Azərbaycan Mədəniyyətində Ata Babalar Sözləri
Yüklə 1,1 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Document Outline
Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 182 Yaxşı getmǝyinjǝ qǝdri bilinmǝz. Yaxşı ki, var yavan çörǝyǝ dözǝr, yamanı yağlı xörǝk dǝ üzǝr. Yaxşı yoldaş yaman gündǝ tanınar. Yaxşı, yoldaş gej tapılar. Yaxşı yaxşılığın deyilir, yaman – nǝyin deyilir? Yaxşı yarağı var idi, Hǝmzǝlidǝ qaldı. Yaxşı-yaman, keçdi karvan. Yaxşı-yaman, qoy jibinǝ, bǝrk saxla. Yaxşı yalan, lap yalan, fili uddu bir ilan. Yaxşı yoldaş uzun yolu qısaldır. Yaxşı mǝsǝl gözǝ girǝr. Yaxşı mal öz-özünü işǝ verǝr. Yaxşı mal yerdǝ qalmaz. Yaxşı günün döş ağrısı, yaman günün diş ağrısı? Yaxşı günün yoldaşı, yaman günǝ düşdüm, gǝl! Yaxşı gün jǝnnǝtdir, yaman gün jǝhǝnnǝm. Yaxşı günǝ dözmǝyǝn yaman günǝ heç dözmǝz. Yaxşı gündǝ yağlı çörǝyi bǝyǝnmǝyǝn, yaman gündǝ quru çörǝyǝ salam verǝr. Yaxşı gündǝ yad yaxşı, yaman gündǝ vay qardaş! Yaxşı saxla adını, bǝdnamçılıq el gǝzǝr. Yaxşı övlad ata-ananın fǝrǝhidir. Yaxşı olarsa - allahdan, pis olarsa – şeytandandır deyǝrlǝr. Yaxşı olanda – xanımdan, pis olanda – kǝnizdǝn. Yaxşı ovçunun toruna ov öz ayağı ilǝ gǝlǝr. Yaxşı oğul neylǝr ata malını? «Yaxşı oğlan» kǝnd yerindǝ yaxşı adama demǝzlǝr. Yaxşı mǝslǝhǝt hǝr şeydǝn yaxşıdır. Yaxşı şeylǝrin yolu tapdaq olar. Yaxşı şeyǝ gül ki, başına gǝlsin. Yaxşı xörǝk qalınja, pis qarın yırtılsın. Yaxşı hörmǝt dövlǝtdǝn yaxşıdır. Yaxşı elǝ yaxşıdır. Yaxşı timsal yüz yönsüz sözdǝn yaxşıdır. Yaxşı tajir malın hamısını birdǝn bazara çıxartmaz. Yaxşı söylǝ, yaxşı eşit. Yaxşıya qoşulan çuvalına un doldurar. Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 183 Yaxşılıq qǝribdir – tanınmaz. Yaxşılıq qapı açar, mǝhǝbbǝt bu qapıdan içǝri girǝr. Yaxşılıq vǝ doğruluq, hǝr ikisi birdir. Yaxşılıq bilmǝyǝn adam adam sayılmaz. Yaxşılıq ayaq açıb gǝzǝndir. Yaxşı ki, dünyada yaxşı varmış, yoxsa dünya tǝrk olardı yaman ǝlindǝn. Yaxşıya yaxşı de, yaxşılığı artsın, yamana yaxşı de, yamanlığı qayıtsın. Yaxşıya yaxşı deyǝrlǝr, yamana – yaman. Yaxşılıq yaxşılıq gǝtirǝr, yamanlıq nǝyǝ gǝrǝkdir? Yaxşılıq itmǝz. Yaxşılıq istǝyǝn qabaqja behin verǝr. Yaxşılıq iki tǝrǝfli olar. Yaxşılıq elǝ ki, başına gǝlsin. Yaxşılıq elǝ, at dǝryaya, balıq bilmǝsǝ, xaliq bilǝr. Yaxşılıq elǝ, minnǝt qoyma. Yaxşılıq edǝn yaxşılıq görǝr. Yaxşılıq elǝyib bir şey umursansa etmǝsǝn yaxşıdır. Yaxşılığı bilmǝyǝnǝ yaxşılıq etmǝ. Yaxşılığın ǝjri (ǝvǝzi) gǝlǝr. Yaxşıları yer tanıyar. Yaxşılığa yaxşılıq hǝr kişinin işidir. Yamanlığa yaxşılıq mǝrd kişinin işidir. Yaxşılığa yaxşılıq – kor eşşǝyǝ samanlıq. Yaxşılığa yaxşılıq elǝ, pisliyǝ pislik elǝmǝ. Yaxşılığa yamanlıq olmasaydı, qara öküzǝ bıçaq olmazdı. Yaxşılıq yerdǝ qalmaz. Yaxşılıq yolunu göstǝrǝn adam yaxşılıq edǝn adama bǝrabǝrdir. Yaxşını yada vermǝ – hayıfdır, yamanı yada vermǝ – ayıbdır. Yanındakı ǝlǝf, uzaqdakı arpadan yaxşıdır. Yaxına ǝrinir, uzağa yüyürür. Yaxın yerǝ yük daşıyır. (Yaxın dǝyirmana yük daşıyır). Yaş ağaj tez ǝyilǝr. Yaş kǝssǝn, baş kǝssǝn, quru yaşar. Yaşı yetmiş işi bitmiş. Yaşayarıq, görǝrik! Yaxşı nǝ, başı nǝ! Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 184 Yaşa-yaşa – gör tamaşa. Yaş yaşadıqja, ağıl başa gǝlǝr. Yaş odun satmayıbsan ki, niyǝ qorxursan?! Yaş da quru oduna yanar. Yaşından qabaq danışma. Yaşını çevirǝrlǝr, qurusunu yığarlar. Yaşına baxma, başına bax. Yaşılbaş göllǝrdǝ üzǝr. Yaşı çox, ağlı yox. Yaşına-yaşına çıxdı ojaq başına. Yeddi ayda bir qarış, bir ayda yeddi qarış?! Yeddi arxın suyunu bir arxa jalayır. Yeddi qonşu bir qazana möhtajdır. Yeddi qurda bir çarıq neylǝsin? Yeddi göydǝ bir ulduzu yoxdur. Yeddi mǝhǝllǝdǝn qovulmuş it kimidir. Yeddi mǝhǝllǝyǝ çörǝk verir. Yeddi molla, bir ǝmmamǝ! Yeddi fǝrsiz oğuldan bir fǝrli qız yaxşıdır. Yeddisinǝ «Gülüstan»ı oxuyan, yetmişindǝ başa düşǝr. Yeddisindǝ nǝ idi isǝ, yetmişindǝ dǝ odur. Yediyin özün üçün qalsın, gördüyündǝn danış. Yezidin Şamǝ getmǝsi doğru oldu. Yeyǝn bilmǝz, doğrayan bilǝr. Yeyǝn qurtardı, yalayan qurtarmadı. Yeyǝndǝ çeynǝ, danışanda fikirlǝş. Yeyǝrsǝn qaz ǝtini, görǝrsǝn lǝzzǝtini. Yeyǝrsǝn qüvvǝtin artar, verǝrsǝn hörmǝtin. Yeyǝrsǝn qismǝtindir yemǝzsǝn – özün bilǝrsǝn. Yeyǝrsǝn şordan-mordan, işlǝrsǝn ordan-burdan, yeyǝrsǝn ǝtdǝn–mǝtdǝn, işlǝrsǝn bǝrkdǝn-bǝrkdǝn. Yeyib-içib, dünyadan kǝm köçüb. Yeyib-içib, ǝzizlǝri yadına düşüb. Yeyin gedǝn yol kǝsmǝz. Yeyin at özünǝ qamçı vurdurmaz. Yeyilǝnim yeyilir, qonağım küsülü gedir! «Yeyirsǝn?» – xǝstǝyǝ deyǝrlǝr. Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 185 Yekǝ başın faydası yoxdur, içindǝ beyin gǝrǝk. Yel aparan yelinki, yerdǝ qalan mǝnimki. Yel belǝ ǝssǝ, balta belǝ kǝssǝ, vay mǝnim halıma. Yel vurur, çalır, yengǝlǝr oynayır. Yel qayadan nǝ aparar? Yel ǝsǝndǝ yellǝnǝr, yol görǝndǝ yollanar. Yel ǝsib, qoz tökülüb. Yel ilǝ gǝlǝn, sel ilǝ gedǝr. Yel üfürdü, su köpürdü. Yelǝ tüpürǝn üzünǝ tüpürǝr. Yemǝyǝnin malını yeyǝrlǝr, ölüsünü dǝ söyǝrlǝr. Yemǝklǝ doymadın, yalamaqla doyajaqsan? Yemǝyin qulu, işlǝmǝyin xǝstǝsi olma. Yemǝyin dadı duzdadır, dünyanın dadı gözdǝ. Yemǝyin ustası, işlǝmǝyin xǝstǝsi. Yemǝyini yalnız yeyǝn, yükünü özü qaldırar. Yemǝlidir saxla, yemǝli deyil tulla. Yemǝmisǝn qaz ǝtini, nǝ bilǝrsǝn lǝzzǝtini?! Yemǝsǝ ǝlli il bǝsdir. Yemiş vaxtı xırçının qulaqları kar olar. Yemlik imiş, duz imiş, sǝn dǝ batır, sǝn dǝ ye. Yemsiz torbaya at gǝlmǝz. Yer ayrılsaydı, yerǝ girǝrdim! Yer altından yasa gedǝnlǝrdǝndir. Yer bǝyin, yurd xanın, işlǝ ha çıxsın janın. Yer var danışarlar, yer var sözü udarlar. Yer qatı, göy qatı, hardan oldu, avandı? Yer qulaqlı olar. (Yerin qulağı var). Yer yarılsa, yerǝ girǝrǝm. Yer yiyǝsiz olanda, donuz tǝpǝyǝ çıxar. Yer oturan kişi ilǝ şǝrǝflǝnǝr. Yerdǝ yatan yumurta, göydǝ uçan quş olar. Yerdǝn göbǝlǝk çıxmayıb ki?! Yerdǝn göyǝ küp düzsǝlǝr, bir-birinǝ bǝnd etsǝlǝr, altdan birini çǝksǝlǝr, gǝl onda gupbultuya bax. Yerǝ vurdun, başıma vurdun! Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 186 Yerǝ düşmǝklǝ gövhǝr qiymǝtdǝn düşmǝz. Yeriyǝn at yemini özü artırar. Yerin altını da bilir, üstünü dǝ. Yerim dardır, oynaya bilmirǝm. Yerin yeddi qatından keçir. Yerişinǝ haram qatma. Yerlǝr o yerlǝr, görünmǝz oldu ellǝr. Yerli, yersiz – sizdǝn yeyirik. Yersiz gǝldi, yerli qaç. Yetǝnǝ yetir, yetmǝyǝnǝ daş atır. Yetim ağlağan olar. Yetim qızsan, qıvrıl yat. Yetim yerǝ baxar, ürǝk yaxar. Yetim malı oddan yaman yandırar. (Yetim malı oddur, yandırar). Yetimǝ dedilǝr: - Kimi sevirsǝn? edi: - Mǝnǝ çörǝk verǝni! Yetimǝ öyüd verǝn çox olar, çörǝk verǝn az. Yetimi doydur, nǝ olajağını düşünmǝ. Yetimin ağzı aşa çatanda, başı daşa dǝyǝr. Yetimin hamamda anası çox olar. Yetmiş qabdan su içib. Yetmiş iki dǝrǝdǝn su gǝtirǝr. Yǝhǝr ata yük olmaz. Yǝhǝr atın belindǝ hǝmişǝ qalmaz. Yǝhǝr gah atın belindǝ gǝzǝr, gah at yiyǝsinin. Yiyǝsi olan eşşǝyi qurd yeyǝr. Yiyǝsinǝ baxarlar, atını nallarlar. Yiyǝsinǝ baxıb, mıxını çalıb. Yiyǝsini sevǝn itinǝ çörǝk verǝr. Yığma dǝn üçün xırman açılmaz. Yığılaq biz araya, mǝlhǝm qoyaq yaraya. Yırtıq böyük, yamaq kiçik. Yırtıjı aslan zülmkar şahdan yaxşıdır. Yırtıjı quş dimdiyindǝn bǝllidir. Yırtıjı quşun ǝtin yemǝzlǝr. Yırtıjı quşun ömrü az olar. Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 187 Yıxıl dünya bas mǝni, gözüm görmǝsin sǝni. Yıxılan ağaja balta çalan çox olar. Yıxılan yıxıldığı yerdǝn qalxar. Yıxılan yıxılana yoldaş olar. Yıxılana xǝnjǝr qaldırmaq namǝrdlikdir. Yıxılanı vurmazlar. Yıxılanın qanlısıdır. Yıxılanın dostu olmaz. Yıxılmasa dikǝlmǝz. Yovşan olub arxanda dovşan yatınja, palıd ol kölgǝndǝ sürü yatsın. Yovşan bǝslǝmǝklǝ çǝmǝnzar olmaz. Yol üstǝ oturmazlar. Yol bilmirsǝn, yola gǝl. Yol böyüyündür, su kiçiyin. Yol haramısı ol, yoldaş haramısı olma. Yol hǝmişǝ bostan kǝnarından düşmǝz. Yoldaş yoldaş ilǝ tǝn gǝrǝk, tǝn olmasa gen gǝrǝk. Yoldaşı evdǝn götür, quşu – yuvadan. Yoldaşı yolda tanı. Yoldaşı yoldaşdan soruşarlar. Yoldaşın sözünǝ inan, özünkündǝ dayan. Yoldaşın qarğa olsa, yediyin nǝ olar? Yoldaşın yaxşı olsa, uzun yol yaxın olar. Yoldaşını mǝnǝ de, sǝnin kim olduğunu deyim. Yol ilǝ gedǝn yorulmaz. Yol yerimǝklǝ alınar. Yola bǝlǝd olan büdrǝmǝz. Yola körpü sal. Yola çıxan yolda qalmaz. Yolda yoldaş, evdǝ qardaş. Yoldan qal, yoldaşdan qalma. Yoldan irǝli – yoldaş, evdǝn irǝli – qardaş. Yoldan keçǝnǝ yumaq sarıtdırır. Yoldan çıxır, yolunu azmır. Yoldan çıxmaq eyib deyil, yola gǝlmǝmǝk eyibdir. Yoldan çıxsan, eldǝn çıxma. Yollar-yamajlar sürülǝrin dırnağıdır. Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 188 Yolsuzu yola tapşır. Yolu yaxın – yükü yüngül. Yolu qardaşla kǝsǝrlǝr, meşǝni – mişarla. Yolun boş olmasın. Yolunu su ilǝ başlar. Yoluxda nǝ var, qırığa nǝ versin. Yolçu yolda gǝrǝk. Yolçudan yolçuya pay düşmǝz. Yolçuya yol gǝrǝk, qurbağaya – göl. Yolçuluğa (dilǝnçiliyǝ) gedǝn torbasının çiyninǝ atar. Yolçunu yoldan elǝmǝzlǝr. Yorğa at da hǝrdǝn büdrǝr. Yorğan-döşǝk sözü, yorğan-döşǝkdǝ qalar. Yorğanına bax (görǝ) ayağını uzat. Yorğun eşşǝyǝ «hoşa» xoş gǝlǝr. Yorğunluğu o dünyada alajaqsan. Yorulmuş ata qamçı vurarsan, şıllaq atar. Yorulmuş eşşǝk mǝnzili yaxın istǝr. Yorulmuş öküz «oho»nu allahdan istǝr. Yox yerdǝn Əzrail dǝ jan ala bilmǝz. Yox yerdǝn istǝmǝzlǝr. Yox olsun yoxsulluq, varlığa – nǝ darlıq?! Yoxa qǝlǝm işlǝmǝz. Yoxa çarǝ yoxdur. Yoxdan allah da bezardır. Yoxdan bir şey çıxmaz. Yoxdur, janım rahatdır. Yoxsul arpa tapar, saxlamağa yer tapmaz. Yoxsul, oduna da yoxsul, suya da yoxsul? Yoxsul öz vilayǝtindǝ qǝribdir. Yoxsulluq varlılıqdan yaxşıdır. Yoxsulluq ilǝ qojalıq düşüb bir yerǝ. Yoxsulluğa düşmǝyǝn varlılığın qǝdrini bilmǝz. Yoxsulun dili gödǝk olar. Yoxsulun evindǝ dǝmir tapılmaz, itinin adını gümüş qoyar. Yoxsulun (yoxun) üzü qaradır. Yuvanı erkǝk quş tikǝr. Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 189 Yuyuju deyǝr: - Mürdǝşirǝm, yuyuram, istǝr ölü jǝnnǝtǝ getsin, istǝr jǝhǝnnǝmǝ. Yumru qaya, yumru daş, keçǝl baş. Yumurta gǝtirmir, qayğanaq istǝyir. Yumurta toyuğun jǝrimǝsidir. Yumurtada tük bitmǝz. Yumurtadan yun qırxır. Yumurtana görǝ qaqqılda. Yumurtanı halqadan keçirdir. Yumurtlamadı, falını da yedi? Yumurtası tǝrs düşüb. Yumşaq döşǝk salan, axırda quru yerdǝ yatar. Yun darayaram kǝlǝf olar, qız doğaram xǝlǝf olar. Yunu var, unu yox. Yurddan çıxsan da, eldǝn çıxma. Yurdumun, millǝtimin ağ gününü görmǝyǝnin, başqa bir söz demirǝm - gözlǝrinǝ qan gǝlsin. Yusif bazarıdır, hǝr kǝsin mǝtahı varsa, gǝtirsin. Yuxarı baxıb qǝm eylǝyinjǝ, aşağı baxıb dǝm eylǝ. Yuxarı başda yer yoxdur, aşağı başda oturmur. Yuxarı evǝ baxıb, aşağı evi yıxma. Yuxarı tüpürürǝm – bığ, aşağı tüpürürǝm – saqqal. Yuxarıda allah, aşağıda sǝn. Yuxu, yuxu gǝtirǝr. Yuxu ölümün qardaşıdır. Yuxuda balıq görǝn, yastığının altını yoxlar. Yuxuda gözǝl görmǝk yaxşıdır, oyanmaq olmasaydı. Yuxuya etibar yoxdur. Yuxusu ağır adamdır. Yuxusunda da görsǝ xeyrǝ jalamaz. Yüz biliyin olsa da, bir bilǝnlǝ danış. Yüz birǝ qoşulmaz, bir yüzǝ qoşular. Yüz «vur» deyǝndǝn bir vuran yaxşıdır. Yüz qayğı bir borju ödǝmǝz. Yüz eşitmǝkdǝn bir görmǝk yaxşıdır. Yüz iynǝ yığsan, bir çuvalduz olmaz. Yüz il gǝrǝk qanqal otlayasan ki, ağzın dǝvǝ ağzına oxşasın. Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 190 Yüz il sel gǝlsǝ ovmaz, bir gün dǝrd gǝlsǝ – ovar. Yüz ilin ibadǝtindǝn bir günün sǝxavǝti. Yüz mamaça yığılsa, gün doğana düşǝr. Yüz namǝrd bir mǝrdǝ qurban olsun! Yüz namǝrd bir mǝrdi ǝvǝz etmǝz. Yüz namǝrdin çörǝyin doğrasan, kasa dolmaz. Yüz olsun, düz olsun. Yüz ölç, bir biç. Yüz soraqdan birinǝ hay vermir. Yüz xǝlbirlǝnib bir ǝldǝn çıxajaq. Yüyürǝn – büdrǝr. Yüyürǝn yıxılmağına baxmaz.
Zalıma rǝhm etmǝk, mǝzluma zülm etmǝkdir. Zalımın zülmü yadında qalmaz. Zalımın ömrü az olar. Zaman axıb gedir, amma hǝr işini qurtarıb getmir. Zaman bir nǝhrdir axar, durmaz. Zaman zamana uymaz. Zaman ilǝ hesablaşmaq gǝrǝk. Zaman keçǝr, söz qalar. Zaman pul deyil, onu qaytarmaq olmaz. Zaman sǝbirlidir. Zahid buraxıb mǝscidi meyxanǝyǝ gǝlmǝz. Bayquş yaranandan bǝri viranǝ üçündür. Zatı qırıqdır. Zatına da, südünǝ dǝ bǝlǝdǝm. Zahid mǝni aldatma, cǝhǝnnǝmdǝ od olmaz, onlar ki, yanırlar, odu burdan aparırlar. Zahidin bir barmağın kǝssǝn, dönǝr haqqdan qaçar!. ,Zahirdǝn batinǝ yol var. Zahiri gözǝllik müvǝqqǝtidir. Zahiri gözǝl, batini-çirkin. Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 191 Zǝlzǝlǝni görǝn yanğına razı olar. Zǝmanǝ adamı deyil. Zǝmanǝ adamı öyrǝdir. Zǝmanǝ dǝyişdikcǝ adamlar da dǝyişir. Zǝmanǝ ilǝ hesablaşmaq gǝrǝkdir. Zǝmanǝyǝ uymaq gǝrǝk. Zǝnburun dǝvǝsidir. Zǝngbar talanı deyil ki?!Zǝr qǝdrini zǝrgǝr bilǝr. Zǝr ilǝ olan, zor ilǝ olmaz. Zǝrd bǝzǝrǝkdǝn (kǝtan toxumundan) yağ çıxardar. Zǝrǝr zǝhǝrdǝn acı olar. Zǝrǝr oddan yamandır. Zǝrǝrdǝn qorxan dükan açmaq. Zǝrǝrdǝn qorxan xeyr görmǝz. Zǝrǝrin bir başı var. Zǝrǝrin yarısından qayıtmaq da xeyirdir. Zǝri dǝ var, zoru da. Zǝrgǝr dükanının tozu da qızıl olar. Zǝrlǝ gözǝllik almaq olmaz. Zǝrrǝ qǝdǝr iman, dünya qǝdǝr günah. Zǝrurǝt insana hǝr şeyi öyrǝdǝr. Zǝrrǝcǝ eşqi olanın dǝryaca tabı gǝrǝk. Zǝhǝr zǝhǝri öldürǝr. Zǝxirǝsin (ǝrzağın) fikr eylǝyǝn peşiman olmaz. Zǝhǝr gǝlǝndǝ acı qaçar. Zǝhmǝt yemǝk istǝmir, amma özü yedirdir. Zǝhmǝt olan yerdǝ qeybǝt olmaz. Zǝhmǝt-torpaqda, nemǝt-süfrǝdǝ. Zǝhmǝt çǝkǝn bal yeyǝr. Zǝhmǝt çǝkmǝyǝn rahatlığın qǝdrini bilmǝz. Zǝhmǝti mǝşşatǝ çǝkǝr, lǝzzǝti damad aparar. Zǝhmǝtlǝ yeyilǝn acı soğan, minnǝtlǝ yeyilǝn baldan şirindir. Zǝhmǝtsiz iş olmaz. Ziyan ağudan acıdır. Zimistan çǝkmǝyǝn bülbül baharın qǝdrini bilmǝz. Zindan olub altda qalmaqdansa, çǝkic ol, üstdǝ ol. Zindana sǝbr eylǝyǝn, axır taxta çıxar. Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 192 Zirǝyǝ getdin çörǝk götür, Zirǝdǝn çıxdın ayaq götür. Zirǝk quş dimdiyindǝn tǝlǝyǝ düşǝr. Zirǝklik comǝrdlik gǝtirǝr. Zirǝm sǝnǝ su verrǝm, bu gün verrǝm, sabah verrǝm, özüm billǝm. Zirǝni Kirmana aparır. Zopa doğrusunu dedirdǝr. Zor qapıdan girǝndǝ, dad bacadan çıxar. Zor ilǝ köpǝk sürüyǝ getmǝz. Zor ilǝ gözǝllik olmaz. Zor gǝlǝndǝ qanun qaçar. Zor oyunu pozur. Zora dağlar dayanmaz. Zora xanların da borcu var. Zorlu-zorlu, çaxmaqdı, qozdu, ǝvvǝldǝn eşqi vardı indi vurdu soyudu. Zorǝn tǝbib olmaz. Zorla gedǝn köpǝk qoyuna fayda vermǝz. Zehnim kor olub. Zurna görür-zurnaya yapışır, dǝf görür-dǝfǝ. Zurnada pişro olmaz, bǝxtinǝ nǝ çıxsa çal. Zurnanı versǝn naşı ǝlinǝ, gen tǝrǝfdǝn püflǝyǝr. Zurnanın sǝsi uzaqdan xoş gǝlǝr. Zurnaçı dǝfli olar. Zurnaçı zorunu püfünǝ verǝr. Zurnaçı oğlu zurnaçı olar. Zurnaçının göz nǝyinǝ gǝrǝk?Zülm ǝrşǝ dayanıb!Zülm yerdǝ qalmaz. Zülm ilǝ abad olan, bir gün gǝlǝr bǝrbad olar. Zülm ilǝ bǝrbad olan, ǝdl ilǝ abad olar. Zülmǝt daşıdır: götürǝn dǝ peşmandır, götürmǝyǝn dǝ. Zülmün axırı olmaz. Zınqırovlu dǝvǝ itmǝk. Zınqırovu pişiyin boynuna kim asacaq?
Document Outline
Yüklə 1,1 Mb. Dostları ilə paylaş:
|