Az Book Library downloaded from KitabYurdu org Deyl Karnegi
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
adamlara hər gün bir neçə yüz məktub yazırdı. Sonra o, on iki gün ərzində arabalarda, qatarlarda, avtomobillərdə və qayıqlarda səyahət etməklə 12 min mil məsafə qət etmişdi, iyirmi ştatda olmuşdu. O, şəhərlərə və qəsəbələrə baş çəkir, adamlarla səhər yeməyi və lenç arxasında, çay süfrələri, yaxud nahar arxasında görüşür, onlarla ürək söhbətləri edirdi. O, bir dəqiqə də itirmədən səyahətinin növbəti məntəqəsinə doğru şütüyürdü. O, şərqə qayıdan kimi ziyarət etdiyi hər şəhərdə bir nəfərə məktub yazaraq orada olan və söhbətdə iştirak edən adamların hamısının adlarının siyahısını göndərməyi xahiş edirdi. Yekun siyahıda minlərlə ad var idi və hər bir adam Cim Farlinin özündən şəxsi məktub aldı. Həmin məktublar dostcasına müraciətlə başlayırdı: “Əziz Bill”, yaxud “Əziz Co” və həmişə də mütləq “Cim” imzası ilə tamamlanırdı. Cim Farli çox erkən yaşlarında başa düşdü ki, orta təbəqəli adam dünyadakı adların hamısına birlikdə olduğundan çox, öz şəxsi adına bağlıdır. Bircə bu adı yadda saxlayın və ona müraciət edərkən sərbəst tələffüz edin və bununla da siz ona xoş və yaxşı təəssürat yaradan kompliment etmiş olursunuz. Lakin onu yaddan çıxarın, yaxud tələffüz edəndə səhvə yol verin və siz yalnız bununla özünüzü əlverişsiz vəziyyətə qoymuş olacaqsınız. Mən bir dəfə Parisdə ictimaiyyət qarşısında çıxışlar kursunu təşkil edərkən şəhərdə yaşayan amerikalıların hamısına tipoqrafiya üsulu ilə surəti çıxarılmış məktub göndərdim. Fransız şrift yığıcısı adları yığarkən, təbii ki, onları təhrif etmişdi. Məktub ünvanlananlardan biri, iri Amerika bankının Paris filialının işlər müdiri cavab məktubunda məni öz adının yazılmasında yol verilmiş orfoqrafik səhvlərə görə o ki var tənbeh etdi. Endrü Karneginin uğurunun səbəbi nə idi? Onu polad kralı adlandırırdılar, ancaq o özü polad işində az şeydən baş çıxarırdı. Ona işləyən yüzlərlə adam polad haqqında ondan müqayisəolunmaz qədər çox bilirdilər. Amma Karnegi onların onu necə varlı edə biləcəklərini bilirdi. O, təşkilatçılıq hissini və anadangəlmə rəhbərlik vergisini çox erkən yaşlarında büruzə verdi. O, insanların öz adlarının onların həyatında necə istisnasız mühüm yer tutduğunu özü üçün hələ on yaşı olanda açmışdı. Və o, bu kəşfini əməkdaşlar qazanmaq üçün istifadə etdi. Bu bax belə baş vermişdi. Həmin vaxtlar hələ balaca olanda və Şotlandiyada yaşayanda o, haradansa özünə bir ev dovşanı, daha dəqiq desək, dişi dovşan tapmışdı. Çox qısa müddətdən sonra o, bütöv bir doğum dovşan balasının yiyəsi oldu; amma onları yedizdirməyə heç nəyi yox idi. Əvəzində onun parlaq bir ideyası var idi. O, qonşu uşaqlara söz verdi ki, onlar dovşanlar üçün yonca və zəncirotu yığsalar, uşaqların şərəfinə dovşan balalarına onların adını qoyacaqdır. Fikirləşdiyi elə bil sehr edilibmiş kimi alındı və Karnegi bunu həmişəlik yadında saxladı. O, üstündən uzun illər keçəndən sonra insan psixologiyasının bu xüsusiyyətini biznesdə istifadə edərək milyonlar qazandı. Məsələn, o, Pensilvaniya dəmir yollarına polad relslər satmaq istəyirdi. Pensilvaniya Reylroudun o vaxt prezidenti C.Edqar Tomson idi. Endrü Karnegi Pitsburqda nəhəng polad-prokat zavodu tikdirdi və onu Edqar Tomson Stil Vorks adlandırdı. İndi isə baxaq görək siz tapmacanın cavabını tapa biləcəksinizmi. Pen- silvaniyanın dəmir yoluna relslər lazım olanda, necə fikirləşirsiniz, o, bunu downloaded from KitabYurdu.org
