Az Book Library downloaded from KitabYurdu org Deyl Karnegi
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
Bu, əlbəttə, boş işdir. Adamlar nə mənimlə, nə də sizinlə maraqlanmırlar. Səhər, günorta və nahardan sonra onlar yalnız özləriylə məşğuldurlar. Telefon kompaniyası ən çox istifadə olunan sözü müəyyən etmək üçün telefon danışıqlarını diqqətlə öyrənməyə girişdi. Siz düzgün tapdınız: bu, “MƏN” şəxs əvəzliyidir. Bu söz 500 telefon danışığında 3990 dəfə istifadə olunmuşdu – “MƏN, “MƏN, “MƏN”... Siz özünüzün də şəkliniz olan qrupun fotoşəklini görəndə hamıdan əvvəl kimin şəklinə baxırsınız? Əgər siz adamların sizinlə çox maraqlandığını zənn edirsinizsə, onda, lütfən, bu suala cavab verin: “Əgər siz sabah ölərsinizsə, dəfninizə neçə adam gələcək?” Bir də, siz özünüz adamlara qarşı maraq göstərməzdən əvvəl adamlar sizə niyə maraq göstərməlidirlər axı? Karandaş götürün və cavabı elə buradaca yazın. Əgər siz adamlarda özünüz haqda təsəvvür yaratmağa və onları özünüzlə maraqlanmağa məcbur etməyə açıq-aşkar can atırsınızsa, siz heç vaxt sadiq, səmimi dostlara malik olmayacaqsınız. Dostlar, əsl dostlar bu yolla qazanılmırlar. Napoleon bunu öz üzərində sınamışdı və Jozefina ilə axırıncı görüşündə demişdi: “Jozefina, tale məni indiyə qədər yer üzərində yaşamış heç bir insanı olmayan kimi cəzalandırıb. Bununla belə, bu saatda siz – mənim dünyada bel bağlaya biləcəyim yeganə adamsınız”. Lakin Napoleonun ona bel bağlaya biləcəyinə tarixçilər şübhə edirdilər. Məşhur vyanalı psixoloq, mərhum Alfred Adler “Həyat sizin üçün nə demək olmalıdır” adlı kitabında yazmışdır: “Məhz öz həmqardaşlarına – insanlara maraq büruzə verməyən individuum həyatda ən böyük çətinliklərə düçar olur və başqalarını ən böyük ədalətsizliklərə məruz qoyur. Bu cür şəxsiyyətlərin arasından uğursuzlar və müflislər doğulur”. Siz psixologiya üzrə alimlərin bir çox işlərini oxuya bilərsiniz, lakin bizimlə sizin üçün bundan vacib olan müddəaya heç yerdə rast gəlməyəcəksiniz. Mən təkrarı sevmirəm, ancaq Alfred Adlerin irəli sürdüyü müddəa öz əhəmiyyətinə görə o qədər möhtəşəmdir ki, onu təkrar etmək istəyirəm. “Məhz öz həmqardaşlarına – insanlara maraq büruzə verməyən individuum həyatda ən böyük çətinliklərə düçar olur və başqalarını böyük ədalətsizliklərə məruz qoyur. Bu cür şəxsiyyətlərin arasından uğursuzlar və müflislər doğulur”. Bir dəfə mən Nyu-York Universitetində qısa hekayələri necə yazmaq haqqında mühazirələr kursunu dinləyirdim. Bütün kurs ərzində bizim qrupumuzla məşğələləri “Kolyers”in redaktoru aparırdı. 15 O, bizə deyirdi ki, hər gün onun stolunun üstünə gələn bütöv hekayələri çapa qəbul eləmək olardı, lakin bir neçə abzası oxuyandan sonra müəllifin adamları sevib-sevmədiyini özüm üçün aydınlaşdırırdım. “Müəllif adamları sevmirsə, – demişdi o, – onun hekayələri adamların xoşuna gəlməyəcəkdir”. Bu sarsılmaz, üzü üzlər görmüş olan redaktor ədəbi məharət haqqında öz mühazirəsinin gedişində iki dəfə dayanır və söhbətinin öyüd-nəsihət səciyyəli olduğuna görə üzrxahlıq edirdi. “Mən sizə, – deyirdi o, – elə sizin moizəçinizin dediyi eyni şeyi deyirəm. Lakin yadda saxlayın, əgər siz hekayə janrında uğur qazanmaq istəyirsinizsə, insanlara münasibətdə canlı maraq büruzə verməlisiniz”. downloaded from KitabYurdu.org
