122
burada sərgilənməkdədir. Bu məktubda Şahzadə haqlı insanları çox incə yöntəmlə
dəyərləndirməyi bacaran bir sərkərdə kimi sezilməkdədir. Abbas Mirzənin bu
insancıl davranışları sonralar hətta onun rəqibləri tərəfindən də övgü ilə
anımsanacaqdır.
***
Abbas Mirzənin Azərbaycan ordusu ilə Xorasana gəlmə xəbəri sürətlə
yayılmışdı. Qış səssizliyinə dalmış türkmən çadırlarında artıq bu haqda söhbət
edilirdi. Azərbaycan ordusunun Xorasana yaxınlaşması həyəcan yaratmağa
başlamışdı. Adətən qış fəslində bu bölgələrdə islaq və ürəkbulandırıcı qoxusu olan
keçə alaçıqların içində insanlar bahar fəslində edəcəkləri işlər və savaşlar haqda
danışardılar. Türkmənlərdə savaşa qatılmaq üçün məcburiyyət yox idi. Sadəcə, bir
kişi alaçığının önünə savaşa hazırlıq anlamını daşıyan bir kiçik bayrağı taxdığında
o alaçığın ətrafını könüllü savaşçılar alırdı. Savaşmaq üçün məcburiyət söz konusu
olmasa da o coğrafiyanın özəlliyi insanları savaşmağa zorlamaqda idi. Türküstan
coğrafiyası kaos və savaş coğrafiyası kimi təsbit edilmişdir. Savaşsız mümkün
deyildi. Türküstan coğrafiyasının özəlliyi budur. Burada uzun sürəli bir sərmayənin
və zənginliyin oluşması mümkün olmamışdır. Çünkü bir yerdə bir az zənginlik
birikdiyi zaman başqa güclü və fürsəti yaxşı dəyərləndirən qəbilə tərəfindən talan
edilmişdir. Bu hadisə tarix boyu bir təsəlsül şəklində davam etmişdir. Bu üzdən də
bu bölgədə soylu bir aristokrasi oluşmamışdır. Bir qəbilə və ya bir sülalə iqtidara
gəldiyində özündən bir öncəki nailiyyətlərin kökünü kəsirdi. Rişəsini qurudurdu ki,
təhdid ünsürləri ortadan qaldırılsın. Bu çəkişmə və kaos davam edə-edə gəlmişdir.
Çadırnişin türkmənlər üçün, özəlliklə onların savaş aracları olan atların yemini
təmin etmək çox önəmli məsələ idi. Azərbaycan ordusu yaxınlaşdıqca onlar bütün
problemlərini göz önündə bulundurmağa başlamışdılar. Artıq yüksək səslə
danışanların səsləri səssizliyə bürünmüşdü.
Daima Şahzadənin adı dillərdə dolaşırdı. Azərbaycandan bu qədər uzaq olan
bu coğrafiyada Abbas Mirzənin məğlubiyyətləri haqqında heç bilgiləri yox idi.
Ancaq onun ordusunun topları və ağır silahları ilə ilgili çox söz-söhbət gəzirdi.
Vur-qaç savaşının mütəxəssisi olan türkmənlərin qorxusu ağır silahlardan, xüsusən
toplardan idi. Çünkü vurduqlarından sonra artıq qaçışa imkan qalmırdı. Savaş
texnolojisi gəlişdikcə vur-qaç savaşçılarının da fütuhat istedadları tarixə gömülüb
qalırdı. Artıq, sürətlə qaçan atlarla, qıyqacı ox atmaqlarla tarix yaratmaq qeyri-
mümkün hala gəlməkdə idi. Uzun mənzilli toplarla on minlərcə süvari sürüsünü
uzaqdan atışla darmadağın etmək mümkün idi.
Şahzadə haqqında bəzi mitolojik söyləntilər də ortalıqda dolaşmaqda idi.
Bəziləri deyirdilər ki, Şahzadə kürd xanlarına bənzəməz. Onu gedib öz sarayında
ziyarət etmək çətin məsələdir. Sadəcə, təslim olmaqla bu işin olması mümkündür.
Həm də onu altun-filanla aldatmaq da çətin məsələdir. Daş kimi bir qəlbi var.
Türkmən kəndləri aclıq və səfalət içində qıvrılıb durmaqda idi. Bəzi
türkmən xanları Bocnurd, Dərgəz, Qoçan və Sərəxs kimi türkmən şəhərlərinə
123
casuslar göndərib bu şəhərlərin hakimlərinin və əhalisinin Abbas Mirzəyə olan
tutumunu öyrənməyə çalışırdılar. Məşhəd şəhərinin icra işlərindən sorumlu və
Əhmədəli Mirzənin vəziri olan Mirzə Musa türkmənlərlə gizlin-gizlin irtibat
qurmağa başlamışdı. Türkmən xanları bütün türkmənləri öz yanlarında bulundura
bilmələri üçün məzhəb fərqliliyini də sıx-sıx gündəmə gətirirdilər. Şiə Azərbaycan
ordusunun gəlib sünni Türkmənistana hökm edəcəyinin mümkün olmayacağını
təbliğ edirdilər. Digər tərəfdən, Əhmədəli Mirzənin Abbas Mirzəyə qarşı həsədini,
nifrət və kinini də körükləməyə başlamışdılar. Əhmədəli Mirzə başından bəri
Abbas Mirzəni sevməməkdə idi. Xorasan xanları onun bu duyğusundan
yararlanmağa çalışırdılar. Əhmədəli Mirzə də özünü xanların dəstəyi ilə
gücləndirib və Azərbaycan ordusuna qarşı çıxmaq istəyirdi. Bir çapar həyəcanlı bir
şəkildə xəbər gətirdi ki, Azərbaycan ordusu Şahrudu tərk etmiş və Bəstama
yaxınlaşmaqdadır. Bu qasidin tutub dilini kəsdilər ki, niyə belə bəd xəbərlər
gətirirsən!
***
Abbas Mirzəyə qarşı bir plan oluşdurmaq amacı ilə şahzadə Əhmədəli
Mirzə, Mirzə Musa, Rzaquluxan, Qoçan elxanı və bütün kürd sərkərdələrinin
qatılımı ilə bir şura düzənləndi. Digər önəmsiz xanlar isə bu şuradan çıxacaq ortaq
qərara təslim olacaqlarını bildirdilər. Şurada təklif olundu ki, Məşhədin darvazaları
Azərbaycan ordusuna qarşı qapansın və kəsinliklə açılmasın. Məşhəd əhalisinə də
təbliğ edilsin ki, Azərbaycan ordusunun mənsubları uzun müddətdir daima
savaşlara qatıldıqları üçün vəhşiləşmişlər. Azərbaycan ordusu Məşhədə girsə,
İmam Rzanın məzarındakı xəzinəni də talan edib aparacaqdır. Onlar düşünürdülər
ki, qış boyunca Abbas Mirzənin Məşhədə girişini əngəlləyə bilsələr, Şahzadə
ordusunun ehtiyaclarını bu soyuq havalarda təmin edə bilməyəcək və Azərbaycan
ordusunun düzəni ehtiyac üzündən dağılacaqdır. Baharda isə Abbas Mirzə
ordusunu toparlayana qədər ona hücum etmək mümkün olacaqdı.
Bu şurada qərara alındı ki, Abbas Mirzənin Məşhədə yaxınlaşmasına izn
verilsin. El-el xanlardan Abbas Mirzəyə itaətə hazır olduqları haqda məktublar
gəlirdi. Lakin Abbas Mirzə öz ehtiyatını əldən vermədən dərin-dərin düşünür və
bölgədən gələn, casusları vasitəsi ilə gətirilən xəbərləri yaxşı-yaxşı dəyərləndirirdi.
Bu şurada toplanan insanlar Şahzadənin illər boyu sürən savaşlarda birikdirdiyi
təcrübəni nəzərə almadıqları üçün yanlış hesab yapırdılar. Bu planlar Abbas Mirzə
üçün çocuq oyuncağı kimi bir şey idi. Abbas Mirzə ona ard-arda gələn bu
məktubların arxasındakı təhdid planlarını dərhal sezə bilmişdi. Abbas Mirzənin
Məşhədin yaxınlığında bir kürd qalasını amansızca məğlub etmə xəbəri Məşhədə
gəldiyində bu şuradakı ittifaq öz-özünə çözülməyə başladı. Artıq birlikdən deyil,
hər ağızdan bir səs çıxmağa başlamışdı. Xanlar başlarına çarə qılmaq üçün öz
qalalarına geri döndülər. Çevrələrinin boşalmasını görən Əhmədəli Mirzə və onun
vəziri Abbas Mirzəyə olan sonsuz nifrətlərinə rəğmən ona qarşı gəlməməyi
düşündülər. Abbas Mirzəni qarşılamaq üçün göstəri hazırlıqlarının başlanmasına
Dostları ilə paylaş: |