kimdən alırdı? Smersdən? Ribekdən? Heç də yox. Siz cavabı tapmadınız. Bir dəfə də cəhd edin. Polad vaqonların istehsalında birincilik uğrunda Corc Pullmenlə öz mübarizəsinin gedişində polad kralı öz dovşan dərsini yenə də xatırladı. Karneginin nəzarəti altında olan Mərkəzi Nəqliyyat Kompaniyası Pullmenə məxsus olan kompaniya ilə müharibə aparırdı. Hər ikisi Yunion Pasifik Reylroud kompaniyasını polad vaqonlarla təchiz etmək kontraktını ələ keçirmək üçün bütün səylərini ortaya qoymuşdu. Özü də bu vaxt qiymətləri aşağı salaraq və bununla da qazanc götürməyə hər cür şansı məhv edərək bir-birini şallaqla mükafatlandırırdılar. Rəqiblərin hər ikisi Yunion Pasifikin idarə heyəti ilə görüşmək üçün Nyu-Yorka gəldi. Bir dəfə axşam Pullmenlə “Sent-Nikls” hotelində rastlaşan Karnegi dedi: “Axşamınız xeyir, cənab Pullmen! Biz sizinlə özümüzü axmaq yerinə hələ çox qoyacağıq?” “Siz nəyi nəzərdə tutursunuz?” – soruşdu Pullmen. Karnegi izah etdi ki, o, sahibkar kimi onların maraqlarının birləşdirilməsini nəzərdə tutur. O, bunun hazırda öz aralarında apardıqları rəqabətin qarşısında üstünlüyünü parıltılı ifadələrlə izah etdi. Pullmen çox diqqətlə qulaq asırdı, lakin Karneginin gətirdiyi dəlillərin doğruluğuna yalnız bir qədər sonra, ondan bunu soruşduqda tam əmin oldu: “Siz, Karnegi, həmin zavodun adını nə qoymaq istəyərdiniz?” Karneginin cavabı qətiyyən ləngimədi: “Əlbəttə ki, “Lyuks” səviyyəli yataq vaqonlarının istehsalı üzrə Pullmen Kompaniyası, bəs başqa necə ola bilər?” Pullmenin sifəti çiçək açdı. “Gedək mənim nömrəmə, – dedi o, – hər şeyi ətraflı müzakirə edək”. Və həmin müzakirə Amerika sənayesinin tarixində yeni səhifə açdı. Məhz bu, öz dostlarının və kompanyonlarının adlarının yadda saxlanması və onlara ehtiram edilməsi siyasəti idi Endrü Karneginin adamlara rəhbərlik etməsinin sirlərindən biri. O, öz fəhlələrinə adları ilə müraciət edə bildiyi və işləri şəxsən özünün idarə etdiyi zaman ərzində bir tətilin də onun poladəritmə zavodlarında sobalarda alovu söndürmədiyi ilə fəxr edirdi. Padorovski 18 isə əksinə, “Pullmen ad. Zavod”da hazırlanmış vaqonda işləyən zənci aşpaza “cənab Koners” deyə müraciət etməklə onun əhəmiyyət kəsb etdiyini aşpaza həmişə hiss etdirirdi. Padorovski özünün ağlasığmaz ifası ilə Atlantik okeanından tutmuş Sakit okeana qədər bütün ərazidə musiqi ictimaiyyətinin marağını və heyranlığını doğuraraq müxtəlif illərdə Amerikaya on beş dəfə səfər etmişdi. O, hər dəfə ayrıca bir vaqon-lyuksda, həmişə də mütləq eyni, onun konsertdən qayıdacağı vaxt üçün ən çox sevdiyi xörəyi hazırlayan aşpazla səyahət edirdi. Padorovski bu illər ərzində bir dəfə də olsun onu Amerikada qəbul edildiyi kimi, sadəcə olaraq, Corc çağırmamışdı. Padorovski özünün köhnə dəbli nəzakətliliyi ilə onu həmişə “cənab Koners” deyə ucaldırdı. Və bu, cənab Konersə xoş idi. Adamlar öz adları ilə o qədər fəxr edirlər ki, onları istənilən qiymət bahasına əbədiləşdirməyə can atırlar. Hətta qaraqışqırıqçı və tez özündən çıxan qoca P.T.Barnum da onun adını davam etdirə biləcək oğlunun olmamasından çox dərin kədərlənərək öz nəvəsi Silli K.Q.-yə, əgər o, Barnum familiyasını qəbul etmiş olarsa, iyirmi beş min dollar təklif etmişdi. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 4,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|