Əgər bu, ədəbi əsərin yaradılmasına münasibətdə ədalətlidirsə, onda bu, bilavasitə canlı insanlara münasibətdə tətbiq edilərsə, üçqat ədalətlidir. Mən bir axşamı Qovard Terstonun – sehrbazların tanınmış başçısı və fokusçuların kralının Brodveydə sonuncu çıxışları zamanı onun qrim otağında keçirmişəm. O, illüziyalar yaradaraq, mistifikasiya edərək, minlərlə insanı ağızlarını heyrətdən açmağa məcbur edə-edə, 40 il ərzində bütün dünyanın qarşısında çıxış edirdi. Onun tamaşalarında altmış milyondan çox adam olmuşdu və o, demək olar, iki milyon dollar gəlir əldə etmişdi. Necə oldusa, bir dəfə mən cənab Terstondan öz sirləri haqqında mənə danışmağı xahiş etdim. Heç bir şübhə olmamalıdır ki, məktəbin bu işə dəxli yox idi. Çünki o, evdən hələ uşaq ikən qaçmışdı, sərgərdan həyat sürürdü, yük qatarlarında səyahət edir, saman tayasının üstündə yatır, həyət-həyət gəzib sədəqə diləyir və yük qatarlarında gedərkən dəmir yolu boyunca uzanan elanlara baxa-baxa oxumağı öyrənmişdi. O, magiya sahəsində istisnasız biliklərə malik idimi? Xeyr, o, mənə dedi ki, fokusçu və illüzianist sənəti haqqında bir çox kitab mövcuddur və bu sahədə onun biliyi heç də çoxlarından az deyil. Lakin o, başqalarında olmayan iki xüsusiyyətin yiyəsi idi. Birincisi, o, görkəmini dəyişmək və başaldatmaya sövq eləmək qabiliyyətinə malik idi. O, insan təbiətini bilirdi. Onun səhnədəki hər bir hərəkəti, hər bir jesti, səsinin intonasiyası, qaşlarının hərəkəti öncədən məşq edilmiş və hər şey saniyəbəsaniyə hesablanmışdı. Lakin buna əlavə olaraq, Terston insanlara qarşı həyati marağa malik idi. O, mənə danışırdı ki, fokusçuların bir çoxu tamaşaçılara baxaraq, adətən, özlərinə deyirlər: “Çox gözəl! Bu, sadəlövhlərin və kənd uzunqulaqlarının yığnağıdır, indi mən onları bütün qaydalara uyğun dolayacağam”. Terstonun yanaşması tamamilə fərqli idi. O, hər dəfə səhnəyə çıxanda özünə deyirdi: “Mən bu adamlara minnətdaram ki, mənim sənətimə baxmağa gəliblər. Bunu mənim üçün əlçatan edən onlardır və mənim qabiliyyətlərimə bu qədər müvafiq olan yola məni onlar gətiriblər. İndi mən onlara bacardığım ən yaxşı tamaşaları göstərəcəyəm”. O etiraf edirdi ki, özünə bu sözləri yenidən və yenidən demədən heç vaxt səhnəyə çıxmayıb: “Mən öz tamaşaçılarımı sevirəm”. Gülüncdür? Axmaqlıqdır? Sizin bu cür fikirləşməyə, xətriniz istəyən kimi ad qoymağa haqqınız var. Mən bizim zəmanəmizin ən məşhur illüzionistinin istifadə elədiyi vasitə qismində bunu heç bir şərhsiz, sadəcə olaraq, sizin diqqətinizə çatdırıram. Xanım Şuman-Heynk mənə buna oxşar bir əhvalat danışmışdı. Onun düçar olduğu bütün məhrumiyyətlərə və onun yaşadığı ürək dramına baxmayaraq, onun həyatının hətta bir dəfə özünün və övladının həyatına qəsd etmək dərəcəsinə qədər faciəvi olduğuna baxmayaraq, zirvəyə doğru yoluna şükür edir – bu yola çatmaqla o, Vaqnerin əsərlərini ifa edərək dinləyiciləri riqqətə gətirən müğənnilərdən, ola da bilsin ki, ən görkəmlisi olmuşdu. O da mənə etiraf edirdi ki, onun uğurunun sirlərindən biri insanlara münasibətdə olan zəifləməyən marağıdır. Bu, Teodor Ruzveltin də heyrətamiz populyarlıq qazanmasının sirlərindən biri idi. Hətta nökərləri də onu sevirdilər. Onun rənglilərdən olan kamerdineri Cey İ.Amos onun haqqında adını “Teodor Ruzvelt – öz nökərinin qəhrəmanı” downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 4,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|