332
prosesin qarĢısını süni vasitələrlə alırdılar. Belə vəziyyət oby ektiv sayılan
səbəblərlə də izah olunurdu. Əvvəla, kənd zəh mətkeĢləri əsas ən partiyanın
Azərbaycanı ikinci pa mbıq ba zasına çevirmə k tapĢırığ ını yerinə yetirmə k üçün
səfərbər edilmiĢdilər; müasir texn ikan ın olmadığ ı bir Ģəraitdə pambıq kimi ağır
zəh mət tələb edən bitkinin becərilməsi kəndin iĢçi qüvvəsinin böyük hissəsini
özünə cəlb edirdi. Ġkincisi, A zərbaycan xalq ının kənd əhalisində miqrasiya
fəallığ ının olmaması, düĢüncə tərzi, tarixən formalaĢ mıĢ erkən kəbin lilik,
çoxuĢaqlılıq amilləri, məiĢət xüsusiyyətləri, ü mu mi təhsil səviyyəsinin aĢağı
olması və s. də öz rolunu oynayırdı.
Azərbaycanlı qadın lar ictimai istehsal əməyinə zəif cəlb edilirdi.
Respublikanın xalq təsərrüfatında çalıĢan fəhlə və qulluqçuların tərkib ində
azərbaycanlı qadınların sayının 1939-cu ildə 1926-cı ildəki 1484 nəfərdən 23360
nəfərədək artmasına baxmayaraq onların fəhlə və qulluqçular arasında xüsusi
çəkisi beĢ faiz idi
19
.
Bununla belə, sonrakı illərdə xalq təsərrüfatında azərbaycanlıların
xüsusi çəkisi getdikcə artmıĢ, fəhlə sinfinin yerləĢdirilməsi coğrafiyası
geniĢlənmiĢ, Azərbaycan fəhlə sinfini formalaĢdıran yeni sənaye mərkəzləri
yaradılmıĢdı.
Azərbaycan kəndlilərinin də simasında nəzərəçarpacaq dəyiĢiklik
müĢahidə olunurdu və bu, kəndin yenidən qurulması, kiçik kəndli
təsərrüfatların ın iri kollektiv təsərrüfatında birləĢdirilməsinin nəticəsi idi. Təkcə
kənddə Ģərait və istehsal üsulları deyil, kəndlinin ö zünün sosial-iqtisadi təbiəti
də, onun bütün həyat tərzi, Ģüuru, psixo logiyası, davranıĢı da dəyiĢ miĢdi.
KollektivləĢdirmə 1940-cı ildə kəndli təsərrüfatların ın 99,0 faizin i əhatə
etmiĢdi
20
.
Kolxo zçu ların sayı 1940-cı ildə 1928-ci ildəki 8000 nəfərə
21
qarĢı
1719903 nəfər
22
olmuĢdu. Kənd əhalisinin əksəriyyəti ko lxo zçu, cə mi 131,7 min
nəfər isə tək təsərrüfatçı idi
23
. Kənd əhalisinin xüsusi çəkisi də dəyiĢərək,
respublika əhalisinin 72 faizindən 64 faizinə en miĢdi
24
.
Yeni zəh mət keĢ - kolxo zçu kəndli meydana gələrək, fəhlə sinfin in sadiq
müttəfiqi, kənddə sovet quruluĢunun dayağı "rəsmi statusunu" aldı. Kustarlar və
sənətkarlar da ictimai qruplar kimi tamamilə dəyiĢ miĢdilər. Onların böyük
əksəriyyəti əslində sosialist sənət kooperasiyasına daxil o lmuĢdular.
Sosialist cəmiyyətində fəhlə və kəndli mühitindən çıxan sovet ziyalıları
təbəqəsi formalaĢırd ı. Azərbaycanda müasir ziyalıların meydana gəlməsi və
inkiĢafı yolları ço x çətin olmuĢdu. Sovet dövründə Azərbaycan xalqı ö z mədəni
inkiĢafında sıçrayıĢ etmiĢdi. Bu sıçrayıĢ onun mədəni simasını dəyiĢərək,
həyatının bütün sahələrini əhatə etmiĢ, çağdaĢ mədəniyyət səviyyəsində
çoxprofilli kadrlar nəslinin yarad ılmas ına imkan vermiĢdi.
333
KeçmiĢdən miras qalan kütləvi savadsızlıq və milli ziyalı kadrların
qıtlığ ı A zərbaycan sovet ziyalılarının fo rmalaĢmasının ziddiyyətli prosesində
böyük çətinliklər törədirdi. 1920-ci ilin iyulunda Azərbaycanda olan
mütəxəssislər qeyddən keçirilərək, respublikada texniki təhsilli 505 nəfər
mütəxəssis və onlardan 486 nəfərin mühəndis olduğu müəyyən edildi
25
.
Onlardan yaln ız üçü qadın idi. 1941-c i ildə respublikanın xa lq təsərrüfatında
artıq 21592 nəfəri ali təhsil o lan 47,8 min mütəxəssis çalıĢırdı
26
. On ların arasında
səkkiz min nəfər ali təhsilli azərbaycanlı mütəxəssis var idi
27
. Həmin il
Azərbaycanda 6,5 min ali təhsilli mühəndis, 1195 aqrono m, zootexn ik və baytar
həkimi, 3,4 min həkim, 8096 müəllim və mədəni-maarif iĢçisi çalıĢırdı
28
. 1940-cı
ildə elmi kadrların sayı 1933 nəfərə çatmıĢdı
29
.
Beləliklə, A zərbaycanda sosialist iqtisadiyyatının yaradılması və yeni
ictima i-siyasi quruluĢun təĢəkkülü prosesində sosial strukturda köklü
dəyiĢikliklər baĢ verdi. SSRĠ Konstitusiyasında təsbit edildiyi kimi - fəhlə sinfi,
kolxo zçu kəndlilər və onların içərisindən çıxmıĢ ziyalılar təbəqəsi sovet
cəmiyyətində sosial strukturun əsası olaraq təĢəkkül tapdı.
§ 2. RESPUBLĠKADA ĠCTĠMAĠ-S ĠYAS Ġ VƏZĠYYƏT
Azərbaycanda da ictimai-siyasi vəziyyət bütün ittifaqda olduğu kimi
çox mürəkkəb id i. Bir tərəfdən xalq təsərrüfatın ın yenidən qurulmasının həlled ici
mərhələsi davam edir, sosializmə keçid dövrünün prinsipial məsələləri həll
olunur, onun maddi-te xn iki ba zasının yaradılması iĢləri görülürdü. Habelə
sosialist iqtisadi və sosial münasibətlərin Ģəriksiz hökmranlığı təĢəkkül tapır,
"istismarçı sin iflər" və "insanın insan tərəfindən istismarının köhnə formaların ın
ləğv edilməsi baĢa çatdırılırd ı". Sosialist təsərrüfat sisteminin hökmranlığı insan
əməy indən istifadəni tamamilə dövlət strukturunun sərəncamına verdi.
"Millətçilik" təzahürlərinə qarĢı yönəldilmiĢ sərt sovet qanunçuluğunun
sapmalara a man verməd iyi b ir Ģəraitdə respublikada yaĢayan millət və xa lqlar
arasında əməkdaĢlıq və dostluq-beynəlmiləlçilik sosialist cəmiyyətinin
üstünlüyünü nümayiĢ etdirən bir amil kimi "normaya" çevrilirdi.
Sosializmin bütün sahələrində əldə edilən nailiyyətlərin "ilhamçısı və
təĢkilatçısı" olan Kommun ist Partiyası zəhmətkeĢlərin xeyli hissəsinin rəğbətini
qazanaraq, onun sıralarına daxil olmaq arzu larını artırd ı. 1928-ci ilin 1
yanvarından 1933-cü ilin 1 yanvarınadək AK(b)P ü zvlərin in və namizəd lərinin
sayı 32270-dən 73680 nəfərə qədər və yaxud iki dəfədən ço x artdı
30
.