Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi a. Bakixanov adina tariX İnstitutu



Yüklə 4,04 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə40/189
tarix24.12.2017
ölçüsü4,04 Mb.
#18030
1   ...   36   37   38   39   40   41   42   43   ...   189

idarəsinə həvalə edilirdi [89]. Lakin sonuncular ancaq məşvərətçi səsə malik idilər 

və  bütün  işləri  rəis  və  2  məmur  idarə  edirdi.  Camaatlara  gəldikdə  isə  onlar  idarə 

hüququndan məhrum edilir və tamamilə çar hərbi dairələrindən  asılı olan adi kənd 

icmalarının səviyyəsinə endirilirdi. 

Vilayətin  əhalisi  belə  vəziyyətlə  barışmaq  istəmirdi.  Keçmişdən  qalan 

vergi  qalıqlarının  toplanması  da  narazılıq  doğururdu.  Dağıstan  dağlılarının 

nümunəsi carlıları da mübarizəyə ruhlandırırdı. 

1830-cu ilin iyununda dağlıların dəstələri Car vilayətlərinin ərazisinə daxil 

olarkən  bir  çox  sakinlər  onlara  qoşuldu.  Üsyançılar  nizami  çar  ordusunun 

qarşısında  dura  bilməyib,  yenidən  tikilməkdə  olan  Yeni  Zaqatala  qalası 

yaxınlığında məğlub oldular, Laki carlılar və digər əhali silahı yerə qoymadı. Onlar 

Qafqaz dağlılarının rəhbərlərindən biri olan Həmzət bəylə əlaqəyə girdilər. 

1830-cu il sentyabrın  əvvəlində Həmzət bəyin 2  min  nəfərlik dəstəsi Car 

vilayətinə  daxil  oldu.  Carlılar  üsyan  qaldırdılar  və  dağıstanlılara  qoşuldular.  Yeni 

Zaqatala  qalasında  yerləşən  çar  qoşunu  demək  olar  ki,  hər  yerdən  təzrid  olundu. 

Oktyabrın  15-də  baş  verən  döyüşdə  üsyançılar  çar  qoşununu  məğlubiyyətə 

uğratdılar.  Lakin  kömək  alan  çar  qoşunu  tezliklə  hücuma  keçdi.  Dağlılar  Car-

Balakəndən çəkildilər, üsyançılar isə düşmənin üstün qüvvələri ilə üzbəüz qaldılar. 

Çar qoşunu üç böyük kəndi – Car, Köhnə Zaqatala və Göyəm kəndlərini hücumla 

alaraq  dağıtdılar.  1830-cu  ilin  dekabrında  dağlıların  dəstələrini  yenidən  Car 

vilayətinə  daxil  oldular  və  vilayətdə  üsyan  baş  verdi.  Lakin  üsyan  yerli  xarakter 

daşıyırdı:  ancaq  Balakən  əhalisi  mübarizəyə  qalzxmışdı.  1830-cu  ilin  dekabrında 

üsyançılar məğlub oldular. 

Bir  neçə  ay  keçdi  və  Azərbaycanın  başqa  yerində  -  Talış  əyalətində 

mütləqiyyətin sosial və  müstəmləkə  zülmünə  qarşısına  qarşı yönəlmiş  yeni üsyan 

baş verdi. Azərbaycanın digər əyalətlərində olduğu kimi, bu əyalətdə də kəndlilərin 

əksəriyyətini (kənd  əhalisinin ümumi  sayının 72,6 faizini)  dövlət kəndliləri təşlik 

edirdi.  Dağ  mahallarında  torpaqların  çatışmazlığı,  vergi  yığanların  zülmü  və 

özbaşınalığı  ilə  daha  da  dərinləşən  vergi  və  mükəlləfiyyətlərin  ağırlığı  kəndliləri 

əzab  və  ehtiyaclara  məhkum  edirdi.  Dövlət  əkərləri  daha  ağır  vəziyyətdə  idilər. 

Onların vəziyyətini çar məmurlarının özləri ―acınacaqlı və dəhşətli‖ vəziyyət kimi 

xarakterizə edirdilər [90]. 

Sahibkar 

kəndliləri 

də 

ağır  istismara  məruz  qalırdılar.  Çar 



müstəmləkəçiləri  tərəfindən  törədilən  zülm  və  özbaşınalıq  da  kəndlilərin 

narazılığına səbəb olurdu. 

Faktik olaraq 1824-cü ildən xanlığı idarə edən mayor İlyinski ona verilmiş 

hakimiyyətdən  açıq  və  kobud  şəkildə  istifadə  edərək,  rüşvət  toplamaqla  məşğul 

olurdu.  İlyinski  1826-1828-ci  illər  Rusiya-İran  müharibəsi  dövründə  xüsusilə  əl-

qol  açmışdı.  Onun  əmrinə  əsasən  xanlığın  14  sakini  istintaqsız  və  məhkəməsiz 

Xəzər dənizində batırılmışdı. Çar hakimiyyət orqanları onları İran ordusuna yardım 

göstərməkdə  günahlandırırdı.  Çar  məmurları  onların  əmlaklarını  mənimsəmək 




məqsədi  ilə  günahsız  adamlara  divan  tutmuşdu.  Onlardan  birinin,  tacir  Hacı 

məhəmmədhəsənin əmlakının qiyməti 1000 çervon məbləğində idi [91]. 

Xanlıq,  ümumiyyətlə,  ləğv  edildikdən  və  Rusiya-İran  müharibəsi 

qurtardıqdan  sonra  komendant  Talışa  öz  mülkü  kimi  baxmağa  başladı.  Onun 

sərəncamına əsasən vergilər ikiqat həcmdə toplanırdı [92]. Kəndlilər deyirdilər ki, 

―verməyənləri, təkcə kişiləri deyil, qadınları da ölümcül olana qədər döyürdülər..., 

ələ  keçən  hər  şeyi,  hətta  qadın  paltarlarını  da  zorla  alırdılar,  nəticədə  onlar 

tamamilə müflisləşərək, öz evlərini tərk etməyə məcbur olurdular‖ [93]. 

Çar  müstəmləkəçilərinin  siyasətindən,  artıq  onların  əlində  oyuncağa 

çevrilmiş  Lənkəran  xanlığının  keçmiş  hakimi  Mir  Həsən  xan  və  onun  ətrafında 

birləşən feodallar da narazı idilər. İlyinski Mir Həsən xanı alçaldaraq təhqir etmiş 

və onun şəxsi torpaqlarının 2/3-ni ələ keçirmişdi. 

1826-1828-ci  illər  Rusiya-İran  müharibəsi  dövründə  xan  bir  çox  bəylərlə 

birlikdə İran şahının tərəfinə keçərək İrana qaçdı və hakimiyyəti bərpa etmək üçün 

əlverişli  şərait  gözləməyə  başladı.  1831-ci  il  martın  əvvəllərində  Mir  Həsən  xan 

Rusiya-İran  sərhədlərinə  yaxınlaşdı  və  martın  5-də  30  silahlı  atlı  ilə  sərhəd  çayı 

olan Astara çayını keçərək Lənkəran tərəfə hərəkət etdi. Xanın gəlməsi xəbəri lap 

əvvəlcədən  geniş  xarakter  almışkəndli  üsyanının  başlanması  üçün  siqnal  oldu: 

Talış əyalətinin 8 mahalından 5-i həyəcanlarla əhatə olunmuşdu. Qafqaz ölkəsinin 

baş komandanı Paskeviçin verdiyi məlumata görə, xanın dəstəsi martın 9-da artıq 

min atlıya çatırdı. Baş komandan həyəcanla yazırdı: ―Bu kütlə hər gün onun (Mir 

Həsən  xanın  –  Red.)  yanına  yalançı  vədlərlə  yoldan  çıxarılmış  adamların  gəlməsi 

ilə  artırdı‖.  Paskeviçin  elə  həmin  məlumatda  etiraf  etdiyi  kimi,  bu  zaman 

―Lənkəran xanlığının artıq bir çox mahalları qiyama cəlb edilmişdi‖ [94]. Sonralar 

üsyançıların  sayı  rəsmi  məlumatlara  görə  2  min  nfəri  ötmüşdü.  Şamaxı 

komendantının  Paskeviçin  adına  göndərdiyi  22  mart  1831-ci  il  tarixli  raportunda 

deyilirdi:  ―Bütün  Lənkəran  xalqını  qiyama  təhrik  edən  Mir  Həsən  xan  2  mindən 

çox atlı və piyadaya malikdir‖ [95]. 

Hərəkatda rəhbər rol oynayan bəylərlə yanaşı, kəndlilər,dövlət və sahibkar 

rəiyyətləri,  əkərlər,  nökərlər  də  iştirak  edirdilər.  Təhkimçi  dövlət  tərəfindən 

amansız  istismar  olunan,  müstəmləkə  zülmünün  yaradılmış  bütün  ağırlığını  hiss 

edən  kəndlilər  nifrətlə  mütləqiyyət  siyasi  şüurun  şüası  ilə  işıqlandırılmayan 

kortəbii  partlayış,  müstəmləkəçilərin  sistem  həddinə  çatdırılmış  kütləvi 

soyğunçuluqlarına  və  özbaşınalıqlarına,  çarizmin  ağır  vergi  zülmünə  qarşı 

yönəldilmiş  silahlı  etiraz  idi.  Kəndlilər  vəd  verməklə  xəsislik  etməyən  xan  və 

feodalların  sözlərinə  inanaraq,  qələbə  çalacaqları  təqdirdə  yaxşı  güzəran  əldə 

edəcəklərini güman edridilər. 

Beləliklə,  Talış  üsyanı,  hər  şeydən  əvvəl,  artıq  hər  yerdə  keçmiş 

xanlıqların yerində yaradılmış hərbi müstəmləkə idarə sisteminə qarşı çevrilmikşdi. 

Bu sistem kəndlilərin ölkənin torpaq fondunun böyük hissəsinin mülkiyyətçisi olan 

çar  dövlət  xəzinəsinin  xeyrinə  hədsiz  dərəcədə  amansızlaşan  istismaredilmə 



Yüklə 4,04 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   36   37   38   39   40   41   42   43   ...   189




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə