209
5.1
Bakı şəhərində keçmiş «26 Bakı komisarı» bağının adı
dəyişdirilərək “Qaçqınlar meydanı” qoyulsun. Orada yerləşən ictimai-siyasi
və bədii əhəmiyyətini itirmiş, millətin tarixi yaddaşına zidd olan memorialın
yerinə 1,5 milyon azərbaycanlı qaçqınlarına həsr olunmuş abidə kompleksi
ucaldılsın.
5.2
Bakının Dağüstü parkında 1918-ci il soyqırımında həlak olmuş
18 min azərbaycanlının xatirəsinə həsr edilmiş abidə ucaldılsın.
5.3
Ağdamda Xocalı şəhidlərinin basdırıldığı qəbiristanlıqda Xocalı
faciəsinə həsr edilmiş memorial abidə və Xocalı şəhərində (azad edildikdən
sonra) tarix-memorial abidə kompleksi yaradılsın.
5.4
Azərbaycan Respublikası dövlət nümayəndələrinin sülh məramı
ilə uçan vertolyotun salındığı yerdə - Xocavənd rayonunun Qarakənd
kəndində (azad olduqdan sonra) həlak olmuş dövlət xadimlərinin, millət
vəkillərinin və başqa şəhidlərin adını əbədiləşdirən və bu faciəni əks etdirən
abidə qoyulsun.
5.5
Bakı və Yevlax şəhərlərində terrorçuluq əməlləri nəticəsində
partladılmış qatar, bərə və avtobusun həlak olmuş sərnişinlərinin xatirəsini
yad edən mərmər lövhələr qoyulsun.
6.
Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu fərmanın 5-ci
maddəsində göstərilən məsələlərə Bakı şəhər icra hakimiyyəti, Azərbaycan
Respublikasının Mədəniyyət Nazirliyi və yaradıcılıq təşkilatları ilə birlikdə
baxsın və onları mövcud qaydalar çərçivəsində (müsabiqə əsasında,
ictimaiyyətin və mütəxəssislərin fikri nəzərə alınmaqla) həll etsin.
7.
Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabinetinə tapşırılsın ki,
1988-ci ildən başlayaraq erməni terrorçuları tərəfindən azərbaycanlılara qarşı
törədilən cinayətləri öyrənmək və materiallar toplamaq üçün hökumət
komissiyası yaratsın.
HÖKUMƏT KOMİSSİYASI:
- qanunla müəyyən edilmiş qaydada istintaq işlərinin aparılmasına
kömək edir və öz tərkibində hüquq-mühafizə orqanlarının səlahiyyətli
işçilərini, peşəkar hüquqşünasları, mütəxəssis-alimləri və ekspertləri
birləşdirir;
-
cinayətlərin forma və metodlarını, törədilən şəraiti və amilləri
örənir;
-
ayrı-ayrı vətəndaşlara, milli və ictimai mənafeyə dəyən ziyanı,
onun həcmini, mövcud beynalxalq qanun-qaydanın pozulma dərəcəsini
müəyyənləşdirir;
-
toplanmış materialları ümumiləşdirərək türk, ingilis, rus, ərəb
dillərində və başqa dillərdə nəşr olunmasını tə’min edir və uluslararası
210
vasitələrlə yayır, insan hüquqları ilə məşğul olan beynalxalq təşkilatlara
çatdırır;
- öz fəaliyyətini respublika büdcəsindən maliyyələşdirir.
8.
Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin nəzdində yaradılan
hökumət komissiyasına, Azərbaycan Respublikasının prokurorluğuna, Milli
Təhlükəsizlik Nazirliyinə, Ədliyyə Nazirliyinə, Dövlət Mətbuat Komitəsinə,
Elmlər Akademiyasına və Nazirlər Kabinetini yanında Baş Arxiv İdarəsinə
tapşırılsın ki, erməni terrorizminin və totalitar rejimin günahsız qurbanları -
bütün məhkum olunanlar və sair kütləvi represiyalara qalanlar haqqında
sorğu-informasiya və arxiv mə’lumatlarını açıqlamaq və ictimaiyyətə
çatdırmaq məqsədi ilə “Azərbaycanlılara qarşı soyqırımı siyasəti (erməni
terrorizmi qurbanları)” və “Totalitarizm dövrünün repressiyaları”
mövzularında Azərbaycan Respublikasının rəsmi ağ kitablarını buraxsınlar.
