25
İnkişaf etmiş ölkələrin təcrübəsi göstərir ki, müasir dövrdə hər hansı bir ölkədə
dayanıqlı sosial-iqtisadi inkişafın təmin edilməsinin əsasında elmin inkişafı,
rəqabətə davamlı innovasiya məhsulunun istehsalı və ixracı dayanır. İnnovasiyalar
həm texnika və texnologiyaya, həm də istehsalın və idarəetmənin təşkili formalarına
aid edilə bilər.XXI əsrin sivilizasiyası elmi-texniki tərəqqi və ən yeni biliklərə
əsaslanan bir cəmiyyətdir və bu danılmaz faktdır. Bu o deməkdir ki, istənilən
fəaliyyət növünün özəyində elmi-texniki nailiyyətlər, fundamental və tətbiqi, elmi-
tədqiqat və innovasiya prosesinin inkişaf nəticələri durur. Ancaq biliklərin
artırılması özündə investisiya və innovasiyanı – yeni təkmil maşın və avadanlıqları,
enerji mənbələrini və s. təcəssüm etməsə iqtisadi və ya digər effektin əldə
olunmasına gətirb çıxarmayacaq. Ona görə də onlar bütün mərhələləri - elmi
ideyanın yaranmasından, ixtiraların rəsmiləşdirilməsindən emi-texniki və texnoloji
modifikasiya əsasında texnoloji inkişaf və innovasiyaya qədər olan mərhələni əhatə
etməlidir.
Bildiyimiz kimi ETT ayrı-ayrı sahələrdə, regionlarda, ölkələrdə müxtəlif elmi-
texniki istiqamətlərdə qeyri-bərabər olaraq həyata keçirilir. Bunlardan bəziləri
texnoloji inkişaf lokomotivində liderliyi ələ keçirir, bəziləri isə əksinə olaraq
“kölgə” altında qalaraq öz mövqelərini əldən verirlər.Liderliyin dəyişilməsi əsasən
texnoloji inqilablar dövründə texnoloji inkişafın xüsusiyyətləri ilə müəyyən
olunur.Bu barədə XX əsrin ikinci yarısı və XXI əsrin birinci yarısına olan texnoloji
inkişaf göstəricilərinə nəzər salmaq yerinə düşərdi. (Cədvəl 1)
Göründüyü kimi texnoloji inkişafın IV mərhələsi 1929-1933 il maliyyə böhranından
sonra yaranmağa başlayıb. İlk əvvələr bu hərbi xarakter daşısa da sonralar, 50-ci
illərdən başlayaraq dinc yolla - EHM-lərin tərtibi, atom enerjisindən istifadə, “Yaşıl
İnqilab” , kosmosun tətqiqi ilə davam edib.70-ci illərin ortalarında baş verən dərin
enerji və texnologiya böhranı texnoloji inkişafın Vmərhələsi üçün böyük bir təkan
vermiş oldu. Bunun əsasında mikroelektronika, personal kompyuter, biotexnologiya,
gen mühəndisliyi, internet şəbəkəsi dayanırdı. Həmin dövrün lider ölkələrinə ABŞ,
26
Yaponiya, Q.Avropa və keçmiş SSRİ daxil idi.Lakin XXI əsrin əvvələrində artıq
Vmərhələnin başa çatdığı aydın görünməyə başladı. Belə ki 2001-2002-ci illər
böhranı ilk dünya informasiya böhranı sayılırdı. Və bununla da VI texnoloji inkişaf
mərhələsinə keçidin əsası qoyuldu. Bir qrup mütəxəssislərin fikrincə bu period XXI
əsrin 20-50-ci illərini əhatə edəcək. Eyni zamanda istehsalın postindustrial texnoloji
üsulu humasit xarakter daşıyaraq yaxın 200 ildə bütün planetin texnoloji simasını
dəyişəcəkdir.
Cədvəl 1. Elmi texnoloji inkişafın mərhələli təsnifatı (1950-2050).
Elmi texnoloji inkişafın VI mərhələsinin başlıca elmi-texniki istiqamətlərini
nanotexnologiya, bitki və heyvanların biotexnoloji əsaslarla gen mühəndisliyi,
Texnoloji
inkişaf
mərhələləri
IV
V
VI
Əhatə
dövrü
1935-1980
1981-2020
2021-2060
Əsas
texniki
istiqamətlə
r
EHM, atom enerjisi,
raket mühərrikləri,
kosmik tədqiqatlar, neft-
kimya sənayesi
Mikroelektronika,
biotexnologiya,informatik
a, neft-qaz sənayesi,
kosmik texnologiya.
Nanotexnologiya, gen
mühəndisliyi, qlobal
informasiya şəbəkəsi,
alternativ enerji
mənbələri.
Aparıcı
sahələr
Cihazqayırma, atom
maşınqayırması,
radioelektronika,
kima,telekommunikasiy
a.
İnformasiya və
telekommunikasiya
texnologiyası, neft-qaz və
kimya sənayesi.
Nanomaterial
istehsalı,biotexnologiy
a, alternativ nəqliyyat
və hidrogen yanacağı
Liderlik
edən
ölkələr
ABŞ, Yaponiya, SSRİ,
Q.Avropa.
ABŞ, Q.Avropa,
Yaponiya və yeni sənaye
ölkələri.
ABŞ, Q.Avropa, Çin,
Yaponiya, Hindistan,
Braziliya, Rusiya.
27
qlobal informasiya şəbəkəsi, ekoloji təhlükəsizlik, hidrogen və sair yanacaq
növlərinin kəşfi, alternativ nəqliyyat növlərinin(elektron nəqliyyat) yaranması təşkil
edir. Bu mərhələdə lider ölkələrə ABŞ, Q.Avropa, Yaponiya aid edilir.Çin,
Hindistan, Braziliya və Rusiya kimi ölkələr isə ikinci qrup ölkələr hesab
edilir.
Son illər ölkəmizdə aparılan uğurlu islahatlar, quruculuq işləri, iqtisadiyyatda baş
verən irəliləyişlər, qeyri-neft sektorunun inkişafı müsbət nəticələrə gətirib çıxarmış,
regionların sosial-iqtisadi inkişafı, əhalinin sosial vəziyyətinin yaxşılaşdırılması
istiqamətində mühüm tədbirlər həyata keçirilmişdir. Dövlət innovasiya siyasətinin
əsas istiqamətlərindən biri elm və təhsil sahəsinə göstərilən qayğının ardıcıl davam
etdirilməsi, elmi-texniki potensialın qorunub saxlanılması, elm və təhsil sahəsində
yüksəkixtisaslı kadrların hazırlanması, onlara qayğı göstərilməsi, cəmiyyətdə elmi
işçilərin nüfuzunun artırılması sahəsində bir sıra mühüm qərarların qəbul edilməsi
olmuşdur.
Dünyanın tanınmış görkəmli iqtisadçı alimləri üçüncü minilliyə qədəm qoyarkən
cəmiyyətin inkişafında ən böyük amil kimi kosmosun tətbiqi, informasiya
texnologiyaları, genetika, nüvə energetikası deyil ümumiləşdirici xarakter daşıyan
innovasiya proseslərinin olduğunu qəbul etmiş və buna uyğun olaraq hər bir
dövlətin iqtisadi qüdrətinin artması, təhlükəsizliyinin təmin edilməsi üçün məhz
milli innovasiya sisteminin yaradılması hesab edilmişdir.
Elmi müəssisələr əsasən dövlət büdcəsi hesabına maliyyələşdirilir. Elmi-texniki
fəaliyyətin
səmərəliliyinin
artması ilə əlaqədar 2008-ci ildə elmin
maliyyələşdirilməsinə ayrılan vəsaitin həcmi xeyli artmışdır. Belə ki, 2005-ci illə
müqayisədə 2008-ci ildə dövlət büdcəsində elmə çəkilən xərclər artaraq 28,8 milyon
manatdan 64,0 milyon manata çatmışdır.
Azərbaycanda elmin inkişaf istiqamətlərini aşağıdakı kimi ifadə etmək olar:
-Respublikanın digər elmi tədqiqat müəssisələrində və ali məktəblərində aparılan
fundamental tədqiqatların səmərəliliyinin artırılması, onların nəticələrinin sosial-
iqtisadi və digər sahələrdə tətbiqinin təmin edilməsi;