328
Bakın ın yaĢıllaĢdırılması iĢində böyük dönüĢ nəzərə çarpırdı. Bu dövrdə
bağ-park
memarlığ ı
Ģəhərin
görünüĢünün
formalaĢ masının
mühüm
elementlərindən biri oldu. Dən izkənarı bulvarın qərb istiqamətində
geniĢləndirilməsinə (keçmiĢ Çkalov), Nizami mu zeyi qarĢısında bağ
salın masına, bir ço x küçələrin yaĢıllaĢdırılmasına baĢlanması həm Ģəhərsalma
baxımından, həm də Bakının b ir sıra rayonların ın mikroiqlim Ģəraitinin
yaxĢılaĢdırılması cəhətdən çox vacib idi.
Bu dövrdə Bakı, Gəncə, ġəki, Xan kəndi, Yevlax Ģəhərlərinin baĢ
planlarının tərt ib edilməsinə baĢlanmıĢdı, ancaq nə bu planların h əyata
keçirilməsi, nə də qəza və rayon mərkəzlərində tikinti-abadlıq iĢləri geniĢ vüsət
aldı.
20-30-cu illərin sonlarında Azərbaycan mədəniyyəti yeni inkiĢaf
mərhələsinə qədəm qoydu. Bu illər ölkənin tarixi və mədəniyyətində nisbətən
daha mürəkkəb və ziddiyyətli dövrlərdən biri id i. Mədəniyyətin yeni keyfiyyətdə
formalaĢaraq mü rəkkəb proses kimi davam etdiy i, ədəbiyyat və incəsənətin
yetkin peĢəkarlıq səviyyəsinə çatdığı bu illərdə Azərbaycan mədəniyyətinin
tərəqqisi - o dövrü bütün ixtilaf ziddiyyətləri, yüks əliĢ və nöqsanları ilə özündə
əks etdirən yeni in kiĢafı təmin edildi.
O za man mədəniyyət sahəsində həyata keçirilən bütün tədbirlər
ko mpleksi cəmiyyətin mənəvi həyatında "partiyalılığı" təmin et miĢdi. Həmin
illərdə mədəni quruculuğun idarə o lunmasındakı ağ ırlıq mərkəzi tədricən
yaradıcılıq orqanlarından partiya orqanlarına keçmiĢdi və əslində bu, ölkənin o
illərdəki ictimai-siyasi həyatının ü mu mi inkiĢaf ənənəsini əks etdirird i.
30-cu illə rin ortala rında Stalinin Ģəxsiyyətinə pərəstiĢin təĢəkkül tapdığı
bir Ģəraitdə mədəniyyətin inkiĢafına böyük zərər vurulmuĢ, bir çox mədəniyyət
xadimlərinin taleyi dramatik, bəzən də faciəli olmuĢdu. Yaradıcı iĢçilərin
demokratik, hu manist əsasları sarsıdan əsassız kütləvi repressiyası məh z bu
illərə təsadüf edir.
Mədəni quruculuğun həyata keçirilməsi praktikas ında mövcud ciddi
çatıĢmazlıqların olmasına ba xmayaraq, bütün ölkə, 40-cı illərin əvvəllərinədək
mədəniyyət sahəsində böyük müvəffəqiyyətlər əldə etmiĢdi.
Beləliklə, 20-ci illərin sonu - 40-cı illərin əvvəllərində Azərbaycan
mədəniyyəti yeni həyat quruculuğunun yaradıcılıq coĢqunluğunu, eləcə də o
illərin ictimai həyatının dərin ziddiyyətləri və dramatik hadisələrini yaĢayaraq
çətin Ģəraitdə təĢəkkül tap mıĢ və in kiĢaf etmiĢdi.
IX FƏS ĠL
329
AZƏRBAYCAN KEÇĠD DÖVRÜNÜN SONLARINDA
§ 1. ƏHALĠNĠN SOSĠAL S TRUKTURUNDA DƏYĠġ ĠKLĠKLƏR
"Sosializm" adlandırılan yeni cəmiyyətin qurulması prosesində ciddi
siyasi və iqtisadi yeniliklərlə üzləĢən Azərbaycan əhalisinin kəmiyyət və milli
tərkib ində, eləcə də sosial strukturunda köklü dəyiĢikliklər baĢ verdi.
1926-1939-cu illər a rasında respublikan ın əhalisi 2319,7 min nəfərdən
3205,1 min nəfərədək və yaxud 891,4 min nəfər artmıĢdı
1
. Müttəfiq
respublikalar arasında əhalisin in sıxlığ ı və təbii artımı nisbətən yüksək, buna
görə də əmək ehtiyatı kifayət qədər olan Azərbaycanda əhalinin artım mənbəy i
əsasən kənardan gələnlərin, xüsusilə rusların burada məskunlaĢması idi. Belə ki,
həmin illərdə azərbaycanlılar 1468,8 mindən 1870,5 minədək və yaxud 401,7
min nəfər, ruslar 220,6 mindən 528,3 minədək və yaxud 307,7 min nəfər,
ermənilər 284,4 mindən 388,0 minədək və yaxud 103,6 min, baĢqa millətlər
339,9 mindən 418,3 minədək və yaxud 78,2 min nəfər artmıĢdı. Lakin kəmiyyət
artımına baxmayaraq, respublika əhalisi tərkibində azərbaycanlıların xüsusi
çəkisi 63,5 faizdən 58,4-ə, baĢqa millətlərinki 27,0 faizdən 25,1 faizə endiyi
halda, rusların xüsusi çəkisi 9,5 faizdən 16,5 faizə qalxmıĢd ı
2
.
Azərbaycanda əhalinin artımı və onun tərkibində baĢ verən dəyiĢikliklər
Ģəhərdə daha qabarıq idi. Belə ki, Ģəhər əhalisinin sayı 1939-cu ildə 1926-cı
ildəki 649,5 min nəfə rdən 1156,8 min nəfərə çatmıĢ, yaxud 507,3 min nəfər
çoxalmıĢdı.
3
Bütövlükdə xalq təsərrüfatında, əsasən sənayeləĢdirmədə yenidənqurma
siyasətinin həyata keçirilməsi nəticəsində Ģəhər əhalisi daha intensiv artmıĢdı.
Belə ki, A zərbaycanda əhali artımı 1926-cı ildən 1939-cu ilə qədər ümu mən
38,7 faiz, Ģəhər və Ģəhərtipli qəsəbələrdə isə 78,7 faiz olmuĢdu
4
. Bunun nəticəsi
idi ki, Ģəhər əhalisinin xüsusi çəkisi respublika əhalisin in ümu mi sayının 1926-cı
ildə 28, 1939-cu ildə isə 36 faizinə bərabər idi. 1926-cı ildən 1939-cu ilədək
Ģəhərlərin sayı 18-dən 25-ə qalxmıĢ
5
, lakin onların ço x az bir qis mində aydın
nəzərə çarpan sənaye profili olmuĢdu. 1939-cu ildə Azərbaycan Ģəhərlərində
əhalinin ü mu mi sayı 894575 nəfər idi və onun 79,2 faizi üç Ģəhərin - Bakı (64,6
faiz), Kirovabad (Gəncə) (11,0 fa iz) və Nu xan ın (ġəki) (3,6 fa iz), qalan 20,8 fa iz
isə iyirmi iki Ģəhərin payına düĢürdü. Əksəriyyəti inzibati rayon mərkəzi olan bu
Ģəhərlərin on dördündə əhalinin sayı hətta on min nəfərdən də az idi
6
. Təkcə
Kirovabad istisnalıq təĢkil edird i. Burada 1930-cu illə müqayisədə yeni sənaye
müəssisələrinin ço xalması hesabına 1940-cı ildə sənaye iĢçilərin in sayı 53 faiz
artaraq 5,2 min nəfə r o lmuĢdu
7
.