Üsyançılar tərəfindən xan seçilmiş Hacı Məhəmməd Qubaya yaxınlaşdı və onun
dörd verstliyində düşərgə saldı. Avqustun 30-da Qubanın mühasirəsi başlandı.
Şəhər qala divarları ilə əhatə olunmuşdu.. Onu qeyri-nizami hərbi qulluqçular da
daxil olmaqla sayı təxminən 600 nəfər olan qarnizon qoruyurdu. Lakin onların
gücünü üsyançılarda olmayan toplar xeyli artırırdı. Bunun hücumu poza
bilməyəcəyini nəzərə alan üsyançılar şəhərə gizlicə daxil olmağı və düşmənə eyni
zamanda həm arxadan, həm də öndən zərbə vurmağı qərara aldılar.
Sentyabrın 4-dən 5-nə keçən gecə üsyançıların hər biri 4 min nəfərdən
ibarət olan iki dəstə qərbdən və şərqdən qala divarlarına həmlə etdilər.Hacı
Məhəmmədin ən yaxın silahdaşlarından olan kəndli Yarəlinin başçılığı ilə sayı
yenə də 4 min nəfər olan üçüncü dəstə gizlicə şəhərə daxil olmağa cəhd göstərdi.
Əvvəlcədən əldə edilmikş razılığa əsasən şəhərlilər üsyhançılarla birgə çıxış etməli
idilər.
Güclü tüfəng və top atəşləri üsyançıları qala divarları üzərinə qalxmağa
imkan vermədi. Yarəlinin dəstəsinin xeyli hissəsi isə şəhərlilərin köməyi ilə gizlicə
Qubaya daxil olaraq, şəhər məhkəməsinin binasını ələ keçirdi, şəhərin mərkəzində
yerləşən meydana çatdı. Lakin bu zaman üsyançılar gördülər və dəstənin böyük
hissəsi şəhərə daxil ola bilmədi. Qoşun dəstəsi sürətlə üsyançılara hücum etdi. Top
atəşi onları meydanı tərk etməyə məcbur etdi. Ancaq üsyançılar yaxınlığdakı
evlərə dağılışaraq, böyük igidlik və inadla soldatların hücumlarını dəf etməyə
bağladı. Üsyançıların məskunlaşdığı hər bir ev kiçik qalaya çevrilmişdi və onu
ancaq həmlə ilə almaq olardı. Şiddətli döyüşdə üsyançılarla birlikdə çoxlu şəhərli
də vuruşurdu. Hacı Məhəmmədin dediyinə görə, ―şəhərin bütün sakinləri onlara
hər şeydə kömək göstərir, qadınlar çörək, barıt, çəpər və divarları deşmək üçün
balta verir, şəhərlilər tüfəngləri doldurur və hətta özləri atəş açırdılar‖ [100]. Çar
zabitlərinin də etirafına görə, şəhərlilər qoşun ilə vuruşurdular. O öz rəisinə verdiyi
məlumatda yazırdı: ―Şəhər sakinlərinin bir çoxu bizə atəş açırdı‖ [101].
Üsyançılar böyük igidlik və mərdliklə vuruşurdular. Lakin onların ayrı-
ayrı evlərdə gizlənmiş pərakəndə qrupları təlim görmüş çar ordusuna qarşı dura
bilmədi. Qoşun tüfəng atəşinin və süngü zərbələrinin köməyi ilə təxminən axşam
saat 5-ə yaxın üsyançıları şəhərdən çıxara bildi.
Digər iki dəstə hələ də şəhər divarlarına həmlə edirdi. Lakin onlar da
müvəffəqiyyət qazana bilmədilər. Səhərisi gün üsyançılar şəhəri həmlə ilə ələ
keçirmək üçün yeni cəhd göstərdilərsə də, xeyli itki verərək geri oturuldular.
Üsyançılar heç bir qəti hərəkət etməsələr də, şəhərin mühasirəsini davam
etdirirdilər. Şəhəri susuzluqla üzmək vasitəsi ilə qalanı ələ keçirməyi qərara alan
üsyançılar Qubanı su ilə təmin edən arxın qarşısını kəsdilər. Suya kəskin tələbat
şəhərlilərin arasında həyəcana səbəb oldu. Çar zabitləri sentyabrın 10-da şəhərdən
üsyançılar üzərinə basqın etdilər. Çar qoşunu şəhərin yaxınlığındakı yəhudi
qəsəbəsində yerləşən üsyançı dəstəsinə hücum edərək, onu məhv etdi. Bu
müvəffəqqiyətsizlik, ən başlıcası isə mühasirənin heç bir nəticə verməməsi
üsyançılarda öz qüvvələrinə inamı sarsıtdı, onları ruhdan saldı.
Məhəmməd Mirzə xanın ikiüzlü oyunu da üsyançılara mənəvi təsir
göstərirdi. Quba əyalətində baş verən həyəcanların lap əvvəlindən o, çar
hakimiyyət orqanlarından gizli olaraq Hacı Məhəmmədi onlara qarşı birgə
mübarizəyə çağırdı. Bununla belə xan hərbi dairə rəisinin tələbi ilə öz qardaşı
Harun bəyin komandanlığı ilə Quba əyalətinə hərbi dəstə göndərdi. Quba
yaxınlığındakı Zeyxur kəndində düşərgə salan Harun bəy üsyançılarla birləşmədi.
Xan, qalib müəyyənləşəndən sonra, onun tərəfinə keçmək üçün gözləmə taktikasını
seçdi. Lakin üsyançılar xanın taktikasını başa düşdülər. Bu isə onlar arasında
intizamsızlığı artırdı. Kəndlilər Hacı Məhəmmədi tərk edərək, evlərinə dağılışmağa
başladılar.
Kəndli düşərgəsinin dağılması elə sürətlə gedirdi ki, səhərisi gün Hacı
Məhəmmədin yanında üsyanda iştirak etmiş 9 mahaldan yalnız 3 dağ mahalının
kəndliləri qalmışdı. Belə cüzi qüvvə ilə mübarizəni davam etdirmək mənasız idi və
Hacı Məhəmməd kəndliləri evlərinə buraxmağı qərara aldı. Özü isə doğma kəndi
Xuluqa gələrək, ailəsini götürüb Kürə xanlığına yola düşdü. O burada Mirzə
Məhəmməd xan tərəfindən ələ keçirilib hökumətə təslim edildi. Çar
müstəmləkəçiləri məhkəmə qurmağa və qisas almağa başladılar. Hacı Məhəmməd
edam edildi. Üsyanın 44 fəal iştirakçısı hərbi məhkəməyə verildi. Yarəli isə
dağlarda gizlənə bildi.
1837-ci il üsyanının hərəkətverici qüvvəsi kəndlilər idi. Üsyan
iştirakçılarının tərkibi və onların ən başlıca tələbləri də bunu sübut edir. Şəhərin
üsyançılar tərəfindən ələ keçirilmiş ərazisində yaşayan şəhərlilərin də bir hissəsi
üsyanda iştirak edirdi. Lakin bütövlükdə şəhərlilər üsyançılara əməli kömək
göstərmədilər.
Üsyanda tiyuldarların torpaq üzərində mülkiyyətini və kəndlilərin feodal
istismarını tanımaq istəməyən çarizmin torpaq siyasətindən narazı olan bir çox
Quba bəyləri də iştirak edirdilər. Bununla birlikdə Quba feodalları arasında çar
hökuməti tərəfindən əllərində silah üsyançılara qarşı çıxış edənlər də az deyildi.
Çarizmin müstəmləkə zülmünün xüsusilə ağır olduğu Şəki əyalətində də
çıxışlar baş verdi. Maliyyə nazirliyinin məmuru Kalinovskinin məlumatına görə,
əyalət əhalisindən 12 müxtəlif vergi toplanırdı. Əyalətlərin heç birində Şəkidə
olduğu qədər çoxlu vergi saxlanılmamışdı. "Zaqafqaziyada ipəkçiliyi və ticarət
sənayesini yayan cəmiyyəfin tut bağlarında işləyən rəncbərlər xüsusilə amansız
istismara və ağır qeyri-iqtisadi məcburiyyətə məruz qalırdılar. Rəncbərlərin
özlərinin "acından ölməkdən" xilas olmaq üçün kütləvi qaçma faktını qeyd edən
dövlət ekspedisiyasının məmurları da onların ağır vəziyyətdə olmasını etiraf
edirdilər [102].
Əyalətin inzibati və ticarət-sənətkarlıq mərkəzi olan Nuxanın
zəhmətkeşlərini də dərin narazılıq bürümüşdü. Ağır vergi və mükəlləfiyyətlər,