Brichauz! Yapon gestaposunun işgəncələr kamerası! Dostlarım var idi ki,
onlar bircə bu həbsxanaya düşməkdənsə, həyatlarına intiharla son qoymağa
üstünlük vermişdilər. Başqa dostlarım orada on gün sorğu-sual və işgəncələrdən
sonra həlak olmuşdular. Və indi də həmin həbsxana mənim özümü hədələyirdi!
Mən nə cür hərəkət etdim? Bundan bazar günü günorta vaxtında xəbər
tutmuşdum. Hər şeydən göründüyü kimi, ümidsizliyə qapanmaq üçün mənim hər
cür əsasım var idi. Və mən ümidsizliyə də qapanmış olardım, əgər öz
problemlərimin həll olunmasında müəyyən metodu mənimsəmiş olmasaydım.
Uzun illər ərzində hər dəfə həyəcanlı vəziyyətdə olanda öz yazı makinamın
yanına gedir və iki sualı, həmçinin də onların iki cavabını yazırdım.
1. Məni narahat edən nədir?
2. Bununla bağlı nə edə bilərəm?
Əvvəllər mən bu sualların cavablarını yazırdım. Lakin tezliklə nöqteyi-
nəzərimi dəyişdim. Aşkar etdim ki, sualların və cavabların yazılması problemin
təhlilini asanlaşdırır. Beləliklə, bazar günü günorta vaxtlarında mən CİXA-nın
Şanxay şöbəsində öz otağıma getdim və çap makinasını çıxardım. Bunu yazdım:
1. Məni narahat edən nədir?
Qorxuram ki, sabah səhər məni Brichauza aparalar.
Ardınca ikinci sualı yazdım:
2. Nə edə bilərəm?
Cavab axtarışlarında çox vaxt keçirdim və mövcud şəraitdə davranışımın və
hər bir halda onların mümkün nəticələrinin dörd variantını yazdım.
1. Hər şeyi yapon admiralına izah eləməyə cəhd edə bilərəm. Lakin o, “in-
giliscə danışmır”. Əgər tərcüməçiyə müraciət etməyə çalışsam, admiral yenə də
hirslənə bilər. Onun qəzəbi mənim ölümümə gətirə bilərdi. Axı o, qəddar idi və
özünə mənimlə danışmaq əziyyətini verməkdənsə, məni Brichauza atmağa daha
tez razı olardı.
2. Qaçmağa cəhd edə bilərəm. Lakin onlar hər an məni izləyirlər. Mən hər
dəfə CİXA-da öz otağıma gedəndə və oradan çıxanda məlumat verməli idim. Əgər
qaçmağa cəhd etsəm, onda, çox güman, onlar məni tutacaq və güllələyəcəklər.
3. Otağımda qala və kontora bir daha getməyə bilərəm. Əgər belə hərəkət
edərəmsə, onda bu, yapon admiralında şübhə oyada bilər. Mümkündür ki, o, bura
əsgərləri göndərsin, onlar da məni ələ keçirəcək və mənə bir söz belə deməyə
imkan vermədən Brichauza göndərəcəklər.
4. Kontora həftənin birinci günü həmişə olduğu kimi gedə bilərəm. Admiral,
ola bilsin, o qədər bərk məşğul olacaq ki, etdiyim heç onun yadına da
düşməyəcək. Əgər o, bu haqda fikirləşsə də, çox ola bilsin, onun qəzəbi
soyuyacaq və məni rahat qoyacaq. Bu halda mən ziyan çəkməyəcəyəm. Əgər o,
bu hadisəni xatırlasa da, ona nə isə izah etməyə ümidim olacaq. Beləliklə, birinci
gün həmişə olduğu kimi səhər işə gələrək və heç nə olmayıbmış kimi hərəkət
edərək mən həbsxanadan qurtulmaq üçün iki imkan əldə etmiş oluram.
Bütün situasiyanı düşünüb-daşınandan və dördüncü hərəkət planını – birinci
gün səhər heç nə olmayıbmış kimi kontora getmək – qəbul edən kimi özümdə
böyük yüngüllük hiss elədim.
Növbəti gün səhər işə gələndə yapon admiralı ağzında siqar kabinetimdə
oturmuşdu. O, sınayıcı nəzərlərlə həmişə olduğu kimi mənə baxdı, amma heç nə
downloaded from KitabYurdu.org
demədi. Altı həftədən sonra, şükür Tanrıya ki, o, Tokioya getdi və bununla da
həyəcanlarım qurtardı. Artıq dediyim kimi, həyatımı, hər şeydən göründüyü
kimi, bütün bazar günü ərzində oturub edə biləcəyim mümkün hərəkətləri və
onların ehtimal olunan nəticələrini yazmağım sayəsində xilas edə bildim. Bütün
bunlar mənə sakit şəkildə qərar qəbul eləməyə kömək etdi. Əgər mən situasiyanı
bütünlüklə dərk etməmiş olsaydım, ola bilsin, əsəbiləşər və tərəddüd edər və
qızğınlıqdan düşünüb-daşınmadan, tələsik hərəkət edə bilərdim. Əgər
problemimi hərtərəfli düşünüb-daşınmasaydım və qərar qəbul etməsəydim,
məni həyəcan bürüyər və bütün bazar gününü narahatlıq içində keçirərdim.
Həmin gün gecəni yatmazdım. Birinci gün səhər işə narahat və ruhdan düşmüş
görkəmdə gələrdim; tək bircə bu, yapon admiralında şübhə oyada və onu
hərəkətə keçməyə məcbur edə bilərdi.
Həyat təcrübəsi məni düşünülüb-daşınmış müəyyən qərarın necə böyük
fayda gətirdiyinə inandırdı. İnsanları əsəb pozuntularına gətirən və onların
həyatını cəhənnəmə çevirən məhz, necə deyərlər, “ovsunlanmış dairədən”
qurtulmaq üçün zəruri hərəkət planını tutmağı bacarmamaqdır. Mənə belə gəlir
ki, aydın, müəyyən bir qərar qəbul edəndə narahatlığımın əlli faizi yox olur;
yerdə qalanın qırx faizi isə, adətən, mən bunu həyata keçirməyə başlayanda yox
olur.
Beləliklə, mən aşağıda göstərilənləri edəndə narahatlığımın təqribən doxsan
faizini adlayıram:
1. Məni narahat edən situasiyanı dəqiq təsvir etmək.
2. Edə biləcəyim hərəkətləri yazmaq.
3. Qərar qəbul etmək.
4. Həmin qərarı dərhal həyata keçirmək”.
Heylen Ritçfild hazırda ABŞ firmalarının maraqlarını təmsil edən Starr, Park
ənd Frimen korporasiyasının Uzaq Şərq şöbəsinin direktorudur.
Həqiqətən də, artıq dediyim kimi, Heylen Litçfild hazırda Asiyada ən nüfuzlu
amerikalı biznesmenlərdən biridir. O, mənə etiraf etdi ki, uğura əhəmiyyətli
dərəcədə, narahatlıqla bağlı problemlərin təhlilinin haqqında yuxarıda danışılan
metodu sayəsində nail olmuşdur.
Onun metodunun uğurunun səbəbi nədədir? Bu metod təsirli olması və
konkretliyi, həmçinin də problemin mahiyyətinə varmağı ilə fərqlənir.
Beləliklə, yuxarıda haqqında danışılanların hamısına yekun vuraraq mən sizə
əvəzlənməsi qeyri-mümkün olan üçüncü qaydanı deyim: “Problemin həlli
məqsədilə hərəkət edin”.
Əgər siz nəzərdə tutduğunuz hərəkət planının həyata keçirilməsinə
başlamasanız, onda faktların toplanması və onların düşüncə süzgəcindən
keçirilməsi “boş qabda olanı içində heç nə olmayan digər qaba tökmək” demək
olacaqdır. Belə olan halda hər şey qüvvələrinizin mənasız yerə israfına gətirir.
Uilyam Ceyms demişdir: “Qərar qəbul olunduğu və onun həyata keçirilməsi
nəzərdə tutulduğu vaxtdan etibarən üzərinizə düşən məsuliyyətlə bağlı narahat
olmağınıza tamamilə son qoyun və nəticənin qayğısını çəkin”. Bu halda Uilyam
Ceyms “narahatlıq” kəlməsinin sinonimi kimi “qayğısını çəkin” ifadəsini işlədib. O
nəzərdə tuturdu ki, faktların dərk olunmasına əsaslanan qərar qəbul edəndən
sonra dərhal hərəkətə keçmək lazımdır. Dayanmayın, ara verməyin ki, öz
downloaded from KitabYurdu.org