Azərbaycan diLİ VƏ tariXİ



Yüklə 5,9 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə4/249
tarix15.03.2018
ölçüsü5,9 Mb.
#32619
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   249

downloaded from KitabYurdu.az

 

 



10 

məzmununu təşkil  edən subyektiv  gerçəkliyi  daha düzgün  anlayıb qiymətləndirmək 

üçün M.V.Məmmədzadə və Ə.Əsgərov-Kəngərlinskinin yazıları diqqətəlayiqdir. Əgər 

birinci  müəllifdə  hadisələrə baxış  və  yanaşmada  mübarizə  əzmi  üstünlük  təşkil  edirsə, 

ikincidə  tarixi  gerçəkliyə  bədbin  münasibət daha  qabarıqdır.  Lakin  buna  baxmayaraq, 

onların hər  ikisi tarixin düzgün dərk  edilməsi  baxımından  mühüm  əhəmiyyət  kəsb  edən 

gerçəklik faktlarına istinad edir. 

1917-1920-ci  illərdə  fəal  inqilabçı,  hərbi  siyasi  qurumların  rəhbər  işçiləri, 

Sovet  hakimiyyəti  dövründə  isə  respublikanın  partiya-dövlət  nümayəndələri  olmuş 

yerli  ko mmunistlər  -  N.Nərimanov,  Q.Musabəyov,  M.D.Hüseynov,  M.Quliyev, 

Q.Hüseynov,  Ə.Qarayev və  b. tədqiq edilən dövrə aid  bir sıra sərt  xarakterli  polemik 

əsərlər qələmə almışlar

2

. Bu əsərlərin dəyəri siyasi rəqiblərə tənqidi münasibət ifadə 



etmələrində,  hadisələrin  qənaətbəxş  və obyektiv  təsvirini  vermələrində  yox,  o  vaxtkı 

kommunistlərin  dünyagörüşü  və  psixologiyası  haqqında  dolğun  təsəvvür 

yaratmalarındadır.  Onlara  xas  olan  ümumi  cəhət  Müsavat  hökuməti  ilə  müqayisədə 

sovet  idarəetmə  sistemi  və  sosial-iqtisadi  quruluşunun  Azərbaycan  xalqının  tərəqqisi 

üçün daha çox işlər gördüyünü sübut etməyə çalışmalarıdır. 

Ümu mi şəkildə 1917-1920-ci  illər tarixşünaslığını üç dövrə bölmək olar: 20-

30-cu  illərin  marksist  tarixşünaslığı,  40-80-ci  illərin  milli  ko mmunist  tarixşünaslığı, 

90-cı illərin liberal-milli tarixşünaslığı. 

Azərbaycanda  marksist  tarixşünaslığın  əsas  nümayəndələri  1921-1931-ci 

illərdə  Qırmızı  Professura  İnstitutunu  bitirmiş  qeyri-azərbaycanlılar  idi.  Onlar  1917-

1920-c i  illəri  əhatə  edən  inqilab  dövrünü  dünya  kapitalizminin  ta m  çürümə  

mərhələsində zəhmətkeşləri burjuaziyanın zülm və istismarından azad edəcək dünya in-

qilabın ın ilkin müjdəç isi kimi qələmə alırd ılar. 

1917-ci illərə aid tarixi əsərlərin müəllifləri - A.Rayevski, Y.Ratqauzer, N.Pçelin, 

A.Popov,  S.Sef,  A.Steklov,  A.  Dubner  hadisələri  tədqiq  və  təqdim  edərkən  tarixi 

reallığın  təfsilatlarına  maraq  göstərmək,  hadisələrin  izahında  ideologiyaya  üstünlük 

vermək, mənbələrdən geniş iqtibas gətirmək və s. kimi  xüsusi yanaşma üslubu nümayiş 

etdirmişlər

3



Lakin  onların  əsərlərində  sonrakı  sovet  tarixçilərinin  tez-tez  müraciət 



etdikləri  partiya-sovet  rəhbərlərinin  çıxışlarından  geniş  istifadə,  tarixi  məkanın 

təfərrüatınadək dövrləşdirilməsi, arxiv mənbələrini kütləvi fetişləşdirmə hallarına az-az 

rast gəlinir. 

"Zəhmətkeşlərə vəhşi nifrət", "dünya miqyaslı quldurlar", "müsavat nökərləri", 

"bəyxan hökuməti", "öz xalqının mənafeyi ilə alver edənlər" və s. epitetlərdən gen-bol 

istifadə edilən bu əsərlərdə Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti "Müsavat rejimi", "Müsavat 

dövləti" kimi təqdim ed ilmişdir. 

Marksist  tarixşünaslığın  nümayəndələri  AXC-nin  daxili  siyasətindən 

danışarkən  bu  siyasətin  əsasına  "rejimin"  sinfi  təbiətini,  onun  siyasi  subyektlərinin 

maraqlarını  qoyur  və  onların  zəhmətkeş  fəhlə-kəndli  mənafelərinə  kökündən  zidd 

olduğunu  iddia  edir  və  bununla  da  bu  mənafelərin  uzlaşdırılması  və  ümummilli 



downloaded from KitabYurdu.az

 

 



11 

məqsədə  tabe  edilməsi  imkanlarını  göstərmirdilər.  Müsavat  partiyasını  kəskin  tənqid 

edir, onu gah kiçik burjua partiyası, gah da yalnız burjuaziya və mülkədarların mənafeyini 

müdafiə edən təşkilat adlandırır, bununla da Müsavat partiyasının və bütövlükdə milli 

hərəkatın  əsas  tutduğu  prinsip  və  mənəvi  dəyərləri  bayağılaşdırmağa  çalışırdılar.  AXC 

xarici  siyasətinə  Birinci  dünya  müharibəsində  qalib  gəlmiş  ölkələr  qarşısında 

nökərçilik donu geydirilirdi. 

20-30-cu  və  sonrakı  illərin  tədqiqatları  başlıca  olaraq  Azərbaycan  Xalq 

Cümhuriyyətinin daha çox  inqilabi  dövrün  məhsulu  olmasını,  iqtisadi  mühafızəkarlığına 

baxmayaraq,  demokratik  siyasi  qurum  və  vətəndaş  təsisatları  yaradılmasına  meylini, 

mədəniyyət sahəsində özünü göstərən inqilabiliyini,  milli hərəkatın is ə öz məqsəd və 

hərəkətverici qüvvələrinə görə maarifpərvər və mütərəqqi xarakter daşıdığın ı görmək 

istəmirdilər. 

Müharibədən  sonrakı  illər  tarixçi  kadrlar:  Z.İbrahimov,  M.İsgəndərov, 

Y.Tokarjevski, C.Quliyev, Ə.Sumbatzadə, T.Köçərli, D.Quliyev və başqaları bu dövr milli 

kommunist  tarixşünaslığının  ən  məhsuldar  nümayəndələri  sayılırlar

4

.  Məhz  bu  dövrdə 



1917-1920-ci  illərin  tədqiqat  mövzusu daha da genişlənmiş, bir sıra sənədlər  məcmuəsi 

çap edilmiş, nəticədə kütləvi oxucu üçün dövrün sirləri ilə yaxından tanış olmaq imkanı 

yaranmış,  lakin  AXC  tarixinin  müstəqil  tədqiqat  predmeti  kimi  sistemli  şəkildə 

öyrənilməsi  davam  etdirilmə mişdi

5-8

.  Bunun  tədqiqatçılardan  asılı  olmayan  başlıca 



səbəbi onda idi ki, hakim  ideologiya məhz AXC ilə əvvəlcə siyasi, onun süqutundan 

sonra isə Cümhuriyyətin yaddaşdan silinməsi üçün mübarizə aparmışdı. 

Keçmiş  SSRİ  məkanında,  o  cümlədən  Azərbaycanda  80-90-cı  illərdə  baş 

verən  proseslərlə  paralel  yaranan  yeni  mənəvi  şərait  AXC  tarixinə  aid  bir  sıra 

problemlərin  öyrənilməsinə  qoyulan  qadağaların  aradan  qalxmasına,  dövrü  öyrənən 

yeni istiqamətin - liberal və milliyyətçi tarixşünaslığın formalaş masına imkan verdi. 

Onun  əsas  nümayəndələri  olan  A.Balayev,  C.Həsənli,  N.Maksvell,  P.Darabadi, 

N.Nəsibzadə,  R.Xudiyev  və  b.  alimlərin  tədqiqatları  AXC  tarixinin  öyrənilməsi 

sahəsində xeyli iş görüldüyünü söyləməyə əsas verir. 

Əlbəttə,  bu  son  dövr  tarixşünaslığında,  xüsusən  onun  ilk  çağlarında  bəzi 

nöqsanlar,  o  cümlədən  ifrat  aludəçilik,  1917-1920-ci  illərdə  baş  vemıiş  hadisələrə 

münasibətdə  eyforiya  əhvali-ruhiyyəsi,  onların  şərhində  ideoloji  yanaşmaya  üstünlük 

verilməsi kimi qüsurlardan xali olmayan bu ilk addımların özü, ümumilikdə, AXC tari-

xin in öyrənilməsi istiqamətində irəliləy iş idi.  

90-c ı  illərin  əvvəllərində  -  AXC  tarixinə  aid  mənbəşünaslıq  bazasının 

formalaşma dövründə C.Həsənlinin "Azərbaycan beynəlxalq münasibətlər sistemində 

(1918-1920-ci  illər)"

9

  kitabı  AXC-nin  xarici  siyasət  problemləri  üzrə  müasir 



Azərbaycan  tarixşünaslığında  baza  olacağına  tam  əsas  verir.  Bu  sırada  duran  əsərlər 

içində İ.Musayevin "Azərbaycanın Naxçıvan və Zəngəzur bölgələrində siyasi vəziyyət 

və xarici dövlətlərin siyasəti (1917-1921)" monoqrafiyası xüsusi yer tutur

10



Azərbaycan  Xalq  Cü mhuriyyəti  hərb  tarixin in  tədqiqində  P.Darabadinin 

"Voennıye  problemı  politiçeskoy  istorii  Azerbaydjana  naçala  XX  veka"  (Bakı,  1998)" 


Yüklə 5,9 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   249




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə