AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
23
yolun vətəri ilə kəsə getsək, baş yola qədər bir fərsəxdən artıq olmaz.
Hansı ki, baş yol özü beş fərsəxdir. Ağıllı adam qısa yolu qoyub,
uzunu seçməz.
Dedim… Baş yol gediş-gəlişin çoxluğuna görə baş yol olub. Bəs bu
uzun yolu seçən adamlar dəlimi olublar? Aqillər deyiblər ki, yolu
yolçular kimi ket.
Dedi… Necə də ağılsızsan! Axmaq şairi aqillərdən sayırsan və özünü
ona tabe edirsən. Hansı ki, onun səhv etdiyini özün də görürsən.
Sözsüz ki, o yolu seçmiş yolçuların malı, yükü, arvad-uşağı,
nəqliyyatı və s. olub. Bu kəsə yolun, vətərin başlanğıcındakı çökəklik
onlara mane olub. Amma mən və sən kimi yurdsuzlara bu faydalı
yolu tərk etməyə nə mane ola bilər?
Mən axmaq onu xeyirxah bilib, dərə ilə enməyə başladım. Digər
tərəfdən yuxarı qalxdıq. Dərə ilə bir az getməmişdik ki, daha dərin
bir dərəyə, onun ardınca əvvəlkindən də dərininə düşdük. Hamısı
tikanla, daş-kəsəklə, yırtıcılarla, sürünənlərlə dolu. Hava şiddətli isti,
dil-dodaq qurumuş, yorğunluqdan ağız açılı, ayaqlar yaralı, ürək
qorxudan lərzədə, bir yandan da düşmənin məsxərəsi! Cəhalət
istehzayla mənə gülürdü.
ƏBU CƏHLİN QARPIZLARI
Uzun müddətdən sonra, min bir əzabla baş yola çatdıq. Hər addımı
bəlalarla dolu on fərsəx yol gəlmişdik. Oturub dincələndən sonra,
Cəhalətə qarşı olan dərin nifrətlə dedim… Ey kaş səndən şərqlə qərb
arası qədər uzaq olaydım!
O da məndən kənarda durdu. Qalxıb yola düşdüm. Bir yandan
susuzluq, bir yandan da yorğunluq! Cəhalət də uzaqdan-uzağa
ardımca gəlirdi. Yoldan dörddə bir fərsəx aralı çəmənlik var idi. Bu
yerdə Cəhalətin hiylə caynağına keçə bilərdim. Özünü qaçaraq mənə
çatdırdı və dedi… Orada su var, əgər susamısansa, gedək su içək.
Nə qədər cəhd etdimsə qulaq asmayım, susuzluq və yorğunluqdan
təslim oldum. Yəqin ki, su olmasaydı ot bitməzdi. Amma çəmənliyə
yaxınlaşanda gördüm ki, burada heç zaman su olmayıb. O qədər daş-
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
24
kəsək var idi ki, yerimək mümkün deyildi. Burada xeyli ilan qıvrılıb
yatmışdı. Əslində yaşıl görünən həmişəyaşıl meşə ağacları imiş.
Məyus olub baş yola qayıtdım. Az sonra qarpızla dolu düzənliyə
çatdıq. Cəhalət cəld birini kəsib, yeməyə başladı. Məni dəvət edib
dedi… Qarpızdan ye, susuzluğun yatsın.
Dedim… Bu kiminsə malıdır və başqasının malını onun razılığı
olmadan yemək olmaz.
O yeyə-yeyə, qarpızın suyu ağzından saqqalına, sinəsinə tökülə-
tökülə başını qaldırıb dedi… Ay müqəddəs, birincisi, çox güman ki,
bunlar özbaşına bitib, kimsənin deyil. Lap elə bir kəsin malı olsa da,
yolçunun haqqını həqiqi malik, Müqəddəs Şare (Peyğəmbər) qərar
verib. Sonrası, sənin halın susuzluqdan həlak olmaq üzrə,
iztirardadır.
“Əlacsız qaldıqda zor işlətmədən, həddi aşmadan bunlardan yeməyə
məcbur olan kimsə üçün bir günah yoxdur. Allah bağışlayan və
mehribandır.”
15
Lap sonrası isə bura vəzifə evi, dünya deyil.
Yavaş-yavaş ağlım çaşdı. Qarpızın birini götürüb kəsdim. Qarpızdan
dişləyib dəhşətə gəldim. Qarpız canavarkökü (akonit) tək acıydı. O
qədər acı idi ki, dilim, ağzım yaralandı. Qarpızı atıb dedim… Bu ki,
Əbu Cəhl qarpızıdır.
Dedi… Yox, ola bilsin ki, biri acı olub.
Başqasını daddım, o da zəhrimar kimi idi. Cəhalət isə əvvəlki tək
yeyir, çox şirindir, deyirdi. Yaxınlaşıb onun yediyi qarpızdan bir az
ağzıma qoydum. O hamısından acı idi.
Dedim… Ay evi yıxılmış, bu zəhrimarı necə yeyirsən? Üstəlik
deyirsən ki, şirindir!
Dedi… Doğru deyirsən. Amma mənim adım Cəhalətdir və Əbu Cəhl
qarpızı mənim zövqümə görə şirindir, mənə münasibdir.
Bu vaxt gözlənilmədən bir it üstümüzə cumdu. İtin ardınca əlində
çomaq bir şəxs, ağzı söyüşlə dolu bizi vurmağa tələsirdi. Cəhalət bir
göz qırpımında özünü baş yola çatdırdı. Amma mən nə qədər qaçsam
15“Bəqərə” surəsi, ayə 173.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
25
da, canımı qurtara bilmədim. İt mənə çatdı və mən qorxu içində yerə
yıxıldım. İtin sahibi özünü yetirib mənə doyunca çubuq çəkdi. Nə
qədər fəryad etdimsə ki, mən qarpız yeməmişəm, faydası olmadı.
Dedi… Əlini başqasının malına uzadandan sonra onu yeməklə, kəsib
yerə tökmək arasında fərq yoxdur!
Sözün qısası, min dəfə can verib, çubuq yeyəndən sonra onun əlindən
xilas oldum. Özümü yolun ortasına sürüdüm. Ağzımın yaralarından,
əzalarımın sınıqlarından, yorğunluqdan, susuzluqdan, eləcə də
Hadinin fərağından nalə çəkib ağlayırdım.
İşini görüb, arzusuna çatmış düşmənim kösöv, məndən aralı oturub,
gülümsünür, “sənin Hadinin əlindən nə gələr axı!” deyirdi. Davam
etdi… Axı dünyada əzab-əziyyət toxumunu mənimlə əkmisən.
Dünya axirət üçün əkinəcək, axirət isə məhsul götürmə günüdür.
Yoxsa Quranda oxumamısan ki, “hər kəs zərrəcə pislik etsə, onu
görəcək.”?
16
Aqillərin dediyini eşit…
İnan kim nə edir, özünə edir,
Yaxşı səadətə, pis oda gedir.
Məgər bu dəlillər və Quran ayələrinə qarşı Hadinin əlindən nə gələr?
İnşallah, o mənzildə ki Hadi səninlədir, mən də səninləyəm. Özün
görəcəksən ki, başına nə bəlalar gələcək və Hadi nəfəsini belə çəkə
bilməyəcək. Özü sənə demədi ki, günah etdiyin zaman səndən qaçar,
tövbə edəndən sonra yanına qayıdardım?! Peyğəmbər buyurub…
“Mömin möminlik halında zina etməz.” Özün de, Hadi ilə
yoldaşlığın faydası nədir?
Bu məlun nə məlumatlı bəla imiş! Hadinin zikrindən də dayandım.
Torbamdan bir alma çıxardıb yedim. Əlimin yaraları sağaldı, gücə
gəldim. Qalxıb, yola düşdüm.
16“Zəlzələ” surəsi, ayə 8.
Dostları ilə paylaş: |