi yardımdan
faydalanmağınız) əzab və işgəncə ilə yanaşı olsun, biz də sizin
aranızda əziyyət çəkək.
O bu sözləri rəngi qaçmış, bədəni titrər halda dediyindən
məclisdəkilər də qorxuya düşdülər. Mən qorxdum ki, bu sirr buradan
bayıra çıxsa, qoşun dağılar. Ona görə də üzümü rislərə tutub dedim
ki, bu məclisimiz qapalıdır, məbada söhbətlər bayıra çıxa.
Üzümü mələklərin başçısına tutub, dedim… Siz necə də
sadəlövhsünüz, təxəyyüllərə inanırsınız. Qalxın, ordugahın ətrafında
gəzişək. Həm adamların halından xəbər tutaq, həm də bu yerlərin
mövqeyini öyrənək.
Mən bu təklifi ona görə irəli sürdüm ki, başçı iztirabdan çıxsın. Adını
“kəşf” qoyduğu gümanlarından azad olsun. Qədəm-qədəm bir
xeyməyə yaxınlaşdıq ki, bir şəxs silahını hazırlaya-hazırlaya
zümzümə edir…
60“Əraf” surəsi, ayə 44.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
74
İntizar çəkənin canı ağzında,
And verirəm sənə, yetiş fəryada.
Biz qarışqa, sən də gəl Süleyman ol.
Biz bir quru cisim, yetiş sən can ol.
Mən bu qeyrətli zümzümələrdən ləzzət aldım, iftixar nəzəriylə
mələyə baxdım.
Gəzə-gəzə ordugahdan yüz addım aralı bir təpəyə gəlib çatdıq.
Təpənin üstündən gördük ki, məşriq üfüqləri başdan-başa qara
buludlarla örtülüb. O buludlardan müxtəlif növlü, müxtəlif hərəkətli
bir od oxlar tökülürdü ki, deyərdin, üfüq bir parça alovdur.
Buludlardan gələn qorxunc gurultular qulaqlarımıza çatırdı.
Məlaikənin nəzərləri o qorxunc səhnəyə sataşdı və dedi…
“La hovla və la qüvvətə illa billah.”
Dedim… Orada nə olub?
Dedi… Ora Bərəhut səmasıdır. Nizə, qılınc, xəncər, əmud surətində
ələnən alov oxlar Ali-Mühəmməd düşmənlərinin başına tökülür.
Həqiqətdə isə bunlar möminlərin göndərdiyi lənətlərdir. Əsil ilahi
intiqam isə yerdədir. İşıq saçan qızarmış dəmir kürəyə bənzər yerdə!
Ora alovdan sürünənlər, yırtıcılarla doludur, çaylarından ərinmiş
mis axır.
Biz görürdük ki, həmin ağır oxlar onların birinə dəyib, o birinə
keçirdi. Yerə dəyəndə yenidən göyə qalxır və yenə də neçəsini
parçalayırdı. Bu oxlar qaçmaq istəyənləri təqib edir, ona sancılırdı.
Elə bil, hədəfini tanıyırdı, şüurlu idi.
“Bu dünya həyatı oyun-oyuncaqdan başqa bir şey deyil.”
61
O adamlar ixtiyarsız olaraq, suda sədəfotu oynayan kimi qalxır,
düşür, aramlıq tapmırdılar. Fəryadları qulağımıza it səsi kimi
yetişirdi. Bu mənzərə hamının sevincinə səbəb olmuşdu. Göstəriş
verdim ki, mənim xeymələrimi təpənin üstündə qursunlar. Başqaları
7”Ənkəbut” surəsi, ayə 64.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
75
da öz xeymələrini buraya köçürdülər. Biz ardıcıl lənətlər yağdırdıqca
göydən yağan alovlu oxların sayı artır, az qala göyün üzü tutulurdu.
Qoşun lənət və nifrinə olan şövqdən elə lənət yağdırırdı ki, axırda
ağızları qurudu. Düşmənlərin bədəni kabab oldu, deşilib ələyə
döndü.
Bu atəşi görərək iman əhli geri çəkilmirdi. Çünki məzlumun ürəyinin
rahatlığı zalimin ölümü, varlıq dünyasından çıxmasıdır. Amma
axirət aləmində ölüb yox olmaq yoxdur. Çünki orada həyat zatıdır,
insanın bədəni yanıb, deşik-deşik olsa da yenidən bərpa olunur.
“Ayələrimizi inkar edənləri oda atacağıq, onların dəriləri yanıb,
bişdikcə əzabı həmişə dadsınlar deyə, o dəriləri başqası ilə əvəz
edəcəyik.”
