165
1919-cu il iyu lun 29-30-da Azə rbaycan Respublikasının BaĢ Na ziri
N.F.Usubbəyov və hərbi nazir S.S.Meh mandarov Gəncə general-qubernatoru
X.A.Rəfibəyovun və hərbçi dəstənin müĢayiəti ilə Qarabağda olarkən ən
hörmətli və əziz qonaq kimi qarĢılan mıĢdılar. BaĢ Nazir N.F.Usubbəyov 29
iyulda Xankəndində qarnizon qoĢunlarının paradını qəbul etdikdən sonra, 30
iyulda səhər ġuĢaya təĢrif gətirmiĢdilər. Həmin gün Ģəhərin qala divarları
qarĢısında alaqapılar qurulmuĢ, evlər, bazarlar və əsas küçələr xalı-xalça, gül-
çiçək və bayraqlarla bəzədilmiĢdi. Nü mayəndə heyəti Ģəhər məscidinə gəlmiĢ,
baĢ nazir burada söylədiyi nitqində " müsəlmanların d igər millətlərlə birlikdə dinc
Ģəraitdə yaĢamalarının zəruriliyini, bunsuz Azərbaycanın əmin-aman lığ ının
mü mkün olmadığ ını" vurğulamıĢdı. Sonra nümayəndə heyəti erməni kilsəsinə
yollan mıĢ, orada onlan xristian ruhanilər duz-çörəklə qarĢılamıĢdılar. Yep iskop
Azərbaycan dilində nitq söyləyərək, iki millətin dinc həyat sürməsinin
zəruriliyini tarixi məlu matlarla əsaslandırmıĢdı. Üstündə "YaĢasın Azərbaycan
Respublikası" sözləri yazılmıĢ iki yaraĢıqlı alaqapı da erməni bazarında
qurulmuĢdu.
1919-cu il avqustun 15-də Qarabağın dağlıq hissəsindəki ermənilərin
qurultayı məsələsi sülh Konfransında həll edilənə qədər aĢağıdakı Ģərtlərlə
Azərbaycan hökuməti ilə müvəqqəti saziĢ bağlamaq haqqında qərar çıxardı:
Qarabağın ġuĢa, CavanĢir və Cəbrayıl qəzaların ın ermən ilər yaĢayan dağlıq
hissəsi (Dizaq, Vərəndə, Xaçın və Crabert) bütün Qarabağın ərazi mu xtariyyəti
və onun ermən i əhalisinin milli-mədəni mu xtariyyəti əsasında (Qarabağ general-
qubematorluğunun xüsusi inzibati vahidi kimi) Azərbaycan Respublikasının
tərkib ində qalır.
Lakin daĢnaklar Qarabağ saziĢini hər vasitə ilə gö zdən salmağa, heçə
endirməyə cəhd göstərirdilər. Türk millətinə vəhĢicəsinə nifrət bəsləyən azğın
millətçilik partiyası regionda milli sülhün bərqərar olmasını qəbul edə bilmirdi.
Qarabağ ko mmun istləri Dağlıq Qarabağın Azərbaycandan ayrılmaması uğrunda
çıxıĢ edirdilər. On lar hələ 1919-cu ilin avqustunda keçirdikləri müĢavirədə bu
barədə qərar qəbul etmiĢdilər
143
. Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan
sonra kommunistlər ə məkç i e rməni əhalisinə mü raciət qəbul etdilər. Müraciətdə
deyilirdi: " Yo ldaĢlar! DaĢnakların zülmünə dözdüyünüz bəsdir, sizin ay ılmaq
vaxtmız gəlib çatıb, məgər açıq-aĢkar görmürsünüzmü ki, bütün qanlı qırğınları
daĢnaklar törədir, daĢnakların terro runa əməkçilərin qırmızı terroru ilə cavab
verin. Bu iĢdə Azərbaycan kəndliləri və proletariatı sizinlə b irlikdə ön cərgədə
döyüĢəcəklər"
144
.
Sovet Azərbaycanının hökuməti Qarabağda, ələlxüsus onun dağlıq
hissəsində sosial-siyasi vəziyyətə xüsusi diqqət yetirirdi. 1920-ci il aprelin 30-da
Azərbaycan hökuməti Ermən istanın daĢnak hökumətinə nota göndərərək tələb
166
etdi: "1. Qarabağ və Zəngəzur ərazilərindən qoĢunların ızı çıxarın. 2. Öz
sərhədlərinizə çəkilin. 3.M illətlərarası ədavətə son qoyun. Əks halda Azərbay can
Sovet Sosialist Respublikasının Ġnqilab Ko mitəsi ö zünü Ermən istan Respublikası
hökuməti ilə müharibə vəziyyətində hesab edəcək"
145
.
Qarabağda və Zəngəzurda yerləĢən Azərbaycan qoĢun hissələrinə
hücumu dayandırmaq, əlveriĢli mövqe tutaraq müdafiə vəziyy ətinə keçmək əmri
verild i. Əmrdə bildirilirdi ki, Ermən istan ultimatu mda göstərilən Ģərtləri yerinə
yetirməsə, Qızıl ordu Azərbaycan hissələrinə kö məyə göndəriləcəkd ir.
1920-c i il may ın 9-da Ba kıda yaĢayan qarabağlı və zəngəzurlu
azərbaycanlıların və ermənilərin həmrəy lik mitinqi keçirildi. 1920-ci il iyunun
ilk günlərində Qarabağda olan Q.K.Orconikidze Bakıya qayıtdıqdan sonra
V.Ġ.Leninə, Ġ.V.Stalinə, G.V.Çiçerinə göndərdiyi teleqramda onıı da bild ird i ki,
"həm ermən i, həm də müsəlman əhalisi rus Qızıl qoĢ unlarını sevinclə
qarĢılayır"
146
. Ġyunun 19-da isə o, Vlad iqafqazdan teleqrafla G.V.Çiçerinə xəbər
verird i: "Azərbaycan Qarabağa, Zəngəzura, Naxçıvan və ġərur-Dərələyəz
qəzasına iddia edir. Qarabağda və Zəngəzurda sovet hakimiyyəti elan olunub və
adı çəkilən ərazilər ö zünü Azərbaycan Sovet Respublikasının bir hissəsi hesab
edir... A zərbaycan heç bir halda Qarabağ və Zəngəzursuz keçinə b ilməz"
147
.
Q.K.Orconikid ze
Ermənistanla
müqavilə
imzalanana
qədər
Azərbaycanın nümayəndəsini Moskvaya dəvət cdərək Azərbaycana və
Ennənistana aid bütün məsələləri həmin nü mayəndə ilə birlikdə həll etməyi
təklif ed ird i
148
.
M.D.Hüseynov N. N.Nərimanovun həmin teleqramı aldığ ını 1920-ci il
iyunun 21-də Q.K.Orconikid ze və G.V.Çiçerinə bildirərə k, Qarabağ və
Zəngəzurun Azərbaycana birləĢdirilməsi haqqında teleqramda deyilən fikrin
qüvvədə qalıb-qalmad ığını xəbər alırdı
14
. Məlu m o lduğu kimi, sonradan
Q.K.Orconikid ze fıkrini dəyiĢdi. Mərkəz isə məsələni Azərbaycanın
nümayəndəsi iĢtirak etmədən həll etdi. N.N.Nərimanov öz etirazlarını teleqrafla
dəfələrlə V.Ġ.Len inə, G.V.Çiçerinə bildirdi. O, V.Ġ.Len inə göndərdiyi
teleqramlardan birində soruĢurdu: "Mən bilmək istərdim ki, mərkəz biz
müsəlman lara necə baxır və o, belə məsələləri b izim iĢtirakımız olmadan necə
həll ed ibdir... (Rusiya) eyni zamanda Ermənistanın və Gürcüstanın müstəqilliy ini
tanıyır və Azərbaycanda sovet hakimiyyəti qurulana qədər mübahisəsiz
vilayətləri indi nədənsə mübahisəli sayır. YoldaĢ Çiçerin Mərkəzin siyasətinə
tabe olmaqdan danıĢır, amma eyni zamanda Mərkəz nəzərə alırmı ki, elə həmin
Mərkəz bizi Ģirma o lmağa məcbur ed ir"
150
.
Belə bir mürəkkəb Ģəraitdə də erməni hərbi h issələrinin təcavüzkar
əməlləri davam edird i. A rtıq XI Qızıl ordu hissələrin in yerləĢdiyi Qarabağ,
Zəngəzur ərazilərində ermənilər xüsusilə azğ ınlaĢ mıĢdılar.