66
yollanmıĢdı. 1921-ci il martın 25-də Tiflisə gələn Bakı fəhlələrinin nümayəndə
heyəti Gürcüstan fəhlələrinə kömək olaraq 45 sistern ağ neft və benzin
gətirmiĢdi
143
.
Gürcüstanda sovet hakimiyyətinin qurulması ilə Zaqafqaziyanın "bolĢevik
bayrağı" altında istilası sona yetdi və onun xalqları qarĢısında tarixin yeni
mərhələsi baĢlandı.
Azərbaycan siyasi mühacirəti. Azərbaycan xalqının görkəmli
Ģəxsiyyətləri: dövlət məmurları və ictimai-siyasi xadimlər, nüfuzlu sahibkarlar,
ədəbiyyat, mədəniyyət və elm adamları doğma Vətənlərini tərk edib mühacir
həyatına düçar oldular. Onların əksəriyyəti "Qızıl ordu"nun qəddar "Xüsusi siyasi
Ģöbəsi"nin qanlı təqiblərindən xilas olmaq üçün dərhal qonĢu Gürcüstana keçib
gizlən mək məcburiyyətində qaldılar.
Fətəli Xan Xoyski, Mustafa Vəkilov, ġəfı Rüstəmbəyli, Nağı ġeyxzamanlı
aprelin ortalarından Zaqafqaziya Respublikalarının Konfransına gəlmiĢ, lakin
vətənə qayıtmağa imkanı qalmayan nümayəndə heyətinin rəhbəri, ADR
Parlamentinin sədr müavini Həsən bəy Ağayev və digər nümayəndələri
Azərbaycan xalqın ın Gürcüstandakı ilk mühacir dəstəsini təmsil etdilər. Onlar
Azərbaycan QurtuluĢ Komitəsi təĢkil edərək, "Qızıl ordu"nun iĢğalına qarĢı öz qəti
etirazlarını dünyaya bəyan etdilər. H. Ağayevin imzası ilə yayılan "Bəyannamədə"
deyilirdi: "... Öz istiqlaliyyəti naminə böyük qurbanlar verən, qazandığı azadlığı iki
il ərzində bütün qüvvəsilə qoruyan və əziz bilən Azərbaycan xalqı ona zorakı
yolla qəbul etdirilən yeni qayda-qanun ilə barıĢa bilməz"
144
.
Dərhal Azərbaycan siyasi mühacirətinin ilk faciəsi baĢladı. A.rtıq 1920-
ci ilin iyununda Azərbaycan dövlətçiliyinin liderlərindən Fətəli Xan Xoyski və H.
Ağayev Tiflisdə erməni terrorunun qurbanı oldular. N. Usubbəyov Gürcüstana
gedərkən Quruçay dərəsində, "Müsavat" partiyasının Bakı komitəsinin üzvü Yusif
Ġbrahimi isə Gürcüstanın Siqnax Ģəhərində qətlə yetirildilər
145
.
Azərbaycan mühacirləri "Qızıl ordu"nun gəlməsilə tezliklə Gürcüstanı
tərk etməli və Türkiyəyə keçib orada cəmləĢməli oldular. Çünki Azərbaycandan
xaricə, ələlxüsus Avropa ölkələrinə getmək üçün Türkiyə daha əlveriĢli idi. Həmçinin
burada hələ XX əsrin əvvəllərində məskunlaĢmıĢ xeyli Azərbaycan mühaciri, Ģəxs i
və qohumluq əlaqələri olan azərbaycanlı ailələr yaĢayırdı. Odur ki, Azərbaycandan
gedən mühacirlərin çoxu Türkiyədə nəinki mənəvi, eləcə də maddi yardım ala
bilirdilər. Əli bəy Hüseynzadə ilə ailəsi siyasi mühacirlərin ümid yeri və arxası
olmuĢdu. Azərbaycan Cümhuriyyətində daxili iĢlər nazirinin müavini iĢləmiĢ,
keçmiĢ Rusiya generalı, sonralar məĢhur ĢərqĢünas olmuĢ Məmməd Sadıq bəy
Ağazadə 1920-1921-ci illərdə qohumları Əli bəy Hüseynzadənin ailəsində
yaĢamıĢdı
146
.
67
Azərbaycan Cümhuriyyətinin sabiq daxili iĢlər naziri Behbud bəy
CavanĢir 1921-ci ilin yayında N.Nərimanovun məsləhəti ilə Almaniyaya gedərkən,
yolüstü Ġstanbulda zövcəsi ilə Əhməd bəy Ağayevin evində qalmıĢdı. Ermənilərin
qara siyahısında olan Behbud bəy milliyyətcə rus olan arvadının təkidi ilə
"Perepalas" hotelinə köçən gecə - iyulun 19-da alçaq erməni daĢnakı tərəfındən
öldürülmüĢdü
147
.
Azərbaycan Cümhuriyyətinin təhlükəsizlik orqanına rəhbərlik etmiĢ
Nağı bəy ġeyxzamanlı xatirələrində yazırdı: "Azərbaycanımızın iĢğalı ilə əlaqədar
qarabağlı balaları kimi bütün dünyaya səpələndik. Biz ana vətən hesab edərək
Türkiyəyə mühacirət etdikdə özümüzü vətənsiz hesab etmədik. Türkiyə vətəndaĢı
olduq"
148
.
Azərbaycanda sovet hakimiyyəti elan olunandan sonra ona qarĢı çıxan və
onu qəbul etməyənlərdən, fövqəladə komissiyanın qanlı təqiblərindən canını
qurtaran milli ziyalılardan, görkəmli xadimlərdən, qaçqınlardan ibarət Azərbaycan
mühacirəti Türkiyədə yarandı. Türkiyədə məskunlaĢmıĢ Xosrov Sultanov əsasən
Samsunda, trabzonda yerləĢmiĢ azərbaycanlı qaçqınlara yardım göstərən
cəmiyyətə baĢçılıq edirdi. Müsavat, Ġttihad və s. siyasi partiyaların Azərbaycan
Demokratik Respublikasının sabiq rəsmi xadimləri Ġstanbulda qaldılar. Azərbaycan
mühacir təĢkilatlarına ilk vaxtlar Xəlil bəy Xasməmmədov rəhbərlik edirdi.
Azərbaycan zabitlərindən çoxu Türkiyə təbəəliyini qəbul edərək, Əhməd bəy
Ağayevin (Ağaoğlunun) köməyi ilə orduda xidmətə götürüldülər.
Azərbaycan siyasi mühacirlərinin digər bir qrupunu isə hələ 1919-cu ildə
parlament tərəfindən Əlimərdan bəy TopçubaĢovun rəhbərliyi ilə Paris sülh
konfransına göndərilmiĢ nümayəndə heyəti (Mir Yaqub Mehdiyev, Ceyhun
Hacıbəyli, Məmməd Məhərrəmov, Əkbərağa ġeyxülislamov, Abbas bəy
Ataməliyev) təĢkil edirdi.
Bu vətənpərvərlər xaricdə qalıb xalqa xid mətlərini davam etdirmək
qərarına gəldilər və Azərbaycan Cümhuriyyətinin sovet Rusiyası silahlı qüvvələri
tərəfindən iĢğalını beynəlxalq aləmə çatdırmaq üçün çoxlu səy göstərdilər. 1920-ci
il sentyabrın 8-də Millətlər Cəmiyyətinə müraciətdə deyilirdi: "Azərbaycan
milləti... Cenevrədə birləĢmiĢ olan millətlərin təmsilçilərinə müraciət edərək,
Azərbaycan xalq ının məru z qaldığ ı ələm və nəqabilə nəzəri-d iqqətinizi cəlb
etmək istəyir.
... 1920-ci ilin aprelində rus bolĢevikləri Azərbaycanı istila etdi və qeyri-
bərabər hərbdən sonra Qızıl ordu məmləkəti əsgəri iĢğalı altına aldı. O vaxtdan
bəri Azərbaycanda üsyanlar davam edir.
... Millətlər Cəmiyyəti Ali Məclisinin Azərbaycan millətinə və onun haqlı
tələblərinə mənəvi himayə göstərəcəyinə ümid edirik"
149
.