62
XEYMƏDƏ MƏŞVƏRƏT
Yeddi dəstənin başçıları və yeddi məlaikə mənim otağımda
toplandılar. Götür-qoy etdik ki, nə edək ki, kamil intiqam hasil olsun,
qəlbimiz sakitləşsin. Qarşıdakı mənəvi müharibədə kamil nəticəyə
çataq.
Xüsusilə, İmam Zaman (ə)-ın qəlbi qəm-kədərlə doludur. O şəmin
pərvanəsi olan şiələr də hüzndən kənar deyillər.
“Bizim şiələr torpaq və gilimizin artığından yaranmışlar, vilayət suyu
ilə qarışmışlar. Şadlığımıza şad, qəmginliyimizə qəmgindirlər.”
(İmam Sadiq, (ə))
Bəziləri dedilər ki, yaxşı, Bərəhuta daxil olub onları tikə-tikə
doğrayaq, lap elə ölməsələr də qəlbimiz soyusun.
Mələklər dedilər… Onların əzabı siz verəcəyinizdən daha ağırdır.
İkincisi, sizin Bərəhuta daxil olmağınıza icazə verilməyib.
Bir başqası dedi… Biz Bərhuta daxil olsaq, onların əzabı yüngülləşər.
Çünki Cəhənnəm odu mömindən qorxandır.
62“Nisa” surəsi, ayə 56.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
76
Mən dedim… Bizim qanımızın coşub qaynamasının səbəbi İmam
Zaman (ə)-ın kədəridir. Şiənin qəlbi ona bağlı olduğundan nə qədər
ki, onun qəlbi soyumayıb, bizimki də soyumayacaq.
Fikirləşib, onu intizardan qurtarmaq lazımdır. Bunun duadan başqa
yolu yoxdur. Biz tam ciddiyyətlə biçarələrə çarə qılandan istəyək ki,
dərdimizə çarə etsin. Hamı bu fikri bəyəndi. Yalnız məlaikələr susdu.
Bu vaxt qoşundan bir dəstə adam gəldi və dedilər ki, şəmşirsiz,
nizəsiz bizim qəlbimiz soyuyan deyil. Dedim ki, hamıya elan edin ki,
sıraya düzülsünlər, Beytül-məmura tərəf gedəcək və Allahdan
zühurun təcilini istəyəcəyik.
Hamı düzüldü. Əllərimizi Allah dərgahına qaldırıb “Fərəc” duasına
başladıq. Başqa çarəmiz də yoxdu. Sıradan çıxıb bir neçə nəfərlə
lövhə olan yerə getdik ki, ali söhbətlərdən eşidək. Bir də gördük ki,
Peyğəmbər, (s.ə.v.v), Əli (ə), Əhli-beyt də sıraya durub, əllərini
“Fərəc” duasına qaldırıblar. Arxalarında bütün peyğəmbərlər,
mürsəllər, göy əhli, mələklər dua üçün durublar.
Dedim… Şəksiz, bu hadisədən dünyaya təsir olacaqdır. Çünki nəzər
salıb, Həzrətin özünü, yaxınları ilə bir dağ başında dua halında
gördüm.
ZÜHURA ÜMİDİMİZ VAR
Bütün şəhərlərdə, İslam ölkələrində, məscidlərdə, yığıncaqlarda
duaya məşğul idilər. Səhradakı canlılar belə toplanıb, öz dillərində
zühurun tezliyinə dua edirdilər.
Bu mənzərəni görəndən sonra zühurun olacağına tamamilə əmin
oldum. Sıralar arasına qayıdıb, inqilabi bir əhval gördüm-bəziləri
ağlar halda qurumuş dodaqlarla dua halında, bəziləri özündən
getmiş. Dedim… Qalxın, ayıq olun ki, zühura ümidimiz var.
Az sonra dünyaya təvəssül edib, Kəbə evindən Həzrət İmam Zaman
(ə)-ın səsini eşitdik…
“Eşidin, ey əhli-aləm, Mən intizarı çəkilən İmamam! Agah olun ki,
cəddim Hüseyn susuz şəhid edilmişdir.”
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
77
Ordugaha qayıdıb Peyğəmbərin (s.ə.v.v) kəlamını uca səslə təkrar
etdim… “Hər kəs oğlumun arxasında düşməndən intiqam almaq
istəyirsə, əlindəki qılıncla geri qayıdıb, qəbrindən bayıra çıxsın!”
Dinlə o gizlin səsi, gör nə müjdəli səsdi,
Fəraq gecəsi ötdü, vüsal küləyi əsdi.
Torpaq oğluna söylə, ey torpaqdan qaralmış,
Cahan canı zühurda, zülmün bağrı yarılmış
SON
Dostları ilə paylaş: |