downloaded from KitabYurdu.az
8
"birləşməsi" kimi qeyri-elmi müddəalar puça çıxdı. XX əsr tarixinin ilk iyirmi ilinə aid
həqiqətlər bərpa olundu. 80-ci və 90-cı illərin tarixşünaslığından danışarkən, ilk
növbədə, "Azərbaycan tarixi" kitablarının nəşrini qeyd etməliyik. Tarix İnstitutunun
kollektivi tərəfindən hazırlanmış "Azərbaycan tarixi" Azərb. EA həqiqi üzvü
İ.H.Əliyevin redaktorluğu ilə 1993-cü ildə Azərbaycanca, 1995-ci ildə rusca, 1994-cü
ildə yeni "azərbaycan tarixi" isə akademik Z.M.Bünyadov və professor Yusif Yusifovun
redaktəsi ilə çap edildi. XIX-XX əsrin əvvəlləri dövrü M.Ə.İsmayılov tərəfdən
yazılmış əsərlərdə də öz əksini tap mışdır.
70-90-cı illərin mütəxəssis tarixçiləri M.İsmayılov, T.Vəliyev, M.Musayev,
Ə.Umayev, Q.Cavadov, Y.Ələsgərov, S.Əliyarov, M.İbrahimov, İ.Bağırova, L.
Həsənova, H. Həsənov, Z. Qafarova, Ş. Kərimov, V.Səmədov, M.Gülmalıyev və b.
Azərbaycanın sosial-iqtisadi, siyasi və mədəniyyət tarixi üzrə çoxsaylı monoqrafiya və
elmi məqalələr nəşr etdirdilər. Onların əksəriyyəti Azərbaycanın sosial-iqtisadi tarixinə
- XIX-XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanın sosial-iqtisadi quruluşu, Azərbaycan
kəndinin sosial-iqtisadi strukturu, Azərbaycanın sosial-iqtisadi inkişaf səviyyəsi, neft
sənayesinin tarixi, A zərbaycanda kənd təsərrüfatı, torpaq sahibliyi və torpaqdan isti-
fadə, neft istehsalı və Rusiya iqtisadiyyatı, mülkədar təsərrüfatı və s. məsələlərə aiddir.
Tarixi əsərlər içərisində ölkənin siyasi tarixinə dair olanlardan bir çoxunda
(müəlliflər: D.Hüseynova, D.Seyidzadə, E.Əliyev, İ.Bağırova, A.Balayev,
S.Mustafayeva, D.İsmayılzadə, N.Tahirzadə, S.Talıbova və b.) XIX-XX əsrlərdə
Azərbaycan-Rusiya münasibətləri, çarizm siyasətini Azərbaycanda həyata keçirənlər, rus
kəndlilərinin Zaqafqaziyaya, o cümlədən Azərbaycana köçürülməsi, Azərbaycan
ziyalıları, Azərbaycanda təhsil, Rusiya ali məktəblərində təhsil alan azərbaycanlılar,
Azərbaycanda siyasi təhsil məsələləri, Azərbaycan məktəbləri, maarif məsələləri,
Azərbaycan burjuaziyasının maarifçilik fəaliyyəti və s. məsələlərin tədqiqinə daha çox
yer verilmişdir.
Tarixçilər və d igər ixtisas sahibləri (müəlliflər: A.Paşayev, N.Axundov,
K.Zeynalova, İ.Kərimov, Q.Məmmədli, S.Mövlayeva, K.Talıbzadə) Azərbaycan
mədəniyyətinin bir çox sahələri, dövri mətbuat, görkəmli siyasət və mədəniyyət
xadimləri barəsində xeyli əsərlər yazmışlar. Onlara Azərbaycanın dövri mətbuatı,
M.Şahtaxtinskinin rus dövri mətbuatında fəaliyyəti, Azərbaycan teatrı, onun inkişaf
mərhələləri, H.Cavid, Ü.Hacıbəyov, mədəniyyət məsələləri, mətbuatda ədəbi tənqid
məsələləri və s. haqqında olan tədqiqatları misal göstərmək olar.
XX əsr dövrünə dair tarixşünaslıqda şəhərlərin tarixi, su təchizatı məsələləri və
s. ilə əlaqədar Bakı (F.Tağıyev), Şimali Azərbaycan şəhərləri (E.Muradəliyeva), Bakı
(M.Musayev), Şəki (M.İsmayılov), Gəncə (kollektiv), Şuşa barəsində (G.İsmayılova)
xeyli iş görülmüş, şəhər tikintisi və memarlığı məsələlərinə də tədqiqatlar həsr
olunmuşdur (müəlliflər: V.Xanəliyev, Ş.Fətullayev). Nəşr olunmuş əsərlərin bir qismi
dövri mətbuat (V.Məmmədov), Azərbaycan burjuaziyasının xeyriyyəçiliyi (M.İsmayılov,
M.İbrahimov, S.Talıbova), Azərbaycan tarixşünaslığı (Ə.Sumbatzadə) məsələlərinin
tədqiqindən ibarətdir.
downloaded from KitabYurdu.az
9
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin tarixinin obyektiv tədqiq edilməsi, o zaman
əldə olunmuş nailiyyətlər və buraxılmış səhvlərin düzgün dərk o lunması xüsusi
əhəmiyyət kəsb edir.
1918-ci il mayın 28-dən 1920-ci il aprelin 27-dək fəaliyyət göstərsə də,
Azərbaycan xalqının taleyində böyük rol oynayan məhz milli dirçəliş və dövlətçilik
mərhələsi, həmçinin müsəlman dünyasında ilk respublika olan Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyəti Şərq ölkələrində demokratik ideya və hərəkatların inkişafına da müsbət
təsir göstərmişdir. Odur ki, Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin cahanşümul tarixi hadisə
olması zaman keçdikcə daha aydın dərk edilir.
Buna görə Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin fəaliyyəti ilə əlaqəli mü xtəlif
məsələlərin, ü mu miyyətlə, həmin dövrdə Azərbaycanda və onun yerləşdiyi Cənubi
Qafqaz regionunda tarixi hadisə və prosesləri tədqiq edən, əsasən, son onilliklərdə
formalaşmış tarixşünaslığın təhlil edilməsi ço x vacibdir.
1917-1920-ci illərdə baş vermiş hadisələrin bilavasitə iştirakçıları olmuş
siyasi xadimlərin əsərləri həmin dövr tarixşünaslığının mühüm tərkib hissəsidir.
Doğrudur, bu əsərlər istifadə olunmuş metod və prinsiplər nöqteyi-nəzərindən sırf elmi-
tədqiqat xarakteri daşımır, ancaq izlənilən, məqsədlərə, xüsusən, hadisələrin
xronoloji ardıcıllıqla işıqlandırılması və onlara ümumiləşdirici baxışla yanaşılmasına
görə etibarlı mənbə sayılmalıdır. Həmin əsərlərin ilk mənbə kimi bir üstünlüyü də
ondadır ki, onları qələmə alan, dövrün görkəmli tarixi şəxsiyyətləri olan müəlliflər
sırasında Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti (AXC-nin), həmçinin Azərbaycan Sovet
Sosialist Respublikasının yaradıcıları və əsas siyasi xadimləri xüsusi yer tuturlar.
AXC xadimlərin in əsas siyasi hadisələrdən bəhs edən əsərləri həm AXC
dövründə ölkədə, həm də onun süqutundan sonra xaricdə çap edilmiş, onların bir çoxu isə
üçüncü Azərbaycan Respublikasında yenidən işıq üzü görmüşdür. Onların sırasına
M.Ə.Rəsulzadənin, Ə.Topçubaşovun, A.Ziyadxanlının, C.Hacıbəyovun, Y.V.Çəmən-
zəminlinin, M.Məmmədzadənin, Ş.Rüstəmbəylinin, Mir Yəqubun, R.Vəkilovun,
N.Şeyxzamanovun, Ə.Əsgərov-Kəngərlinskinin və digər fəal xad imlərin əsərləri
daxildir
1
.
Bu siyahıda M.Ə.Rəsulzadənin müstəsna yeri vardır. Onun əsərlərində milli
dövlətçilik ideyası xüsusi elmi maraq doğuran əsas amillərdəndir. Sosial-
nəzəriyyəçilər - tarixçilər, siyasətçilər, ədəbiyyatşünaslar, mədəniyyətşünaslar,
hüquqşünaslar üçün hədsiz dərəcədə maraqlı olan bir sıra məsələlər - milli Azərbaycan
ideyasının təşəkkülü və inkişafı, dövlətçilik baxışlarının formalaşması, siyasi
mübarizənin gözlənilməz dönüşlərlə zəngin mürəkkəbliyi və s. qeyri-adi şəxsiyyət olan
müəllifin əsərlərində öz geniş əksini tapmışdır.
Ə.M.Topçubaşovun fakt və hadisələrlə zəngin əsərləri də AXC
tarixşünaslığında xüsusi yer tutur. Azərbaycan dövlətinin səlahiyyətli nümayəndəsi,
parlamentin yeganə sədri olmuş müəllifin İstanbul və Paris təəssüratları, müstəqil
respublikanın öz həllini tapmamış problemləri onun əsərlərinin əsas mövzusudur.
Haqqında bəhs edilən dövrdə insanların fikir və düşüncələrinin əsas