Azərbaycanın
sosial-iqtisadi
geriliyinin səbəbləri 90-cı illərdə
Azərbaycanın maarifçi dairələrində geniş müzakirə mövzusu idi. MF.Axundovun
ardınca radikal əhvali-ruhiyyəli maarifçilər bütün bunların səbəblərini həm də
mövcud əlifbanın qeyri-təkmil olmasında, mövhumatçılıqda görürdülər. 1869-cu
ildə Leyptsiq Universitetini bitirmiş Məmmədağa Şahtaxtinski (1846-1931 -ci
illər), yeni. təkmilləşmiş müsəlman əlifbası ideyasını irəli sürür, Avropa maarif və
mədəniyyətinə qovuşmağı təbliğ edirdi [16]. Peterburq yunker hərbi məktəbinin
yetirməsi Səmədağa Mehmandarov "Müsəlmanların geriliyinin səbəbləri", "Necə
olmalı", "Müsəlman ətalətinə qarşı" adlı məqalələri ilə çıxış edərək göstərirdi ki,
"dini" mövhumat indiki müsəlman Şərqində despotizmin mənəvi dayağı rolunu
oynayır, əqidə azadlığını təqib edir, siyasi, iqtisadi, mədəni yaradıcılıqda
çəkişmələrə şərait yaradır [17]. M.Şahtaxtinski və S.Mehmandarov müsəlman
xalqlarının sosial-iqtisadi və mədəni geriliyinin səbəblərini islam kəlamlarının
cahil və tamahkar ruhanilər tərəfindən yanlış şərh edilməsilə izah edirdilər. 1894-
cü ildə Sorbonna Universitetini bitirmiş Əhməd bəy Ağayev (1863-1939-cu illər)
bunun səbəblərini orta əsrlərin ilk dövrü üçün səciyyəvi olan islamı "azad" dərk
etmək prinsipindən çəkinməkdə görürdü. İbn Rüştinin və əl-Təbərinin
nəzəriyyəsinin təsiri ilə görkəmli islamşünas kimi yetişməkdə olan Ə.Ağayev
Quranın əsrlər boyunca, tədricən dəyişikliyə düçar olduğunu sübut etməyə çalışırdı
[18]. Qori Müəllimlər Seminariyasının məzunları F.Köçərli (1865-1920-ci illər),
Teymıtr bəy Bayraməlibəyov (1862-1937-ci illər) sübut edirdilər ki, səbəb
müsəlman ruhanilərinin cahilliyində və pozğunluğunda, əsas vəzifələrini yaddan
çıxarmasında, müəyyən vaxt və konkret xalq üçün nəzərdə tutulmuş islamın mülki
qanunlarının mütləqləşdirilməsindədir [19]. M.Şahtaxtinski, S.M.Mehmandarov,
Qori Müəllimlər Seminariyasının məzunu E.Sultanov (1862-1935-ci illər),
R.Əfəndiyev (1868-1942-ci illər), İrəvan Müəllimlər Seminariyasının yetirməsi
H.Vəzirov (1862-1916-cı illər) [20] islamın təriqət və ayinlərinin, xüsusilə şiə
şəbihlərinin, müridizm və babizmin tənqidi ilə çıxış edərək onları qızışdıran və
yayanlara qarşı qəti tədbirlər görməyi tələb
edirdilər. H.Vəzirov,
T.Bayraməlibəyov, M.Əfəndiyev [21] о dövrdə avam kütlə arasında geniş yayılmış
müsəlman mövhumat və xurafatının məna və məqsədini öz məqalələrində açıb
göstərirdilər. Bununla belə ali müsəlman din xadimlərinin görkəmli nümayəndələri
- şeyxül-islam Əhməd Səlyani, Axund Əbdüs-Salam Axundzadə, molla
Məhəmməd Axund Pişnamazzadə və b. öz dövrünün yüksək savada malik,
maarifçiliklə məşğul olan adamları idilər. Çox vaxt onlar məktəb və mədrəsələrdə
dini dərslərdən başqa, ana dilindən də dərs deyirdilər.
XIX yüzilliyin ikinci yarısı - XX yüzilliyin əvvəllərində Azərbaycanın
qabaqcıl fəlsəfi və ictimai-siyasi fikrinin İran, Orta və Yaxın Şərqin digər
ölkələrinin mənəvi mədəniyyətinin yüksəlişinə böyük təsiri müşahidə olunurdu.
M.F.Axundov, H.Zərdabi, N.Nərimanov, C.Məmmədquluzadə və başqalarınm
ideyalarının təsiri altında Cənubi Azərbaycanda əsas nümayəndələri Mirzə
Mülküm xan (1883-1909-cu illər), Zeynalabdin Marağayi (1838-1910-cu illər),
Əbdürrəhim Talıbov (1834-1911-ci illər) olan maarifçi, milli azadlıq hərəkatı
formalaşırdı. Onlann yaradıcılıqlarının əsas ideyası geriliklə, cahilliklə mübarizə,
Qərb mədəniyyətinin, elminin, maarifmin öyrənilməsi, mülki qanunçuluğun
tətbiqi, şəxsiyyətin, azad əmək fəaliyyətinin təhlükəsizliyinin təmin edilməsi idi.
Mirzə Mülküm xan maarifçi xarakterli çoxlu əsərlərin müəllifi, "Qanun"
qəzetinin naşiri olub, "Fərəmuşxana" cəmiyyətinin əsasını qoymuşdu. Mirzə
Mülküm xan özünün yaradıcılığında əvvəlcə liberal maarifçi, sonralar isə İranda
despotizm və müstəmləkəçiliyin tənqidçisi mövqeyindən çıxış etmişdir. Mirzə
Mülküm xanın ideyaları 1905-1911-cı illər İran inqilabının hazırlanmasında
mühüm rol oynamışdı.
Məşhur "İbrahim bəyin gündəliyi"nin müəllifi Z.A.Marağayi İran
xalqlarının sxolastika və cəhalət yuxusundan oyanması işində mühüm rol
oynamışdı. İranın iqtisadi və mədəni geriliyi ilə mübarizənin əsas vasitələrini
Z.A.Marağayi elm və maarifdə, Qərb mədəniyyəti ilə təmasda görürdü. O, İran
xalqlarını despotizmə qarşı, konstitusiya uğrunda döyüşə çağırırdı.
Cənubi Azərbaycanın elmi və ictimai-siyasi fikrinin ən görkəmli
nümayəndəsi, təbiətşünaslığa və fəlsəfəyə dair bir sıra elmi əsərlərin müəllifi Ə.
Talıbov idi. Gənc yaşlarından Qafqaza mühacirət edən, həyatının xeyli hissəsini
Temirxanşurada keçirən Ə.Talıbov tez-tez Rusiyaya, Avropaya, Yaxın Şərq
ölkələrinə gedirdi. Ə.Talıbovun ictimai-siyasi dünyagörüşünün əsas məzmununu
İranın sosial və milli dirçəlişi uğrunda mübarizə təşkil edirdi. Təbiətşünaslıq elmi
fikrinin böyük nümayəndəsi olan Ə.Talıbov yorulmadan Avropa və rus elm və
texnikasının nailiyyətlərini təbliğ edir, utopik meyilli bir sıra islahatlar irəli
sürürdü.
§ 4. BƏDĠĠ ƏDƏBĠYYAT. FOLKLOR
XIX yüzilliyin ikinci yarısı Azərbaycan ədəbiyyatının tam yeni ideya-
estetik istiqamətdə inkişafı, böyük nailiyyətlər qazanması dünya ədəbiyyatı
sisteminə daxil olması dövrüdür. 50-ci illərin əvvəllərindən Azərbaycanda
maarifçilik ideologiyası əsaslarının qoyulması, Azərbaycan-Qərbi Avropa və rus
ədəbi əlaqələrinin qüvvətlənməsi bədii ədəbiyyatın qarşısına yeni tələblər, vəzifələr
qoymuş, onun real gerçəkliklə əlaqəsini olduqca qüvvətləndirmiş, onda yeni ədəbi-
estetik prinsiplərin, növ və janrların inkişaf tapmasına səbəb olmuşdu. Bu dövr
Azərbaycan ədəbiyyatının mühüm nailiyyətləri, yeni yaradıcılıq metodunun -
realizmin bir ədəbi metod kimi formalaşması və ədəbi prosesdə hakim mövqe
tutması ilə bağlı olmuşdur.
Qərbi Avropa və rus ədəbiyyatında olduğu kimi, XIX yüzilliyin ikinci
yarısında Azərbaycan ədəbiyyatında yeni realist sənət prinsiplərinin təşəkkülünü
şərtləndirən başlıca amil maarifçilik ideologiyası və bu ideologiyanın insan və onu