downloaded from KitabYurdu.az
17
Azərbaycanda muzdlu əmək üzərində qurulmuş böyük təsərrüfatlar deyil, kəndlinin öz
əməyi ilə becərdiyi kiçik təsərrüfatlar üstünlük təşkil edirdi. Azərbaycan xırda kəndli
təsərrüfatı ölkəsi olsa da, əmtəə istehsalının aparıcı xarakter aldığı, iqtisadiyyata
kapitalistcəsinə təsərrüfat qurmaq amilinin daxil olduğu bir şəraitdən kənarda qala
bilməyən kiçik kəndli təsərrüfatlarının böyük hissəsi kapitalın özünə yer edib hakim
mövqe tutduğu mühitə çevrilirdi. Rəqabət nəticəsində onların bir qismi varlanaraq
kənd burjuaziyasının sırasına daxil olur, torpaq sahəsini genişləndirir və muzdlu
əməyə əsaslanan təsərrüfatlar yaradırdı. Kənddə baş verən bu proseslər şüura təzə
məfhu mlar, ana dilimizə "qolço maq", " muzdur", " mu zdla işləyən kəndli" kimi yeni
söz və ifadələr gətirirdi.
Qeyd etmək lazımdır ki, Azərbaycan kəndində kapitalist tipli təsərrüfatlar
üstünlük təşkil etmirdi. Onların bütün təsərrüfatların cəmi 9 faizini təşkil etdiyini, lakin
məhsulun üçdə birini verdiyini nəzərə alsaq, bu təsərrüfatların xüsusi çəkisinin zəif
olmadığını görürük
4
.
Kənd təsərrüfatında sənaye və bank kapitalı ilə bağlı iri kapitalist
mülkiyyətləri də yaranırdı. Sənaye kapitalı, demək olar ki, kənd təsərrüfatının bütün
sahələrinə daxil olmuşdu. H.Z.Tağıyev, Qukasov qardaşları, A.M.Benkendorf və
başqaları xüsusən üzümçülük və şərabçılığa xeyli kapital qoymuşdular. Üzümçülükdə
və şərab istehsalında Tiflis sənayeçisi Saracov, Moskva sənayeçisi Şustov,
pambıqçılıqda "Savva Morozov, oğulları və K°-nın Nikolayev manufakturası şirkəti",
"Andrey Korzinkin və K°-nın Yaroslavl böyük manufaktura şirkəti", İ.K.Poznanskinin
pambıq-parça səhmdar cəmiyyəti, "Vladimir Alekseyev" firması, "Qafqaz pambığı"
səhmdar cəmiyyəti, "Voqau və K°-nın ticarət şirkəti" fəaliyyət göstərirdi. Sənaye
kapitalının təsiri Azərbaycandan çox-çox uzaqlara yayılaraq, bir ço x cəmiyyət və
şirkətlərlə əlaqədar olmuşdu
5
. Lənkəran qəzasında düyü almaqla məşğul olan bir çox
kontorlar fəaliyyət göstərirdi
6
. Bank kapitalı isə torpaq sahiblərinə mülklərini girov
qoymaq şərtilə borc verərək kənd təsərrüfatının inkişafına təsir göstərirdi.
XIX əsrin sonunda Yelizavetpol quberniyasında bəylər şəxs i
mü lkiyyətlərində olan 441 min desyatin torpağın ço xunu icarəyə verirdilər. Ancaq
XX əsrin əvvəllərində onların bir qis mi özləri torpağı becərməklə məşğul olmağa
başlayaraq təsərrüfatlarını kapitalist qaydasında qururdular. Məsələn, hələ 1917-ci
ildən öncə, Yelizavetpol qəzasında 51 bəy ailəsinin ixtiyarında olan 39 min desyatin
torpaq sahəsindən 13700 desyatinini mülkədar-bəylər özləri mu zd lu əmək tətbiq
etməklə becərirdilər.
Azərbaycanda ticarət və sələm kapitalı əsasən mübadilə dairəsində fəaliyyət
göstərirdi. Adətən kənddə eyni bir adam həm möhtəkir və həm də sələmçi olurdu.
Sələmçilər özlərin in kənd kapitalı ilə yanaşı, banklardan götürdükləri və kənd
təsərrüfatı məhsulları satan firmalardan aldıqları məbləğ hesabına fəaliyyət göstərirdi-
lər. Onlar kəndlilərin məhsullarını həmin firmalara sataraq, onların sahibi olan sənaye
sahibkarlarını kənd təsərrüfatına cəlb edirdilər. "Kaspi" qəzeti hələ 1901-ci ildə yazırdı
ki, "hara baxırsınızsa, kənd təsərrüfatının hansı sahəsinə müraciət edirsinizsə, orada
downloaded from KitabYurdu.az
18
kəndlini ö z toruna salıb onu soran bu və ya digər hörümçəyi görərsiniz".
Azərbaycan kənd həyatına yaxından bələd olan görkəmli maarifpərvər Həsən
bəy Zərdabi yazırdı ki, "bizdə kənd təsərrüfatının bütün sahələri üzrə inhisarlar
mövcuddur"
7
, yəni kəndlilər öz məhsullarını ayrı-ayrı şəxslərə, firmalara satmağa
məcbur idilər. Hər firmanın isə "onlarca alıcıları var idi və onlar ölkənin bütün guşə-
lərini gəzərək avam ca maatı yumşaq hörümçək toruna salırdılar... Alın mış torpaq
məhsullarını Cənubi Qafqaz dəmir yolunun ən yaxın stansiyalarında hörümçək kimi
oturmuş öz ağalarına, alıcı ko missionerlərə təhvil verird ilər"
8
.
Kənd varlıları, zavod sahibləri, mü xtəlif sənayeçilərin və ticarət firmalarının
nümayəndələri olan alıcı-sələmçilər borc verməklə kəndliləri asılı vəziyyətə salırdılar.
"Bu əsarət... kənd təsərrüfatlarında kapitalizmin ilk addımlarından başqa bir şey deyildi"
9
. (H.Zərdabi).
Beləliklə, XX əsrin əvvəllərində əmtəə istehsalının geniş inkişafı, muzdlu
əməyin tətbiqi, bəy-mülkədar təsərrüfatlarının bir çoxunun kapitalist təsərrüfatı
sisteminə keçməsi, sənaye və bank kapitalının kənd təsərrüfatına sirayət etməsi və
nəhayət, ticarət-sənaye kapitalının güclənməsi nəticəsində Azərbaycan kəndində,
yarımfeodal torpaq sahibliyinin mövcud olmasına baxmayaraq, istehsal üsulu artıq
kapitalist istehsal üsulu idi. Əmtəə təsərrüfatının əmtəə kapitalist səviyyəsinə
yüksəlməsində alıcı-sələmçilər kapitalist istehsal üsulunun təşkilatçılarına çevrilirdi.
Həm də bu, o deməkdir ki, A zərbaycan kəndində kəndlilərin istismarı mahiyyəti
etibarilə kapitalist istismarı id i.
Bununla birlikdə Azərbaycanın sosial-iqtisadi strukturunda feodal
münasibətlərinin bəziləri qalmaqda idi və aşağıdakı sosial-iqtisadi uklad larla təmsil
olunurdu:
l . F e o d a l - a s ı l ı . Azərbaycan Sovet Rusiyası tərəfindən işğal olunana qədər
hələ də bəy-mülkədar latifundiyaları qalmaqda idi, kəndlilərin bir qismi şəxsən azad
olsalar da, bəy-mülkədarlardan -torpaq sahiblərindən bir növ asılı olub, istifadələrində
olan pay torpaqlarına görə onlara verg i ödəyirdilər.
2. Y a r ı m p a t r i a r x a l v ə y a r ı m n a t u r a l. Kiçik torpaq payları,
yaxud bir neçə baş qaramalı olan kəndlilər qapalı həyat sürürdülər. Onların təsərrüfatları
yarımnatural xarakter daşıyırdı, bir qismi öz ailə ehtiyacları üçün xalçaçılıqla, yaxud
digər ev əşyalarının istehsalı ilə məşğul olurdu. Belə təsərrüfatlar kənd təsərrüfatı
istehsalçılarının üçdə bir hissəsindən azını təşkil edirdi.
XX əsrin əvvəllərində kənd təsərrüfatında əmtəə istehsalı aparıcı rol
oynadığı bir şəraitdə həmin təsərrüfatlar istər-istəməz dar çərçivədə qala bilməzdi. Bu
dövrdə onların çoxu, heç olmasa, vergiləri, yaxud ailənin zəruri ehtiyaclarını ödəmək
üçün, ailə üzvlərinin yarımac qalmasına baxmayaraq, məhsulun bir hissəsini əmtəə
qismində satmalı olurdu. Bundan başqa, həmin təsərrüfatlar ticarət və sələm kapitalının
təsiri altına düşür, onların patriarxal özülləri kapitalist ukladının məcburən qəbul edilmiş
elementlərini sarsıdırdı.
Beləliklə, XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanın şəhər və sənaye ocaqları