Azərbaycan Respublikasının prezidenti
Əbülfəz Elçibəy.
Bakı şəhəri, 23 fevral, 1993-cü il.
211
14. 1948-1953-cü illərdə azərbaycanlıların
Ermənistan SSR ərazisindəki tarixi-etnik torpaqlarından kütləvi
surətdə deportasiyası haqqında Azərbaycan Respublikası
prezidentinin
F Ə R M A N I
Son iki əsrdə Qafqazda azərbaycanlılara qarşı məqsədyönlü şəkildə
həyata keçirilmiş etnik təmizləmə və soyqırım siyasəti nəticəsində xalqımız
ağır məhrumiyyətlərə, milli faciə və məşəqqətlərə mə’ruz qalmışdır.
Mərhələ-mərhələ gerçəkləşdirilən belə qeyri-insani siyasət nəticəsində
azərbaycanlılar indi Ermənistan adlandırılan ərazidən-min illər boyu
yaşadıqları öz doğma tarixi-etnik torpaqlarından didərgin salınaraq kütləvi
qətl və qırğınlara mə’ruz qalmış, xalqımıza məxsus minlərlə tarixi-mədəni
abidə və yaşayış məskəni dağıdılıb viran edilmişdir.
SSRİ Nazirlər Sovetinin 1947-ci il 23 dekabr tarixli 4083 nömrəli və
1948-ci il 10 mart tarixli 754 nömrəli qərarları Azərbaycan xalqına qarşı
növbəti tarixi cinayət aktı olmuşdur. Bu qərarlar əsasında 1948-1953-cü
illərdə yüz əlli mindən çox azərbaycanlı Ermənistan SSR ərazisindəki dədə-
baba yurdlarından kütləvi surətdə və zorakılıqla sürgün olunmuşdur. Adi
hüquq normalarına zidd olan bu qərarların icrası zamanı avtoritar-totalitar
rejimin mövcud repressiya qaydaları geniş tətbiq edilmiş, minlərlə insan, o
cümlədən qocalar və körpələr ağır köçürülmə şəraitinə, kəskin iqlim
dəyişikliyinə, fiziki sarsıntılara və mə’nəvi genosidə dözməyərək həlak
olmuşlar. Bu işdə erməni şovinist dairələrinin və SSRİ rəhbərliyinin siyasəti
ilə yanaşı, o dövrkü Azərbaycan rəhbərliyinin öz xalqının taleyinə zidd
mövqeyi, soydaşlarımıza qarşı törədilən cinayətlərin təşkilində və həyata
keçirilməsində iştirakı da az rol oynamamışdır.
Təəssüf ki, 1948-1953-cü illərdə azərbaycanlıların Ermənistan SSR
ərazisindən deportasiya olunması faktı ötən 50 il ərzində lazımınca
araşdırılmamış, bu hadisələrə hüquqi-siyasi qiymət verilməmişdir.
Yuxarıda göstəriləni nəzərə alaraq
QƏRARA ALIRAM:
1. 1948-1953-cü illərdə azərbaycanlıların Ermənistan SSR
ərazisindəki tarixi-etnik torpaqlarından kütləvi surətdə deportasiyanın
hərtərəfli tədqiq edilməsi, Azərbaycan xalqına qarşı dövlət səviyyəsində
keçirilmiş bu tarixi cinayətə hüquqi-siyasi qiymət verilməsi və onun
212
beynəlxalq ictimaiyyətə çatdırılması məqsədi ilə aşağıdakı tərkibdə dövlət
komissiyası yaradılsın:
Dövlət komissiyasının sədri :
Heydər Əliyev - Azərbaycan Respublikasının prezidenti
Dövlət komissiyası sədrinin müavini:
Artur Rasizadə - Azərbaycan Respublikasının Baş naziri
Dövlət komissiyasının üzvləri:
Ramiz Mehdiyev - Azərbaycan Respublikası Prezidenti İcra Aparatının
rəhbəri
Vasif Talıbov - Naxçıvan Muxtar Respublikası Ali Məclisinin sədri
İzzət Rüstəmov - Azərbaycan Respublikası Baş nazirinin müavini
Elçin Əfəndiyev - Azərbaycan Respublikası Baş nazirinin müavini
Həsən Həsənov - Azərbaycan Respublikası xarici işlər naziri
Namiq Abbasov - Azərbaycan Respublikasının milli təzlükəsizlik naziri
Ramil Usubov - Azərbaycan Respublikasının daxili işlər naziri
Eldar Həsənov - Azərbaycan Respublikasının Baş prokuroru
Südabə Həsənova - Azərbaycan Respublikası ədliyyə nazirinin birinci
müavini
Xanlar Hacıyev - Azərbaycan Respublikası Ali Məhkəməsinin sədri
Sirus Təbrizli - Azərbaycan Respublikasının mətbuat və informasiya naziri
Vəfa Quluzadə - Azərbaycan Respublikasının xarici siyasət məsələləri üzrə
dövlət müşaviri
Hidayət Orucov - Azərbaycan Respublikasının milli siyasət məsələləri üzrə
dövlət müşaviri
Fatma Abdullazadə - Azərbaycan Respublikası Prezidenti İcra Aparatının
humanitar siyasət şö’bəsinin müdiri
Şahin Əliyev - Azərbaycan Respublikası Prezidenti İcra Aparatının
qanunvericilik və hüquq ekspertizası məsələləri
şö’bəsinin müdiri
Fuad Ələsgərov - Azərbaycan Respublikası Prezindenti İcra Aparatının
dövlət-hüquq şö’bəsinin müdiri
Yusif Hümbətov - Azərbaycan Respublikası Prezindenti İcra Aparatının
ərazi idarəetmə orqanları ilə iş şö’bəsinin müdiri
Əli Həsənov - Azərbaycan Respublikası Prezindenti İcra Aparatının
ictimai-siyasi şö’bəsinin müdiri
Rafael Allahverdiyev - Bakı şəhər icra hakimiyyətinin başçısı
Nizami Xudiyev - Azərbaycan Respublikası Dövlət Televiziya və Radio
Verlişləri Şirkətinin sədri
Fəraməz Maqsudov - Azərbaycan Elmlər Akademiyasının prezidenti
213
Anar Rzayev - Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri
Cəmil Quliyev - Azərbaycan Elmlər Akademiyası ictimai elmlər
bölməsinin akadkmik-katibi əvəzi
İqrar Əliyev - Azərbaycan Elmlər Akademiyası Tarix İnstitutunun
direktoru
Budaq Budaqov - Azərbaycan Elmlər Akademiyası Coğrafiya
İnstitutunun direktoru
Ataxan Paşayev - Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti yanında
Baş Arxiv İdarəsinin rəisi
Yusif Yusifov - N.Tusi adına Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin
ümumi tarix kafedrasının müdiri
2. Azərbaycan Respublikasının Nazirlər Kabineti bu fərmanın icrası ilə bağlı
məsələləri həll etsin.
Heydər ƏLİYEV,
Azərbaycan Respublikasının prezidenti
Bakı şəhəri, 18 dekabr 1997-ci il
214
15. Azərbaycanlıların soyqırımı haqqında
Azərbaycan Respublikası prezidentinin
F Ə R M A N I
Azərbaycan Respublikası müstəqillik qazandıqdan sonra
xalqımızın tarixi keçmişinin obyektiv mənzərəsini yaratmaq imkanı
əldə edilmişdir. Uzun illər gizli saxlanılan, üzərinə qadağa qoyulmuş
həqiqətlər açılır, təhrif edilmiş hadisələr özünün əsl qiymətini alır.
Azərbaycan xalqına qarşı dəfələrlə törədilmiş və uzun illərdən
bəri öz siyasi-hüquqi qiymətini almamış soyqırımı da tarixin
açılmamış səhifələrindən biridir.
1813-cü və 1828-ci illərdə imzalanan Gülüstan və Türkmənçay
müqavilələri Azərbaycan xalqının parçalanmasının, tarixi
torpaqlarımızın bölünməsinin əsasını qoydu. Azərbaycan xalqının bu
milli faciəsinin davamı kimi onun torpaqlarının zəbti başlandı. Qısa bir
müddətdə bu siyasət gerçəkləşdirilərək ermənilərin kütləvi surətdə
Azərbaycan torpaqlarına köçürülməsi həyata keçirildi. Soyqırımı
Azərbaycan torpaqlarının işğalının ayrılmaz bir hissəsinə çevrildi.
İrəvan, Naxçıvan və Qarabağ xanlıqlarının ərazilərində
məskunlaşdırılan ermənilər orada yaşayan azərbaycanlılarla
müqayisədə azlıq təşkil etmələrinə baxmayaraq öz havadarlarının
himayəsi altında “Erməni vilayəti” adlandırılan inzibati bölgünün
yaradılmasına nail oldular. Belə süni ərazi bölgüsü ilə, əslində,
azərbaycanlıların öz torpaqlarından qovulması və məhv edilməsi
siyasətinin bünövrəsi qoyuldu. “Böyük Ermənistan” ideyaları təbliğ
olunmağa başlandı. Bu uydurma dövlətin Azərbaycan torpaqlarında
yaradılmasına “bəraət qazandırmaq məqsədilə” erməni xalqının
tarixinin saxtalaşdırılmasına yönəlmiş genişmiqyaslı proqramlar
reallaşdırıldı. Azərbaycanın və ümumən Qafqazın tarixinin təhrif
olunması həmin proqramların mühüm tərkib hissəsini təşkil edirdi.
“Böyük Ermənistan” yaratmaq xülyasından ruhlanan erməni
qəsbkarları 1905-1907-ci illərdə azərbaycanlılara qarşı açıq şəkildə
genişmiqyaslı qanlı aksiyalar həyata keçirdilər. Ermənilərin Bakıdan
başlanan vəhşilikləri Azərbaycanı və indiki Ermənistan ərazisindəki
azərbaycanlı kəndlərini əhatə etdi. Yüzlərlə yaşayış məntəqəsi
215
dağıdılıb yerlə yeksan edildi, minlərlə azərbaycanlı vəhşicəsinə qətlə
yetirildi. Bu hadisələrin təşkilatçıları məsələnin mahiyyətinin
açılmasına, ona düzgün hüquqi-siyasi qiymət verilməsinə maneçilik
törədərək azərbaycanlıların mənfi obrazını yaratmış, özlərinin
avantürist torpaq iddialarını pərdələmişlər.
Birinci dünya müharibəsi, Rusiyada baş vermiş 1917-ci il fevral
və oktyabr çevrilişlərindən məharətlə istifadə edən ermənilər öz
iddialarını bolşevik bayrağı altında reallaşdırmağa nail oldular. 1918-ci
ilin mart ayından etibarən əksinqilabçı ünsürlərlə mübarizə şüarı
altında Bakı kommunası tərəfindən ümumən Bakı quberniyasını
azərbaycanlılardan təmizləmək məqsədi güdən mənfur plan həyata
keçirilməyə başlandı. Həmin günlərdə ermənilərin törətdikləri
cinayətlər Azərbaycan xalqının yaddaşına əbədi həkk olunmuşdur.
Minlərlə dinc azərbaycanlı əhali yalnız milli mənsubiyyətinə görə
məhv edilmişdir. Ermənilər evlərə od vurmuş, insanları diri-diri
yandırmışlar. Milli memarlıq incilərini, məktəbləri, xəstəxanaları,
məscid və digər abidələri dağıtmış, Bakının böyük bir hissəsini
xarabalığa çevirmişlər.
Azərbaycanlıların soyqırımı Bakı, Şamaxı, Quba qəzalarında,
Qarabağda, Zəngəzurda, Naxçıvanda, Lənkəranda və Azərbaycanın
başqa bölgələrində xüsusi qəddarlıqlarla həyata keçirilmişdir. Bu
ərazilərdə dinc əhali kütləvi surətdə qətlə yetirilmiş, kəndlər
yandırılmış, milli mədəniyyət abidələri dağıdılıb məhv edilmişdir.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti yarandıqdan sonra 1918-ci ilin
mart hadisələrinə xüsusi diqqət yetirmişdir. Nazirlər Şurası 1918-ci il
iyulun 15-də bu faciənin tədqiqi məqsədilə fövqəladə istintaq
komissiyasının yaradılması haqqında qərar qəbul etdi. Komissiya mart
soyqırımını, ilkin mərhələdə Şamaxıdakı vəhşilikləri, İrəvan
quberniyası ərazisində ermənilərin törətdikləri ağır cinayətləri
araşdırdı. Dünya ictimaiyyətinə bu həqiqətləri çatdırmaq üçün Xarici
İşlər Nazirliyi nəzdində xüsusi qurum yaradıldı. 1919 və 1920-ci ilin
mart ayının 31-i iki dəfə Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti tərəfindən
ümummilli matəm günü kimi qeyd edilmişdir. Əslində bu,
azərbaycanlılara qarşı yürüdülən soyqırımı və bir əsrdən artıq davam
edən torpaqlarımızın işğalı proseslərinə tarixdə ilk dəfə siyasi qiymət
216
vermək cəhdi idi. Lakin Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin süqutu bu
işin başa çatmasına imkan vermədi.
Zaqafqaziyanın sovetləşməsindən öz çirkin məqsədləri üçün
istifadə edən ermənilər 1920-ci ildə Zəngəzuru və Azərbaycanın bir
sıra torpaqlarını Ermənistan SSR-in ərazisi elan etdilər. Sonrakı
dövrdə bu ərazilərdəki azərbaycanlıların deportasiya edilməsi
siyasətini daha da genişləndirmək məqsədilə yeni vasitələrə əl atdılar.
Bunun üçün onlar SSRİ Nazirlər Sovetinin 23 dekabr 1947-ci il
“Ermənistan SSR-dən kolxozçuların və başqa azərbaycanlı əhalinin
Azərbaycan SSR-in Kür-Araz ovalığına köçürülməsi haqqında” xüsusi
qərarına və 1948-1953-cü illərdə azərbaycanlıların öz tarixi
torpaqlarından kütləvi surətdə deportasiyasına dövlət səviyyəsində nail
oldular.
Erməni millətçiləri öz havadarlarının köməyi ilə 50-ci illərdən
etibarən Azərbaycan xalqına qarşı
kəskin mənəvi təcavüz
kampaniyasına başladılar. Keçmiş sovet məkanında müntəzəm şəkildə
yayılan kitab, jurnal və qəzetlərdə milli mədəniyyətimizin, klassik
irsimizin, memarlıq abidələrimizin ən nəfis nümunələrinin erməni
xalqına mənsub olduğunu sübut etməyə çalışırdılar. Eyni zamanda
onlar tərəfindən bütün dünyada azərbaycanlıların mənfi obrazını
formalaşdırmaq cəhdləri də güclənirdi. “Yazıq, məzlum erməni
xalqı”nın surətini yaradaraq əsrin əvvəlində regionda baş verən
hadisələr şüurlu surətdə təhrif olunur, azərbaycanlılara qarşı soyqırım
törədənlər soyqırım qurbanları kimi qələmə verilirdi.
Əsrin əvvəlində əksər əhalisi azərbaycanlı olan İrəvan şəhərindən
və Ermənistan SSR-in digər bölgələrindən soydaşlarımız təqiblərə
məruz qalaraq kütləvi surətdə qovulur. Azərbaycanlıların hüquqları
ermənilər tərəfindən kobudcasına pozulur, ana dilində təhsil almasına
əngəllər törədilir, onlara qarşı repressiyalar həyata keçirilir.
Azərbaycan kəndlərinin tarixi adları dəyişdirilir, toponimika tarixində
misli görünməyən qədim toponimlərin müasir adlarla əvəzolunma
prosesi baş verir.
Saxtalaşdırılmış erməni tarixi gənc ermənilərin şovinist ruhunda
böyüməsinə zəmin yaratmaq üçün dövlət siyasəti səviyyəsinə
qaldırılır. Böyük humanist ideallara xidmət edən Azərbaycan
217
ədəbiyyatı və mədəniyyəti ruhunda tərbiyə olunmuş yeni nəslimiz
ekstremist erməni ideologiyasının təqiblərinə məruz qalır.
Azərbaycan xalqının mənəviyyatına, milli qüruruna və mənliyinə
yönəlmiş böhtanlar siyasi və hərbi təcavüz üçün ideoloji zəmin
yaradırdı. Xalqımıza qarşı aparılan soyqırım siyasəti özünün siyasi-
hüquqi qiymətini tapmadığı üçün tarixi faktlar sovet mətbuatında
ermənilər tərəfindən təhrif olunur və ictimai fikir çaşdırılırdı.
Ermənilərin sovet rejimindən bəhrələnərək həyata keçirdikləri və 80-ci
illərin ortalarında daha da güclənən antiazərbaycan təbliğatına
Azərbaycan Respublikasının rəhbərliyi vaxtında lazımi qiymət
vermədi.
1988-ci ildən ortaya atılan qondarma Dağlıq Qarabağ
konfliktinin ilkin mərhələsində yüz minlərlə azərbaycanlının öz tarixi
torpaqlarından qovulmasına da respublikada düzgün siyasi qiymət
verilmədi. Azərbaycanın Dağlıq Qarabağ Muxtar vilayətinin
Ermənistan SSR-in tərkibinə daxil edilməsi haqqında ermənilərin
qeyri-konstitusion qərarını və Moskvanın əslində bu vilayəti Xüsusi
İdarəetmə Komitəsi vasitəsilə Azərbaycanın tabeliyindən çıxarmasını
xalqımız ciddi narazılıqla qarşıladı və mühüm siyasi aksiyalara əl
atmaq məcburiyyəti qarşısında qaldı. Respublikada keçirilən mitinqlər
zamanı torpaqlarımızın işğalı siyasəti qətiyyətlə pislənsə də,
Azərbaycan rəhbərliyi öz passiv mövqeyindən əl çəkmədi. Məhz elə
bunun nəticəsi olaraq 1990-cı ilin yanvar ayında getdikcə güclənən
xalq hərəkatını boğmaq məqsədilə Bakıya qoşunlar yeridildi, yüzlərlə
azərbaycanlı məhv və şikəst edildi, yaralandı, digər fiziki təzyiqlərə
məruz qoyuldu.
1992-ci ilin fevralında ermənilər Xocalı şəhərinin əhalisinə misli
görünməyən divan tutdu. Tariximizə Xocalı soyqırımı kimi həkk
olunan bu qanlı faciə minlərlə azərbaycanlının məhv edilməsi, əsir
alınması, şəhərin yerlə yeksan edilməsi ilə qurtardı.
Millətçi-separatçı ermənilərin Dağlıq Qarabağda başladığı
avantürist hərəkətin nəticəsi olaraq bu gün bir milyondan artıq
soydaşımız erməni qəsbkarları tərəfindən öz doğma yurd-yuvalarından
didərgin salınmış, çadırlarda yaşamağa məhkum edilmişdir.
Ərazimizin 20 faizinin erməni silahlı qüvvələri tərəfindən işğalı
zamanı minlərlə vətəndaşımız şəhid olmuş, xəsarət almışdır.
218
Azərbaycanın XIX-XX əsrlərdə baş verən bütün faciələri
torpaqlarının zəbti ilə müşayiət olunaraq, ermənilərin azərbaycanlılara
qarşı düşünülmüş, planlı surətdə həyata keçirdiyi soyqırımı siyasətinin
ayrı-ayrı mərhələlərini təşkil etmişdir. Bu hadisələrin yalnız birinə
–
1918-ci il mart qırğınına siyasi qiymət vermək cəhdi göstərilmişdir.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin varisi kimi Azərbaycan
Respublikası bu gün onun axıra qədər həyata keçirə bilmədiyi
qərarların məntiqi davamı olaraq soyqırım hadisələrinə siyasi qiymət
vermək borcunu tarixin hökmü kimi qəbul edir.
Azərbaycan xalqına qarşı törədilmiş bütün soyqırım faciələrini
qeyd etmək məqsədilə qərara alıram:
1. 31 mart azərbaycanlıların soyqırımı günü elan edilsin.
2. Azərbaycan Respublikasının Milli Məclisinə tövsiyə olunsun ki,
azərbaycanlıların soyqırımı ilə bağlı hadisələrə həsr olunmuş xüsusi
sessiyanın keçirilməsi məsələsinə baxsın.
Heydər ƏLİYEV,
Azərbaycan Respublikasının prezidenti
Bakı şəhəri, 26 mart 1998-ci il
Dostları ilə paylaş: |