274
ətrafında yaradılan yeni fəhlə qəsəbələri öz əzəmətilə müasirlərin i heyran
qoyurdu. Bu qəbildən köhnə Suraxan ı kəndin in yanında salınan Yeni Suraxanı
qəsəbəsi xüsusən fərqlənirdi. 1934-cü il noyabrın əvvəllərində Bakıda olan SSRĠ
xalq ko missarı Q. K. Orconikidze Suraxanı neft-mədən rayonunun çox böyük
inkiĢafı haqqında demiĢdi: "1907-ci ildə mən burada Əsədullayevin yanında
iĢləyərkən bu yerdə Benkendorfa məxsus cəmi b ir neçə buruq və bir o qədər də
yararsız daxma var idi. Arnrna indi Suraxanı abad bir qəsəbəyə çevrilib. Əgər
mən buraya təklikdə düĢsəydim, onda bu yerləri tanımayacaqdım"
92
.
Ġkinci beĢillikdə əhalinin sosial məiĢət vəziyyətini yaxĢılaĢdırmaqda
hələ birinci beĢillikdə çörək və bəzi məhsulların təchizatı iĢində qoyulmuĢ norma
və kartoçka sistemin in ləğvi mühü m əhəmiyyət kəsb etmiĢdi. Buna 1934-cü ildə
SSRĠ-də taxıl tədarükündə əldə olun muĢ müvəffəq iyyətlər imkan yaratdı.
ÜĠK(b)P MK noyabr (1934-cü il) plenu mu çörək və bir sıra digər ərzaq
məhsulları ü zərində kartoçka sisteminin 1935-ci il yanvarın 1-dən ləğv edilməsi,
onların dövlət və kooperativ mağazalarında geniĢ satıĢına keçilməsi haqqında
qətnamə qəbul etdi
93
.
Çörək, un və yarma ü zərində mövcud olan mü xtəlif satıĢ qiymətləri
əvəzinə vahid dövlət qiyməti müəyyən edildi. Yeni qiy mətlərin əvvəlkinə
nisbətən baha olduğunu nəzərə alan SSRĠ XKS 1934-cü il 7 dekabr tarixli qərarı
ilə 1935-ci ildə fəhlə və qulluqçuların əmək haqqının, tələbələrin təqaüdlərinin,
pensiyaların artırılmasını və bu məqsədlə 4 milyard 200 milyon manat ayrıldığ ını
elan etdi
94
.
Ərzaq məhsulları üzərində və eləcə də 1936-cı ilin yanvarından sənaye
mallarına tətbiq olunmuĢ kartoçka sistemin in də ləğvi dövlət ticarəti ilə yanaĢı,
kooperativ və kəndli-kolxo z tica rətinin inkiĢafına, ict ima i iaĢə müəssisələrinin
geniĢlənməsinə əhəmiyyətli dərəcədə təsir göstərdi. 1937-ci ildə Azərbaycanda
ictimai iaĢə müəssisələrinin sayı 1390-a çatmıĢ, onun ticarət dövriyyəsi isə 168,7
milyon manat olmuĢdu
95
.
Be ləliklə, istehlak ma lla rın ın art ması, ticarət in geniĢlən məsi sayəsində
Azərbaycanda əmtəə dövriyyəsi 1937-ci ildə 1932-ci ildəki 741,8 milyon
manatdan 2,2 milyard manata çatdı və əhalinin bir nəfərinə düĢən əmtəə satıĢı üç
dəfəyə qədər artmıĢ oldu
96
. Ġkinci beĢillikdə Ba kı Ģəhərinin abadlaĢdırılması
onun sakinlərinin sosial-məiĢət vəziyyətinin yaxĢılaĢdırılmasında mühüm amilə
çevrild i. Bu dövrdə ko mmunal təsərrüfatına və onun yenidən qurulmasına 196,5
milyon manat sərf edilmiĢdi ki, bu da birinci beĢillikdəkindən 3,3 dəfə artıq id i.
1932-c i ildə əhalinin hər bir nəfərinə 77,3 manat məsrəf olunurdu və bu rəqəm
1937-c i ildə 156,4 manata çatdı
97
.
YaĢayıĢ evlərinin qazlaĢdırılmasına (1937-c i ildə qaz kə mə rinin
uzunluğu 53,7 km-ə bərabər idi), həm mən zillərin, həm küçələrin
275
elektrikləĢdirilməsinə, su kəmərləri və kanalizasiya tikintisinə, tramvay xətləri və
elektrik
dəmir
yolları
Ģəbəkələrinin
geniĢləndirilməsinə,
küçələrin
asfaltlaĢdırılmasına və yaĢıllaĢdırılmasına, mədəniyyət və istirahət parkları
salın masına daim d iqqət yetirilirdi.
Azərbaycan əhalisinə hər cür pulsuz tibbi yardım xid məti xeyli
yaxĢılaĢdı, sanatoriya və istirahət evləri üçün verilən putyovkaların sayı artdı.
Sanatoriya, istirahət evləri, birgünlük istirahət, evləri və mədəniyyət mərkəzləri
Ģəbəkəsi də geniĢləndi. 1934-1937-ci illərdə Mərdəkanda və Bakın ın Stalin
rayonunda (indiki Səbail) belə evlə r açılmıĢdı. 1937-ci ildə respublikada 2,6 min
çarpayılıq 23 sanatoriya, 3,2 min çarpayılıq 22 istirahət evi fəaliyyət göstərirdi
98
.
ZəhmətkeĢlər sosial sığorta hesabına pulsuz və ya güzəĢtli qiymətlərlə
yollanıĢlar alırdılar. Bakın ın mədən rayonlarında əhaliyə ictimai iaĢə xid mətləri
göstərmək üçün fabrik-mətbəxlər tikilmiĢdi. Əhalinin həyatında ictimai iaĢənin
inkiĢafının mühü m əhəmiyyəti var idi. Bilavasitə neft mədənlərində əsasən
mədə-bağırsaq xəstəliklərindən korluq çəkən fəh lələ rin istifadə etdiyi pəhriz
aĢxanaları iĢləyirdi. On lara əsasən dövlət tərəfindən vəsait ayrılırdı.
Həkimlərin sayı artmıĢ, xəstəxana və səhiyyə məntəqələrinin xüsusən
təzə avadanlıqla təchiz o lunması ya xĢılaĢmıĢ, əhali arasında profilakt ika iĢləri
geniĢlənmiĢdi. Əgər 1932-ci ildə A zərbaycan SSR-də orta hesabla on min nəfər
əhaliyə 6,2 həkim və 22,1 xəs təxana çarpayısı düĢürdüsə, 1937-ci ildə on min
nəfər əhaliyə on həkim və 57,8 xəstəxana çarpayısı düĢürdü. Əhaliyə
xəstəxanadan kənar sahə sistemi üzrə də yardım göstərilirdi. 1935-ci ildə neft
mədənlərində 48 səhiyyə məntəqəsi, 311 həkim kabineti var idi. Gəncə yağ
zavodu, ipək, mahud və toxu ma-əyirmə fabriklərində Nu xa və Xan kəndində
baramaaçan zavodlarında da belə səhiyyə ocaqları var id i
99
.
Beləliklə, zəh mətkeĢlərin əmək haqqının tənzimlən məsi, respublikanın
sənayesində çalıĢan fəhlə və qulluqçuların iĢ Ģəraitin in yaxĢılaĢdırılması, əhalinin
məĢğuliyyət səviyyəsinin yüksəlməsi mən zil tikintisi, pulsuz tibbi xid mətə
ayırmaların artırılması A zərbaycanda əhalinin maddi rifahın ın müəyyən qədər
yüksəldilməsinə səbəb olmuĢdu. Maddi və sos ial-məiĢət sahəsində "sovet
zəh mətkeĢlərinin" əldə etdikləri müvəffəq iyyətlər kapitalizm aləmində baĢlanmıĢ
ümu mdünya böhranı kataklizmləri fonunda onlarda inam və qürur h issləri
oyadır, "parlaq gələcəyə" inamı gücləndirərək çətin liklərə, müĢküllərə dözməyə
kö mək edird i.